ยินดีต้อนรับสู่บ้านอบอุ่นของคนรัก บอย สพล ชนวีร์

เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #45 เมื่อ: มกราคม 17, 2011, 05:36:27 PM »
หลังจากนั้นพวกเหล่ามหาบัณฑิตทั้งสี่ก็มาปรึกษากัน
ปุตกุสะต่อว่า ถ้าวันนั้นท่านเสนะกะทำนายเลี่ยงไปซักนิดพวกเราก็ไม่ต้องมาลำบากกันเช่นนี้  เสนะกะทำหน้าหนักใจแล้วเปรยขึ้นว่า ข้าเองก็คิดไม่ถึง สี่เท้ายังรู้พลาดนักปราชญ์ยังรู้พลั้ง
กามินท์เห็นเพื่อนๆทุกข์ใจจึงตัดบทว่าในเมื่อมันพลั้งไปแล้วก็ช่างมันเถอะ เพราะเราแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว ต่อไปก็อยู่แต่ว่าเราอย่าให้มันพลาดพลั้งอย่างงี๊อีกก็แล้วกัน







เทวินทะก็รีบสนุบสนุนกามินท์ว่าพวกท่านอย่าเพิ่งวิตกกังวลไปนักเล๊ย   กามินท์ก็รีบเสริมต่อไปว่า คงจะไม่มีเรื่องคดีเกิดขึ้นมากมายที่จะให้ไอ่เด็กคนนั้นมันมาตัดสินความหรอกจริงมั้ย แฮ๊ะๆๆ(หัวเราะร้าย) และในเมือ่ไม่มีเหตุการณ์เกิดขึ้นมาอีก ต่อให้มันฉลาดปราดเเปรี่องสักเพียงใดมันก็เท่านั้น จริงมั้ย? (ดูมีความสู๊ขขขหารู้ไม่ว่าคู่แข่งกำลังได้ตัดสินคดีอยู่ เหอๆ)








-ด้านมโหสถ-
ชายสองคนนี้แต่งก็อ้างตัวเป็นสามีของนาง ทั้งตัวนางเองและชายผู้อ้างว่าเป็นสามีต่างยินยอมพร้อมใจจะให้ข้าตัดสินก็หมายความว่าท่านทั้งสามจะอยุ่ในความชี้ขาดของข้าใช่หรือไม่?  มโหสถกล่าวเพื่อให้พวกเขายืนยันในคำตอบและคำพูดของตนอีกครั้งเพื่อแสดงถึงสิทธิขาดในการตัดสิน  ทีฆปิฏฐิและทีฆตาหลาตอบรับพร้อมกัน(อย่างมั่นใจ!)โดยมีโคฬกาฬที่พยักหน้ายอมรับในการตัดสินของมโหสถด้วยกัน

มโหสถจึงหันไปถามนางว่า ถ้าเช่นนั้นนางชื่ออะไร?...






นางตอบอย่างมั่นใจว่า "ข้าชื่อทีฆตาหลา" ทีฆปิฏฐิทำหน้าตกใจ ส่วนคนที่เหลือก็พากันแปลกใจซุบซิบกันใหญ่



มโหสถจึงถามต่อว่า แล้วชายที่นางอ้างว่าเป็นสามีของนางชื่อว่าอะไร?...







ทีฆตาหลาหน้าเสียเพราะไม่รู้ว่าชายพเนจรนั้นชื่อว่าอะไร มโหสถจึงถามย้ำมว่าชายผู้นี้ชื่อว่าอะไร นางนิ่งคิด สุดท้ายก็ตอบว่าชะชื่ออ..รามจ้า (หรือชื่อ)รามจักร(เนี่ยแหละได้ยินไม่ถนัด)(แต่เธอก็ยังคงมั่นใจในความสวย?ยิ้มบอกอย่างมั่นใจว่าต้องชื่อนี้แน่ๆ=_=")





มโหสถจึงบอกชายผู้นั้นว่า ท่านบอกนางซิว่าเมื่อครู่ท่านบอกพวกเราในที่นี้ว่าท่านชื่ออะไร
ชายผู่นั้นทำตาโตไม่กล้าบอกหันไปมองหน้าโคฬที่ทำหน้า(ว่ากุ)ชนะโว้ยยตอบ





ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #46 เมื่อ: มกราคม 17, 2011, 06:09:25 PM »


มโหสถจึงสรุปว่า "ทีนี้ก็เป็นอันรู้แล้วว่าใครคือสามีของนางที่แท้จริง  นางคือสิทธิ์ขาดของโคฬกาฬ เพราะเค้าได้ทำงานมาถึงเจ็ดปีถึงได้เงินครบมาไถ่ตัวนางไป
ฉะนั้นนางควารจะซื่อสัตย์ต่อเค้าถึงแม้เค้าจะหน้าตาอัปลักษณ์เพียงใดก็ตาม"







"ส่วนท่าน!(ทีฆปิฏฐิ)นางที่มีสามีแล้ว ท่านไม่ควรจะไปยุ่งเกี่ยวกับนางเพราะเป็นการผิดทั้งทางโลกและทางธรรม"
ทั้งสองทำหน้าเสียละลายใจโดยเฉพาะนางทีฆตาหลาที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อสามีของนาง







