ยินดีต้อนรับสู่บ้านอบอุ่นของคนรัก บอย สพล ชนวีร์

เล่าเรื่อง >>> ...โม่งป่า...>3<

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง >>> ...โม่งป่า...>3<
« ตอบกลับ #15 เมื่อ: มกราคม 01, 2015, 12:10:01 AM »
“ฮะฮะฮ่า ท่านนะรวบรัดเกินไปละมั้ง นางเนี่ยป็นเมียเรา” โม่งป่าเดินมาจับแขนนิลวดี นิลวดีก็สะบัด
“เราเฝ้าตามหานางมาตั้งนานกว่าจะพบ แล้วเราจะคืนให้ท่านได้ยังไง” พี่โม่งโกหกช่วยนิลวดี
แต่จ้าวสมุทรรู้ทัน “โกหก เจ้าดูสารรูปตัวเองซะบ้าง นางเหมาะสมเป็นราชินีประจำของเราเท่านั้นมหาสมุทร”







“อ่อ ท่านเป็นเทพประจำมหาสมุทรแห่งนี้ล่ะสิ ทีแรกนึกว่าเป็นปีศาจซะอีก ”
“เจ้าจะคืนนางหรือไม่” จ้าวสมุทรเริ่มโมโห พี่โม่งจึงหันไปถามนิลวดี
“ว่าไง นางจะป็นราชินีแห่งมหาสมุทรนี่รึเปล่า”
“ไม่ เราไม่ต้องการ เราต้องการไปกับท่าน” นิลวดีพูดยืนยันหนักแน่น







“เป็นไงได้ยินแล้วสินะว่านางไม่อยากไปกับท่าน ” โม่งป่าหันไปบอกแต่จ้าวสมุทรไม่ยอม “นางต้องไป”
“เอ้า ไม่ได้ๆ ในเมื่อผู้หญิงเขาไม่ยอมไป  ท่านจะบังคับขืนใจได้ยังไงกัน ”
“โม่งป่าหลีกทางให้เราเดี๋ยวนี้นะ” จ้าวสมุทรสั่งแต่โม่งป่าไม่ยอม


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กุมภาพันธ์ 08, 2016, 08:12:45 PM โดย rainbow »
เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง >>> ...โม่งป่า...>3<
« ตอบกลับ #16 เมื่อ: มกราคม 01, 2015, 12:12:20 AM »
“ไม่ ท่านนั้นแหละกลับลงทะเลไปซะเถอะ”
“ถ้ายังงั้น ตาย” แล้วจ้าวสมุทรก็พาดมือใส่พี่โม่งตกลงทะไปแล้วก็หัวเราะอย่างสะใจก่อนจะลงไปจัดการโม่งป่าต่อ







แล้วจ้าวสมุทรกับโม่งป่าก็ต่อสู้กันในน้ำ โม่งป่าโดนน้ำวนของเจ้าสมุทรเล่นงาน








นิลวดีก็ยืนมองลงไปยังทะเลด้วยความเป็นห่วงโม่งป่า
...“โม่งป่าเจ้าจะเป็นยังไงบ้างนะ เจ้าพระคุณเทพยดา เจ้าป่าเจ้าเขาทั้งหลาย โม่งป่าช่วยชีวิตลูกไว้ ขอจงคุ้มครองเขาให้ปลอดภัยด้วยเถิด”...
นิลวดีมองลงไปยังทะเลก็เห็นคลื่นแรง พร้อมทั้งน้ำวน ก็ยิ่งเป็นห่วงโม่งป่าไม่น้อย


เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ วี

  • *
  • 3897
  • 1
  • นัยจัยน้อย
    • อีเมล์
Re: เล่าเรื่อง >>> ...โม่งป่า...>3<
« ตอบกลับ #17 เมื่อ: มกราคม 10, 2015, 11:55:21 AM »
ต้อนรับละครเรื่องใหม่ ^O^ ออนแอรแล้วสินะ อิอิ
น้องยังไม่ได้โหวตเลย ตอนแรกว่าจะรีเควสเพชรรุ้งไฟ
เพราะพี่กาฬเคยบอกสนุก แต่โม่งป่าก็ได้ครับ
ไม่เป็นไร เห็นพี่ๆหลายคนชอบน่าจะสนุกอยู่
ไว้น้องจะมาตามอ่านน้า ตอนนี้น้องอ่านเทพศิลปฯอยู่เลย ><

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง >>> ...โม่งป่า...>3<
« ตอบกลับ #18 เมื่อ: มกราคม 10, 2015, 08:32:47 PM »
วันก่อนพี่กำลังดูโม่งป่าอยู่ดีๆ เครื่องเล่นก็เกิดช็อค เสียงเหมือนแผ่นหักดังแป๊กคาอยู่ในเครื่องแล้วก็ดับไปเลย เปิดเท่าไหร่ก็ไม่ติด
สรุปเครื่องนั้นเลยเสียไปเลย  แผ่น 5 ก็คายู่ในเครื่อง ดูไม่จบแผ่น

โม่งป่าเป็นเรื่องที่น่าเอามารีเมคนะ  ดูแล้วอยากเพิ่มบทมุ้งมิ้งตอนที่ไภยทัตยังแปลงเป็นโม่งป่าเพิ่ม  ดูไปจิ้นเพิ่มไปแล้วฟินเองคนเดียว   a51
และพี่รู้สึกว่าอยากให้มีภาค 2 ต่อนะ เป็นเรื่องของไภยราพตอนโตบ้าง  ดูเป็นลูกพระเอกที่น่าสนใจอ่ะ
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ SoRa

  • *
  • 108
  • 0
    • อีเมล์
Re: เล่าเรื่อง >>> ...โม่งป่า...>3<
« ตอบกลับ #19 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 22, 2015, 12:57:14 AM »
นานมาก เรื่องนี้ หนำเลี๊ยบ ยังหล่ออยู่เลยเนอะ นุ๊กนี่ใสๆเลย...

แต่ตอนนั้นติดเรื่องนี้มาก ชอบที่สุด ในสมัยนั้น แต่ก่อนจำได้ เคยมีญาติ

เป็นพี่ผู้ชายชื่อพี่โม่ง เลยติดเรียก พี่โม่งๆ เหมือนกัน ฮา... s

เอาจริงๆก็ฮานะ แบบว่าเออนึกว่าตัวเองเป็นพระธิดาว่างั้นอ่า...  :)

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง >>> ...โม่งป่า...>3<
« ตอบกลับ #20 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 09, 2016, 02:30:07 PM »
ใต้ทะเลโม่งป่าโดนจ้าวสมุทรเล่นงานอยู่ กำลังจะเสียท่า
รำลึก มาตุเรศ ปกเกศ เกศา
ดาบแก้ว  มารดา  จงช่วย  พ้นภัย
บัดเดี๋ยว น้ำล้น จมก้น หลั่งไหล
หลุดพ้น ทันใด เทพไท้ ราชันย์
แล้วจ้าวสมุทรก็โดนดาบแก้วเล่นงาน โม่งป่าก็หลุดจากวังน้ำวน ขึ้นมาด้านบน





โม่งป่าหาปลามาย่างให้นิลวดีที่หลับอยู่ นิลวดีตื่นมาเห็นโม่งป่ากำลังขนฟืนมาก่อ นิลวดีมองโมงป่าด้วยความรู้สึกดี
“เจ้ามองเราทำไมนะ คงคิดว่าทำไมเราถึงอัปลักษณ์ขนาดนี้ใช่ไหม” โม่งป่าถามนิลวดีที่มองตัวเอง มองไปยิ้มไป
“เปล่าๆ สักหน่อย เราเพียงแต่เห็นว่าท่านมีอิทธิฤทธิ์สามารถปราบเทพสมุทรนั้นได้ แล้วก็ยังมีจิตใจเมตตาช่วยเหลือเราไว้อีกต่างหาก”





