ยินดีต้อนรับสู่บ้านอบอุ่นของคนรัก บอย สพล ชนวีร์

เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #45 เมื่อ: พฤศจิกายน 21, 2009, 09:58:08 PM »
จำตอนนี้ไม่ได้อ่ะ 
รู้แต่ว่า ตอนจบฉันทนากับมนัสก็ได้สบายอยู่ดีอ่ะ

เรื่องนี้แม่ธรณีมีบทบาทช่วยเหลือพระเอกเยอะมาก
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ tunyada

  • *
  • 56
  • 0
  • เพศ: หญิง
  • smile
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #46 เมื่อ: พฤศจิกายน 27, 2009, 10:14:22 PM »
ได้โปรดเล่าต่อน่ะกำลังติดตามอยู่และเข้ามาอ่านเกือบทุกวันเพราะเราชอบพี่บอยมาก :P
จากเยอรมัน

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #47 เมื่อ: พฤศจิกายน 29, 2009, 06:16:50 PM »
พี่รอผกากรองอยู่นะจ๊ะ  :-*
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #48 เมื่อ: ธันวาคม 03, 2009, 10:17:30 AM »
ขอโทษทีนะค่ะ

คอมเสียค่ะเข้าซ่อมเป็นอาทิตย์แล้วเดี๋ยวจะมาเล่าต่อนะค่ะ
เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #49 เมื่อ: ธันวาคม 05, 2009, 10:20:27 AM »
มนัสพาฉันทนานาขึ้นมาบนบ้าน แม่ฉันทนาสวยไหมจ๊ะแม่ แม่ตาบอดมองไม่เห็นหรอกลูก  มนัสจึงบอกว่าฉันทนาสวยมาก ฉันทนาลูกตามมนัสมาอย่างนี้ถ้าพ่อหนูรู้เข้าเค้าคงไม่พอใจ ฉันทนาก็ตอบกลับ ก็ฉันกับพี่มนัสรักกัน ใครไม่พอใจก็ช่างเค้าปะไร พูดจบก็หันไปถามมนัส แล้วพี่จะให้ฉันอยู่ตรงไหน มีแต่ที่แคบๆอย่างนี้ ฉันอยู่ไม่ได้หรอกนะ พี่ต้องปลูกให้ฉันใหม่นะที่แคบๆแบบนี้ฉันอยู่ไม่ได้อึดอัดตายเลย แม่สร้อยได้ฟังก็ได้แต่ถอนหายใจ



เศรษฐีโพดกบ่นกับพวกบ่าวว่าลูกไม่รักดี สักพักก็มีบ่าวอีกคนวิ่งเอาจดหมายมาให้ เศรษฐีก็อ่านจดหมาย
“พ่อจ๋า กว่าพ่อจะพบจดหมายของฉัน ฉันก็คงจะไปอยู่บ้านพี่มนัสเค้าเรียบร้อยแล้ว และขอเตือนพ่อด้วยว่า พ่ออย่าได้ไปตามฉันกลับเป็นอันขาด เพราะว่านอกจากฉันจะไม่กลับแล้วฉันยังจะประกาศให้พ่ออับอานขายหน้าด้วยว่าฉันเป็นลูกสาวพ่อหนีตามผู้ชายมา” พออ่านจดหมายจบก็โมโหแล้ว ว่าลูกตัวเอง อีนังตัวดีคิดเหรอว่าจะบังคับข้าให้ตกกระไดพลอยโจนไปได้ มันรู้จักข้าน้อยไปซะแล้ว



แม่สร้อยบอกให้ฉันทนากลับบ้านไปซะไม่อย่างนั้นจะพากันเดือดร้อนไปหมดนะ ฉันทนาก็หันไปออดอ้อนมนัส พี่มนัสจ่าดูแม่ตาบอดพี่พูดสิจ๊ะฉันสู้อุตส่าห์หนีตามพี่มานะแต่แม่ของพี่จะไล่ฉันกลับไป มนัสก้หันไปพูดกับแม่ จะกลับได้ไงแม่ไปๆมาเสียเวลาแย่ แม่สร้อยก็พูดขึ้นมาเลยว่าเสียเวลาดีกว่าเสียชีวิตนะลูก ถ้าพ่อของหนูฉันทนาเค้ารู้ว่าอยู่ที่นี้เค้าเอาลูกตายแน่ เออ จริงสิฉันทนาพ่อของน้องเกลียดพี่ออกถ้าหกรู้ว่าเราสองคนหนีกันมาเค้าต้องฆ่าพี่แน่ พี่ว่าพี่ไปส่งน้องดีกว่านะ จะเชื่อแม่หรือจะเชื่อเมียกันแน่ แต่โบราณเค้าบอกให้เชื่อแม่น่า ใช่ตอนไม่มีเมียก้ต้องเชื่อแม่ ตอนนี้มีเมียแล้วก็ต้องเชื่อเมียสิ โบราณเค้าลืมบอกฉันจะบอดแทนโบราณ ต่อไปนี้พี่ต้องเชื่อฉันทนาใช่ไหม่จ๊ะ ใช่ พี่ต้องเชื่อฉันคนเดียว จากนั้นก้ถามหาห้องตนเองมนัสก็พาเดินออกไป



เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #50 เมื่อ: ธันวาคม 05, 2009, 11:12:58 AM »
จะไปไหนท่านเศรษฐี เอ็งจะมาห้ามข้าทำไมวะ ข้าจะไปฆ่าไอ่มนัสทึ่มนั้น แล้วข้าจะเอาลูกสาวข้ากลับคืนมา ปล่อย เดี๋ยวก่อนสิท่านเศรษฐี เอ็งห้ามข้าทำไมวะ  ถ้าท่านไปตอนนี้มันจะไม่มีผลดีเลยมิหนำซ้ำยังอับอายขายหน้าเพราะว่าลูกสาวท่านเศรษฐีหนีตามผู้ชาย แล้วเอ็งสองคนจะให้ข้าทำยังไง จะให้ข้าจัดการแต่งงานให้มันอย่างงั้นเหรอ ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกจ๊ะ เพียงแต่เราทำไม่รู้ไม่ชี้ให้พวกนั้นมันตายใจซะก่อนแล้วค่อยหาวิธีฆ่าไอ่มนัส  อย่างนี้เนียนนะแล้วก็พาคุณหนูกลับมาอยู่บ้าน เศรษฐีก็ได้แต่อึ่มๆๆ



ด้านมณีก็เดินทางมาตามหาหมอวิเศษมาเรื่อยๆก็ยังไม่พบเลยหยุดพักกันที่สระน้ำแห่งหนึ่ง



มณีเห็นว่าสะรน้ำใสก็เลยชวนทั้งเท่งและหนูนุ้ยลงแต่เท่งไม่อยากเล่นเพราะเป็นโรคกกลัวน้ำ หนูนุ้ยก็เอาน้ำมาสาดเท่ง แล้วบอกมณีว่าตนเองเป็นโรคขี้ระแวงเพราะเสื้อผ้าไปสอยเค้ามากลัวเค้าจะมาเอาคืน

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #51 เมื่อ: ธันวาคม 05, 2009, 11:38:09 AM »
มณีบอกว่าไม่รู้หล่ะถึงยังไงๆ หนูนุ้ยกับเท่งก็ต้องเลล่นน้ำเป็นเพื่อนฉัน ว่าแล้วมณีก็ดึงเท่งให้มาเล่นน้ำกับตนส่วนเท่งกับหนูนุ้ยก็พยายามหนีแล้วเท่งก็ตกไปให่สระน้ำ หนูนุ้ยหันไปเห็นก็ชอบใจ แล้วบอกให้มณีตามมาจับแล้วก็วิ่งตกสระน้ำไป ทั้งสามคนก็เล่นน้ำอย่างสนุกโดยที่ไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น



ใต้สระน้ำแห่งนี้มียักษา
ถูกอินทราสาปไว้ไม่ให้หนี
ให้อยู่เฝ้ามานานหลายพันปี
มิไดมีผู้ใดได้ใกล้กราย
หากผู้ใดล่วงล้ำน้ำในสระ
ยักษ์ก็จะจับกินสิ้นทั้งหลาย
ถึงใบไม้ฝุ่นผงลงเรียงราย
ก็จะหายไปในท้องของอสุรี




แล้วยักษ์เขียวก็ลืมตาขึ้นเห็นว่ามีคนลงมาในสระน้ำของตนก็โผล่ขึ้นไปทำให้ทั้งมณี เท่ง และหนูนุ้ยตกใจมาก มณีกับเท่งจึงรีบขึ้นมาบนฝั่งที่หนูนุ้ยขึ้นมาก่อนแล้ว

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #52 เมื่อ: ธันวาคม 05, 2009, 01:02:18 PM »
จะหนีไปไหนไอ้อ้วนไอ้ผอม แล้วก็จับขึ้นมา