โคฬกาฬรีบประจบ(?) "บัณฑิตน้อยมโหสถ ข้าได้ยินชื่อท่านมานานแล้ว เพิ่งจะมาประจักษ์สายตาแก่ข้าวันนี้นี่เอง พ่อผู้เจริญ ขอให้เป็นที่พึงพาแก่ผู้ยากไร้ด้วยเถิด"



-------------จบตอน!!คนอัปลักษณ์ที่ชื่อ โคฬกาฬ-----------









-ด้านพระเจ้าวิเทหราช-
จะว่าอย่างไรท่านอาจารย์ มโหสถตัดสินคดีนี้ทีนี้หมาะสมที่จะมาเป็นราชบัณฑิตประจำราชสำนักของข้าแล้วหรือยัง?
พระเจ้าวิเทหราชเอ่ยถามบัณฑิตทั้งสี่ เมื่อได้ยินข่าวจากราชบุรุษทั้งสองว่ามโหสถว่าคลี่คลายคดีได้อีกแล้ว

เสนะกะอ้ำอึ้งตอบ เอ่อ..ขอเดชะมหาราช ยังไม่เห็นสมควรพระเจ้าค่ะ!! (ยังจะดื้อเถียงเด๋วร้องเพลงคนดื้อดึงให้ฟังซะเลยนิ==")






วิรุณได้ยินดังนั้นก็รีบท้วงถึงเหตุผล...ท่านอาจารย์ท่านมีเหตุผลเช่นไร ในเมื่อท่านไชยยันต์และท่านมารุตก็ได้ประจักษ์แก่สายตาถึงสองครั้งสองหนแล้ว
กามินท์จึงอ้างว่า..เหตุผลสำคัญของพวกข้าก็คือว่า ข้าไม่ต้องการให้องค์มหาราชถูกดูถูกดูหมิ่นหยียดหยามจากแคว้นเพียงเพราะไอ้เด็กธรรมดาๆคนนั้นเพียงคนเดียวที่พวกท่านพยายามจะยกย่อง!ให้เป็นมหาบัณฑิต!!(พูดกระแทกแดกดันสุดฤทธิ์)   ฝ่ายราชบุรุษมองพวกราชบัณฑิตทั้งสี่อย่างเอือมๆ






ไชยันต์อดไม่ได้จึงว่า ท่านอาจารย์คงลืมไปแล้วกระมังว่าบัณฑิตน้อยผู้นี้ ท่านอาจารย์เสนะกะเองเป็นผู้ทำนายจากพระสุบินนิมิตขององค์มหาราชเอง
กามินท์(สอดขึ้นมาทันทีว่า) แต่การทำนายนั้นอาจจะมีข้อผิดพลาดหนึ่ง หรือไม่ก็อาจจะยังหาตัวเด็กคนนั้นไม่พบอีกหนึ่ง
มารุตยืนยันว่า แต่การที่ข้าได้พบกับมโหสถ ข้าก็มีความมั่นใจว่าเขาคือมหาบัณฑิตผู้ซึ่งองค์มหาราชกำลังทรงต้องการตัวอยู่






ราเมธก็กล่าวปิดท้ายอย่างสวยงามว่า.. หากท่านอาจารย์ยังไม่แน่ใจล่ะก็ คราวต่อไป ข้าจะขอแนะนำให้ท่านอาจารย์ได้ไปเห็นด้วยตาตนเอง คงจะดีกว่ากระมัง




พวกราชบัณฑิตทำหน้าตาไม่พอใจ ผิดกับพระเจ้าวิเทที่ทรงคิดว่าเหล่าราชบุรุษพูดได้ถูกใจนัก!






==============================To be Con.==============================



ตอนหน้าพระอินทร์(?)จะจำแลงกายลงมาให้มโหสถได้แสดงปัญญาต่อหน้าพระเจ้าวิเทหราชและราชบัณฑิตและราชบุรุษทั้งสี่ได้ประจักษ์พร้อมๆกันค่ะ รอก่อนนะคะ^^
ส่วนตอนนี้ราชบุรุษทั้งสี่ก็ปรากฏชื่อออกมาครบแล้ว ได้แก่....

           
ไชยันต์                                                                                                         มารุต

           
ราเมธ                                                                                                           วิรุณ

อัพเดทหน้าแรกให้แล้วนะคะพร้อมด้วยเด็กๆและตัวละครอื่นในเรื่องก็จะทะยอยอัพเดทให้ถ้ารู้ชื่อที่แท้จริง อิอิ ความจริงเมื่อก่อนกันย์เคยจดไว้แล้วมันหายไปแล้วอ่า(ทิ้งนานเกิ๊น)

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #47 เมื่อ: มีนาคม 12, 2011, 11:37:32 PM »

^
^
^
^
จากตอนที่แล้วที่ราชบุรุษแนะนำให้ท่านอาจารย์ออกไปเปิดหูเปิดตาซะบ้าง(จะได้ไม่หงำเหงือกอยุ่แต่ในวัง..อ่าไม่ใช่แระ ต่อๆๆ-*-)



