ยินดีต้อนรับสู่บ้านอบอุ่นของคนรัก บอย สพล ชนวีร์

เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ tunyada

  • *
  • 56
  • 0
  • เพศ: หญิง
  • smile
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #30 เมื่อ: กันยายน 30, 2010, 08:52:14 PM »
i wii wait na na :icon_idea:

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #31 เมื่อ: กันยายน 30, 2010, 10:10:39 PM »
ตอนต่อไปรอหน่อยนะคะ
ตอนนี้กันย์ยังไม่ว่างอ่า
ต้องเร่งปั่นต้นฉบับ แฮะๆ แถมยังหาทางไปตามหาหัวใจอยู่^o^

ชื่อน้องคนที่แสดงเป็นมโหสถตอนเด็กชื่อ ด.ช.สหรัฐ กาญจนรักษ์  จ้า

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
"ตอนคนอัปลักษณ์ที่ชื่อโคฬกาฬ"
 (จริงๆในเรื่องมันไม่มีชื่อตอนหรอก แต่เราอยากตั้ง อิอิ ในชาดกมันบอกว่าตอน คนเตี้ยชื่อโคฬกาฬ แต่ในละครนอกจากเตี้ยแล้วยังอัปลักษณ์อีกเลยใช่ชื่อนี้ละกันนะคะ^^)


ปล.กันย์อาจเล่าแบบว่าตามใจฉันหน่อยนะคะ แบบบางทีอาจมีภาษาพูด ความเห็นต่างๆสอดแทรกเข้าไปบ้าง เพราะพยายามจะเล่าให้ละเอียดขึ้นจากเดิมที่โคตรย่อ เหอๆ แต่ก็นะกันย์เล่าไม่เก่ง เอาเป็ฯว่าจะพยายามเล่าให้เข้าใจมากที่สุดละกันนะคะ ^o^



มีชายอัปลักษณ์คนหนึ่งมีนามว่า"โคฬกาฬ"ทำงานเก็บเงินมาถึง7ปีจึงได้ภรรยาที่งดงามดุจนางฟ้าชื่อว่าทีฆตาหลามาเชยชม


เช้าวันนี้ก็อีกเช่นกัน โคฬกาฬตื่นมาล้างหน้าล้างตาก่อนจะตะโกนเรียกภรรยาของตนซ้ำไปมา "ทีฆตาหลาภรรยาแห่งข้า เช้าแล้วเจ้ายังไม่ตื่นขึ้นมาหุงหาอาหารให้สามีของเจ้าหรอกหรือ"
แต่ครั้นเมื่อเดินเข้าไปหมายเรียกซ้ำ ก็ถูกภรรยาปาภาชนะดินเผาใส่จนเกือบหลบไม่ทัน ก่อนที่นางจะออกมาโวยวายอย่างขัดใจเมื่อถูกสามีเรียกใช้
"โคฬกาฬแม่เรียกแล้วยังไม่โผล่หัวออกมาอีกหรอ!" ทีฆตาหลาเรียกด้วยเสียงอันดังจนโคฬกาฬที่หลบพายุอารมณ์สาวอยู่ก็โผล่ค่อยๆโผล่หน้าและตัวออกมาขอโทษนาง

เรื่องกลับกลายเป็นทีฆตาหลาบ่นต่อว่าสามีที่ไม่ได้เรื่องฉอดๆก่อนจะไล่ให้ไปหุงหารอาหารให้ตนกินแทน
 จนโคฬกาฬต้องพูดอ่อยๆอย่างจำยอมว่า "ข้าต้องหุงให้เจ้าเพราะว่าข้าเป็นสามีเจ้า"  แต่ก็ไม่วายถูกภรรยาสุดสวยบ่นๆๆๆ "อย่าช้า ข้าหิว ห้ามสกปรกฯลฯ" โคฬกาฬก็ได้แต่พูด จ้าๆๆขานรับคำสั่งอย่างเดียว





ด้วยความทุกข์ใจ(และกาย)โคฬกาฬจึงไปปรึกษาทุกข์กับเพื่อน เมื่อเห็นภรรยาเพื่อนคอยดูแลเอาใจใส่ผู้เป็นสามีทุกอย่างก็เกิดให้อาภัพในโชคชตาของตนเปรยว่า
"ข้าสู้อุตส่าห์ทำงานหนักมา7ปีเพื่อให้ได้นางมา แต่นางกลับใช้ข้าราวกับข้าเป็นทาสของนาง"
เพื่อนจึงว่า นั่นเป็นเพราะว่าเจ้าทำตัวเป็นทาสของนางต่างหาก โคฬกาฬว่าไม่รู้จะทำเช่นไร เพื่อนของเขาหัวเราะพร้อมพุดทีเล่นทีจริงว่า "ง่ายๆเจ้าก็ยกเมียเจ้าให้กับข้า"
แต่เมือ่เห็นสีหน้าโกรธขึ้งของโคฬกาฬจึงบอกว่าข้าล้อเจ้าเล่น และแนะนำให้โคกาฬ..เลิกกลัวนางซะและบอก(สั่ง)ให้นางทำสิ่งที่ควรทำ..