“ถ้าขืนเจ้าพูดต่อไป เราจะทิ้งเจ้าให้อยู่ที่นี่คนเดียว” โม่งป่าขู่นิลวดี
“ก็ได้ๆ เราจะไม่พูดแล้วละ” โม่งป่าออกไปกินปลาอยู่ถ้ำนิลวดีมองตามแล้วก็หยิบปลาย่างมากิน โม่งป่าอิ่มแล้วก็นอนเฝ้าอยู่หน้าถ้ำสะดุ้งตื่นมองเห็นนิลวดีหลับอยู่ แล้วนึกถึงคำพูดของเสด็จแม่ 



เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง >>> ...โม่งป่า...>3<
« ตอบกลับ #21 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 09, 2016, 02:38:05 PM »
... “ไม่ได้หรอกจ๊ะลูก ถึงแม่จะมีส่วนในการเลือกคู่ครองแต่แม่ก็ถือสุภาษิตที่ว่า ปลูกเรือนต้องตามใจผู้อยู่ ปลูกอู่ต้องตามใจผู้นอน”   
“ถ้าเกิดลูกพามาแล้วเสด็จแม่ไม่ทรงพอพระทัยล่ะพระเจ้าค่ะ”   
“ก็เพราะอย่างนั้นแม่ถึงได้ย้ำนักย้ำหนาไม่ให้ลูกล่วงเกินผู้หญิงคนนั้นก่อนถึงเมืองไงจ๊ะ”   
“อย่างงั้นลูกก็แย่เลยสิพระเจ้าค่ะ”   
“ไม่แย่หรอกจ๊ะ เป็นลูกผู้ชายต้องมีความอดทน มีความรับผิดชอบไม่ชิงสุกก่อนหาม แม่จะดูสิว่าลูกของแม่จะเชื่อฟังคำพูดแม่สักแค่ไหน”...   
“บางทีเสด็จแม่อาจพอใจนิลวดีก็ได้ ถ้านางผ่านบททดสอบจากลูก” โม่งป่าเริ่มคิดแผนการทดสอบลองใจ




เช้าวันต่อมาโม่งป่าพานิลวดีออกเดินทางในป่า “โม่งป่ารอเราด้วยสิ” นิลวดีเรียกโม่งป่าไว้
“แค่นี้ก็เดินไม่ทันแล้วจะไปทำอะไรได้ฮะ” โม่งป่าตวาดไป
“ก็เราไม่เคยเดินป่านิ” นิลวดีชี้แจง
“ในเมื่อมีความจำเป็นจะต้องเดินเจ้าก็ต้องปรับตัวสิ แล้วอย่าทำเป็นบีบน้ำตาอีกนะเราไม่ชอบ ” โม่งป่าว่าเข้าให้อีก




“แล้วเจ้าจะพาเราไปไหน” นิลวดีถามโม่งป่า
“เราไม่ได้พาเจ้าไปนะ เจ้านั้นแหละตามเรามาเอง”
“โม่งป่าเจ้าพาเรากลับบ้านกลับเมืองเถอะเราคิดถึงบ้าน” นิลวดีขอร้องโม่งป่าแต่พี่โม่งแกไม่สน
“มันไม่ใช่ธุระอะไรของเรานิ เราไม่ได้พาเจ้ามาที่นี่สักหน่อย”





เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง >>> ...โม่งป่า...>3<
« ตอบกลับ #22 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 09, 2016, 03:01:36 PM »
“โม่งป่า นึกว่าเห็นแก่เราเถอะแล้วเราจะไม่ลืมพระคุณท่านเลย” นิลวดีพูดไปร้องไห้ไป
“เอาๆๆ หยุดร้องไห้ได้ละเดี๋ยวเราไปส่งเองก็ได้ แต่เรามีธุระที่สำคัญต้องทำก่อนนะ เจ้ารอเราได้ไหมละ ถ้ารอไม่ได้ก็กลับไปก่อนละกัน” โม่งป่าแกล้งถามเพื่อลองใจ
“ได้ๆๆ เรารอท่านได้” นิลวดีรีบรับปาก
“แล้วอย่าพูดจาเร่งรัดอะไรเราอีกนะเราไม่ชอบ” โม่งป่าตั้งเงื่อนไงให้นิลวดี