แล้วพระเจ้าวิเทหราช และเหล่าราชบุรุษ รวมถึงเหล่าราชบัณฑิตก็ออกนอกวังมาด้วยกัน
ในระหว่างเส้นทางก็หันไปถามพระอาจารย์ทั้ง4ว่า เป็นอย่างไรบ้างท่านอาจารย์ที่ได้ออกมาดูราษฏรโดยใกล้ชิดเช่นนี้
กามินท์กระอักกระอ่วนเล็กน้อยก่อนตอบรับว่าเรียบร้อยดีพระเจ้าค่ะ
ข้าก็ชอบมากนะที่ได้ออกมาอย่างงี๊จะได้เห็นว่าราษฏรของข้าอยู่กันอย่างไร สุขหรือทุข์แค่ไหน องค์มหาราชว่าต่อไป แต่ในทางกลับกันเหล่าราชบัณฑิตต่างมองหน้ากันเจื่อนๆ(ความจริงตรูไม่ได้อยากมาเล๊ยยเหอะ!-*-)

แล้วพระเจ้าวิเทฯก็ทรงม้าไปเรื่อยๆพวกนั้นก็ตามเสด็จ





ในระหว่างนั้นมโหสถอยู่ที่ศาลาเอนกประสงค์ กำลังรักษาโรคภัยไข้เจ็บให้แก่ชาวบ้าน
พระเจ้าวิเทหราชและราชบัณฑิตก็มาถึงที่นั่น พวกราชบัณฑิตเห็นผู้คนมากมายมาให้มโหสถรักษาก็อึ้งปนตกใจ(คู่แข่งคนนี้น่ากลัวกว่าที่คิด เก่งค่อดๆว่างั้น!)
เด็กน้อยผู้นี้มีความสามารถทางการแพทย์ด้วยหรือข้านึกไม่ถึงเลย องค์มหาราชเอ่ยถามขึ้น




ภาพตัดไปที่ชายพ่อค้าผู้หนึ่งขี่เกวียนวัวมาที่ตลาดของหมู่บ้านปาจีนยวมัชฌคาม แต่อยู่ๆวัวของเขาก็เกิดหยุดเดินเอาดื้อๆเหมือนหนักอะไรซักอย่าง
ชายผู้นั้นพยายามบังคับให้วัวเดินแต่ก็ทำไม่สำเร็จจึงหันหลังไปดูว่าหนักอะไร ก็พบกับบุรุษแปลกหน้า(องค์ท้าวสักกะเทวราชจำแลงกาย)ที่มาเกาะท้ายเกวียนของเขาจึงไล่ให้ลงจากรถตัวเองซะ





โธ่นายอย่าไล่ข้าไปไหนเลยข้าตามนายมาด้วยความจงรักภักดีแท้ๆ ชายแปลกหน้าเอ่ยขึ้น
555+จงรักภักดี เจ้าน่ะหรอจะจงรักภักดีกะข้า ผิดไปล่ะมั้ง ก็ข้าเป็นเพียงแค่คนธรรมดาข้าไม่ใช่ราชาครองแคว้นครองนคร เจ้าจะมาจงรักภักดีกะข้าได้ยังไง เหอๆๆพ่อค้าเอ่ยขันๆ
นาย(เสียงนุ่มๆ) คนเราน่ะ ย่อมขึ้นอยู่กับชะตาต้องกันต่างหาก ข้านั้นเมือ่ได้พบนายครั้งแรกก็รู้สึกถูกชะตาในความงามสง่าของท่านที่ดูมีสง่าราศีกว่าบุคคลอื่นที่ข้าเคยพบ
ลุงไพโรจน์(?)เริ่มชักจะคล้อยตามแหมมีคนมาชมออกขนาดนั้น"เช่นนั้นเชียวเรอะ?"





ถ้ามีใครบอกว่านายคือราชาผู้ครองไพฑูรย์(?)สมบัติ ข้าก็ต้องเชื่อ
อื้ออหึหึหึหึ^^นี่เจ้าพูดจากใจจริงเรอะ? พ่อค้าถามอย่างถูกใจที่มีคนมายกยอ
โธ่นายข้ารู้สึกเช่นไรข้าย่อมพูดออกไปเช่นนั้น ขอเชิญนายนั่งตามสบายเถิด ได้โปรดให้ข้าบังคับม้าแทนท่านเถิด เพราะว่าท่าทางอย่างท่านไม่เหมาะที่จะทำอะไรเอง
ลุงไพโรจน์ เฮ้ยพ่อค้าบ้ายอจึงพูด อื้มก็ดีเหมือนกันนะ ข้าเองก็เมื่อยแขนเมื่อยขามานานแล้วเหมือนกัน เอาสิเอ๊า แล้วก็ยื่นสายบังเหียนให้ชายแปลกหน้าส่วนตนก็ไปนั่งบนเกวียน
แผนลวงสำเร็จแล้ว!  น็อกซ์!!(อ้าวไม่ใช่แฮร์รี่หรอกหรอ?อิอิ^^)
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: มีนาคม 12, 2011, 11:38:04 PM โดย กันย์ณภัทร »