ด้านมโหสถ
อับดุลมาตามเมตตาว่านายหญิงเรียกใช้ เมื่อเมตตาไปถึง นางสุมนาเทวีก็บอกให้เมตตาจัดเตรียมเสื้อผ้าและข้าวของต่างๆของตนและมโหสถเพื่อเตรียมเดินทางไปเยี่ยมท่านแม่ของนางในอีกหมู่บ้านในอีกสองสามวันที่จะถึงนี้





โคฬกาฬไปบอกกับนางทีฆตาหลาว่าตนประสงค์จะไปเยี่ยมแม่ของตน ทีฆตาหลาว่า"ไปเยี่ยมแม่เจ้าแล้วมันธุรกงการอะไรของข้า"(เสียงดุเชียว)
โคฬกาฬ "มันต้องธุรของเจ้าแน่ เพราะข้าเป็นสามีแห่งเจ้า เจ้าต้องไปเยี่ยมบิดามารดาของข้า!!"คราวนี้โคฬกาฬไม่ยอมแพ้ง่ายๆให้นางอีกแล้ว(?)
ทีฆตาหลา "ข้าไม่ทำ!"( เสียงดุมว๊ากกก><) โคฬกาฬเถียงอย่างไม่ยอมแพ้ "แต่เจ้าต้องทำ!!" ข้าไม่ทำเจ้าอยากทำก็เจ้าก็ทำเองสิ ไหนๆก็ทำไปเยี่ยมบิดามารดาของเจ้าแล้วเจ้าก็ทำเผื่อข้าด้วยแล้วกัน นางทีฆตาหลาบอกอย่างหน้าตาเฉยไม่หยี่ระแม้แต่น้อยที่โคฬกาฬสั่งเสียงดุ







"เจ้าต้องทำเพราะเจ้าเป็นภรรยาข้า!!"โคฬกาฬสั่งเสียงเด็ดขาด(จริงๆ)

แต่สุดท้ายโคฬกาฬก็ต้องทำให้นางกินก่อนอยู่ดี(-*-) นางนั่งสั่งให้โคฬกาฬรีบทำขนมอย่างสบายใจและนั่งกินอย่างมีความสุข
ส่วนโคฬกาฬก็ต้องทำโรตีให้นางกินจนอิ่มก่อนถึงจะสามารถทำให้พ่อแม่ตนเองได้(ทีหลังเพราะเมียสั่ง==")...(เอ็นดูจริงๆ)

v

v

v
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: ธันวาคม 24, 2010, 06:56:03 PM โดย กันย์ณภัทร »

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน


โคฬกาฬกลับไปปรับทุกข์กับสหายอีกครั้ง สหายของโคฬกาฬรู้สึกไม่พอใจที่เขายอมเมีย(อยู่ได้)จึงต่อว่าว่า สหายทำเช่นนี้เมื่อไหร่จึงจะสำเร็จ สหายทำเช่นนี้(ต่อไป)เห็นทีจะต้องตกเป็นทาสของนางตลอดทั้งชาติ
"แล้วจะให้ข้าทำเช่นไร"โคฬกาฬถามอย่างอ่อนใจ
สหายต้องเข้มแข็งและเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นสหายจะไม่มีวันทำสำเร็จ!! เพื่อนโคฬกาฬแนะนำ  ให้เขาต้องคิดหนักยิ่งขึ้น...ถึงวิธีการกำราบเมีย(หรอ?-*-)





โคฬกาฬนวดขาให้เมีย(น่านนว่าแล้ว==")อย่างเอาใจก่อนจะเอ่ยขอร้องเมียดีๆ(เพราะๆ)"นางผู้เป็นภรรยาแห่งข้า นางผู้ประเสิรฐ ได้โปรดไปทอดขนมเพื่อไปเป็นบรรณาการให้แก่บิดามารดาแห่งข้าสักครั้งเถิด"
"ไม่ได้ และข้าก็ไม่ทำด้วย"ทีฆตาหลากล่าวอย่างไม่ใยดี(สักนิด)
"นางมีฆตาหลานางผู้ประเสริฐ ข้าได้เฝ้าอ้อนวอนนางอยู่อย่างงี๊มาสามวันสามคืนแล้ว หากนางยังปฏิเสธ ข้าก็จะอ้อนวอนอยู่อย่างงี๊ตลอดไป"โคฬกาฬยังคงอ้อนวอนต่อไป(-*-)จนนางทีฆตาหลารำคาญจึงลุกหนีออกไปข้างนอก




โคฬกาฬยังไม่ยอมแพ้ ตามนางออกไปพลางอ้อนวอนให้นางไปเยี่ยมบิดามารดาเป็นเพื่อนตนเพราะตั้งแต่แต่งงานมานางยังไม่เคยไปเยี่ยมบิดามารดาขอวตนเลยสักครั้ง
"ก็ได้ แต่เจ้าต้องรับปากกับข้าก่อนว่าครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น"ทีฆตาหลาบอกด้วยต้องการตัดรำคาญ
"ก็ได้จ้า ข้าขอรับปากว่าจะรบกวนนางเพียงครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้นจ้า" โคฬกาฬบอกด้วยความดีใจ เพราะว่าในที่สุดแล้วนางก็ยอมไปกับเขา แม้จะไปเพราะความรำคาญก็ตามทีเถิด (โคฬฯคิดอย่างน่าสมเพชมากอ่ะ)-*-







ด้านมโหสถอีกครั้ง
นางสุมนาเทวีและมโหสถกำลังเตรียมเดินทางไปเยี่ยมบิดามารดา เศรษฐีสิริวัฒกะฝากให้อับดุล(ลุงหัวล้าน)ดูแลภรรยาและลูกชายของตนด้วย
เมตตาจึงแซวอับดุลว่าลำพังตัวเองยังจะเอาตัวไม่รอดจะดูแลนายหญิงและนายน้อยได้ยังไง
อับดุลฮึดบอก "นาร๊ายนารายณ์อย่าดูถูกนะแม่เมตตา" "ชั้นน่ะหรอดูถูก"เมตตาพยายามเถียง แต่ถูกเศรษฐีสิริวัฒกะปรามไว้ด้วยเกรงว่ากว่าจะไปถึงก็ค่ำเสียก่อน



นางสุมนาเทวีก้มลงเตะเท้าสามีแล้วนำมาแตะที่หน้าผากตนให้เป็นศิริมงคลก่อนเดินทาง
พ่อลูกร่ำลากัน เศรษฐีสิริวัฒกะบอกให้มโหสถดูแลแม่(สุมนาเทวี)แทนตนด้วย มโหสถตอบรับอย่างรู้ความ "ไม่ต้องห่วงหรอกท่านพ่อลูกจะดูแลท่านแม่อย่างดีที่สุด" สร้างความปลาบปลื้มใจแก่ผู้เป็นพ่อแม่ยิ่งนัก
แล้วทั้งหมดก็พากันเดินทางออกจากบ้านไป โดยมีพวกแม่หมอ สาวใช้ และเด็กๆผู้หญิงในบ้านติดตามไปด้วย



ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน

ทีฆตาหลาเดินทางไปบ้านพ่อแม่สามีอย่างสบาย เดินกินลม ชมนกชมไม้เหมือนมาเที่ยวสวนพฤษาชาติ (ชีลั๊นลาสุดๆอ่า-*-)
ทิ้งให้สามีเดินขนของเพียงลำพังอยู่ด้านหลัง โดยที่โคฬกาฬเรียกขอร้องให้เดินช้าลงหน่อยแต่นางก็หาฟังไม่  "ทีฆตาหลาได้โปรดเดินให้ช้าลงหน่อยเถอะจ้า"ตะโกนเข้าไปทั้งที่ถือของพะรุงพะรัง=="




ทีฆตาหลาหยุดเดินด้วยความรำคาญก่อนตวาด!สามี "ก็ไหนเจ้าอยากจะไปเยี่ยมบิดามารดาของเจ้าแล้วเจ้าเดินช้าอย่างงี๊แล้ววันนี้จะถึงมั้ย?!"
โธ่ทีฆตาหลา ถ้าอยากห้ข้าเดินเร็วๆเจ้าก็ช่วยแบ่งเบาภาระช่วยข้าถือของบ้างสิจ๊ะ โคฬกาฬบอกว่า(อย่างสุภาพ)ว่าถ้าอยากให้เดินเร็วๆก็ต้องมาช่วยตนถือของบ้าง
"มันกงการอะไรของข้า ข้าลงมือปรุงอาหารให้แล้วยังจะเอาอะไรอีก ข้าเดินมาอย่างงี๊ก็เหนื่อย ผิวพรรณข้าก็เสียอย่าบ่นให้ข้าได้ยินอีกนะไม่งั้นข้าจะไม่ไปกะเจ้า!!" นางยื่นคำขาด ให้โคฬกาฬจำต้องแบกต่อไป...




ทั้งสองเดินทางมาเรื่อยๆจนมาถึงแหล่งน้ำแห่งหนึ่ง ทีฆตาหลาก็เป็นกังวลและเกิดความขลาดที่จะข้ามแหล่งน้ำนั้นจึงสั่งให้โคฬกาฬลองข้ามไปดูว่าน้ำลึกหรือตื้น




โคฬกาฬได้ยินก็ตกใจพร้อมทั้งถามว่า ถ้าเกิดเขาจมน้ำตายไปนางไม่กลัวเป็นม่ายหรือ แต่กลับถูกนางขู่กลับเสียงดัง "นี่เจ้าจะข้ามหรือไม่ถ้าไม่ข้าก็จะกลับ!!"
โคฬกาฬจึงจำต้องทำตามคำสั่งเมียอย่างจำใจ แต่เมื่อลงไปได้นิดหน่อยก็รีบวิ่งกลับขึ้นมาด้วยควาามขลาดกลัว ทีฆตาหลามองสามีตนอย่างไม่สบอารมณ์




ในบริเวณใกล้ๆนั้นเอง มีชายเข็ญใจคนหนึ่งชื่อทีฆปิฏฐิ หาปลาอยู่แหล่งน้ำแห่งนี้กำลังนั่งพักอยู่ก็เกิดได้ยินการโต้เถียงของทั้งสองเข้า และเมื่อทีฆปิฏฐิเห็นทีฆตาหลามีรูปโฉมงดงามก็ให้เกิดความต้องใจใหลหลง

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: ธันวาคม 24, 2010, 07:54:55 PM โดย กันย์ณภัทร »

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #35 เมื่อ: ธันวาคม 24, 2010, 07:43:16 PM »
วันนี้พี่กันย์มาอัพมโหสถต่อแล้ว 
 ;)
ตอนนี้กาฬก็เคยดูเหมือนกัน  คุณกบสวยมากกก 
แล้ววันนี้จะจบตอนนี้มั้ยน้า
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
ทีฆปิฏฐิจึงเดินเข้าไปถามไถ่ ว่าท่านทั้งสองต้องการจะข้ามแม่น้ำไปฝั่งโน้นใช่หรือไม่
เมื่อทีฆตาหลาได้เห็นชายแปลกหน้ารูปงามก็ให้ต้องใจและเขินอายโดยที่โคฬกาฬไม่ทันเห็น




เมือ่รู้ว่าทั้งสองต้องการจะข้ามแหล่งน้ำนี้ไป ทีฆปิฏฐิจึงหลอกว่าแหล่งน้ำนี้ลึกมากทั้งยังมีฝูงปลาและจระเข้ที่ดุร้ายถ้าไม่ค้นชินอาจจะเอาชีวิตมาทิ้งก่อนข้ามไปถึงฝั่งนู้นเอาได้ เมื่อทั้งสองสามีภรรยาได้ยินดังนั้นก็ต่างหวาดกลัว




ทีฆปิฏฐิได้ทีก็โม้ต่อว่าตนนั้นคุ้นเคยกับสัตว์นำในที่นี้ดี และเสนอตัวพาทั้งสองข้ามฟากไป แต่มีข้อแม้ว่าสามารถพาข้ามฟากได้เพียงครั้งละหนึ่งคนเท่านั้น
ด้วยความรักเมีย(==") โคฬกาฬจึงบอกให้ชายจรจัดพาภรรยาของตนข้ามไปก่อน





ด้านพระเจ้าวิเทหราช
ทรงไถ่ถามเรื่องมโหสถจากราชบุรุษทั้งสองที่เข้ามารายงานบอกว่าตอนนี้มโหสถได้เดินทางไปเยี่ยมญาติฝ่ายมารดากับมารดา โดยมีท่านไชยยันต์กับท่านมารุตคอยตามดูอยู่ห่างๆ

