ยินดีต้อนรับสู่บ้านอบอุ่นของคนรัก บอย สพล ชนวีร์

เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...

0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #30 เมื่อ: พฤศจิกายน 12, 2009, 10:56:29 PM »
เรื่องนี้มนัสเป็นน้องมณีใช่มะ? แล้วเป็นคนไม่ดีรึเปล่า? จำไม่ได้อ่า เหมือนมนัสในความรู้สึกกันย์จะไม่ดีตอนท้ายๆเลย??

เมื่อไหร่พี่ตวงจะออกอ่าT[]T จำได้ว่าพี่ตวงออกก่อนพี่แยมไม่ใช่หรอ? หรือว่ากันย์จำผิด??

พี่แยมออกก่อนค่ะ  ตวงจะออกตอนที่มณีออกไปตามหาหมอวิเศษแล้ว 

ส่วนมนัส  ก็ไม่ใช่คนไม่ดีหรอกค่ะ  แต่ว่าก็โง่ตั้งแต่ต้นเรื่องยันจบเรื่อง  มีฉลาดกว่าพี่เรื่องเดียว  คือ เรื่องเมียยักษ์  555+  ชอบนะ  ตอนที่มนัสพูดให้มณีคิดเลิกรังเกียจผกากรอง
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #31 เมื่อ: พฤศจิกายน 14, 2009, 11:11:09 AM »
หัสกันต์เหาะกลับมาที่เมืองตนเองแล้วเข้าไปบอกเสด็จแม่ เสด็จแม่ว่าทำไมต้องมาคุยในห้องอย่างนี้หัสกันต์บอกกับเสด็จแม่ว่าอยากจะมีคู่แต่ต้องนำน้ำใจแม่ไปด้วย เสด็จแม่ก้บอกว่าได้สิมีอะไรที่แม่จะให้ไม่ได้



ด้านมณีหลังจากที่ออกเดินทางมาจากหมู่บ้านก็ยังไม่พบหมอวิเศษจึงถามทางกับหนูนุ้ยแต่หนูนุ้ยบอกว่าไม่ได้ถามว่าเลยพาเดินมาเรื่อยๆอย่างนี้ เท่งโมโหก็เลยหาว่าหนูนุ้ยอยากเที่ยวป่าเลยหลอกให้พาออกมา มณีไม่อยากให้ทั้งคู่ทะเลาะกันจึง มณีก็เลยบอกทั้งคู่ว่าจะเดินทางต่อไปเรื่อยขอให้มีหมอวิเศษจริง



หัสกันต์บอกแม่ว่าต้องการให้แม่ตายเพราะต้องการน้ำใจแม่ไปให้พระธิดาแก้วปัญหา แต่เสด็จแม่บอกว่าน้ำใจแม่ไม่ใช่น้ำที่หล่อเลี้ยงหัวใจแม่หรอก แต่หัสกันต์ไม่ยอมฟัง กลับหาว่าเสด็จแม่กลัวตาย “แม้เสด็จแม่จะเต้มใจตายหรือไม่ก็ตามวันนี้ลูกจำเป้นตองฆ่าเสด็จแม่แล้วหละ” ว่าแล้วหัสกันต์ก็เอามีดมาแทงแม่ตนเอง หลังจากที่ฆ่าแม่ฟ้าดินก็พิโรธ(แต่สงสัยหัสกันต์ไม่รู้) แล้วก็นำหัวใจแม่มาเก็บใส่กล่องไว้ ในที่สุดข้าก็ได้หัวใจแม่ไปถวายพระธิดาแก้วปัญหา

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #32 เมื่อ: พฤศจิกายน 17, 2009, 03:23:36 PM »
ด้านมณีก็วิ่งหลบฝนกันใหญ่ มันเกิดอะไรขึ้น เนี้ยะ ดินฟ้าอากาศถึงกับวิปริตผิดไปกันใหญ่นี่มันเกิดอะไรพ่อมณี ฉันก็ไม่รู้ เหมือน กันนะ แต่ว่าเรารีบไปกันเถอะเดี๋ยวจะมืดค่ำเสียก่อน



