ช่วงนี้มาจะบ่อย เพราะรู้สึกว่า ใกล้ถึงเวลาหายไปนานซะแล้ว :(
อวดดียังไงมาแตะเนื้อต้องตัวเราคนสวนพาร์ทไทม์คุกเข่าลงอย่างเจียมตัว
ขอประทานอภัยพระเจ้าค่ะ ข้าพุทธเจ้าไม่ได้ตั้งใจ เมื่อกี้ได้ยินเสียงพระธิดาทรงร้องให้ช่วยก็เลยรีบเข้ามาพระเจ้าค่ะ อัปสรสวรรค์ฟังแล้วคลายความโกรธลง รู้สึกตัวว่ารุนแรงใจร้ายกับคนสวนที่น่าสงสารคนนี้ไปหน่อย เค้าอุตส่าห์หวังดี
(แต่หวังผล) แท้ๆ
พวกนางกำนัลตามอัปสรสวรรค์มาทัน เห็นอยู่กับพ่อคนสวนต้องสงสัย ก็รีบช่วยกันซ้ำ อัปสรสวรรค์บอกไม่มีอะไร มองพิรุณคนสวนด้วยความกระดากอาย พิรุณก็ก้มหน้าเศร้าน่าสงสาร
หญิงสาวไม่พูดอะไรรีบเดินกลับทันที โดยมีพวกนางกำนัลรีบตามไป
พิรุณมองตามยกมือขึ้นลูบใบหน้าที่โดนตบ พลางบ่น
ดื้อจริงๆ เลย นอกจากเค้าจะไม่เชื่อแล้วยังโดนตบอีกตะหาก
อัปสรสวรรค์กลับเข้ามาในตำหนักก็ไล่สมจิตสมใจออกไป อยากคิดอะไรคนเดียว นึกถึงคำพูดของเทวดานั่นก็ขุ่นเคือง
ปราบไตรจักร สามีของเจ้าไม่ใช่มนุษย์
ปราบไตรจักรเป็นยักษ์ไม่จริง เจ้านั่นแหละไม่ใช่มนุษย์ แล้วก็ไม่ใช่เทวดาด้วยซ้ำ นั่น บอกแล้วเค้าไม่เชื่อยังโดนหาว่าเป็นของปลอมอีกตะหาก