(><!คนหล่อออกแล้ว) :o




ด้านโคฬกาฬก็ปล่อยให้ชายแปลกหน้าอุ้มภรรยาตนเองเดินข้ามฟากไปโดยหารู้ไม่ว่า
ทั้งสองกำลังจะสวมเขาให้ตนอยู่ ซึ่งนางทีฆตาหลาและหนุ่มแปลกหน้าต่างก็ส่งสายตาว่ามีใจให้กันโดยไม่ปิดบัง




ปล.ตอบกาฬรหัสย์ : ไม่จบจ่ะ เพราะเหนื่อยละ555+ เด๋วไว้มาต่อแต่ตอนนี้คงไม่จบง่ายๆเพระามันยาวอ่ะ มีรายละเอียดคำพูดคำถามของมโหสถเยอะและที่สำคัญพี่ยังแคปไม่จบเลย คึคึ
เด๋วขอเวลาไปแก้ปัญหาคอมเล่นโดดๆค้างๆก่อน

*แต่เอาน่ากันย์ไม่ชอบปล่อยให้คนอ่านค้างนานหรอก (หรอ?) อย่างน้อยก็จนกว่าจะจบตอนแหละเนอะ^^
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: ธันวาคม 24, 2010, 08:05:48 PM โดย กันย์ณภัทร »

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน

ทีฆตาหลาเห็นชายแปลกหน้าถอดถอนใจก็ถามด้วยความสงสัย ทีฆปิฏฐิจึงตอบว่าที่ถอนใจเพราะเสียดาย
ว่านางที่มีรูปงามทำไมถึงได้มาเป็นภรรยาของชายผู้มีรูปร่างหน้าตาอัปลักษณ์เช่นนี้ได้  นางทีฆตาหลาได้ยินดังนั้นก็รู้สึกซ้ำใจในคำพูดเยินยอของชายพเนจรยิ่งนัก






ทีฆปิฏฐิเห็นได้ทีจึงเกลี้ยกล่อมทิ้งสามีอัปลักษณ์ของนางไปซะ แล้วตนจะเป็นคนดูแลนางเอง พร้อมคุยโม้ว่านางจะต่อไปว่า นางพร้อมด้วยเสื้อผ้าแพรพรรณข้าทาสบริวาร ซึ่งสิ่งเหล่านี้เขาจะหามาให้นางเอง
ทีฆตาหลาได้ยินดังนั้นก็ให้ลังเลใจ(หรือแสร้งเล่นตัวก็ไม่รู้-*-) อีกทั้งนางเองก็รู้สึกถูกใจชายหนุ่มพเนจรคนนี้แต่แรกเห็นด้วยเช่นกัน







ทีฆตาหลาจึง(แสร้ง)บอกด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อยว่านางเป็นหญิงที่มีสามีแล้วเกรงว่าเขาจะเลี้ยงดูนางไม่จีรังยั่งยืน
แต่ทีฆปิฏฐิก็ยืนยันหนักแน่นว่าตนนั้นได้เฝ้าเดินทางไปทั่วแคว้นเพื่อหวังเพียงเจอใบหน้าของนาง และขอให้นางอย่าปฏิเสธความรักของตนเลย







ส่วนด้านโคฬกาฬก็รอชายพเนจรอยู่นาน รอแล้วรออีก เดินไปมาอย่างเป็นกังวลคิดจะข้ามน้ไปเองหลายครั้งไปหาก็ขลาดกลัววิ่งขึ้นบกแทบไม่ทัน
ชายแปลกหน้า ได้ทีเห็ฯนางเอียงอายจึงคาดคั้นว่าตกลงนางจะเอาไง และบอกว่าถ้านางตกลงก็จงให้ตนกินอาหารในภาชนะของนาง แต่ถ้าไม่ตกลงตนก็จะข้ามฟากไปรับสามีอันอัปลักษณ์และโง่เขลามาให้



.


.


.

แล้วในที่สุดทีฆตาหลาก็ตัดสินใจนำอาหารที่เตรียมมาให้แม่สามีให้ชายแปลกหน้ากิน
ส่วนด้านโคฬกาฬในที่สุดก็ทนรอไม่ไหวอีกต่อไปจึงตัดสินใจลุยน้ำไปเพียงลำพังตามทั้งสองไปเองจนได้(ในที่สุดก็หายกลัวตายสักที! สงสัยกลัวเมียหายมากกว่า คึคึ^^)






เมื่อโคฬกาฬข้ามมาถึงก็จึงพบว่าความจริงนั้นน้ำไม่ได้ลึกมากอย่างที่คนจรบอก แถมพอขึ้นฝั่งมาก็พบกับข้าวปลาอาหารของตนที่เตรียมไว้ให้พ่อแม่ก็ถูกกินจนหมด!!
จึงได้รู้ว่าไอ้คนจรและเมียรักร่วมกันหลอกลวงตน จึงได้เดินตามหาคนทั้งคู่ด้วยความแค้นใจ!!!