ที่บ้านสมทำกับข้าวอยู่ข้างนอกแม่สร้อยก็เรียกหามนัส มนัส เอ้ย มนัส  ไปไหนลูกมนัส สมเลยตอบไปว่า เค้าไม่อยู่หรอก อ้าวไปไหน ล่ะไม่ได้ยินเสียงตั้งแต่เช้า  เค้าก็ไปเที่ยวกันตามประสาหนุ่มสาวนะซี้ใครจะมานั่งคลุกอยู่กับคนแก่ตาบอดไม่เจริญหูเจริญตาสักอย่างแก่ก็ไม่อยู่ส่วนแก่มายุ่งกับหนุ่มๆสาวๆเข้าอีกหน่อยจะกระเด็นออกไปอย่าถือว่าเป็นแม่ผัวแล้วมาข่มขู่ลูกสะใภ้ได้ ลูกสะใภ้คนนี้ไม่ธรรมดาเชียวนะ ขนาดพ่อของตัวเองยังเออาไว้ไม่อยู่เลยจะบอกให้



แม่สร้อยทนฟังไม่ได้ก็เลยหนีเข้ามาข้างในแล้วก็คิดถึงมณี ว่าเมื่อไหร่จะกลับมาสักที

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #53 เมื่อ: ธันวาคม 05, 2009, 01:29:30 PM »
สงสารแม่สร้อย
ตอนนั้นที่ดูโกรธมนัสมากเลย

เศรษฐีชื่อ โพระดก ไม่ใช่เหรอ  ไม่ใช่โพดกนะ
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #54 เมื่อ: ธันวาคม 05, 2009, 02:36:21 PM »
เท่งกับหนูนุ้ยเรียกให้มณีช่วยแต่พอหันไปก็เห็นมณีถูกจับขึ้นมา มณีบอกให้กินตนคนเดียวแล้วปล่อยทั้งสองไปแต่ยักษ์เขียวไม่ยอมเพราะว่าต้องกินทุกสิ่งที่ตกลงมาในสระน้ำ หนูนุ้ยก็บอกว่าให้กินมณีกับเท่งไม่ต้องกินตน เท่งก็หาว่าหนูนุ้ยเอาตัวรอดเพียงคนเดียวหนูนุ้ยก็ว่าทุกคนก็ต้องเอาตัวรอดแล้วหันไปพูดกับยักษ์เขียว ยักษ์เขียวก็บอกว่าต้องจับกินทั้งสามคน มณีเลยขออะไรสักอย่าง ไหนลองว่ามาซิ



ส่วนมนัสฉันทนาไปเที่ยวเล่นเสร็จก็กลับมาบ้าน มนัสก็ถามสมว่าทำไมมานั่งตรงนี้ไหนบอกว่าจะอยู่เป็นเพื่อนแม่ฉันไง สมบอกว่าดูแลแม่ของมนัสชนิดมดไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมแต่แม่ของน้องมนัสรำคาญไล่พี่สมออกมาข้างนอกนี้แหละ ออ เป็นอย่างนี้เองเหรอ



ฉันทนาก็บอกให้มนัสไม่ต้องเป็นห่วงเพราะสมเป็นคนใจดีมีเมตตา(ตรงไหน) ต้องดูแลแม่ของมนัสให้สุขสบายราวกับเจ้าหญิงทีเดียว มนัส จึงบอกว่า ตนโชคดีที่ได้ฉันทนามาเป็นเมียส่วนแม่ก็โชคดีที่มีฉันทนาเป็นลูกสะใภ้ แม่สร้อยอยู่ในบ้านไดยินก็นอนร้องไห้

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #55 เมื่อ: ธันวาคม 05, 2009, 02:59:44 PM »
 เรื่องที่ฉันเล่ามาทั้งหมดก็มีเท่านี้แหละท่านยักษ์ขอเพียงให้ฉันช่วยแม่ให้หายตาบอดแล้วพบพ่อที่แท้จริงหลังจากนั้นฉันจะกลับมาให้ท่านกินซะโดยดี หนูนุ้ยก็บอกว่าทำไมมณีพูดอย่างนั้นให้มณีกลับมาคนเดียวยักษ์เขียวบอกว่าถ้าไม่กลับมาก็จะตามไป มณีจึงบอกว่าถ้าไม่เชื่อก็จะขอให้แม่ธรณีเป็นพยาน



