ยินดีต้อนรับสู่บ้านอบอุ่นของคนรัก บอย สพล ชนวีร์

เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #585 เมื่อ: ตุลาคม 17, 2014, 11:59:31 PM »
ในห้องของผกากรอง
“เจ้ามีเรื่องจะพูดกับเราแค่นี้ใช่ไหมดอกพะยอม”
“ใช่ อย่าหาว่าฉันเห็นแก่ตัวเลยนะแม่ผกา แต่ฉันกลัวจริงๆทั้งกลัวและ
ทั้งเป็นห่วงพระธิดาของฉันว่าจะต้องลำบากเพราะปัญหาเรื่องเมียสองนี่แหละ”
ผกากรองโกรธแต่ยังระงับอารมณ์ไว้ตอบดอกพะยอมแบบยั่วๆไปอีก
“ฮึ นี่เจ้าคงไม่คิดหรอกนะว่าเราจะยุยงพี่มณีให้ใส่ร้ายป้ายสีพระธิดาของดอกพะยอม”





“ของอย่างนี้มันก็ไม่แน่ เจ้าก็รู้ตัวอยู่แล้วนี่ว่าพระโฮรสไม่ได้รักใคร่ใยดีเจ้า
เพียงแต่ต้องจำใจอภิเษกกับเจ้าก็เพราะว่าพระมเหสีบังคับเท่านั้น”
ดอกพะยอมลอยหน้าลอยตาพูดน่าตบมาก ผกากรองโกรธไล่ดอกพะยอมไปจากห้อง
“ออกไปเดี่ยวนี้นะดอกพะยอม”
“แม่ผกา” ดอกพะยอมยังไม่ยอมออกไป
“เราบอกให้ออกไปไง” ดอกพะยอมเดินเชิดออกไป ส่วนผกากรองโกรธมากเพราะดอกพะยอมพูดจี้ใจดำอย่างแรง






   หากใครทำกรรมไว้ไม่มีพ้น      
กรรมเวียนวนกลับมาหาตนนั้น
จะเนิ่นนานเพียงใดไม่สำคัญ         
แต่สักวันกรรมสนองคับข้องใจ
สร้างความดีกันไว้ต่อไปเถิด
จะก่อเกิดมรรคผลกุศลให้
อย่าท้อแท้แม้นานสักปานใด
กรรมดีไซร้ต้องสนองสิ้นหมองมัว


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: ตุลาคม 18, 2014, 04:36:51 PM โดย rainbow »
เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #586 เมื่อ: ตุลาคม 18, 2014, 08:39:06 PM »
ในห้องบรรทมกษัตริย์ไพนุสินทรงรับสั่งกับพระมเหสีมาลีอย่างกังวลพระทัย
“มาลีทำไมเราถึงไม่หมดสิ้นเวรกรรรมสักที นี่มาลีเราต้องสูญเสียลูกไปจริงๆหรือนี่”
“เจ้าพี่เพคะ ไม่ว่าเราจะซ่อนมณีไว้ในที่แห่งใดในโลกเจ้ายักษ์หัสเดชา ก็คงจะเอาตัวไปจนได้”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นพี่จะเอาชีวิตของพี่แลกกับชีวิตของลูก” มเหสีมาลีตกใจ
“เจ้าพี่”
“พี่นะแก่แล้วมิหนำซ้ำยังสร้างความลำบากไว้แก่เมียกับลูกมากมายนัก พี่จะชดใช้เวรกรรมนั้นให้”
“ไม่มีประโยชน์หรอกเพคะ ยักษ์หัสเดชาต้องการผู้ที่ล่วงล้ำเข้าไปในห้วงน้ำเท่านั้น” พระมเหสีมาลียิ่งพูดก็ยิ่งใจเสีย






เช้าวันต่อมาที่ท้องพระโรงทุกคนกำลังถกเถียงกันเรื่องที่มณีจะไปเป็นอาหารของยักษ์หัสเดชาพร้อมทั้งหนูนุ้ยและเท่ง ผกากรองจึงบอกแผนการที่คิดไว้ออกมา
“เพราะฉะนั้นทุกคนจะต้องลงไปที่สระน้ำนั้น” มณีไม่ยอม
“จะบ้าเหรอผกา นี่เจ้าจะทำให้คนไม่ร็เรื่องอะไรมาตายเพราะเราเหรอ” ผกากรองก็เถียงไป
“นี่! เจ้าไม่รู้เรื่องอะไรก็เงียบไปเถอะน่า”
“ทำไมจะไม่รู้ก็เจ้ามันเป็น” จะพูดต่อแต่คิดถึงที่แม่สั่งห้ามไว้เลยหยุดพอดีกับที่กษัตริย์ไพนุสินพูดกับมณีเพื่อห้ามปราม