เท่งกับหนูนุ้ยทะเลาะกันเรื่องย่างอาหาร  หนูนุ้ยชวนให้มณีกินแต่มณีบอกว่าไม่อยากกินให้ทั้งสองกินกันไปก่อน หนูนุ้ยก็บอกให้มณีกินซะเพราะว่าต้องออกเดินทางแต่เช้าเดี๋ยวไม่มีแรง มณีบอกว่าเป็นห่วงแม่ แต่หนูนุ้ยบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงหรอกเพราะมีมนัสอยู่ด้วย



ที่บ้านแม่สร้อยทิพย์ออกมาเรียกหาหามนัสเรียกหาเท่ไหร่ก็ไม่พบด้วยก็พลัดตกบันไดไป
ส่วนมนัสก็มาหาฉันทนา “ไม่รู้ล่ะอย่างไรพี่ต้องหาฉันหนีด้วย” หนี หนีไปไหน โถเอย ก็หนีไปอยู่บ้านพี่นะสิจะให้ฉันไปอยู่ไหน ฉันทนาอย่าว่าพี่โง่เลยนะ พี่ไม่เข้าใจจริงๆทำไมเราต้องงหนี เราก็เดินไปด้วยกันดีๆก็ได้นิ ฉันทนาก็หัวเราะขึ้นมา ฉันทนาขำอะไรเหรอจ๊ะ ก็ขำที่พี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ที่จิงแล้วฉันรักพี่ก็ตรงที่พี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยนี่แหละ จริงเหรอฉันทนา เอาละนะฉันจะพูดช้าๆ ชัดๆ จะได้เข้าใจ  ที่บ้านแม่สร้อยตกบันไดมาก็เจ็บ ก็เรียกหาให้มนัสมาช่วย

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ Moon

  • **
  • 782
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #33 เมื่อ: พฤศจิกายน 17, 2009, 05:07:50 PM »
สนุกมากๆเลยค่าา   สู้ๆนะคะคุณ rainbow  สงสารก็แต่แม่สร้อยน่ะแหละ  ไม่มีมณีสักคนจะทำยังไง มนัสก็เอาแต่เชื่อฟังฉันทนาคนเดียว

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #34 เมื่อ: พฤศจิกายน 17, 2009, 09:43:19 PM »
สัณชาตญาณ(สัน-ชาด-ยาน)แห่งแม่นั้นแน่นัก
ห่วงลูกรักยิ่งชีวิตเกินคิดถึง
ตัวลำบากอย่างไรไม่คำนึง
ขอลูกถึงอยู่รอดให้ปลอดภัย
ป่านฉะนี้ไปไหนไยไม่กลับ
แม่คอยนับเวลาพาหมองไหม้
แม่ตาบอดคอยมีเจ้าเฝ้าห่วงใย
กลับทิ้งไว้อ้างว้างช่างวังเวง
มนัสช่วยแม่ด้วยลูก มนัส



อ๋อ พี่เข้าใจแล้วล่ะฉันทนาจะไม่อยู่บ้านของฉันทนาแต่จะไปอยู่กับพี่ที่บ้าน เฮ้ย ถ้าหากไม่เข้าใจพี่ก็แย่มากละ เพราะว่าฉันอธิบายจนคอแห้งหมดแล้ว มนัสถามฉันทนาว่าจะไปเลยรึเปล่าแต่ฉันทนาบอกว่ายังไม่ได้เตรียมข้าวของเพราะว่าบ้านมนัสจนจะตาย ถ้าฉันจะไปอยู่ก็ต้องมีเสื้อผ้าสวยๆใส่ มีเงินมีทองใช้ มนัสบอกว่าชอบอยากมีอย่างที่ฉันทนาพูดแต่ที่บ้านไม่มีเลย ฉันทนาก็บอกว่าเพราะไม่มีจึงต้องหอบจากบ้านของตนเองไป แล้วบอกให้มนัสมารอตนที่รั้วหลังบ้านคืนพรุ่งนี้ จะได้ช่วยขนของ



