สาววัยสิบเก้าอย่างนิศามณี ร้อยทั้งร้อยอดไม่ได้ที่จะนึกถึงชายในฝัน ยามอยู่ตัวคนเดียวในบรรยากาศเต็มไปด้วยเสน่ห์ชวนเคลิบเคลิ้มเลื่อนลอยอย่างคืนนี้
เสน่ห์แห่งแสงจันทร์มีมนต์ขลังเสมอไม่ว่าโลกจะหมุนไปกี่รอบแล้วก็ตาม เป็นเสน่ห์อันเยือกเย็น นุ่มนวลและเร้นรับอย่างเป็นปริศนาชวนติดตามเสียนี่กระไร
อย่างเช่นขณะนี้
นิศามณีคิดว่าหล่อนต้องเสน่ห์แสงจันทร์เข้าอย่างเต็มที่เต็มทางเพราะว่า
หญิงสาวกระพริบตาถี่ แล้วเบิกขึ้นจ้องมองพระจันทร์ดวงโตอย่างพิศวงงงงวย ท่ามกลางแสงรัตติกาลอันผ่อนนวลนั้น หล่อนคิดว่าเห็นอะไรบ้างอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต
แสงกระจ่างเย็นตาพาฝันดูเหมือนราวรวมกันเข้าเป็นรัศมียาวทอดตรงจากดวงจันทร์ลงสู่พื้นพิภพ
??? สะพานพระจันทร์
หญิงสาวบอกตัวเองอย่างเคลิบเคลิ้มๆ ขณะที่ดวงตาจ้องจับความงามอันแสนอัศจรรย์ตรงหน้าไม่ยอมกระพริบ
ลำแสงรัศมียาวนั้นตอนแรกก็อ่อนจางแล้วค่อยๆ เข้มขึ้นจนเป็นประกายเจิดจ้าแจ่มชัดปรากฏสิ่งบางอย่างตามลำแสงสะพานทอยาวลงสู่พื้นดิน หญิงสาวมองเห็นอะไรหมุนวนอย่างแช่มช้าเป็นเกลียวลงมา แรกทีเดียว มันเหมือนม้วนแพรเบาบางที่หมุนวนคลี่คลายพลิ้วอยู่ในสายลมดึกตรงใจกลางลำแสงรัศมีประหลาด แต่เมื่อมองๆไปจีนเห็นว่าไม่ใช่เป็นเพียงแพรม้วนแพรอย่างเดียวเสียแล้ว หากเป็นแพรที่ห้อร่างหนึ่งไว้อย่างเบาบาง
เพื่อนอดใจรออีกนิดนะคับ ขอเวลาพิมพ์ข้างนอกเยอะก่อนๆคับ จะได้อ่านได้นานๆ ไม่ต้องพิมพ์ในเวบ
ขอให้มีความสุขกับนวนิยายนะคับ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามคับ
สาววัยสิบเก้าอย่างนิศามณี ร้อยทั้งร้อยอดไม่ได้ที่จะนึกถึงชายในฝัน ยามอยู่ตัวคนเดียวในบรรยากาศเต็มไปด้วยเสน่ห์ชวนเคลิบเคลิ้มเลื่อนลอยอย่างคืนนี้
เสน่ห์แห่งแสงจันทร์มีมนต์ขลังเสมอไม่ว่าโลกจะหมุนไปกี่รอบแล้วก็ตาม เป็นเสน่ห์อันเยือกเย็น นุ่มนวลและเร้นรับอย่างเป็นปริศนาชวนติดตามเสียนี่กระไร
อย่างเช่นขณะนี้
นิศามณีคิดว่าหล่อนต้องเสน่ห์แสงจันทร์เข้าอย่างเต็มที่เต็มทางเพราะว่า
หญิงสาวกระพริบตาถี่ แล้วเบิกขึ้นจ้องมองพระจันทร์ดวงโตอย่างพิศวงงงงวย ท่ามกลางแสงรัตติกาลอันผ่อนนวลนั้น หล่อนคิดว่าเห็นอะไรบ้างอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต
แสงกระจ่างเย็นตาพาฝันดูเหมือนราวรวมกันเข้าเป็นรัศมียาวทอดตรงจากดวงจันทร์ลงสู่พื้นพิภพ
??? สะพานพระจันทร์
หญิงสาวบอกตัวเองอย่างเคลิบเคลิ้มๆ ขณะที่ดวงตาจ้องจับความงามอันแสนอัศจรรย์ตรงหน้าไม่ยอมกระพริบ
ลำแสงรัศมียาวนั้นตอนแรกก็อ่อนจางแล้วค่อยๆ เข้มขึ้นจนเป็นประกายเจิดจ้าแจ่มชัดปรากฏสิ่งบางอย่างตามลำแสงสะพานทอยาวลงสู่พื้นดิน หญิงสาวมองเห็นอะไรหมุนวนอย่างแช่มช้าเป็นเกลียวลงมา แรกทีเดียว มันเหมือนม้วนแพรเบาบางที่หมุนวนคลี่คลายพลิ้วอยู่ในสายลมดึกตรงใจกลางลำแสงรัศมีประหลาด แต่เมื่อมองๆไปจีนเห็นว่าไม่ใช่เป็นเพียงแพรม้วนแพรอย่างเดียวเสียแล้ว หากเป็นแพรที่ห้อร่างหนึ่งไว้อย่างเบาบาง