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #48 เมื่อ: มีนาคม 13, 2011, 12:01:14 AM »
หยุดก่อนทาสของข้า พ่อค้าบอกเมื่อมาถึงตลาดของหมู่บ้านปาจีนฯแล้วพร้อมบอกประสงค์ว่าจะไปซื้อของหน่อย
องค์อินทร์จำแลงก็แสร้งทำเป็นอาสาจะไปซื้อของให้ ให้พ่อค้านั่งพักตามสบาย แต่..
ไม่ได้ๆๆขืนให้เจ้าไปซื้อให้เจ้าก็เอาของข้าไปน่ะสิ ข้าน่ะเป็นคนฉลาดและก็รอบคอบนะ(หรอออ) ฮ่าๆข้าจักต้องไปซื้อเอง เจ้ารออยู่ที่นี่แหละ! พ่อค้าบอกก่อนจะลงไปซื้อของด้วยตนเองตามความคิดฉลาดๆของตน-*-







ตัดมาที่พระเจ้าวิเทหราชต่อ

เด็กน้อยผู้นี้มีความสามารถด้านการแพทย์ด้วยหรือ ข้านึกไม่ถึงจริงๆ<<<คำถามเดิม
กามินท์ทำหน้าคิดหนักก่อนจะชักแม่น้ำทั้งห้ามาตอบ เอ่อมหาราช อันอาการเจ็บไข้ได้ป่วยนั้นเป็นเรื่องข๊องกำลังใจ มันอยู่ที่กำลังใจพระเจ้าค่ะ(เน้นเชียว)
ถ้าเกิดว่าผู้ป่วยนั้นมีความเชื่อมั่นศรัทธาในตัวผู้ที่รักษา อาการเจ็บไข้ได้ป่วยนั้นก็จะหายไปเป็นธรรมดาพระเจ้าค่ะ




วิรุณอดไม่ได้เถียงขึ้นมาว่า ท่านอาจารย์ อันธรรมดาผู้ที่มีความสามารถทำให้ผู้อื่นเชื่อถือศรัทธาได้นั้นย่อมจะมีคุณสมบัติเป็นพิเศษ(ท่านอาจารย์ทำน้าอึ้งๆเอ๋อๆ)
ราเมธเสริมเข้าไปอีกว่า ยิ่งเป็นเช่นนี้ด้วยแล้วย่อมแสดงให้เห็นว่า เค้าต้องเป็นนักปราชญ์คนที่ห้าตามพระสุบินนิมิตที่ท่านอาจารย์เสนากะได้ทำนายเอาไว้จริงๆ (โอ้เหตุผลเยี่ยมจริงๆ!! ท่านอาจารย์ทั้งหลายทำหน้า..บรรยายไม่ถูกตามรูป4เลย^^)





เสนากะยิ้มก่อนหัวเราะหึหึ(ตามแบบฉบับตัวอิจฉา)
ท่านราเมธ ข้าน่ะเข้าสู่มัชฉิมวัยแล้ว ไอ้เรื่องทำนายทายทักต่างๆมันย่อมผิดพลาดไปบ้าง(หรอ?ที่ตอนทำนายนั่นมันตั้งแต่มโหสถถือกำเนิดแล้วไม่ใช่?แถมตอนนั้นยังยกยอตัวเองว่าทำนายแม่นซะด้วยสิ-*-)
กามินท์รีบเสริมว่า รึบางทีท่านเสนากะอาจจะทำนายไม่ผิด เพียงแต่ว่าเรายังหาบัณฑิตน้อยในพระสุบินนิมิตไม่พบเท่านั้น
ปุตกุสะรีบแก้ตัว(?)เสริมต่อ ข้าว่าต้องเป็นไปตามประการหลังตามที่ท่านกามินท์กล่าวเป็นแน่!!





มารุตทนไม่ไหว(ในความแหลสดของ) ท่านอาจารย์ ท่านอาจารย์อย่าลืมสิว่าพวกข้าได้ออกเดินทางไปตามทิศทั้งสี่ ตามที่ปรากฏในพระสุบินนิมิตขององค์มหาราชแต่ก็หาได้พบเด็กน้อยคนใดที่มีคุณลักษณะอันสมควรที่จะได้เป็นบัณฑิตยิ่งกว่าพ่อหนูน้อยมโหสถคนนี้
อย่ามาทุ่มเถียงกันอยู่เลย เรายังมีเวลาอีกตั้งมากมายที่จะพิสูจน์ความเป็นบัณฑิตของเด็กน้อยผู้นี้(หันไปทางมโหสถรักษาชาวบ้าน) องค์มหาราชตัดบทด้วยไม่อยากเห็นคนในมาเถียงกันเอง(มันดูไม่งามมั้ง แหมไอ้เรารึมันส์ดีออก55+)




Kunnaphat Talk: อ๊ากกกกไมเปิดหน้าแรกมโหสถไม่ได้อ่า>o<!!!แงๆๆT^T
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: มีนาคม 13, 2011, 12:05:41 AM โดย กันย์ณภัทร »

ออฟไลน์ นานะจัง

  • *
  • 7234
  • -3
  • เพศ: หญิง
  • นิศาอรพินท์
    • อีเมล์

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #50 เมื่อ: มีนาคม 13, 2011, 02:42:26 PM »
เมื่อคืนแอบเซงที่คอมอืดๆรวนๆ แถมเข้าหน้าแรกมโหสถไม่ได้แล้วยังทำหน้าเพจเสียอีก=*=
โอเคมาต่อกันดีกว่า^^