“มณี ฟังน้องก่อนมันก็ไม่เสียหายนะลูก”    
“นางคนนี้เหรอเป็นน้องของหม่อมฉัน เป็นทวดของทวดของลูกยังดีกว่าซะกระมัง” มณีไม่ยอมรับฟัง
จนหนูนุ้ยต้องพูดกับมณี
“อะโต้ยยย เสด็จน้องมณี ไอ้งานนี้นะหนูนุ้ยกับไอ้เท่งมีส่วนตายด้วยเหมือนกันนะ
ถ้ามีใครเสนอทางรอดมาให้เราสองคนต้องเลือกเอาทางนั้น จริงไหมไอ้เท่ง”

”จริงจ๊ะพ่อมณี”


เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #587 เมื่อ: ตุลาคม 18, 2014, 08:42:19 PM »
มนัสนั่งคิดอะไรได้ก็รีบบอกมณี
“พี่มณี ฉันเองก็เหมือนกัน ก็ไอ้ยักษ์เขียวมันบอกว่ามันจะกินฉันเพราะฉันลงไปเล่นน้ำในสระของมัน ดีนะที่ฉันฉลาดฉันถึงได้นึกออก” ฉันทนารีบบอกมนัส
“ตายแล้วพี่มนัสทำไมถึงมานึกออกเอาตอนนี้”
พระมเหสีมาลีได้ฟังกับเศร้าหันไปพูดกับกษัตริย์ไพนุสิน
“นี่เจ้าพี่เพคะ เราต้องสูญเสียลูกไปทั้งหมดเลยเหนอเพคะ”






ณัชชาได้ยินดังนี้ก็ไม่ยอม
“ไม่! เราไม่ยอมเป็นอันขาดเลย เราน่ะเป็นยักษ์นะ จะให้ยักษ์ด้วยกันมากินสามีเรามันก็เสียศักดิ์ศรีน่ะซิ”   พอณัชชาบอกว่าตัวเองเป็นยักษ์ทุกคนต่างตกใจมนัสจึงถอดสีหน้า
“น้องณัชชาเป็นยักษ์เหรอจ๊ะแล้วทำไมไม่บอกพี่ก่อน      
แหมดีจังเลยอ่ะ น้องณัชชาไปขนพวกยักษ์ของน้องณัชชามาให้หมดเลยนะแล้วเราจะได้ไปรุมไอ่ยักษ์เขียวนั้น”
มนัสบอกณัชชา หนูนุ้ยกับเท่งหัวเราะเห็นด้วย






ณัชชาวิ่งออกมาข้างนอกกาณกนาต้องรีบตามออกมา
“พระธิดา พระธิดาเพคะ หม่อมฉันว่าถูกแล้วนะเพคะที่ทุกคนไม่ต้องการให้พระธิดาพาพวกยักษ์เรามาที่นี่”
“กาณกนาพวกนั้นเป็นมนุษย์นะ แล้วมนุษย์จะมาสู้กับยักษ์ได้ยังไง ยักษ์มันต้องส็กับยักษ์มันถึงจะเหมาะสม”
ณัชชาโมโหกาณกนาต้องรีบเบรคพระอารมณ์ไม่ให้พลุกพล่านพร้อมบอกเหตุผล
“โถ่ พระธิดาเพคะ ยักษ์ไม่กินเนื้ออย่างพวกเราจะสู้กับยักษ์อะไรก็ไม่ได้เพคะ”
“กาณกนาแล้วเจ้าจะปล่อยให้พี่มนัสของเราต้องตายอย่างนั้นเหรอ”   ณัชชายังโกรธๆ
“หม่อมฉันเชื่อในสติปัญญาของผู้หญิงคนนั้นเพคะ ไม่ว่านางเป็นใครมาจากไหนนางต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ”
กาณกนาหมายถึงผกากรอง ณัชชาฟังดังนี้ก็ค่อยคลายความหงุดหงิดใจลง


เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #588 เมื่อ: ตุลาคม 18, 2014, 08:50:19 PM »
ตอนกลางคืน ผกากรองเดินออกมาเจอมณียืนคิดอะไรอยู่คนเดียวจึงจะเดินเข้าไปทักแต่แก้วปัญหาเดินมาหามณีซะก่อน ผกากรองจึงแอบมองอยู่ห่างๆ






“พี่มณี”
“น้องแก้วปัญหายังไม่นอนเหรอ”
“น้องนอนไม่หลับเพคะ พรุ่งนี้ก็จะครบเจ็ดวันที่พี่มณีจะต้องไปให้ยักษ์หัสเดชากิน”
“แต่พี่ยังไม่เป็นไรสักหน่อย” มณีปลอบใจ
“ถ้าหากผกาช่วยพี่มณีไม่ได้ น้องก็จะขอตายตามพี่มณีไปด้วย” แก้วปัญหาบอกมณีน้ำตาคลอ
“ทำไมน้องพูดอย่างนั้น” มณีถามแก้วปัญหา แก้วปัญหาน้ำตาไหลอาบ







“จริงๆนะเพคะ ถ้าพี่มณีเป็นอะไรไป น้องคงมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้”
“ไม่มีใครหนีพ้นกรรมเก่าหรอกน้องแก้วปัญหา” มณีบอกแก้วปัญหา
“แต่พี่มณีเป็นคนดี ทำบุญกุศลมาตลอดเวลา คนดีก็ต้องได้รับผลตอบแทนไม่ใช่เหรอเพคะ”
“บุญหรือกรรมมันคนละส่วนกัน จะเอามาเปรียบเทียบกันไม่ได้หรอก น้องแก้วปัญหากลับไปนอนเถอะเดี๋ยวพี่จะไปส่ง พรุ่งนี้เราต้องออกเดินทางไปที่สระแต่เช้า”



เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #589 เมื่อ: ตุลาคม 18, 2014, 08:53:09 PM »
มณีเดินโอบพระธิดาแก้วปัญหาออกไปผกากรองเห็นแบบนี้ก็น้อยใจเดินกลับไปที่ห้องตัวเอง พอมาถึงห้องผกากรองก็นั่งร้องไห้ด้วยความเสียใจ




มณีกลับมาถึงห้องเห็นหน้ากากวางอยู่ก็หยิบขึ้นมาดูแล้วนึกถึงความหลังตอนไปแอบดูผกากรองเล่นน้ำ





แล้วมณีก็นั่งคิดทบทวนความหลัง แล้วหนูนุ้ยกับเท่งเดินเข้ามาหามณี
“เท่ง หนูนุ้ยยังไม่นอนล่ะ”
“หลับตาลงได้ที่ไหน พอหลับตาก็เห็นแต่หน้าไอ้ยักษ์เขียว แยกเขี้ยวแลบลิ้นแปลบๆ” เท่งสังเกตเห็นในมือมณีถืออะไรอยู่


เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #590 เมื่อ: ตุลาคม 18, 2014, 09:06:10 PM »
  “นั้นพ่อมณีถืออะไรอยู่น่ะ” มณีจะเอาซ่อนข้างหลังแต่หนูนุ้ยเห็นแล้ว
“ไม่ต้องซ่อนๆ” หนูนุ้ยบอกมณี
“หน้ากากของหนูผกาแล้วพรือมาอยู่ในห้องนี้ได้ล่ะน้องมณี” เท่งก็เอาแต่มองหาผกากรอง
มณีอ้ำๆอึ้งๆไม่ตอบ





“หรือว่าหนูผกาอยู่ในห้องนี้ว่ะไอ้หนูนุ้ย” เท่งมาถามหนูนุ้ย มณีได้ยินดังนี้ก็รีบออกตัว
“เท่ง พูดพล่อยๆออกมาได้ เรื่องอะไรยายแก่นั้นจะมาอยู่ในห้องฉัน” หนูนุ้ยก็แก้ต่างให้เท่ง
“อ้าวว นี่ น้องมณี อันที่จริงอย่าไปโกรธไอ้เท่งมันเลย มันเห็นหน้ากากหนูผกาอยู่ในมือ มันก็คิดว่าหนูผกาอยู่ในนี้แหล่ะ
แต่เอ๊ะเข้าใจทำนะ ถอดหน้ากากมาอยู่กันสองต่อสอง”
หนูนุ้ยแซวมณี มณีมองหน้ากากในมือแล้วเอามาจับยัดในมือหนูนุ้ย
“งั้นหนูนุ้ยเอาไปไว้เอง”