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: ธันวาคม 31, 2010, 10:34:00 AM โดย กันย์ณภัทร »

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
ด้านมโหสถและคณะก็เดินทางแวะพักรายทาง โดยมีป้าหมอ และเด็กๆผู้หญิง อินทิรา(พิ้งกี้) มาลาตี(เด็กตัวเท่าพิ้งกี้)และ กมลา(พี่ใหญ่สุด)แบกคนโฑหม้อน้ำมาเพื่อหวังหาแหล่งน้ำตักบริโภค
แม่หมอก็เดินไปฮัมเพลงไปจนอินทิรา(พิ้งกี้)บ่นว่าให้แม่หมอหยุดร้องเพลงเสียทีเพราะรบกวนสมาธิการจำทางไปยังแหล่งน้ำ ด้วยเดินมาตั้งไกลแล้วยังไม่เจอแปล่งน้ำสักทีจนอินทิราเริ่มกังวล

พิ้งกี้น่ารักมว๊ากกกก ขอ(พื้นที่รูป)เยอะหน่อยแหอะ><




ทันใดนั้นเองอินทิราก็เห็นชายหญิงคู่หนึ่งเดินมาจึงบอกป้าหมอให้ลองถามทางไปแหล่งน้ำกับคนทั้งสองดู
แม่หมอพยายามเรียกทั้งสองให้หยุดเพื่อไต่ถามแต่ทั้งสองก็ทำตัวมีพิรุธไม่ยอมหยุดให้ถามสักทีจนแม่หมอต้องดึงรั้งแขนพวกเขาเอาไว้





แม่หมอก็รีบเอ่ย(แกมบังคับ)ถามว่านี่บอกหน่อยได้ไหมว่าแถวนี้มีแหล่งน้ำใช่หรอไม่ ทีฆตาหลาจึงบอกตัดรำคาญไปว่าเดินไปทางข้างหลังนี่อีกไม่นานก็ถึง พร้อมทั้งรีบบอกให้ชายหนุ่มรีบไปก่อนที่คนถ่อยจะตามมาทัน
ป้าหมอเห็นท่าทีแปลกๆของชายหญิงคู่นี้ก็งงว่าทั้งสองจะรีบอะไรหนักหนาก่อนจะพาเด็กๆไปหาแหล่งน้ำต่อ






ป้าหมอก็บ่นว่าทำไมคนแถวนี้ถึงแล้งน้ำใจถามอะไรไม่ค่อยยอมตอบ  แล้วอีกไม่นานทั้งสี่ก็เจอกับโคฬกาฬ อินทิราเห็นจึงว่า ดูโน่นเดินขโยกเขยกมาเชียว
ป้าหมอก็รีบรั้งชายค่อมไว้แล้วพยายามจะถามเรื่องแหล่งน้ำโคฬกาฬไม่ยอมบอก(ด้วยพิษรักแรงหึง)จึงบอกว่าตนต้องรีบไปเมียรักกับชายชู้
ป้าหมอและเด็กๆต่างพากันตะลึงแปลกใจว่าหน้าตางี๊ยังมีวาสนามีเมียกะเค้า โอ้พระเจ้า!!






เด็กๆได้ยินป้าหมออุทานก็แย้งว่าชายค่อมบอกว่าเมียเค้ามีชู้นะจ๊ะป้าหมอ   แม่หมอจึงได้คิดพร้อมกับว่าก็สมควรอยู่หรอกหน้าตาก็ขี้เหร่ แต่เอ๊ะหรือจะเป็นคู่เมื่อกี๊ท่าทางลุกลี๊รุกรน
พอดีกับที่ชายค่อมเดินไปไม่ไกลก็ได้ยินคพูดนี้เข้าจึงย้อนกลับมาหา ป้าหมอว่าอาจจะเป็นชายหญิงคู่เมื่อกี๊เพระาดูท่าทางมีพิรุธเหมือนหนีใครมา  โคฬกาฬจึงรีบถามว่าเห็นทั้งสองคนไปทางไหน





มาลาตีบอกว่าเมียของท่านกับชายชู้ไปทางโน้นแล้วรีบๆตามไปเถิด
อินทิราพูดต่อว่า สงสัยแต่ว่าเมื่อตามไปเจอแล้วนางจะยอมกลับไปกับท่านหรือเปล่าน่ะสิ
โคฬกาฬได้ยินดังนั้นก็รีบไปตามหาโดยทันที  ทิ้งให้แต่ละคนเปรยอย่างสังเวชใจว่า น่าสมเพช(ป้าหมอ) น่าเห็นใจ(พิ้งกี้) น่าสงสาร(มาลาตี) น่าเวทนา(กมลา)




ขอเบรกแปป ตอนนี้กะลังเซงจับจิตเมือ่มาเปิดดูลิสที่เล่าเรื่องทิ้งไว้ในโน้ตเพจครึ่งหลังมันหายไป!!!โฮกกกT[]T!!! ลืมเซฟได้ไงฟระเนี่ยตรูTT^TT รอก่อนนะคะขอจรลีไปทำใจแปป  :icon_mad:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: ธันวาคม 31, 2010, 01:42:19 PM โดย กันย์ณภัทร »

ออฟไลน์ sk

  • อดีตก็คือวันวานที่ผ่านไป
  • *
  • 839
  • 1
  • เพศ: หญิง
  • ทางเดินย่อมไม่มีวันสิ้นสุด
ไม่รู้จะเม้นว่าไรดี เอางี้ มาเม้นให้กำลังใจแล้วกัน พี่พิงกี้น่ารักมากมาย 555++
สู้ๆนะค่ะพี่กันย์ ตามอ่านเสมอค่ะ

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #40 เมื่อ: มกราคม 11, 2011, 11:18:35 AM »
ด้านชายชู้หญิงแพศยา(ของโคฬกาฬ)ก็พากันเดินแกมวิ่งหนีโคฬกาฬจนทีฆตาหลาสะดุดกับตอไม้จนขาเพลง ทั้งสองจึงหนีได้ช้าลง อีกทั้งทีฆตาหลาบ่นว่าเดินไม่ไหวจึงได้นั่งพักรายทาง
ชายพเนจรเกรงว่าโคฬกาฬจะตามาทันจึงกล่าวถามด้วยความเป็นห่วง แต่ทีฆตาหลาบอกว่า
ต่อให้ตามทันแต่ข้าไม่ไปด้วยซะอย่าง อีกอย่างถึงมันพูดไปก็ไม่มีใครเชื่อว่าหน้าตาอัปลักษณ์อย่างมันจะเป็นสามีข้า!(พูดได้สวยเริ่ดเชิดหยิ่งสุดๆเหอะ!)