ทางด้านพ่อค้าก็ไปซื้อของ ท้าวสักกะเทวราชจพแลงก็แอบมองดูท่าที ในขณะที่ ป้าหมอ ป้าส่าหรี กมลา มาลาตี อินทิรา
ส่วนป้าส่าหรีก็แอบปิ๊งพ่อค้าจนเดินเหม่อไปเหยียบเท้าของอินทิราเข้าให้ จนเด็กน้อยโวยวาย
กมลาแซวว่า แหมป้าส่าหรี พอห่างหูห่างตาป้าหมอเข้าหน่อยล่ะก็เที่ยวชายหูชายตาซะทั่วเชียวน๊า
ช่ายยย ฮ่าๆๆ แล้วเด็กๆก็พากันหัวเราะขำ





อินทิราเหลือบไปเห็นพ่อค้ามองมาทางส่าหรีก็แซวขึ้น " ป้าส่าหรี เค้ามองป้าส่าหรีด้วย"
ส่าหรี อุ๊ยยเค้ามองข้าด้วยยยยยย (พูดเสียงดีใจ ที่จะได้ลงจากคานแล้ว)
ฝันไปล่ะมั้งเค้าหรอจะมามองป้า มาลาตีว่า   ช่ายฮ่าๆๆ เด็กๆร่วมประสานเสียงหัวเราะอีกครั้ง    ป้า: เอ๊ะเด็กพวกนี้นี่!!
 แล้วเด็กๆก็ว่าจะกลับแต่ป้าส่าหรีไม่ยอมให้กลับยื้อกันไปมาจนคนมองทั่ว
แล้วพ่อค้าก็เข้ามาหาใกล้ๆจนส่าหรีเขินม้วน

"ท่านป้า"พ่อค้าทักส่าหรีหันขวับหุบยิ้ม เด็กๆ ว๊ายยย555+ท่านป้า555+
พ่อค้าว่าต่อ คือว่าชั้นน่ะอยากจะทราบว่าเมืองอุตรยวมัชฌคามน่ะไปทางไหน  ส่าหรีมองโกรธๆและเมินหนี "กลับ!"





ขณะนั้น  องค์ท้าวสักกะเทวราชเมิ่อเห็นได้ช่องก็ขึ้นควบเกวียนของพ่อค้าออกไป

องค์เทพบิดรเห็นคนสัญจรมากมายไปมา
จึงขับรถไปเร็วไวหนักหนา
ด้วยเดชเดชาเกินกว่ามนุษย์ใด
เป็ฯที่สังเกตทุกวัยทุกเพศหันมองทั่วไป
เที่ยวชี้บอกกันดูนั่นเห็นไหม
จนความรู้ไปของเจ้าของเกวียน


ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #51 เมื่อ: มีนาคม 13, 2011, 02:47:57 PM »
ในขณะที่องค์มหาราชก็กำลังมองดูการรักษาของมโหสถอยู่ เมื่อชายคนหนึ่งที่ได้รับการรักษาจากมโหสถเดินออกมา เสนกะก็รั้งตัวมาถาม
เอ่อช้าก่อนสหาย ท่านรู้สึกอย่างไรบ้างล่ะ
สบายขึ้นเลยล่ะท่าน ท่านมโหสถทั้งเก่งและฉลาด    จะเรียกเค้ามาถามให้ตอกย้ำ(ความเก่งของคู่แข่ง)ทำม๊ายยเหอๆๆ-*-




ในขณะที่พ่อค้าเหลือบไปเห็นว่าเกวียนถูกขโมยก็รีบวิ่งตาม ปากก็ร้องตะโกนว่าช่วยด้วยๆๆๆหมอนั่นมันขโมยรถฉันไปช่วยด้วยๆ!!
องค์มหาราชเห็นดังนั้นจึงได้สั่งให้ราชบุรุษออกไปช่วย




แต่ทว่าสี่ราชบุรุษไม่อาจขัดขวางบุรุษ/โจร/นิรนามผู้นี้ได้ ต่างถูกโจมตีกลับอย่างหมดท่ากันทุกคน ด้วยอิทธิฤทธิ์ที่ยากจะหยั่งถึงขององค์เทวา(จำแลง)


ปล.กันย์ชอบตอนนี้มากมาย บทบรรยายน้อยดี กรั่กๆๆ (ความจริงอยากใส่ภาพการต่อสู้มากกว่านี้แต่กลัวว่ามันจะเป็นภาพที่ยาวเว่อร์เกิ๊นน-*-
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: มีนาคม 13, 2011, 02:49:17 PM โดย กันย์ณภัทร »

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #52 เมื่อ: มีนาคม 13, 2011, 03:01:59 PM »
พ่อค้ามาถึงก็โวยวาย ไอ้ขโมยลงมาเดี๋ยวนี้เอาเกวียนของข้ามา แต่ก็เกือบถูกตบปลิ้น(?) เจ้าขโมยของข้ามา!!(ยังไม่เลิกโวย-*-)
เราขโมยของเจ้าเมื่อไหร่ล่ะ รถของเราต่างหาก องค์อินทร์จำแลงเอ่ยขึ้นเสียงนุ่มๆ
พ่อค้าได้ยินดังนั้นจึงโวยต่อ นี่ๆๆพี่น้องทั้งหลายสหายทั้งหลาย รถคันนี้เป็นของข้า ไอ้เจ้า ชายผู้นี้มันขโมยของข้ามาเป็นพยานให้ข้าด้วยรถของข้าจริงๆ





