นางงามเดินนำทั้งสองมาไกลจากที่รากษสนอนอยู่พอสมควร และพยายามยั่วยวนทั้งสองด้วยการชม้ายชายตาจนทั้งสองรู้สึกอึดอัด ไม่เข้าใจว่านางงามต้องการอะไรกันแน่
ทีนี้ท่านทั้งสองพอจะรู้หรือยังว่าข้าต้องการอะไร
ไม่ ข้าไม่ สุลต่านกล่าวอย่างงงงวยในท่าทีของนาง
ไม่ ข้าก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน อนุชาก็กล่าวหนักแน่นว่าไม่เข้าใจในสิ่งที่นางต้องการ
โธ่ พ่อหนุ่มผู้โง่เขลา ถ้าไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไรหรอก มานี่ข้าจะอธิบายให้ฟัง นางกระซิบบอกในสิ่งที่ตนเองปรารถนา
ให้กับชายหนุ่มทั้งสองฟัง เมื่อไรรับรู้ในสิ่งที่นางต้องการแล้ว ทั้งสองพี่น้องได้ส่วยศีรษะปฏิเสธในสิ่งที่นางขอ
ไม่ ไม่ได้ เจ้าเป็นหญิงที่มีสามีแล้ว แล้วสามีของเจ้าก็เป็นถึงรากษส และที่สำคัญที่สุดเราสองคนพี่น้องไม่เคยคิดจะลักลอบกับภรรยาของผู้ใด อนุชากล่าวปฏิเสธนางงาม
เจ้าจงยกเลิกความคิดที่ผิดๆเถอะ แล้วปล่อยเราทั้งสองคนไป
ไม่ !!! ข้าไม่มีวันล้มเลิกเป็นอันขาด นางงามตะโกนใสอย่างโมโห
นางงามเจ้าอย่าส่งเสียงดังสิ ถ้าเกิดว่ารากษสสามีของเจ้าตื่นขึ้นมา เราสองคนจะลำบาก
โอย ช่างประไร ข้าไม่ผิดอ่ะ มันต่างหาก ล่ะที่กักขังข้า ข้าไม่มีวันได้รับอิสรภาพเลย จนวันเนี้ยข้าได้รับอิสรภาพแล้ว ข้าอยากจะขอทำตามใจตัวเองบ้าง
นางงามอย่าทำให้เราทั้งสองคนต้องลำบากใจเลย ถึงแม้เจ้าจะไม่พอใจในสามีแห่งเจ้า แต่เจ้าก็ควรจะซื่อสัตย์ต่อสามีของเจ้า
ยิ่งไปกว่านั้นหากว่าสามีรากษสของเจ้าทราบความ เราสามคนก็จะตกอยุ่ในอันตราย
ไม่ ข้าไม่กลัว เจ้ารากษาหน้าโง่นั่น มันไม่มีทางรู้เท่าทันข้าเป็นอันขาด มานี่สิ ถ้าหากพวกท่านมัวแต่ชักช้าเนี่ย สามีของข้า มาเห็นเข้า พวกท่านทั้งสองก็จะกลายเป็นอาหารของรากษส ก็ตามใจก็แล้วกันนะว่าท่านจะยอมเป็นสามีของข้า หรือว่าจะเป็นอาหารของรากษส เมื่อนางงามขู่ทั้งสองดังนี้ทำให้องค์สุลต่านและพระอนุชาต้องยินยอมเสียตัวให้กับนางงาม (เหอะๆ) :icon_mrgreen:
เมื่อทั้งสามเสร็จกิจได้ร่วมหลับนอนเป็นสามีภรรยากันแล้ว นางงามก็ใส่เสื้อผ้า แล้วเดินมากระเซ้าชายหนุ่มทั้งสองด้วยอารมณ์เบิกบาน
อ้าวนี่ ทำไมพวกท่านถึงได้มัวเศร้าหมองกันอย่างนี้ล่ะ อ่อ หรือว่าพวกท่าน ยังกลัวสามีของข้าอยู่
เราสองไปได้รึยัง สุลต่านกล่าวกับนางงาม
ยัง นางงามตอบสั้นๆ อย่างกวนโอ๊ย
ยังจะมากักตัวเราไว้อีกทำไม ในเมื่อเจ้าก็ได้สมควรปรารถนาของเจ้าแล้วอ่ะ พระอนุชากล่าวอย่างโมโห
โถ อย่าทำโมโหโกรธาไปสิจ๊ะ จริงๆอ่ะนะข้าก็ไม่อยากได้พวกท่านทั้งสองเอาไว้หรอก เพราะถึงไงข้าก็มีสามีแล้ว
แล้วทำไมนางไม่ปล่อยเราไป สุลต่านกล่าว
ก็เพราะว่าข้าต้องการแหวน ของพวกท่านเอาไว้ดูต่างหน้าทั้งสองวงน่ะสิ ทั้งสองได้ยินดังนั้นจึงยอมถอดแหวนให้นางงามไป นางงามดีใจแป็นอย่างมากที่ได้แหวนจากทั้งสองมา รวมกับของเดิมที่นางสะสมไว้ก็ครบ หนึ่งร้อยวง