โม่งป่าเดินนำนิลวดีเข้ามาในถ้ำเพื่อพักแรม “คืนนี้เราจะพักกันที่นี่”
“ห๊ะที่เนี่ยนะเหรอ” นิลวดีตกใจ
“ใช่ เจ้าเข้าไปรอเราอยู่ข้างในนี่แหละ เดี๋ยวเราจะกลับ” บอกนิลวดีแล้วโม่งป่าก็เดินออกไปแต่นิลวดีดึงแขนไว้ “ท่านจะไปไหนนะ”
“ก็ออกไปล่าสัตว์ให้เรากินนะสิ ” โม่งป่าตอบด้วยความฉุนเฉียว



“ให้เราไปด้วยคนสิ ” นิลวดีบอดไปด้วยความกลัว
“ไม่ได้ถ้าขืนเจ้าไปคงล่าสัตว์ไม่ได้สักตัว เจ้ารอเราอยู่ในนี้แหละ”
“แต่เรากลัวนิ” นิลวดีมองเข้าไปข้างในด้วยความหวาดกลัว
“นิลวดีเจ้าเริ่มจะผิดสัญญาเราแล้วนะ” โม่งป่าทวงสัญญาที่นิลวดีเคยให้ไว้
“แล้วท่านรีบกลับด้วยนะ” นิลวดีต้องยอมให้โม่งป่าไป


เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง >>> ...โม่งป่า...>3<
« ตอบกลับ #23 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 13, 2016, 04:25:18 PM »
นิลวดีจำใจต้องเดินเข้าไปรอภายในถ้ำ





โม่งป่าก็ออกมาล่าสัตว์เป็นอาหารแต่ก็ยังแอบห่วง





ส่วน นิลวดีรออยู่ในถ้ำในใจก็ภาวนาให้โม่งป่ารีบกลับมา “โม่งป่าเจ้ารีบกลับมาเร็วๆนะ”


เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง >>> ...โม่งป่า...>3<
« ตอบกลับ #24 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 13, 2016, 04:27:45 PM »
เวลาผ่านไปใกล้ค่ำนิลวดีที่เผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลียตื่นขึ้นมายังไม่เห็นโม่งป่ากลับมาก็นึกเป็นห่วง
“เอ๊ะ ค่ำแล้วเหรอเนี่ย ทำไมโม่งป่ายังไม่กลับมาอีก ” เร็วเท่าความคิดนิลวดีวิ่งออกไปเพื่อจะตามหาโม่งป่า
“ โม่งป่าเจ้าอยู่ที่ไหน โม่งป่า”



นิลวดีวิ่งออกตามหาโม่งป่า “พี่โม่ง พี่โม่ง” นิลวดีเดินตามหาพร้อมเรียกหาโม่งป่าอยู่อย่างนั้น
“โม่งป่าคงจะหนีเราไป ใจร้าย แล้วนี่เราจะทำอย่างไรต่อไปดี” นิลวดีหันไปทางไหนก็มีแต่ป่า


   

    แดเดียวเปลี่ยวอกเอ้           อาวรณ์
ว้าเหว่กลางดงดอน                   ยากไร้
เหลียวหาโม่ง-                   ป่าจร หนีจาก
จะพึงพาใครไซร้                   จากนี้  อนิจจัง