บุรุษนิรนามยิ้มเยาะก่อนว่า  ไหน ใครคนไหนมันจะบังอาจเป็นพยานให้กับเจ้า ในเมื่อทุกคนก็เห็นอยู่แล้วว่าข้าเป็นผู้บังคับม้าอยู่ในขณะนี้เจ้าต่างหากล่ะที่วิ่งมาตู่ว่ารถของข้าเป็นของเจ้า
พ่อค้า เฮ้ย!ๆๆไอ้หน้าขี้โกง! ขี้โกง!!! รถของข้าแท้ๆมาตู่ว่าเป็นรถของเจ้าปัดโธ่เว้ย พี่น้องทั้งหลายเป็นพยานให้ข้าได้
แต่ก็ไม่มีใครสามารถเป็นพยานให้พ่อค้าได้ จนพ่อค้าเหลือบมาเห็นส่าหรีเข้าจึงเรียกถามนางให้เป็นพยาน แต่ส่าหรีก็ไม่รู้เรื่องเพระาไม่เห็นว่าเกวียนนั้นเป็นของเขาหรือไม่






ตัดมาที่นางสุมนาเทวีที่กำลังแต่งสีเติมตาอยู่ที่บ้าน และเมตตาก็เข้ามา ถามหาป้าหมอกับแม่ส่าหรีว่ามารึยังกับสาวใช้คนหนึ่งที่นั่งอยู่เมื่อได้รับคำตอบว่ายังไม่มา ก็เข้าไปบ่นกับนายหญิงว่าทั้งสองพาเด็กสามคนไปเถลไถล
นายหญิงจึงว่า นานๆได้ออกไปตลาดทีนึงก็เถลไถลอย่างงี๊แหละ เออนี่เจ้าเมตตาเจ้าเห็นมโหสถมั้ย? ท่านบิดาตามหาตั้งแต่เช้าแล้ว
เมตตาหันไปถามสาวใช้อีกคน นางตอบว่า อยู่กับเด็กๆที่ศาลาริมน้ำโน่นแน่ะเจ้าค่ะ ให้ไปตามให้มั้ยเจ้าคะ
นางสุมนาเทวีบอกว่าจะไปด้วยและสั่งให้เมตตาเฝ้าบ้านไปซะ!





เมื่อผู้เป็นแม่มาถึงก็เจอกับศึกจ้องตา เฮ้ย!การเจอกันระหว่าง ท้าวสักกะเทวราชจำแลงและมโหสถน้อย 
ทั้งสองยิ้มให้กันเล็กๆก่อนที่มโหสถจะเอ่ยถาม




ท่านทั้งสองมีเหตุวิวาทอันใด
พ่อค้ารีบวิ่งเข้าไปหา พ่อหนูน้อยข้าน่ะเคยได้ยินคำร่ำลือว่าท่านน่ะเป็นผู้ที่มีความเฉลียวฉลาด..และเปี่ยมไปด้วยความยุติธรรมได้โปรดช่วยข้าด้วยเถอะไอ้ชายผู้นี้มันหลอกลวง หลอกลวงจริงๆ
ขอมาเป็นทาสข้า แล้วถือโอกาสตอนที่ข้าเผลอลักขโมยรถม้าข้าไปน่ะ ได้โปรดเถอะ


                           แหมพี่ติ๊กหล่อได้อีก><! ไมเมื่อก่อนไม่เคยเห็นความหล่อนี้หว่า?-*-

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #53 เมื่อ: มีนาคม 13, 2011, 03:13:46 PM »
ท้าวสักกะเทวราชแปลง เฮอะๆน่าขัน เจ้าลองดูสารรูปตัวเจ้า แล้วหันมามองข้า แล้วลองถามทุกๆคนในที่นี้ดูซิว่าใครสมควรที่จะเป็นทาสใครสมควรที่จะเป็นนาย
เมื่อสารรูปสู้เค้าไม่ได้ก็หันมาโวยต่อ ฮึ่ยยๆๆทำไมหน้าด้านอย่างงี๊ โกหกจริงๆขี้ตู่!!






ในขณะนั้นเอง กามินท์ก็(รีบแสลน*หน้า)ว่า ทอดพระเนตรเห็นรึยังล่ะพระเจ้าค่ะว่าคดีเนี๊ยะมองแต่ภายนอกก็ตัดสินพระทัยได้เลยว่าใครเป็นใคร บุรุษหนุ่มผู้นั้นท่าทางสง่างามองอาจยิ่งนักไม่อยู่ในวรรณกษัตริย์ก็วรรณพราหมณ์นักรบ มีหรือพระเจ้าค่ะที่จะมาขอเป็นทาสชายผู้นั้น




*แสลน = เสนอหน้า+แส่+แหลๆ (บัญญัติศัพท์ โดย กันย์ณภัทรเอง^^)