แต่แล้วโคฬกาฬก็ตามมาทันจนได้(แถมเห็นภาพบาดตาบาดใจประคมประหงมกัน) จึงตะโกนออกไปด้วยโมหะ "ไอ้ชายชั่วหญิงเลวตายซะเถอะมึง!!"
แล้วเขวี้ยงฉมวกไปยังทั้งสองปักฉึกบนต้นไม้ระหว่างทั้งสองคน(ที่หลบทัน)พอดี  ทั้งสองตกใจมากจึงรีบพากันหนีต่อไป(ใครจะไปคิดว่าไอ้หงอเมียจะเอาจริงและหึงโหดปานนั้นคึคึ^^)





ทั้งสองหนีมาท่ามกลางการไล่ล่าของโคฬกาฬจนมาเจอขบวนเกวียนของมโหสถและมารดา
จึงคิดจะอาศัยขบวนเกวียนนี้หนีโคฬกาฬให้พ้






มโหสถและมารดาที่กำลังนั่งพักอยู่ก็ตกใจเมื่ออยู่ๆมีชายหญิงคู่หนึ่งร้องโวยวายเสียงดังขอให้ช่วยด้วยๆ มันจะฆ่าข้าๆๆ!!
โดยมีชายอัปลักษณ์วิ่งไล่ตามคนทั้งคู่มาก่อนจะพุ่งฉมวกโจมตีอีกครั้ง และคว้ามีดขึ้นมาขู่ทำร้ายหญิงโฉดชายชั่ว
พระนางสุมนาเทวีสั่งให้สีนิลกับอับดุลช่วยกันจับโคกาฬไว้  โคฬการถูกรุมจับดิ้นขัดขืนให้ปล่อยข้าๆข้าจะฆ่ามัน!!







เมื่อเหตุการสงบ(โคฬกาฬถูกจับแล้ว)นางสุมนาเทวีก็ถามไถ่ถึงเรื่องราวความเป็นมา
ชายพเนจรรีบกล่าวอ้างว่า เขาและภรรยากำลังจะไปเยี่ยมญาติที่หมุ่บ้านถัดไป แต่อยู่ๆชายอัปลักษณ์ผู้นี้ก็มาอ้างตนว่าเป็นสามีของภรรยาของเขา
 โคฬกาฬเอ่ยขึ้นอย่างโมโห "มันโกหก! นางผู้นี้เป็นภรรยาของข้า ข้าสู้อุตส่าห์ทำงานมา7ปี เก็บเงินเก็บทองกว่าจะได้นางมาเป็นภรรยา ถ้าพวกท่านไม่เชื่อลองถามนางดูสิ!!" ทีฆตาหลาทำหน้าตาลำบากใจ(?)






นางสุมนาเทวีจึงหันไปถามทีฆตาหลา "แล้วนางล่ะ นางจะว่ายังไง" ทีฆตาหลาทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าอย่างน่าสงสารก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงน่าเอ็นดู๊>o<
ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ข้าไม่เคยเห็นชายอัปลักษณ์เช่นนี้เลยในชีวิตของข้า~ (ตอนท้ายมีเสียงสั่นเหมือนทั้งกลัวและขวัญเสีย โอ้ววเอารางวัลตุ๊กตาทองไปเรย55+) 

โคฬกาฬตีโพยตีพาย "ไม่จริงๆ!นางแพศยานางกล้าพูดกล้าทำเช่นนั้นไปได้ยังไงเต็มปากเต็มคำ นางโกหก!!"



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: มกราคม 11, 2011, 11:19:26 AM โดย กันย์ณภัทร »

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #41 เมื่อ: มกราคม 11, 2011, 12:03:22 PM »

ทีฆตาหลาจึงเหล(?><!)ต่อไปด้วยท่าทีน่าสงสาร(แบบกรรมของคนสวย) ข้านั่งอยู่กับสามีสุดที่รักของข้าอยู่ๆชายอัปลักษณ์ผู้นี้ก็เข้ามาฉุดกระชากลากถูกตัวข้า! ยังไม่พอยังมาอ้างตัวว่าเป็นสามีของข้า ข้ากลัวเหลือเกิน!!  ทีฆปิฏฐิหรือชายพเนจรก็แสร้งเล่นละครทำทีทรุดนั่งลงไปปลอบนาง ไม่เป็นไรไม่มีใครทำอะไรเจ้าได้หรอก
พระนางสุมนาเทวีมองดูทั้งคู่ก็ให้สงสารและกล่าวเป็นเชิงเห็นด้วยกับคำพูด(ปด)ของทั้งคู่ นั่นสินางผู้มีรูปโฉมอันงดงาม....ย่อมเลือกชายผู้มีรูปโฉมงดงามเสมอกันเป็นคู่ครองจริงมั้ย?มโหสถลูกแม่...





มโหสถจึงตอบมารดาด้วยความคิดแบบเด็กฉลาดชาติเจริญว่า ลูกยังไม่สามารถจะตอบได้แน่ชัดจนกว่าจะสอบถามทีละคนจนแน่ชัดเสียก่อนท่านแม่
โคฬกาฬเมื่อได้ยินชื่อมโหสถก็ดีใจ รีบว่า ข้าเคยได้ยินชื่อมานานแล้ว พ่อหนูจงให้ความยุติธรรมแก่ข้าด้วยเถิดพ่อบัณฑิตน้อย ได้โปรดเถิด!! โคฬกาฬอ้อนวอน(สุดตัว)
มโหสถจึงกล่าวอย่างเป็นกลาง ความจริงเป็นอย่างไรข้าย่อมตัดสินไปตามนั้นอยู่แล้ว





ด้านราชบุรุษของพระเจ้าวิเทหราช ไชยันต์กับมารุต(ที่นามสกุลดัสกร)ได้ติดตามคอยฟังข่าวมโหสถอยู่ห่างๆ เมื่อรู้ว่ามโหสถไปเยี่ยมญาติฝ่ายมารดา
 ถึงคิดติดตามไปคอยให้ความช่วยเหลือ เผื่อมีเหตุเพทภัยอะไรจะได้ช่วยเหลือทัน