หนูนุ้ยรีบร้อง “ไม่เอาๆ อย่าถูกๆ ว้ายๆ กลัว” หนูนุ้ยกลัวหน้ากากยายแก่
เท่งรีบบอกมณี “จริงด้วยพ่อมณี พ่อมณีเอาไปคืนเองเถอะ วุ้ย หน้ากลัวๆ จริงๆนะไอ้หนูนุ้ย น่ากลัวกล่าไอ่ยักษเขียวอีก” เท่งท่าทางกลัวๆ หนูนุ้ยก็รีบชวนเท่งออกไป
“พอๆ ไอ้เท่งรีบไปนอนเถอะให้น้องมณีตัดสินใจเอง” แล้วทั้งสองก็รีบวิ่งออกไปมณีถือหน้ากากแล้วคิดอย่างชั่งใจ


เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #591 เมื่อ: ตุลาคม 18, 2014, 09:21:05 PM »
ในที่สุดมณีก็เดินลับๆล่อๆมาหน้าห้องผกากรองเพื่อที่จะคืนหน้ากาก
... “คืนยังไงดี ”...
แล้วมณีก็เอาหน้ากากวางไว้หน้าประตูห้องแล้วก็หันหลังจะเดินออกไป พอหันหลังไปก็หันกลับมา
... “เดี๋ยวจะว่าเราไม่มีมารยาท ”...
มณีเดินไปหยิบหน้ากากขึ้นมา
... “เอ้ แล้วจะเอาไว้ที่ไหนดี ”...
มณียืนคิดสักพักก็เปิดประตูห้องผกาแล้วเดินเข้าไป








ผกานอนนอนหันหลังแต่ยังไม่หลับพอรู้ว่ามณีเข้ามาก็คิดจะแกล้ง ส่วนมณีก็มองหาที่จะวางหน้ากากคืน
ผกากรองพลิกตัวนอน มณีดูลักๆเลิกๆกลัวผกากรองจะตื่นมองแล้วมองอีก พอแน่ใจว่าผกากรองหลับสนิทจึงเดินเข้าไป
จะเอาหน้ากากวางคืนให้แต่ผกากรองก็ทำเหมือนสะดุ้งตื่นผุดลุกขึ้นมาตะโกนเรียกก่อน
“ขโมยๆ ใครก็ได้ช่วยด้วย” มณีรีบเข้าไปปิดปากผกากรองไม่ให้ส่งเสียงดัง


เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #592 เมื่อ: ตุลาคม 18, 2014, 09:31:49 PM »
เสียงร้องของผกากรองดังไปถึงห้องของแก้วปัญหา
“นั้นเสียงร้องของแม่ผกานี่เพคะ”
“รีบไปดูกันเถอะดอกพะยอม”
แล้วแก้วปัญหากับดอกพะยอมก็รีบเดินออกจากห้องมา






มณียังไม่ยอมปล่อยผกากรอง พอแก้วปัญหาเดินมาถึงหน้าห้องแล้วเปิดประตูไปเป็นก็ตกใจ มณีก็เช่นกันเห็นแก้วปัญหามาก็ตกใจรีบปล่อยผกากรอง






“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะพี่มณี มีแต่ใครมามุงดูตั้งเยอะผกาอายนะ” หนูนุ้ยกับเท่งก็มาตามเสียงร้องของผกาด้วย มณีด่าผกากรอง
“เจ้านั้นแหละ ทำไมต้องส่งเสียงดังด้วย” มณีมองแก้วปัญหากลัวแก้วปัญหาเข้าใจผิดแต่ไม่ทันละ ผกากรองก็ตอบมณีไป
“ก็เจ้านั้นแหละเล่นเข้ามาเงียบๆผกาก็ตกใจแย่สิ” แก้วปัญหาเดินออกไป มณีเรียกไว้แต่ไม่ฟัง “พระธิดาเดี๋ยวก่อน”
 