เสนกะ(แสลนอีกคน) ถูกแล้วพระเจ้าค่ะ ข้าพระองค์คิดว่าจะทรงเสียเวลาเปล่าๆนะที่จะทรงจะเสด็จมาฟังคำวินิจฉัยง่ายๆอย่างงี๊ ข้าพระองค์คิดว่าเสด็จกลับมหาราชวังดีกว่าพระเจ้าค่ะ
แต่องค์มหาราชว่า ข้าอยากจะฟังก่อนว่ามโหสถวินิจฉัยว่าอย่างไร (คนนี้ก็มาเสียงนุ่มๆหล่ออีกคน>//<!) เป็นอันจบข่าวว่าต้องดูต่อไปอย่างเลี่ยงไม่ได้55+






มโหสถ เอาล่ะในเมื่อท่านทั้งสองยอมให้ข้าเป็นผู้วินิจฉัย ข้าก็จะขอผู้ใดผู้หนึ่งในที่นี้เป็นผู้อาสาขับรถ จะมีท่านผู้ใดอาสาการนี้บ้าง
"ข้าเอง!" เสียงหนึ่งดังขึ้นแล้ว ไชยันต์ก็ก้าวออกมา






เจ้าของรถย่อมจะไม่ปล่อยรถของตนเอง ท่านจงเการถของท่านไป ใครปล่อยก่อนผู้นั้นย่อมไม่ใช่เจ้าของรถ เอาล่ะเกาะรถของท่านได้แล้วมโหสถเอ่ยขึ้นต่อเมือ่ได้ผู้ขับเกวียนแล้ว
องค์มหาราชแอบทำหน้าผิดหวังนิดหน่อยเมือ่ได้ยินเช่นนั้นจากปากของว่าที่ราชบัณฑิตคนที่ห้าแห่งราชสำนัก
พ่อค้าบ่น รถของข้าแท้ๆเล๊ยยยย ไม่น่าเล๊ยยอยากจะมีทาสกะเค้า





          ทิ้งให้ค้าง แล้วชิ่ง!!...............

.

.

.

.

.

ดีมั้ย?^^



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: มีนาคม 13, 2011, 03:17:23 PM โดย กันย์ณภัทร »

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #54 เมื่อ: มีนาคม 13, 2011, 03:36:31 PM »
ไม่ดี!!!

ต่อด่วนค่า  แอบติดตามความเคลื่อนไหวอยู่เป็นระยะ

 :icon_evil:


*แสลน = เสนอหน้า+แส่+แหลๆ (บัญญัติศัพท์ โดย กันย์ณภัทรเอง^^)



 :icon_confused:
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #55 เมื่อ: มีนาคม 13, 2011, 08:40:36 PM »
อย่าชิ่งแบบนี้สิคะ  :-X
เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ augustle

  • *
  • 549
  • 0
  • เพศ: หญิง
  • iNUTTi
    • มาย ทวิต^^
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #56 เมื่อ: มีนาคม 13, 2011, 09:28:43 PM »
รีบๆกลับมานะค้าาาา อย่าให้รอนานน้าาาา :-[

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #57 เมื่อ: มีนาคม 13, 2011, 09:46:36 PM »
อ่ะนะล้อเล่นน่า
พอดีเค้าอยากเล่าอีกเรื่องมากกว่าน่ะเลยไปเปิดไว้ก่อน(ขาดใจตาย)
มาต่อกันดีกว่าเนอะ^^






มโหสถออกคำสั่งให้ไปได้! ไชยันต์ก็ออกรถไปทันที
 ท่ามกลางเสียงเชียร์ และการดูถูกของเหล่าบัณฑิต ไห๊น ไหน ไหน! พวกท่าน(ราชบุรุษ)ว่ามโหสถผู้นี้สติปัญญาหลักแหลมยิ่งนัก หึ! มีบัณฑิตในโลกนี้คนไหนบ้างที่เค้าทำเช่นนี้ 555+
ข้าบอกได้เพียงอย่างเดียวก็คือว่า เด็กผู้นี้ต้องการจะเล่นแบบเด็กๆก็เท่านั้นแหละ555+กามินท์เยาะเย้ย
ปุตกุสะจึงเสริมว่า นี่ท่านดูนั่นสิ! แทนที่จะห้ามปรามเด็กท่านไชยันต์น่ะกลับทำตัวเป็นเด็ก กลับไปคราวนี้เห็นจะต้องมีการเปลี่ยนแปลงตำแหน่งราชบุรุษกันใหม่เสียแล้ว555+






เกาะรถไปด้วยวิ่งไปด้วยพ่อค้าก็โอดครวญ โอ้ยๆๆไม่ไหวแล้วๆ แฮ่กๆ แต่องค์อินทร์จำแลงกลับทำท่าทางสบายๆไม่ทุกข์ร้อนอันใดเลยแถมยังวิ่งสบายๆ(เหมือนเหาะ)อีกด้วย
 สุดท้ายพ่อค้าก็ทนวิ่งตามไม่ไหว จึงได้ปล่อยมือกลิ้งตกลงไป
รถชั้น! โอยยย...พ่อค้าคร่ำครวญอย่างน่าเวทนา








ทั้งหมดกลับมที่มโหสถอีกครั้ง ซึ่งมีพ่อค้าเหนื่อยหอบอยู่คนเดียว ส่วนอีกคนไม่มีแม้แต่เหงื่อ







องค์อินทร์จำแลงพูดทวงสิทธิ์ขึ้น ข้าเป็นผู้ชนะ รถม้านี้ต้องเป็นของข้า!...
พ่อค้า(ยังจะเถียง) ไม่ใช่ แฮ่ก มันของๆข้า!!