แม่สร้อยก็เป็นห่วงมนัส เพราะไม่รู้ว่ามนัสหายไปไหน กลัวจะเกิดอันตราย แล้วมนัสก็เดินเข้ามา ถามว่าแม่ออกมารับลมข้างนอกเหรอจ๊ะ(คิดได้ไง)  แถมบอกอีกว่า แถวนี้ลมก็ดีนะแม่  แม่สร้อยก็บอกว่าแม่มานั่งรอลูกไม่ได้ออกมารับลม มนัสหายไปไหนมาทั้งวันแม่เป็นห่วงแม่ก็เลยอออกมาตามหา โถแม่ไม่ ต้องห่วงฉันหรอก แม่ออกมมาอย่างนี้ลำบากเปล่า แม่ตาบอดก็ควรอยู่แต่ในบ้าน ฉันน่ะตาดีก็ไปเที่ยวไหนๆตามใจฉันบ้าง แม่สร้อยจงบอกว่ามนัสสัญญากับมณีว่าจะดูแลแม่ตลอดเวลาที่มณีออกไปหาหมอมารักษา  มนัสก็บอกอีกว่าไม่ต้องห่วงหรอกถ้าพี่มณีกลับมาก็จะอยู่ดูแลเองแล้วก็พาแม่เข้าบ้านไป แล้วมนัสก็เดินไปโดยไม่รอแม่ แม่สร้อยก็เรียกให้มนัสรอแม่ด้วยส่วนมนัสเข้าบ้านไปก่อนแล้ว

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #35 เมื่อ: พฤศจิกายน 17, 2009, 09:56:40 PM »
ตื่นเช้ามามณีก็ล้างหน้าเท่งกับหนูนุ้ยก็ทะเลาะกันอีกแล้ว มณีบอกให้เลิกทะเลาะจะได้ออกเดินทางเร็วๆเพราะเป็นห่วงแม่  หนูนุ้ยก็บ่นอะไรก็ไม่รู้จึงถูกมณีเอ็ดเอา แต่หนุนุ้ยก็ไหลไปได้ เท่งจึงหาว่าหนูนุ้ยกลับกลอกแล้วทั้งสองก็ทะเลาะกันก่อนออกเดินทาง



ระหว่างออกเดินทางทั้งสามผ่านไปที่ป่ากินคนแล้วก็ถูกเถาวัลย์มัดไว้ ขณะที่ทั้งสามกำลังจะหมดแรงพระแม่ธณีก็มาช่วย



แล้วพระแม่ธรณีก็เสกตัวอะไรก็ไม่รู้ขึ้นมาสามตัว(น่าจะเป็นดินนะ)เพื่อช่วยทั้งสามคน

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #36 เมื่อ: พฤศจิกายน 17, 2009, 10:16:20 PM »
มณีขอบคุณแต่บอกว่าไม่รู้ว่าเป็นใคร แม่ธรณีจึงบอกว่า แม่เป็นแม่ธรณี เจ้าหลงเข้ามาในดินแดนต้นไม้กินคนแม่จึงมาช่วยเจ้าไว้ หนูนุ้ยเอาไม้ตีต้นไม้แล้วพูดสมน้ำหน้า ส่วนเท่งก็ขอบคุณแม่ธรณี หนูนุ้ยก็ขอบคุณตาม แม่ธรณีบอกทิศทางให้มณีเดินออกไปแล้วกำชับว่าให้ระวังตัวเพราะในป่ามีอันตราย แล้วแม่ธรณีก็หายไป ทั้งสามจึงออกเดินทางต่อ