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #593 เมื่อ: ตุลาคม 18, 2014, 09:42:48 PM »
“ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก” ผกากรองซ้ำเติม (แอบสะใจ)
หนูนุ้ยที่แอบอยู่ก็กระซิบกระซาบกับเท่ง  “น้องมณีนี่สำมคัญ”
“นั้นน่ะสิไอ้หนูนุ้ย”
ผกากรองยิ้มร่าที่แกล้งมณีได้ ส่วนมณีก็จ้องผกากรองแทบจะกินเลือดกินเนื้อ





แก้วปัญหากลับมาที่ห้องดอกพะยอมก็พูดขึ้นมาก่อน
“พระโอรสเห็นเงียบๆแบบนี้เจ้าชู้ยักษ์ไม่ใช่เล่นเลยนะเพคะ แม่ผกานั้นก็เหมือนกัน” แก้วปัญหาไม่อยากฟัง
“เราง่วงแล้วล่ะดอกพะยอม”    
“พระธิดา”
“เจ้าไปนอนเถอะ เราก็จะนอนเหมือนกัน”
“โถ่ พระธิดาเพคะ” ดอกพะยอมอยากปลอบใจแก้วปัญหาที่คิดมากอยู่






กลับมาที่ห้องผกากันต่อ มณีปัดพานลงด้วยความโมโห
“เจ้าต้องการอะไรจากเรากันแน่นะผกา”
“ก็เจ้าเข้ามาหาเราเองนะมณี เรานอนของเราดีๆเจ้าเล่นเข้ามาเงียบๆเป็นใครใครก็ต้องตกใจ”



เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #594 เมื่อ: ตุลาคม 18, 2014, 10:03:33 PM »
“เรารู้นะว่าเจ้าจงใจร้องให้แก้วปัญหาได้ยิน เพื่อให้เข้ามาเห็นภาพเราสองคน” มณีทำเป็นรู้ทัน
“เจ้าคิดมากไปแล้วล่ะมั้ง ถ้าเจ้าไม่เข้ามาตอนค่ำๆมืดๆเราก็คงไม่ตกใจร้องโวยวายออกไปหรอก”
“ก็เราเอาหน้ากากมาคืนเจ้า”
“เอ้า ก็แล้วทำไมไม่เอาคืนตอนกลางวันล่ะ เจ้าเองนั้นแหละที่ทำให้คนอื่นเค้าสงสัย”






มณีโกรธผกากรองมาก “ก็ได้ ในเมื่อเจ้าต้องการให้คนอื่นเข้าใจว่า ข้าเข้ามาหาเจ้าเพื่อล่วงเกินเจ้า เจ้าจะเอาอย่างนั้นก็ได้” มณีพูดจริงจังจนผกากรองเริ่มกลัวขึ้นมาแต่ทำใจสู้
“เจ้าจะทำอะไรเราน่ะ”
“ก็ทำในสิ่งที่คนอื่นเข้าใจผิดกลับกลายเป็นเข้าใจถูกนะซิ” มณีเดินเข้าหาผกากรองผกากรองเดินถอยหลังเรื่อยๆ




“สมใจแล้วไหมล่ะเจ้ารอคอยเวลานี้มานานแล้วไม่ใช่เหรอ” ผกากรองเห็นมณีจะเอาจริงก็ไล่ออกไป
“ออกไปเดี๋ยวนี้นะมณี”
“อย่าฝืนใจพูดเลยผกา เราจะได้มีเมียสักคนก่อนตายถึงแม้มันจะเป็นนางยักษ์แก่ก็เถอะ” พูดจบมณีก็....



เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #595 เมื่อ: ตุลาคม 21, 2014, 04:20:37 PM »
 ผกากรองดิ้นบอกให้มณีปล่อย
“ปล่อยเราเดี๋ยวนี้นะมณี ”
ผกากรองหาข้าวของใกล้มือขว้างแล้วมือก็ไปคลำเจอหน้ากากจึงรีบเอามาสวม มณีเห็นผกากรองสวมหน้ากากก็ตกใจรีบปล่อยตัวผกาแล้วผละออกมา





ผกากรองพอได้ใส่หน้ากาก็แกล้งมณีต่อเลย
“มาสิจ๊ะพี่ มาจูบแก้มซ้ายแล้วก็ย้ายมาแก้มขวามาสิจ๊ะพี่มณี ”
“ทุเรศ ระวังตัวไว้เถอะ” มณีด่าเสร็จก็รีบออกไปจากห้อง
“มาสิจ๊ะพี่มณีจะรีบไปไหน ไหนบอกอยากมีเมียก่อนตายไง มาซิ มาซิ ” ผกากรองใส่หน้ากากยายผกาเอาจนมณีเผ่นออกไป