แล้วแม่ธรณีก็ปรากฏตัว หัสเดชาทุกสิ่งทุกอย่างที่หนุ่มน้อยคนนี้พูดล้วนเป็นความจริงเค้าเป็นคนกตัญญูรู้คุณเค้ามีความหวังจะช่วยให้แม่ให้หายตาบอดและพบกับพ่อของเค้าเท่านั้น เราจึงอยากให้เจ้าปล่อยเค้าไปก่อน ส่วนเรื่องอื่นเราจะไม่ขอเกี่ยวข้องที่มณีล่วงล้ำเข้ามายังดินแดนอันถูกสาปของเจ้า



แม่สร้อยไดยินเสียงมนัสก็ออกไปหา มนัส มนัส  มนัสอยู่ไหนลูก ฉันอยู่นี่จ๊ะแม่มนัสจะเข้าไปหาแม่แต่ฉันทนาดึงไว้เสียก่อน พี่มนัสว่าไหมจ๊ะว่าหน้าตาแม่พี่ดูสดใสขึ้นตั้งเยอะคงจะเป็นเพราะพี่สมดูแลอย่างดีละสิ สมก็รีบเสริม ก่อนพี่จะไปหาข้าวหาปลาไว้ให้แม่กินหน้าตาจะไม่สดชื่นยังไงไหว แม่สร้อยได้แต่ส่ายหน้า

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #56 เมื่อ: ธันวาคม 05, 2009, 03:49:07 PM »
มนัสลูก แม่สร้อยพยายามจะบอกความจริงแต่ก็ถูกฉันทนาตัดบทเสียก่อน แม่  แม่จ๋า แม่ก็รุ้อยู่แล้วว่าพี่มนัสรักทั้งแม่รักทั้งเมียเพียงใด เมื่อเค้ารู้ว่พวกเรารักใครปรองดองกันเค้าก็จะมีความสุข แต่ถ้าเค้ารู้ว่าเราไม่ถูกกันเค้าก้จะมีความทุกข์ แม่ว่ายังงั้นไม่จ๊ะแม่ จริงมั๊ยจ๊ะแม่ แล้วก็บีบมือแม่สร้อยแรงๆโดยที่มนัสไม่เห็น



ขอบใจเจ้ามากหัสเดชา เอาล่ะหมดหน้าที่ของข้าแล้วข้าเห็นต้องลาสักที  หนูนุ้ยก็ว่า เอ้า ไปเสียแล้วช่วยก็ไม่ช่วยให้รอด เท่งจึงสะกิดหนูนุ้ยว่าเดี่ยวโดนธรณีสูบ หรอก สูบเพื่อข้าไม่ใช่ยักษ์แหระ



มณีหันไปขอบใจยักษ์หัสเดชา แต่หัสเดชาบอกว่าไม่ต้องขอบใจ เพราะว่าปล่อยไปเพียงชั่วคราวเท่านั้น แล้วก็เสกลูกแก้วออกมา เจ้าไม้ต้องไปหาหมอที่ไหนแค่เอาลูกแก้วนี้ไปแช่น้ำแล้วให้แม่ของเจ้าดื่มกินแม่ของเจ้าก็จะหายตาบอดเอง

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #57 เมื่อ: ธันวาคม 11, 2009, 11:08:17 AM »
แม่สร้อยนั่งอยู่หน้าบ้านมีชาวบ้านเดินมาถามว่ามืดแล้วทำไมยังไม่เข้าบ้านแม่สร้อยจำได้บอกว่าพี่บุญรึเปล่า
พี่มีก็มาเหรอจ๊ะตั้งใจมาหรือผ่านมาล่ะ ข้าตั้งใจมาหาเอ็ง แล้วก็ถามหามนัส แม่สร้อยก็ตอบว่าพา สมกับฉันทนาไปเที่ยวงานวัดเดี๋ยวคงกลับมา โถเอย แม่ก็ตาบอดยังจะมาทิ้งไปอีก นี่แม่สร้อยทิพย์ที่ฉันกับนางบุญมาก็จะมาเตือนให้แม่สร้อยทิพย์เตือนให้คืนลูกสาวให้พ่อเค้าเร็วๆ ถ้าไม่อย่างงั้นลูกชายแม่สร้อยทิพย์ต้องตายแน่ๆ



เช้าวันต่อมา แม่สร้อยทิพย์พามนัสออกมาคุย มนัสก็ถามว่าทำไมต้องลงมาคุยข้างล่าง ทำไมไม่คุยข้างบนฉันทนาฟังไม่ได้เหรอจ๊ะ แม่ได้ยินมาว่าพ่อของหนูฉันทนาจะส่งคนมาฆ่าลูก มนัสก็เถียงว่าไม่จริงเพราะฉันทนาบอกว่าเขียนหนังสือขู่พ่อเค้าไว้เรียบร้อยแล้ว