เพื่อนอดใจรออีกนิดนะคับ ขอเวลาพิมพ์ข้างนอกเยอะก่อนๆคับ จะได้อ่านได้นานๆ ไม่ต้องพิมพ์ในเวบ
ขอให้มีความสุขกับนวนิยายนะคับ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามคับ
;)ดวงตาของนิศามณีเบิกกว้างด้วยความพิศวงงงันเป็นสองเท่า ทีละน้อยร่างนั้นเคลื่อนไหวใกล้เข้ามาจนมองเห็นได้ชัด นิศามณียืนตัวแข็ง แต่ว่าไม่มีความหวาดกลัวอะไร สิ่งที่เคลื่อนไหวเข้ามากลางแสงจันทร์นั้นคือ ร่างสตรีนางหนึ่ง ซึ่งร่างของสตรีนางนั้นสวยงามซึ่งเป็นที่อัศจรรย์มากในสายตาของหญิงสาว ร่างนั้นเคลื่อนไหวเข้ามาหานิศามณีเรื่อยๆ จนเท้าแต่พื้นดิน นิศามณีตะลึงกับภาพที่เห็น ร่างนั้นสวยงามระหง อ่อนแอ่น อรชรเหมือนภาพวาด หน้าของสตรีนางนั้นสวยงามราวกับเทพธิดาจากสรวงสวรรค์ ร่างนั้นหยุดอยู่ตรงหน้านิศามณี หญิงสาวใจเต้นสั่นไหว แล้วก็อยากเอ่ยปากถามให้สมกับความสงสัยแต่หล่อนไม่สามารถอ้าปากได้ [bฝ่ายสตรีนางนั้นเหมือนจะล่วงรู้ความในใจของนิศามณี ริมฝีปากแดงสดใสเผยออกเป็นรอยยิ้มแล้วพูดว่า[ เจ้าได้ขอพรจากเรา
เสียงที่กระทบโสตประสาทของนิศามณีไม่ดังเกินเสียงลมรำเพยกับดอกอ้อ
ดีละ เราจะให้พรเจ้าตามความประสงค์
ขอพร นิศามณีอุทานขึ้นมาในใจ ริมฝีปากปิดสนิทไม่อาจขยับเขยื้อน
เมื่อไร กัน นิศามณีอุทานขึ้นในใจ ข้าขอพรจากใคร
เจ้าช่างหลงลืมเสียจริงนางมนุษย์ เมื่อกี้ยังเอ่ยปากขอเราอยู่หยกๆ ยังมีหน้ามาพูดว่าไม่ได้ขออีก
นิศามณีนึกถึงคำอธิษฐานเล่น ก็นึกออกว่า ขอให้เจอคนที่น่าพบ
มะ หมายความว่า
][/b][/font]นิศามณีนึกถึงคำอธิษฐานเล่น ก็นึกออกว่า ขอให้เจอคนที่น่าพบ
มะ หมายความว่า
นิศามณีเอ่ยด้วยความพิศวง ร่างที่ทอรัศมีกระจ่างจ้าตรงหน้าผงกศีรษะน้อยๆ อย่างสง่างาม เจ้าจะได้ตามที่ขอ นิศามณี บอกว่าว่า ฉันนึกเล่น ๆ ไม่ได้จริงจัง
ต่อหน้าเราไม่มีใครกล้าพูดเล่น สีหน้างามนั้นขมวดบึ้งตึง ดีละ เจ้าขอพรจากเราแล้วเราจะให้พรเจ้าเจ้าจะได้พบกับคนที่พิเศษที่สุดหาใครเสมอเหมือนไม่ ข้าหวังว่าเจ้าจะโชคดีกว่าคนอื่นในเรื่องความรัก
ร่างนั้นค่อยๆเลือนหายไปกลับแสงจันทร์ เดี๋ยวค่ะ นิศามณีหลุดปากพูดออกมาได้เป็นครั้งแรก ฉันไม่เข้าใจ เราจะเรียกท่านว่าอะไรดี คุณ.. เอ่อ ...นางฟ้า ...เป็นใครมาจากไหน
เจ้าก็เห็นข้าแล้วนิ สตรีในเงาจันทร์กล่าว
มันเป็นไปไม่ได้ นิศามณีกล่าว ฉันฝันไป
ก็สุดแต่จะคิด ร่างงามนั้นตอบอย่างเย็นชา เจ้าจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม แต่เมื่อเจ้ามองเห็นหลักฐานก็ต้องเชื่อเรา
หลักฐานอะไร นิศามณีกล่าว
เอาเถอะแล้วเจ้าจะรู้เอง จบคำพูดร่างนั้นก็เลื่อยลอยหายไปพร้อมกับสะพานพระจันทร์
ช่วยกันอ่านต่อไปนะคับ/color]