แวะมาแล้ว เมื่อคืนมีความสุขจัง นั่งสมาธิตอนเที่ยงคืน
ทีนี้มาเข้าเรื่องดีกว่าสิ่งที่จะมานำเสนอในวันนี้คือประสบการณ์ล้วนๆเลย
เอาตั้งแต่ตอนอายุ 9 ขวบก่อนดีกว่ากว่าจามาถึงเรื่องล่าสุดคงได้หลายกระทู้เลยเพราะเจอบ่อยเรียกว่าเจอจนจะเป็นเพื่อนกันแล้ว
คือช่วงที่ผมไปโรงพยาบาลจังหวัดเชียงใหม่เพื่อรักษาตัว เพราะเป็นโรคลิ้นหัวใจรั่วก็ได้ไปพักในห้องรอผ่าตัด
ในวันที่ผมไกล้ผ่าตัดนั้น มีพยาบาลคนหนึ่งซึ่งเป็นพยาบาลที่ดูแลผมส่วนตัวอยู่แล้วเีรียกว่าสนิทกันมากเข้ามาหาแต่ไม่ยอมพูดอะไร แต่การสนิทกันครั้งนี้มันเป็นการสนิทที่น่ากลัวมาก
เพราะช่วงที่ผมถึงวันผ่าตัด พี่พยาบาลคนนั้นกลับหายไปไม่รู้ว่ากลับบ้านหรือป่าว หรือไปไหนผมก็ไม้รู้
พอผมเองผ่าตัดเสร็จก็หลับไปเป็นวันเลยแหละ รู้สึกตัวอีกทีก็ช่วง ตี 2 กว่าๆในห้องไม่มีใครเลยผมเห็นพี่พยาบาลคนนั้นอีกครั้งมานั่งเฝ้าไข้ผมตามปกติ
แต่สิ่งที่แปลกและเปลี่ยนไปก็คือ พี่เขาไม่ร่าเริงเหมือนเมื่อก่อนเอาแต่นั่งเงียบไม่ยอมพูดกับผมเลยตั้งแต่วันที่ผมรอผ่าตัดแล้ว แต่ไอ้เราก็ไม่แปลกใจนะเพราะอาจจะกลัวเราพูดด้วยแล้วเจ็บแผลที่ผ่าใหม่
แต่ทำไมวันที่มาส่งผ่าตัดก็ไม่พุด พอถึงวันที่ผมต้องกลับเข้าไป ในห้องคนไข้เพราะแผลเริ่มดีขึ้นแล้ว ผมเองเป็นคนชอบเข้าห้องน้ำบ่อยเลยพาแม่ไปด้วยแต่แปลกดันชอบปวดฉี่ เอาตอนตี 1- ตี 2
พอทำธุระอะไรเสร็จแล้ว ก็อยากไปชั้นบนเพื่ออาอะไรกินเพาะมันขาย 24 ชั่วโมงอยู่แล้ว ก็ไปหาอะไรกินก่อนเข้าไปพัก
แต่เหตุการณ์เริ่มจะไม่ดีแล้วเมื่อผมเห็นพี่พยาบาล เดินก้มหน้าอย่างช้าๆ เข้าไปในลิฟ ผมก็เรียกแม่และรีบตามไปเพราะรู้ว่าพี่เขาต้องไปชั้นเดียวกับผมจะได้มีเพื่อนคุย
พอเข้าลิฟไปด้วยกัน พี่พยาบาลกลับไม่ยอมคุยด้วยเอาแต่ก้มหน้าอย่างเดียว เรียกยังไงก็ไม่ยอมพูด มันชักแปลกๆแล้วสิเฮ้อ แต่ก็ไม่เป็นไรเดี่ยวคงพูดเอง
พอถึงชั้น 6 เป็นชั้นที่ผมต้องเข้าห้องพักและพี่พยาบาลก็ไปห้องพักเขาเช่นกัน ผมกับแม่เดินไปทางที่ห้องพัก ก่อนจะเข้าห้องผมก็หันไปดูพี่พยาบาลคนนั้น
ภาพที่เห็น แทบทำให้โรคหัวใจของผมที่ผ่าใหม่ๆแทบซ็อคตายอีกรอบ โอ้แม่เจ้าพี่พยาบาลไม่มีหัวเดินเข้าห้องทำงานของเขา
ผมกับแม่รีบวิ่งเข้าไปในห้องพักและรุ่งเช้า ก็รีบไปถามหมอ ที่โรงพยาบาลว่าพยาบาลคนนี้ไปไหน คำตอบที่ได้คือ พี่เขาถูกแฟนฆ่าทิ้งมาอาทิตย์กว่าแล้ว แต่โดนตัดหัวด้วยน่าจะฆ่าหั่นศพ
ทำให้ผมอึ้งไปพักใหญ่เลย สรุปว่าพยาบาลที่มานั่งเฝ้าไข้ผมทั้งคืน ผีใช่มั้ยเนี่ย เพราะพี่เขาตายมาเป็นอาทิตย์แล้วแต่ผมเพิ่งออกจากห้อง ICU แค่สองวัน
แทนที่ผมจะกลัวเพิ่มขึ้นกลับดีใจด้วยซ้ำที่เขายังดูแลคนไข้ อย่างผมจนเวลาสุดที่เขาจากไป ยังไงก็ขอให้พี่เขาไปสู่สุขติแล้วกันนะครับ แล้วจะมาเล่าเรื่องต่อไปนะ