ที่บ้านแม่สร้อยนั่งอยู่หน้าบ้าน มนัสเดินออกมา แม่สร้อยจึงถามว่ามนัสจะไปไหน แม่ไม่อยากให้ไปเพราะห่วงมนัส มนัสก็บอกว่าหรือแม่กลัวไปทุ่งไม่ถูกเดี่ยวจะมัดเชือกไว้ให้ แม่สร้อยก็ได้แต่รำพึงว่ามนัสไม่ยอมเข้าใจอะไรเลย มนัสหาว่าแม่กลัวจะไปผิดเส้นตนจะมัดผ้าสีไว้ให้บอกสีเสร็จ แม่สร้อยก็ว่าแม่ตาบอดจะไปรู้ได้ยังไงว่าสีไหนเป็นสีไหน มนัสบอกว่าไว้คิดอย่างอื่นก่อนแต่ตอนนี้ต้องรีบไป แม่สร้อยก็ได้แต่ร้องตาม



ที่บ้านฉันทนากำลังเก็บของมีค่า สมถามว่าเก็บพอรึยังจะเอไปหมดห้องแล้ว ฉันทนาบอกว่าต้องการเอาไปให้หมดห้องเพราะว่าบ้านมนัสจนก็เลยต้องเตรียมให้พร้อม สมบอกว่าถ้างั้นให้ไปรับมนัสมาอยู่ด้วย ฉันทนาจึงบอกว่าสมพูดมากให้รีบจัดของ ถ้าตนพามนัสมาได้ก็พามาแล้วแต่สมบอกว่ากลัวท่านเศรษฐี ฉันทนาบอกว่าไม่ต้องกกลัวให้รู้ไปว่าพ่อกับลูกใครเก่งกว่ากัน เอาไงเอากันเจ้าค่ะ

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #37 เมื่อ: พฤศจิกายน 17, 2009, 10:45:01 PM »
อ่า มนัสกับฉันทนาจะรอดป่ะเนี่ย ว่าแต่ฉันทนาดูฉลาดนะ ไม่น่าจะมาชอบมนัสได้เลย เหอๆ

พระแม่ธรณีนี่หน้าคุ้นๆ

สู้ๆจ้า >:D

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #38 เมื่อ: พฤศจิกายน 18, 2009, 12:12:52 AM »
ด้านมณีก็เดินทางไปเรื่อยๆ



ส่วนมนัสกำลังขนของแล้วบอกว่าของๆฉันทนาเยอะบ้านเก็บไม่ไหวเพราะหลังเล็ก ฉันทนาก็บอกว่าอยากกัดลิ้นตาย มนัสเลยถามว่าทำไมต้องกัดลิ้นตายด้วยเจ็บจะตายอย่ากัดนะ สมก็บอกว่ายังมีเวลาตัดสินใจทันนะเจ้าคะเก็บของกลับไปได้แต่ฉันทนาปฏิเสธบอกว่าเดินหน้ามาแล้วไม่มีวันถอยหลัง แล้วก็ชวนมนัสไป



มณีเดินทางมาค่ำแล้วก็หาที่พักก่อนนอนก็ได้ไหว้พระแม่ธรณีกับเจ้าป่าเจ้าเขาให้ปกป้องคุ้มครองให้ปลอดภัยเพื่อจะได้เดินทางไปหาหมอวิเศษมารักษาตาของแม่

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ bobenz

  • *
  • 5780
  • -1
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #39 เมื่อ: พฤศจิกายน 18, 2009, 10:11:04 AM »
อ่า มนัสกับฉันทนาจะรอดป่ะเนี่ย ว่าแต่ฉันทนาดูฉลาดนะ ไม่น่าจะมาชอบมนัสได้เลย เหอๆ

พระแม่ธรณีนี่หน้าคุ้นๆ

สู้ๆจ้า >:D

พระแม่ธรณี นี่มาจากเรื่อง นางสิบสองอ่ะ น่าจะใช่ เป็นนางเภา รุ่นสินี มั๊ง แต่ที่แน่ๆก่อนออย สิริมา 1 เวอร์ชั่น  ::)