ในห้องมณีหนูนุ้ยกับเท่งยึดเป็นที่อยู่ เท่งกำลังนวดให้หนูนุ้ยมณีเดินเข้ามาเห็นทั้งคู่อยู่จึงถามขึ้น
“สองคนนี้เข้ามายังไง” หนูนุ้ยก็บอกมณีไป
“ก็นึกว่าน้องมณีจะไม่กลับมาแล้ว หนูนุ้ยกับเท่งเลยมายึดห้องนี้เลย” มณีฟังยิ่งโมโห
“แล้วทำไมฉันจะไม่กลับมา”
“อ้าวก็จะไปรู้พรือเล่า ไอ้เรื่องพรรค์นี้ไม่ต้องอธิบาย หรือน้องมณีจะให้พูดว่าน้องมณีกำลังจะ” หนูนุ้ยทำท่ากอดให้มณีดูด้วย


เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #596 เมื่อ: ตุลาคม 21, 2014, 04:33:32 PM »
“พอๆๆ หยุดพูดได้ละ ออกไปได้ละ ฉันจะนอน” มณีไล่ทั้งคู่ เท่งยังถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“อ้าว พ่อมณี แล้วไม่ฟังก่อนเหรอ”
“นี่เท่งกับหนูนุ้ยจะออกไปดีๆหรือจะให้ฉันเรียกทหารมาไล่ออกไป” มณีขู่ หนูนุ้ยรีบบอกมณี
“ไม่ต้องๆ เดี๋ยวหนูนุ้ยออกไปเอง ป่ะไอ้เท่ง” เท่งยังอยากรู้เรื่องแต่หนูนุ้ยรีบพาออกไปมณีก็รีบไล่ทั้งสองออกจากห้องไปแล้วก็นั่งหงุดหงิดอยู่คนเดียว






เช้าวันต่อมา ที่ริมสระน้ำ มณีพาทุกคนหายตัวมาด้วยลูกแก้ววิเศษของยักษ์หัสเดชา พอมาถึงทุกคนดูวิตกกังวลกัน






มณีเรียกยักษ์เขียวออกมา “หัสเดชา หัสเดชา หัสเดชา” ยักษ์หัสเดชาที่อยู่ใต้น้ำได้ยินก็โผล่ขึ้นมา

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #597 เมื่อ: ตุลาคม 21, 2014, 04:43:53 PM »
  “มากันแล้วเหรอ มณี เจ้ารักษาสัญญาได้ดีมาก แล้วไอ้เท่งกับไอ้นุ้ยล่ะ” ทั้งคู่หลบอยู่หลังผกากรองแล้วเดินออกมา
“ฉันอยู่นี่จ๊ะ” หนูนุ้ยรายงานตัวกับเท่ง “ฉันด้วยจ๊ะ”
มนัสเดินออกมาด้วยความกลัว  “ฉันก็มาเหมือนกัน” ตะโกนบอกยักษ์หัสเดชาไป
  “ไอ้ทึ่มนี่ก็มาด้วยเหรอ ข้านึกว่าเอ็งตายไปแล้วซะอีก”
  “โฮ้ย ฉันไม่ยอมตายง่ายๆหรอก ฉันต้องรักษาสัญญา กลับมาให้ท่านกิน ท่านกินฉันแล้วจะได้ฉลาดเหมือนฉันไง”





ภายในวังพระมเหสีมาลีร้องไห้คร่ำครวญขณะที่ประทับอยู่กับกษัตริย์ไพนุสิน
“ลูกของเราต้องปลอดภัย พี่เชื่ออย่างนั้นมาลี” ทรงปลอบพระมเหสี
“เจ้าพี่ไม่น่าห้ามหม่อมฉันเลย หม่อมฉันอยากไปดูให้เห็นกับตา ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม”
“ไม่มีประโยชน์หรอกมาลี ทั้งที่ผกาเสนอให้ทุกคนกระโดดลงไปในสระพร้อมกันหมดลูกมณียังไม่ยอมเลย”
“ทำไม ทำไมนะมณีถึงได้ปฏิเสธความหวังดีทั้งหมดของผกาซะอย่างนี้” แม่สร้อยใจจะขาด
“พี่คิดว่า ลูกมณีคงไม่อยากให้ใครลำบาก แต่พี่เชื่อว่าผกาคงไม่ปล่อยให้มณีเป็นอะไรไปแน่” กษัตริย์ไพนุสินพูดอย่างเชื่อมั่นในตัวผกา