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กุมภาพันธ์ 13, 2016, 04:38:03 PM โดย rainbow »
เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง >>> ...โม่งป่า...>3<
« ตอบกลับ #25 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 13, 2016, 04:39:36 PM »
นิลวดีเดินกลับมาในถ้ำ เผื่อว่าจะเจอโม่งป่าแต่ก็ไม่เจอจนหลับไปอีกครั้งตื่นมาก็เจอโม่งป่ามานอนอยู่จึงเรียกด้วยความดีใจพร้อมกับวิ่งไปหา
 “พี่โม่ง  พี่โม่ง” แต่โม่งป่าก็แกล้งทำเป็นไม่สนใจหลับต่อไป




เช้าวันต่อมา โม่งป่าก็เดินไปแบบเร็วๆโดยไม่รอนิลวดี นิลวีก็ได้แต่วิ่งตาม
“โม่งป่าท่านโกรธเราเรื่องอะไร” โม่งป่าไม่สนใจตั้งหน้าเดินต่อไป
“โม่งป่าทำไมท่านไม่คุยกับเรา หรือว่าท่านโกรธเราเรื่องเมื่อคืนนี้” โม่งป่าจึงหันไปตอบ
“ใช่ เราบอกให้เจ้ารออยู่ในถ้ำแต่เจ้าดันออกไปเที่ยว” โม่งป่าโมโห



“เราไม่ได้ออกไปเที่ยวนะ เราออกไปตามหาท่านต่างหากละ ”
“ทำไมต้องออกไปตามหาด้วยละ” โม่งป่าลอยหน้าลอยตาถาม
“ก็เราเป็นห่วงท่าน กลัวท่านจะได้รับอันตราย” นิลวดีบอกไปด้วยน้ำเสียงสะอื้น
“อ่อออออ แล้วคิดว่าจะช่วยเราได้อย่างนั้นสิ”


เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง >>> ...โม่งป่า...>3<
« ตอบกลับ #26 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 13, 2016, 05:45:48 PM »
“นี่ถามจริงๆถ้าหากเราได้รับอันตรายเจ้าคิดว่าจะช่วยเราได้งั้นเหรอ โถ่เอ้ย ขนาดตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลย จำไว้นะทีหน้าทีหลังหากเจ้าขัดคำสั่งเราอีกเราจะปล่อยเจ้าเดินป่าคนเดียวให้เข็ดเลย” นิลวดีก็ได้แต่ฟังสะอื้นเงียบ แล้วโม่งป่าก็หันไปเดินทางต่อนิลวดีก็ตามไป



จากชายป่าเห็นเมืองๆหนึ่งโม่งป่าไม่รู้จึงหันไปถามนิลวดี
“นั้นใช่ไหม นครทศวงษ์ของเจ้า ”
“ไม่รู้” นิลวดีตอบเสียงอ่อน
“วู้ๆๆ เมืองตัวเองยังไม่รู้เลย” โม่งป่าชักปวดหัว
“ก็เราไม่รู้นิ เราอยู่แต่ในวังตลอด เสด็จพ่อเสด็จแม่ไม่เคยอนุญาตให้เราออกมา ” นิลวดีพูดไปก็ร้องไห้ไป
“เอาอีกแล้วร้องไห้อีกแล้ว จำเมืองตัวเองไม่ได้ก็ร้องไห้ ” โม่งป่าเกาหัว




“เราคิดถึงเสด็จพ่อเสด็จแม่เหลือเกิน ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยพลัดพรากจากกันแต่ตอนนี้ต้องมาถูกพราก” นิลวดีพล่ามต่อ
“ดูสิเนี่ยไปกันใหญ่เลย ขืนเจ้าไม่หยุดร้องนะเราจะทิ้งเจ้าไว้ที่นี่แหละ แล้วไม่ต้องเข้าไปดูกันว่าใช่นครทศวงษ์รึเปล่า” โม่งป่าขู่นิลวดี
“เราหยุดร้องแล้ว ”
“ถ้าหยุดร้องแล้วก็ตามมา” โม่งป่าบอกแล้วตัวเองก็พานิลวดีเข้าไปในเมือง


เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