กลับมาที่มโหสถทำการสอบปากคำ(?)ทีฆปิฏฐิก่อนว่า ท่านชื่ออะไร ท่านทำงานอยู่กินกับภรรยาของท่านมานานเพียงใด
ทีฆปิฏฐิคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนตอบว่าสองปี มโหสถจึงถามต่อ แล้วภรรยาท่านชื่ออะไรล่ะ
"ชื่อสกุลตะลาจ๊ะ"
สกุลตะลา..เอาล่ะทุกคนจำเอาไว้ว่าทีฆปิฏฐิผู้อ้างว่าเป็นสามีของนางบอกว่านางชื่อสกุลตะลา แล้วบอกให้ป้าหมอพาทีฆปิฏฐิออกไปและพาชายอีกคนเข้ามาแทน





ด้านโคฬกาฬและทีฆตาหลาที่นั่งรอการตัดสินอยู่อีกด้าน..
ทีฆตาหลาภรรยาแห่งข้า ข้าทำผิดอันใดฤา เจ้าถึงได้ทำกับข้าเช่นนี้...? โคฬกาฬถามเสียงอ่อนเสียงหวาน (แล้วไอ้คนที่มันโมโหเลือดขึ้นหน้าจะฆ่าชายโฉดหญิงชั่วเมื่อกี๊มันหายไปไหนหว่า?)

ทีฆตาหลาหันไปมองอย่างสมเพชก่อนตอบด้วยน้ำเสียง ดุ!+กระทบกระเทียบ!!+รังเกียจสุดฤทธิ์!!!
 ใครเป็นภรรยาเจ้าดูสารรูปตัวเองก่อนเถอะ! อย่าว่าแต่เป็นสามีของข้าเล๊ยยย หน้าอย่างเจ้าไม่สมควรเป็นสามีของใครทั้งนั้น!!

โคฬกาฬหน้าเสียก่อนว่า โธ่~แม่นางทีฆตาหลาทำไมเจ้าถึงพูดกับข้าเช่นนี้ล่ะ  (ยัง- ยังไม่วายทำเสียงอ่อนเสียงหวานอ้อน เฮ้อ-*-)





ทำไมข้าจะพูดไม่ได้ แล้วก็ไม่ต้องมาเรียกชื่อข้าด้วย! เจียมเนื้อเจียมตัวเองซะบ๊างงง!! (ตรงนี้พูดเสียงเพ้อๆหวานๆ>>)สามีแห่งข้าจะต้องรูปงามกล้าหาญเช่นบุรุษผู้นั้นต่างหาก ว่าพลางชี้มือไปทางทีฆปิฏฐิที่โดนสอบสวนด้านนู้นก่อนจะเอ่ยต่อ  เท่าที่ข้าทนอยู่กับเจ้ามาจนถึงป่านนี้ข้าก็ทุกข์แสนทุกข์แสนจะทรมาน! หน้าตาก็อัปลักษณ์ โง่เขลาเบาปัญญา!!(<<กระแทกแดกดันสุดฤทธิ!>>)สกปรกโสโครก!!!!(sheยี๊สุดๆ><)  ในเมื่อเจ้าปล่อยให้ข้าข้ามน้ำมากับบุรุษผู้นั้นข้าก็จะไปกับเขา นางกล่าวอย่างไม่อายและไม่แคร์(สื่อ) ทั้งที่เห็นว่ามีลุงอับดุลนั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก





โธ่~ทีฆตาหลาข้าต้องขอโทษเจ้าด้วยข้าผิดไปแล้ว ข้าจะพยายามทำทุกอย่างเพื่อจะเลี้ยงดูนางให้ดีที่สุด โคฬกาฬยังไม่วายทำเสียงอ่อนหวานออดอ้อน อ้อนวอนสุดฤทธิ์เช่นกัน=="   เลี้ยงดูตัวเองซะก่อนเถอะ!ไม่ต้องมาห่วงคนอื่น หัดดูสารรูปตัวเองซะก่อน!! นางก็ยังคงสติลแดกดันต่อหาใจอ่อนไม่! ทันใดนั้นทีฆปิฏฐิก็เดินเข้ามา นางก็ยิ้มเฉ่งต้อนรับ(กริยาท่าทางพลิกหน้ามือเป็นหลังเท้า-*-)  เป็นไงบ้างสามีแห่งข้า(พูดเสียงหวานนนน) ทีฆปิฏฐิตอบว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว  ถ้างั้นเราก็ไปกันได้แล้วน่ะสิ นางถามอย่างดีใจ
ยัง!ยังไปไม่ได้ให้พ่อมโหสถติดสินเสียก่อน ป้าหมอบอกพร้อมเรียกให้เจ้าค่อมตามตนไปให้มโหสถสอบปากคำเป็นรายต่อไป




                                              -โปรดติดตามต่อไป-      

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: มกราคม 11, 2011, 12:07:07 PM โดย กันย์ณภัทร »

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #42 เมื่อ: มกราคม 11, 2011, 12:14:52 PM »
 :icon_confused:  :icon_confused:

ฮาบทบรรยายของพี่กันย์มากเลยอ่ะ  ได้ฟีลสุดๆ 

อ้างถึง
นางก็ยังคงสติลแดกดันต่อหาใจอ่อนไม่!