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: มีนาคม 13, 2011, 09:47:43 PM โดย กันย์ณภัทร »

ออฟไลน์ sk

  • อดีตก็คือวันวานที่ผ่านไป
  • *
  • 839
  • 1
  • เพศ: หญิง
  • ทางเดินย่อมไม่มีวันสิ้นสุด
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #58 เมื่อ: มีนาคม 13, 2011, 09:55:26 PM »
555++ พี่กันย์เล่าสนุกอะ ศัพท์บัญญัติอิอิ คิดได้งัยเนี้ย
มโหสถต้องรู้อยู่แล้วแน่นอน ว่าคือองค์อินทร์จำแลง คริคริ ปัญญาบารมีเยอะมากมาย อิอิ
รอนะคะ สู้ๆค่ะ

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
Re: เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~
« ตอบกลับ #59 เมื่อ: มีนาคม 13, 2011, 10:04:15 PM »
มโหสถจึงกล่าวขึ้นว่า บุรุษผู้นี้ถึงแม้จะเกาะรถไว้นานเท่าไหร่ก็ตามแต่ในที่สุดก็ต้องปล่อยมือตกลงมาบุรุษผู้นี้จึงเป็นเจ้าของรถที่แท้จริง
ลุงพ่อค้าเหนื่อยหอบแต่พอได้ยินคำวินิจฉัยแล้วก็อึ้ง และยิ้มออกท่ามกลางความสงสัยของผู้คนที่มุงดูและเหล่าบัญฑิตที่ยืนทำหน้าเอ๋อ(แดก)อีกรอบ





ส่วนบุรุษผู้นี้เกาะรถมากับเขาได้โดยตลอด ไม่มีอาการเหนื่อยหอบ ไม่มีแม้แต่เพียงเม็ดเหงื่อ ไม่หวั่นเกรง และไม่กระพริบตา บุรษผู้นี้จึงไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา
จบผลวินิจฉัยของมโหสถ เสียงลือเสียงเล่าอ้างก็ พูดกันเซ็งแซ่ว่า หายักษ์? อีกแล้วหรอ? ว้ายยักษ์อีกแล้ว
ครั้งที่แล้วยักษ์ตัวเมีย หวายคราวนี้ยักษ์ตัวผู้!! ป้าส่าหรีอุทาน






เมื่อองค์อินทร์จำแลงหันหลังไปมอง ผู้คนที่มุงดูต่างถอยหนีห่าง พระองค์จึงหันมาพูดต่อ
เด็กน้อยผู้นี้มีสติปัญญาหลักแหลมและรอบคอบยิ่งนักสามารถวินิจฉัยความได้ชัดเจนและถูกต้อง สมควรที่จะได้รับการยกย่องเกียรติยศให้แพร่หลายสืบไป
เหล่ามหาบัญฑิตก็มองหน้ากันเลิ่กลั่ก เหล่าราชบุรุษก็ต่างยิ้มเยาะถูกใจที่ราชบัณฑิตทั้ง4ถูกหักหน้า

แล้วองค์อินทร์จำแลงก็เดินจากไป แต่มโหสถกลับวิ่งตามออกไปด้วย ให้องค์มหาราชมองตามอย่างแปลกใจ

ส่าหรีอุทานลั่น ว๊ายนายน้อยวิ่งตามยักษ์ไปแล้ว!






ช้าก่อนท่าน!  มโหสถวิ่งตามมาจนทัน
เรียกเราด้วยเหตุใด องค์อินทร์จำแลงเอ่ยถามอย่างใจดี    ท่านคือท้าวสักกะเทวราช ราชาแห่งเทพใช่หรือไม่
 ถูกแล้ว เรานึกไม่ผิดเลยว่าท่านย่อมแยกแยะได้ถูกต้อง
ถ้าเช่นนั้นเพราะเหตุใดพระองค์จึงทรงทำเช่นนี้มโหสถเอ่ยถามด้วยความสงสัย
เรามาเพื่อประกาศปัญญาของท่านให้แพร่หลายสืบไปน่ะสิ บัณฑิตน้อย  ถ้าเช่นนั้นขออย่าได้ทรงทำเช่นนี้อีก เพระาเหตุใดพระองค์ก็คงจะทรงทราบ

 
แล้วท้าวสักกะเทวราชก็คืนร่างเดิมยิ้มให้ก่อนจากไป มโหสถไหว้เคารพ องค์มหาราชเดินตามมาทันเห็นแสงวิบๆก็แปลกใจสงสัย





จบ!!  หมดสต็อคที่เรียงไว้แล่ว-*- เรื่องนี้เรียงภาพยากอ่า เหนื่อยด้วย-*-  อาจอัพอืดนิดนุงนะคะ^^
คราวหน้า เหล่ามหาบัณฑิตทั้ง4 วางแผนกำจัดมโหสถ(แกล้งด้วย)โดยนำปัญหาไปให้แก้พร้อมกันถึง3ปัญหา แล้วก็มโหสถจะได้แสดงปัญญาเป็นที่ประจักษ์ด้วยค่ะ แต่ว่า รอก่อนน๊า^^