พระธิดาเกราะกายสิทธิ์ทั้งสามพระองค์กลับมาจากนอกวังโดยที่ยังไม่ได้รับรู้เรื่อง
อะไร ยังไม่ทันจะเข้าประตูเมือง พระโอรสสี่พระองค์ก็มาดักหน้าไว้ ทั้งสามงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
จันทราภา - นี่พวกเจ้าเป็นอะไรกัน
จันทราภาถามด้วยความงงงวย แต่ชายหนุ่มไม่โต้ตอบ แต่กลับพุ่งเข้าทำร้ายโดยไม่ให้พระธิดาทั้งสามได้ตั้งตัว พระธิดาไม่ได้อยากจะต่อสู้กับพี่น้องร่วมสายเลือดของตนเลยสักนิด แต่ด้วยความไม่เข้าใจและเพื่อความปลอดภัย ก็ต้องสู้ป้องกันตัวไว้ก่อน
จั๊กแหล่นกับสุดหล่อเห็นเหตุการณ์เข้า จั๊กแหล่นก็รีบไล่ให้สุดหล่อไปตามพี่หิ้งห้อยกับตาหวาน
ทางด้านเภตราอาธารกำลังนำทหารไปช่วยพระโอรสต่อสู้กับพระธิดา แต่ระหว่างทางเจอกับอัญญาณีและอัมพิกาที่เพิ่งออกมาจากบุรีปลายฟ้า ทั้งสองคนยังไม่รู้เรื่องอะไ รจึงทักทายเภตราอาธารตามปกติ
อัมพิกา - ว่าไง แล้วนี่พวกเจ้าจะนำทหารไปไหนเหรอ
อัญญาณี - นั่นสิ ทหารตั้งมากมาย ทำอย่างกับจะเอาไปโจมตีใครงั้นล่ะ
เภตราไม่ตอบกลับปล่อยพลังใส่สองสาว อัมพิกาดึงอัญญาณีหลบไปได้อย่างหวุดหวิด
อัมพิกา - อะไรกันเนี่ย
อัญญาณี - ไปนอกเมืองกันดีกว่า เร็ว
ทั้งสองวิ่งไปจะออกนอกเมือง แต่เจอจั๊กแหล่นที่ซุ่มดูเหตุการณ์
อัญญาณี - มีอะไรกันน่ะจั๊กแหล่น
จั๊กแหล่น - ว้าย..พระธิดามาเงียบๆ ก็พวกพระโอรสรูปหล่อน่ะสิเจ้าคะ โดนนังแม่มด
สะกด เลยเป็นแบบเนี๊ยะ
อัญญาณี - งั้นก็หมายความว่าเกลียวทองมาที่นี่แล้ว..เภตราอาธาร..ก็โดนสะกดด้วยงั้นหรือ
จั๊กแหล่น - เจ้าค่ะ
ทางด้านจันทราภา พุทธรัตน์และประกายพรึกต่อสู้กับเหล่าโอรสเกราะกายสิทธิ์อยู่นั้น
อัมพิกาและอัญญาณีได้กลับไปตามไอศูรย์ที่บุรีปลายฟ้าโดยมีจั๊กแหล่นคอยเฝ้าดู
พระธิดาทั้งสามพระองค์ที่รัตนบุรี
อัมพิกา - พี่ไอศูรย์ๆ รีบไปรัตนบุรีเร็วเกิดเรื่องใหญ่แล้ว
ไอศูรย์ - อะไร
อัญญาณี - ก็จะอะไรซะอีกล่ะ ตอนนี้นางแม่มดเกลียวทอง สะกดพวกเกราะกายสิทธิ์ที่เป็นผู้ชายหมดแล้วตอนนี้ จันทราภา พุทธรัตน์กับประกายพรึกต่อสู้กับพวกนั้นอยู่
ไอศูรย์ - อะไรนะ...เอ่อ...แล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้า<ปากแข็งไปงั้นแหละแต่ในใจห่วง
จันทราภาจะตาย>
อัมพิกา - โธ่..พี่ไอศูรย์ให้พวกเค้ามาอยู่กับเราได้ไหม
ไอศูรย์ - ข้าไม่รู้ มันไม่เกี่ยวกับข้า
ว่าแล้วไอศูรย์ก็เดินหนีไป อัญญาณีได้ยินคำตอบของไอศูรย์ก็กระวนกระวายใจเป็น
ห่วงคนที่รัตนบุรี
อัญญาณี - นี่..อัมพิกาเรากลับไปรัตนบุรีกันก่อนเถอะ
อัมพิกา - ก้อได้
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
อัมพิกากับอัญญาณีกลับมาที่รัตนบุรี
อัญญาณี - จั๊กแหล่นทางนี้เป็นไงบ้าง
จั๊กแหล่น - เหมือนพระธิดาทั้งสามพระองค์จะไม่ไหวแล้วนะเจ้าคะ
อัมพิกา - งั้นเราไปพาตัวพวกนั้นมาก่อน
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
อัมพิกาวิ่งมาแถวๆที่พระโอรสและพระธิดากำลังต่อสู้กัน
อัมพิกา - จันทราภาๆ
อัมพิกาตะโกนเรียก
ทั้ง7คนหันมา ภูมินทร์จะปล่อยพลังใส่อัมพิกาแต่พุทธรัตน์ขวางเอาไว้แล้ววิ่งหนีกันไป
สุริยะ - หยุดเดี๋ยวนี้นะ..