กลับมาที่สระน้ำกันต่อคะ
“เป็นอันว่าข้าจะต้องกินเจ้าก่อนละ มณี” ยักษ์เขียวบอก แต่ผกากรองไม่ยอม
“ไม่ได้”
“นางหนู แล้วเอ็งมาเกี่ยวอะไรด้วย”
“ถ้าหากจะกินก็ต้องกินหนูนุ้ยกับเท่งพร้อมกันไปเลย”   เท่งกับหนูนุ้ยได้ยินก็คร่ำครวญผกากรองจึงบอกเหตุผลกับยักษ์เขียวต่อ

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #598 เมื่อ: ตุลาคม 21, 2014, 05:02:18 PM »
“ในเมื่อสามคนนั้นลงไปเล่นในสระน้ำพร้อมกัน ถ้าหากจะกินก็ต้องกินพร้อมกัน ปากของเจ้าเป็นปากยักษ์ กว้างออกจะตาย กินทีเดียวสามคนคงไม่ลำบากอะไรหรอก”
  “ก็ได้ ดีเหมือนกันข้าเองก็อดอยากมานานแล้ววันนี้ล่ะข้าจะกินซะให้อิ่มเลย” ยักษ์เขียวตกลง แล้วมณี มนัสเท่งหนูนุ้ยก็ลงไปในสระเพื่อในยักษ์เขียวจับไปกิน







ในวังขณะที่พระมเหสีมาลีกำลังจะพูดคุยกับกษัตริย์ไพนุสิน ดอกพะยอมก็ร้องไห้วิ่งเข้ามา
“อ้าว เจ้าร้องไห้มาด้วยเรื่องอะไรห๊ะ ดอกพะยอม”
“เจ้าได้รับข่าวร้ายมาใช่ไหมดกพะยอม ลูกของเราเป็นอะไรไป” พระมเหสียิ่งกังวล
“เปล่าเพคะ” ดอกพะยอมตอบ






“เปล่าแล้วเจ้าร้องไห้ทำไม”
“หม่อมฉันก็เป็นเหมือนพระมเหสีที่กังวลคิดโน่นคิดนี่ไปเรื่อยเปื่อยเพคะ”
“โถ่เอ้ย ทีหน้าทีหลังเจ้าอย่าทำให้เราใจเสียอย่างนี้อีก ดูสิใจหายหมดเลย”
“เห็นรึยังล่ะมาลี การที่น้องร้องไห้ฟูมฟายโวยวายทำให้คนอื่นรู้สึกอย่างไร พี่ว่าตอนนี้เราควรอธิษฐานส่งใจไปช่วยลูกดีกว่า
เพราะว่าในโลกนี้ไม่มีสิ่งใดยิ่งใหญ่และมหัศจรรย์ไปมากกว่าความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูกหรอกมาลี”

“เพคะ”


เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #599 เมื่อ: ตุลาคม 21, 2014, 05:07:52 PM »
กลับมาที่สระน้ำ สาวๆที่อยู่บนฝั่งเห็นพวกมณีถูกยักษ์เขียวจับไปก็ใจไม่ค่อยดี
ผกากรองหันไปพยักเพยิดกับณัชชาว่าให้เตรียมพร้อมพอยักษ์เขียวอ้าปากจะจับพวกมณีเข้าปาก
ณัชชาและกาณกนาก็แปลงเป็นยักษ์ไปง้างปากไว้ ยักษ์เขียวจับพวกมณีเข้าไปในปากทั้งหมดก็พยามจะงับปากเพื่อจะเคี้ยวแต่ก็งับปากไม่ได้
ณัชชาส่งสัญญาณให้กระโดดลงไป ทุกคนออกจากปากยักษ์เขียวตกลงมาในสระน้ำ พวกสาวๆเห็นก็โล่งใจ พากันไปช่วยขึ้นฝั่ง ณัชชากับกาณกนาก็แปลงร่างมาเป็นมนุษย์ดังเดิม

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