ชอบมากประโยคนี้  กาฬว่าพี่กันย์มาถูกทางแล้วล่ะ  ค้นพบหนทางของตัวเองสุดๆ
 :icon_idea:
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #43 เมื่อ: มกราคม 13, 2011, 11:08:55 PM »
กบตอนนั้นสวยจริงๆ

พี่กันย์มาเลาต่อเร็วๆนะอยากรู้จุดจบของตอนนี้

สู้ๆคะพี่  V(n___n )
เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #44 เมื่อ: มกราคม 17, 2011, 05:12:12 PM »
ป้าหมอบอกให้พ่อค่อมตอบไปตามตรงไม่ต้องโกหก
โคฬจึงตอบว่า ข้าชื่อโคฬกาฬ ส่วนภรรยาข้าชื่อทีฆตาหลา เมื่อได้ยินคำตอบทุกคนก็ต่างมองหน้ากันอย่างแปลกใจ
อ้าวก็ไหนชายเมื่อตะกี๊นี้บอกว่านางชื่อสกุนตะลาไง  นางสุมนาเทวีเอ่ยถาม 







โคฬทำหน้าสงสัย  อินทิราจึงด่วนสรุป ถ้าเช่นนั้นก็เห็นได้ชัดแล้วเจ้าค่ะนายหญิงว่าใครคือสามีของนาง
แต่มาลาตีกลับออกความเห็นแย้งขึ้นว่า การที่บอกชื่อไม่เหมือนกันก็ไม่ได้หมายความว่าคนที่บอกก่อนจะถูกเสมอ  จริงรึเปล่าพี่กมลา? พร้อมหันไปหาตัวช่วยสนับสนุน
กมลาจึงตอบว่า
มันก็มีสิทธิถูกและก็มีสิทธิผิดทั้งสองคนนั่นแหละนะ แต่อยู่ที่ว่าใครจะเป็นคนถูกเท่านั้นเอง








มโหสถจึงถามย้ำเพื่อความแน่ใจอีกครั้งว่า ตกลงภรรยาของท่านชื่อทีฆตาหลาแน่ใช่หรือไม่  โคฬกาฬรีบตอบ ถูกแล้วนางน่ะชื่อทีฆตาหลา ข้าสู้ทำงานมาตั้งเจ็ดปีเพื่อจะไถ่ถอนนางมาเป็นภรรยา(ย้ำอีกแระ)แล้วข้าจะลืมชื่อนางได้อย่างไรกัน (เราว่ามโหสถซ้ำในจุดนี้แล้วแหละพ่อคู๊ณณณ)
มโหสถจึงหันไปบอกให้ป้าหมอไปตามทั้งสองคนนั้นมาที่นี่ 









-ด้านพระเจ้าวิเทหราช-
ราชบัณฑิตทั้งสี่ได้พากันมาเข้าเฝ้า   พระเจ้าวิเทหราชเห็นจึงถามว่าท่านอาจารย์มีธุระอะไรกับข้าหรือ
เสนะกะจึงเอ่ยถามด้วยความแปลกใจว่า ขอเดชะองค์มหาราช ขณะนี้ทางไพศาลีก็เริ่มคลี่คลายแล้วแต่เหตุใดพระองค์ยังทรงมีความกังวลพระทัยอะไรอยู่อีกหรือพระเจ้าค่ะ








พระเจ้าวิเทหราชจึงว่า ข้าเฝ้าคิดถึงบัณฑิตน้อยผู้นั้นอยู่ตลอดเวลา เพราะข้ามีความเชื่อมั่นว่าถ้าหากได้เค้ามาเป็นมหาบัณฑิต กรุงมิถิลาของเราต้องเจริญกว่านี้เป็นแน่
สิ่งที่ได้ยินทำให้บัณฑิตที่งสี่มองหน้ากันอย่างแบบ..พูดเรื่องนี้อีกแล้วตูไม่แคล้วจะต้องตกงาน=="
พระเจ้าวิเทเห็นเหล่าบัณฑิตทำหน้าเจื่อนๆไปก็ว่าต่อไปอย่างถนอมน้ำใจ(คนแก่)ว่า ข้าไม่ได้หมายความว่าจะมองข้ามความสำคัญของท่านที่งสี่ไปพวกท่านอยู่กับข้ามานานย่อมรู้ใจข้าดี ว่าข้าชื่นชมและนิยมเลี้ยงคนฉลาด ข้ามั่นใจว่ายิ่งมีคนฉลาดในบ้านเมืองเรามากเท่าไหร่ กรุงมิถิลาของเราก็จะย่อมเจริญมากขึ้นเท่านั้น!









เทวินทะจึงให้เหตุผลว่าเท่าที่ผ่านมา เด็กน้อยผู้นั้นก็ไม่ได้แสดงให้เห็นว่าคือคนที่พระองค์ทรงนิมิตแต่อย่างใด (หรออออ แล้วไอ้ที่ศาลาเอนกประสงค์กะเรื่องยักษ์นั่นพวกท่านฉลาดเท่ามั้ยล่ะ?แหมชริ กันย์ขอแขวะหน่อยเหอะหมั่นไส้ ฮ่าๆ)  พระเจ้าวิเทหะราชรับสั่งแย้งว่า แต่ราชบุรุษทั้งสี่ของข้ากลับมีความเชื่อมั่นว่าต้องใช่เด็กน้อยผู้นั้นแน่!
กามินท์จึงอ้างอีกว่า ขอเดชะองค์มหาราช ว่า.. ท่านมารุต ท่านไชยันต์ ท่าราเมทธ และท่านวิรุณ ถนัดทางการสู้รบจะมารู้เรื่องลึกซึ้งดีไปกว่าพวกข้าพระพุทธเจ้าได้อย่างไรพระเจ้าค่ะ(ใส่น้ำเสียงกระแนะกระแหนสุดฤทธิ์><)
พระเจ้าวิเทหราชทรงทำหน้าหนักใจ ปุตกุสะเห็นดังนั้นจึงรีบ(ประจบ)ว่า ขอเพียงให้องค์มหาราชทรงสบายพระทัย ข้าพระพุทธเจ้าคิดว่าให้คอยดูแลเด็กน้อยอีกซักพักแล้วค่อยมาตัดสินพระทัยกันใหม่เถิดพระเจ้าค่ะ