สุริยะร้องเรียกด้วยความเจ็บใจที่ไม่สามารถกำจัดพวกนางไปได้
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
จันทราภา พุทธรัตน์ ประกายพรึก และคนอื่นๆ พากันมาหยุดที่ชายป่าด้าหนึ่งของ
รัตนบุรี
จันทราภา - แล้วเราจะทำยังไงกันดี
อัมพิกา - นั่นสิ เราจะไปอยู่ไหนกันดี...ไปเวียงวนาลัยดีมั๊ย
พุทธรัตน์ - คงไม่ได้หรอก เวียงวนาลัยกลายเป็นเมืองเปิดไปแล้ว
พี่หิ้งห้อย - งั้นเราก็ต้องไปให้ไกลจากรัตนบุรีที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วค่อยตกลงกันอีกที่ว่าจะไปที่ไหนต่อ
ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับพี่หิ้งห้อย
ป่าแห่งหนึ่ง...
พุทธรัตน์ - ถ้าพวกเราอยู่ที่นี่ อีกไม่นานพวกนั้นคงตามเจอ
พุทธรัตน์พูดออกมาด้วยความกังวล
อัมพิกา - งั้นไปบุรีปลายฟ้ากัน
ประกายพรึก - แล้วพี่ชายเจ้าจะยอมเหรอ
จันทราภา - นั่นสิ...พี่ชายเจ้าคงยังโกรธเราคงไม่ให้พวกเราไปที่นั่นหรอก
อัมพิกา - แหม..ไม่ลองก็ไม่รู้สิ แต่ถ้าจันทราภาไปขอร้องพี่ไอศูรย์อาจจะยอมก็ได้
จันทราภา - แล้วทำไมต้องเป็นเรา
อัมพิกา - ก็เพราะเจ้า...เป็น...คนที่พี่ข้าชอบน่ะสิ
จันทราภา - ไม่ใช่ซักหน่อย..เจ้านี่พูดอะไรไม่รู้เรื่อง..พี่เจ้าออกจะทั้งโกรธทั้งเกลียดเราขนาดนั้น
ทุกคนต่างยิ้มกับความปากแข็งของจันทราภา โดยไม่สังเกตุสีหน้าเศร้าของพุทธ
รัตน์เลย
ประกายพรึก - เอาน่า...ไปเถอะจันทราภา เพื่อพวกเรานะ
จันทราภา - ก็ได้ก็ได้ แต่แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ
ว่าแล้วอัมพิกาก็ดึงมือจันทราภาเข้าไปบุรีปลายฟ้า
ที่บุรีปลายฟ้า...
อัมพิกา - เอ..พี่ไอศูรย์หายไปไหนนะ
จันทราภา - ถ้าเค้าไม่อยู่เรากลับกันเถอะ
อัมพิกา - เจ้านี่กลัวอะไร ไม่เข้าเรื่อง
จันทราภา - เราไม่ได้กลัวซักหน่อย
จันทราภาเสียงแข็ง
อัมพิกา - เออๆ ไม่กลัวก็ไม่กลัว งั้นเจ้ารออยู่นี่ก่อนแล้วกันเดี๋ยวข้าจะไปตามหาพี่
ไอศูรย์ก่อน
จันทราภา - รีบกลับนะ
อัมพิกา - อืม อย่าออกจากห้องล่ะ
เวลาล่วงเลยไปนานแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าอัมพิกาจะกลับมาเสียที จันทราภาเริ่มเป็นกังวล(ไม่ได้ห่วงอัมพิกาแต่กลัวจะเจอไอศูรย์)
จันทราภา - โอ๊ย..ทำไมป่านนี้อัมพิกายังไม่มาอีกนะ
จันทราภาเดินออกไปนอกห้องโดยลืมนึกถึงที่อัมพิกาบอกไว้ว่าห้ามออกจากห้อง
จันทราภาเดินไปเดินมาแถวหน้าห้อง พอจะเดินกลับเข้าห้องจันทราภาก็ต้องตกใจ
เพราะไอศูรย์เดินมาขวางไว้
จันทราภา - อะ..อะ..ไอศูรย์
ไอศูรย์ - จันทราภา เจ้ามาทำอะไรที่นี่เหรอ
ไอศูรย์ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนกว่าปกติ ซึ่งสร้างความแปลกใจให้กับจันทราภาไม่
น้อย
จันทราภา - เอ่อ..คือเรา..มากับอัมพิกาน่ะ
ไอศูรย์ - อืม...เรามีอะไรจะถามเจ้าหน่อย
จันทราภา - อะไรเหรอ
ไอศูรย์ - คือเจาอยากจะ..
เป็นจังหวะเดียวกับที่อัมพิกาเดินกลับมา
อัมพิกา - อ้าวพี่ไอศูรย์..ข้าหาแทบตายที่แท้ก็หนีมาอยู่กับจันทราภา
ไอศูรย์ - เปล่า..ข้าเดินผ่านมาแถวนี้เลยเจอนาง
อัมพิกา - เอาล่ะๆ เชื่อก็ได้ คืดว่าข้ามีอะไรให้พี่ช่วย
ไอศูรย์ - อะไร
ลงแค่นี้ก่องน้าค้าบบ
เจ๋งจิงสาวน้อย รวดเร็วทันจายมั่กๆ
โฮะๆ
อย่าลืมเรื่องทะลุเวลาพาวุ่นด้วยล่ะ
ไม่ได้เซฟไว้อ่าเจ้ - -"