มนัส แต่ว่าลุงมีกับป้าบุญเค้าอุตส่าห์มาบอกแม่นะลูกพาฉันทนาไปคืนบ้านเค้าเถอะนะลูก แม่เป็นห่วงลูกเหลืดเกินนะ มนัส นะ แค่นี้ถึงกับจะฆ่าจะแกงกันเชียวเหรอ แล้วฉันจะทำไงดีจ๊ะแม่ทางที่ดีที่สุดลูกควรพาฉันทนาไปคืนพ่อเค้าโดยเร็วแล้วก็กราบขอขมาเค้าซะ นะลูก ตกลงจ๊ะแม่ ระหว่างชีวิตของฉันกับฉันทนาฉันก็เลือกชีวิตของฉันเอาไว้ก่อนแหละ

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ bobenz

  • *
  • 5780
  • -1
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #58 เมื่อ: ธันวาคม 11, 2009, 11:11:02 AM »
แวะมาให้กำลังใจจ้า เดี๋ยวว่างจะเข้ามาอ่านรวดเดียวเลยนะ :icon_exclaim:

เนื้อหาไปไว  ไม่อืดและน่ารำคาญเท่า สี่กุมารหาญกล้า ตรี คทา จักร สังข์ :icon_mrgreen:

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #59 เมื่อ: ธันวาคม 11, 2009, 11:49:16 AM »
แวะมาให้กำลังใจจ้า เดี๋ยวว่างจะเข้ามาอ่านรวดเดียวเลยนะ :icon_exclaim:

เนื้อหาไปไว  ไม่อืดและน่ารำคาญเท่า สี่กุมารหาญกล้า ตรี คทา จักร สังข์ :icon_mrgreen:

ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจนะคะต่อกนเลยดีกว่า

ว้าย ๆๆ   ฉันทนาร้องไห้ตบตีมนัสเป็นการใหญ่  โถฉันทนาอย่าเสียงดังสิจ๊ะ ว้าย ๆๆๆพี่แค่จะพาน้องไปส่งบ้านทำไมต้องเสียงดังโวยวายขนาดนี้ด้วย ก็แน่ละสิพี่คิดจะทิ้งฉันละสิ ฉันนึกแล้วว่าเรื่องมันต้องเป็นแบบนี้ พูดเสร็จก็ร้องไห้โวยวายต่อ พี่ไม่ได้ทิ้งน่าพี่กลัวพ่อฉันทนาฆ่าพี่



ฉันทนาได้ยินก็นิ่งไปแล้วถามมนัส ใครบอกพี่ว่าพ่อจะมาฆ่าพี่มนัสก็ตอบว่า ก็แม่ของพี่ไง
ฉันทนาได้ยินว่าเป็นแม่ของมนัสก็หันหน้าไปอีกทางเพื่อใช้ความคิดแล้วจึงหันมาโกหกมนัส พี่มนัส พี่รู้รึเปล่าว่าแม่ของพี่โกหก แม่ของพี่อยากให้เราสองคนเลิกกันนะ พี่จะได้กลับไปเอาใจใส่แกเหมือนเดิม พูดไปก็ทำเสียงสะอื้นไห้ไป มนัสคิดหนักแล้วพูดกับฉันทนา ถ้าอย่างงั้นแม่ของพี่ก็ทำไม่ถูกละสิ  ใช่คนฉลาดที่ไหนก็ต้องตอบอย่างพี่ทั้งนั้นแล้วพี่รู้รึเปล่าระหว่างฉันกับแม่พี่ควรจะเลือกใคร



ฉันบอกให้ก็ได้นะพี่ต้องควรเลือกฉัน พี่ลองคิดดุสิจ๊ะว่าแม่ของพี่แก่แล้วอยู่กับพี่อีกไม่นานก็ต้องตาย แต่ฉันนะสิอายุยังน้อยนะยังอยู่กับพี่ได้อีกนานพี่ว่าจริงมั๊ยจ๊ะ มนัสก็ตอบว่าจริง ฉันทนาจึงรีบบอกว่า ใช่ คนฉลาดที่ไหนก็ต้องตอบอย่างพี่ทั้งนั้น แล้วก็ไปกอดมนัสเพื่อเอาใจ

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