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #40 เมื่อ: พฤศจิกายน 18, 2009, 02:18:22 PM »
มนัสก็กำลังพาฉันทนาไปที่บ้านฉันทนาถามว่าทำไมไม่ใช้วัวลาก มนัสบอกว่าแพงแล้วให้ฉันทนานอนไปก่อนถ้าถึงแล้วจะปลุก ฉันทนาก็ได้แต่เอือมระอา สมบอว่าถ้าสว่างแล้วมีคนเห็นแล้วไปบอกท่านเศรษฐีจะลำบาก ฉันทนาจึงสั่งให้สมหยุดพูด พูดมากอยู่นั้นแหละ ปล่อยให้เขาไปของเขาเรื่อยๆ



เสียงหมาหอนทำให้หนูนุ้ยสะดุ้งตื่น แล้วก็เรียกเท่งขึ้นมาเท่งรำคาญจึงหอนให้ฟังแล้วก็ทะเลาะกันอีกแล้ว หนูนุ้ยเห็นว่าไม่มีอะไรจึงนอนต่อ นอนไปสักพักมือเท่งก็ถูกหนูนุ้ย หนูนุ้ยก้ตื่นขึ้นมาแล้วก็นับคน บัยได้สี่ก็ว่าครบแล้วก็นอนต่อพอจะนอนเท่านั้นและก็นึกขึ้นได้ว่ามากันสามคนแล้วทำไมมีสี่คน แล้วก็ปลุกมณีว่ามีใครไม่รู้มานอนด้วยแล้วหนูนุ้ยก็เจอผี



ทุกคนเห็นผีก็พากันวิ่งหนีเข้าป่าไป หนีไปสักพักเท่งไม่ไหวก็บอกให้หนูนุ้ยรอ ตอนแรกหนูนุ้ยไม่ยอมรอแต่พอมณีบอกว่าตนจะรอเท่งหนูนุ้ยก็รอเท่งด้วย นั่งไปสักพักผีก็มาหนูนุ้ยก็หนีก่อน

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #41 เมื่อ: พฤศจิกายน 18, 2009, 02:36:00 PM »
หนูนุ้ยหนีไปได้ก็นั่งพักแล้วมองหลังก็ไม่เห็นมณีกับเท่งตามมาคิดว่าผีกินทั้งสองไปแล้วคิดว่าตนเองปลอดภัยแล้วก็นึกได้ว่าเพื่อนตายเป็นไงเป็นกันก็เลยจะกลับไปช่วย  แล้วก็มาช่วยทั้งสองได้ทัน
ส่วนที่บ้านแม่สร้อยตื่นมาก็เรียกหามนัส (ป่านนี้แล้วทำไมไม่กลับมาอีก)



ส่วนมณี  เท่ง หนุนุ้ย ก็ถูกผีรุมอีก พระแม่ธรณีจึงมาช่วยไว้แล้วทั้งสามก็เดินทางต่อ 



เช้าวันต่อมาหนูนุ้ยชวนกลับบ้านแต่มณีบอกว่าให้กลับไปก่อนเพราะว่าต้องไปตามหาหมอวิเศษเท่งก็บอกว่ากลับไปคนเดียวระวังเจอตัวอะไรๆคนเดียวนะ แล้วมณีกับเท่งก็เดินทางต่อ หนูนุ้ยจึงตามไปด้วย



เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #42 เมื่อ: พฤศจิกายน 18, 2009, 03:00:20 PM »
ฝ่ายฉันทนานอนอยู่บนเกวียนกับสม สมสะดุ้งตื่นขึ้นมามองไปรอบๆเห็นแต่ป่าจึงปลุกฉันทนาขึ้นมา ฉันทนาตื่นขึ้นมาก็มองไปรอบๆ  “พี่สมนี่ที่ไหน แล้วเราอยู่ที่ไหน แล้วพี่มนัสหละ พี่มนัส พี่มนัส พี่มนัสหายไปไหน พี่สมอ่ะ”



เสียงของฉันทนาดังมาถึงในบ้าน โถ มนัสไม่น่าทำอย่างนี้เลยลูก แล้วนี้หากพ่อเค้ารู้จะทำยังไง  ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันจ๊ะแม่  เพราะตอนนี้พ่อของเค้าก็คงยังไม่รู้ เดี๋ยวพ่อเค้าก็รู้เองล่ะ เสียงของฉันทนาก็ดังขึ้นมา พี่มนัส พี่มนัส พี่มนัสอยู่ที่ไหน แม่สร้อยก็ถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยใจ ฉันทนากับพี่สมคงจะตื่นกันแล้วแหละ
เมื่อตอนมาฉันจอดเกวียนไว้กลัวคนจะเห็นเดี๋ยวฉันออกไปดูก่อนนะแล้วมนัสก็ลุกออกไปแม่สร้อยได้แต่คิดมากโถลูกหนอลูกทำไมหาเรื่องเดือดร้อนใส่ตัวอย่างนี้




พี่มนัสอยู่ที่ไหน สงสัยตัวอะไรคงคาบไปกินแล้วล่ะน้องฉันทนา  พี่สมนี่พูดอะไรบ้าๆน่ะ  แล้วเสียงมนัสเรียกฉันทนาก็ดังขึ้น น้องฉันทนา พี่อยู่นี่จ้ะ พี่มนัสพี่หายไปไหนมาปล่อยให้ฉันตกใจแทบแย่ พี่ไม่ได้หายไปไหนหรอกพี่เข้าไปนอนในบ้านมา ในบ้าน ก็บ้านฉันนะสิ

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #43 เมื่อ: พฤศจิกายน 21, 2009, 08:11:32 PM »
เมื่อคืนพี่ขับเกวียนมาเห็นฉันทนาหลับอยู่ก็ไม่อยากปลุกเลยเอาเกวียนไปแอบไว้ปล่อยให้ฉันทนานอนหลับให้สบาย พี่ดีไหมจ้ะ ดี ดีมากปล่อยให้ฉันนอนอยู่ข้างนอกส่วนตัวเองเข้ามานอนในบ้านอย่างสบายใจ สมจึงชวนให้ฉันทนากลับแล้วให้เลิกกับมนัสแต่ฉันทนาไม่ยอมบอกว่าถ้ามนัสอยู่กับตนนานๆก็จะฉลาดเอง



แล้วฉันทนาก็หันไปถามหาว่าบ้านมนนัสอยู่ไหนมนัสก็ชี้ให้ดูแล้วบอกว่าอยู่กันหลายคนฉันทนาถึงกับตกใจไป แต่ตอนนี้ไปกันหมดไม่มีใครอยู่เลือแต่แม่พี่ที่ตาบอด
พูดจบมนัสก็ไปเอาน้ำมาให้สมจึงบอกว่มนัสจน แต่ฉันทนาบอกว่าไม่คิดว่าจะจนขนาดนี้ สมหันไปดูแล้วก็พูดต่อว่าจไปอยู่ได้ยังไงกีท่อมสับปรังเคขนาดนี้ ฉันทนาบอกว่าจะห้มนัสปลูกใหม่ให้ใหญ่กว่านี้



พูดจบแม่สร้อยก็เดินออกมา ฉันทนามองด้วยความรังเกียจ แล้วถามมนัสว่าใคร มนัสก็บอกว่าเป็นแม่ตนเอง ฉันทนาก็ตกใจ แล้วยิ่งทำท่ารังเกียจ  ส่วนที่บ้านเศรษฐีก็ตามหาฉันทนาไม่เจอก็โมโห

เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ Moon

  • **
  • 782
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ..."น้ำใจแม่"...
« ตอบกลับ #44 เมื่อ: พฤศจิกายน 21, 2009, 08:37:47 PM »
จำได้ว่ามนัสซื่อ ( บื้อ ) มากถึงขนาดเอาแม่ไปทิ้ง   :icon_mrgreen: สงสารแต่แม่สร้อยทิพย์