ยินดีต้อนรับสู่บ้านอบอุ่นของคนรัก บอย สพล ชนวีร์

เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #870 เมื่อ: พฤศจิกายน 18, 2014, 03:48:15 PM »
^
^
^
ต่อคอมเมนต์ที่แล้ว หน้าที่แล้วอีก 2 ช่องนะคะ




พิรุณถือโอกาสจับมือหญิงสาวมากุมไว้ อัปสรสวรรค์ตกใจ ไพล่นึกไปถึงตอนที่ตนเองเข้าไปกอดปราบไตรจักร แต่กลับถูกผลักออกมาเพราะตัวร้อนจนอีกฝ่ายทนไม่ได้
ในขณะที่พิรุณสามารถแตะเนื้อต้องตัวนางได้โดยที่ไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไร






พิรุณถือโอกาสขยับตัวมาใกล้ อัปสรได้สติรีบดันอกไว้
“อย่า!”
“ทำไมล่ะ” แหม ผู้หญิงไม่ได้จะแย่ง่ายๆ นะยะ
“เราตั้งปฏิญาณของเราไว้แล้วว่าเราจะไม่แย่งสามีใครเด็ดขาด” อัปสรสวรรค์ยืนยันเด็ดเดี่ยว
“อัปสร...”
“อย่าให้เราต้องผิดคำพูดเลย”
พิรุณเสียดาย เป็นไงล่ะ อยากไปเคลมนางไม้ก่อนดีนัก จำต้องลุกกลับมานั่งที่เดิม แล้วก็นั่งกระอักกระอ่วนใจกันต่อไปทั้งสองฝ่าย






รุ่งเช้าพิรุณกับอัปสรสวรรค์ก็เดินทางต่อ (เดินนับก้าวแบบนี้จะไปได้ถึงไหนกัน)
ข้างหลังลักษณาที่แอบติดตามมาปรากฏตัวขึ้น มองทั้งสองอย่างริษยา
‘มีความสุขกันจริงๆ นะ นังอัปสร ข้าไม่มีวันยอมให้เจ้าแย่งเจ้าพี่พิรุณไปจากข้าได้หรอก’






“เจ้าพี่เพคะ” ลักษณาแสร้งเรียกเสียงเศร้า พิรุณกับอัปสรตกใจหันมา ลักษณารีบเข้าไปเกาะแขนซบไหล่สามีอย่างออดอ้อน “ลักษณาตามหาตัวเจ้าพี่แทบแย่แน่ะเพคะ”
อัปสรรีบหันหนีไม่อยากมอง พิรุณกระอักกระอ่วนรีบเตือนลักษณา “เราไม่ได้อยู่กันตามลำพังนะ”
ลักษณาแสร้งทำเป็นเพิ่งรู้ตัว “เพคะ ลักษณาคงต้องไปขอโทษอัปสรนะเพคะ”

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: พฤศจิกายน 18, 2014, 04:18:38 PM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #871 เมื่อ: พฤศจิกายน 18, 2014, 03:57:52 PM »
ลักษณาเดินเข้าไปหาอัปสรสวรรค์ด้วยสายตาจิกกัด มือที่รั้งให้หญิงสาวหันมาแข็งจนแทบกระชาก แต่พออัปสรหันมาก็เปลี่ยนสีหน้าน้ำเสียงเป็นเศร้าสร้อยอ่อนหวาน
“อัปสร ข้าต้องขอโทษเจ้าด้วยนะที่ข้าทำตัวไม่ดีกับเจ้าน่ะ ข้าไม่อยากให้เจ้าเข้าใจข้าผิด ไหนๆ เราก็จะต้องเดินทางด้วยกัน เจ้าพี่พิรุณ...ของเรา...จะได้สบายใจ”
“พระพิรุณไม่ใช่ของเรา”  อัปสรรีบปฏิเสธ
พิรุณจึงเปลี่ยนเรื่องถามว่าทำไมลักษณาถึงได้ตามมาถูก






ลักษณาเข้าไปออดอ้อน “ก็กระแสจิตของเราส่งถึงกันไงล่ะเพคะ” แล้วก็หันไปหาหญิงสาวที่กำลังอึดอัดใจที่ต้องมาอยู่ระหว่างสองสามีภรรยา “อัปสร เราเดินทางกันต่อเถอะนะ...ป่ะ ข้าไปเป็นเพื่อน”
ว่าแล้วก็จูงมืออัปสรสวรรค์ที่ยังงงๆ ไปเหมือนจะสนิทสนมท่าทางเป็นมิตร พิรุณมองตามด้วยความแปลกใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไปเกินเหตุของลักษณาแล้วรีบเดินตาม






สลับฉากกลับมาที่คู่ที่ ๓ เอาให้ครบทุกคู่
จินดาเมขลาอาการดีขึ้นบ้างแล้ว พยายามลุกขึ้นมาบอกองค์อิศราที่นั่งเฝ้าอยู่ใกล้ๆ
“เราต้องรีบไปให้ถึงสวนปาริชาตโดยเร็วที่สุด” องค์อิศราท้วง “เจ้ายังไม่หายดีเลยนะ จินดาเมขลา”
“หม่อมฉันค่อยยังชั่วแล้วเพคะ” จินดาดื้อดึงลุกขึ้นจนได้ “ทำไมเจ้าถึงได้ดื้ออย่างนี้นะ” (นางเอกเรื่องนี้ดื้อทุกคนค่ะ)






“ฟังให้ดีนะเพคะ ตอนนี้เจ้าพี่ทั้งสองของหม่อมฉันก็คงกำลังเดินทางไปคุ้มกันระหว่างทางที่เราจะถึงสวนปาริชาต อีกอย่างถ้าพวกเจ้าพี่ไปถึงก่อนมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย อีกอย่างพวกเราอาจจะถูกขันธมารมันทำร้ายก่อนด้วยซ้ำไป ฉะนั้นตอนนี้เราต้องรีบไปเดี๋ยวนี้”
(กาฬว่าคู่นี้เดินทางซีเรียสสุด คู่พี่ใหญ่น่ะเหรอ เก็บเกี่ยวความหวานข้างทางเดินชมนกชมไม้ คู่พี่รองก็คอยตะล่อมสาวเจ้าให้ใจอ่อน เฮ้อออ)
จินดาเมขลากระผลกกระเผลกออกจากถ้ำ องค์อิศราเห็นแล้วคิดในใจ ‘สงสัยว่าเราจะต้องดูแลเจ้ามากกว่าละมั้ง’

**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #872 เมื่อ: พฤศจิกายน 18, 2014, 04:16:34 PM »
(อัดหายไปสองสามประโยคได้) มาถึงหน้าถ้ำ จินดาเสนอแผนการปลอมตัวเพื่อไม่ให้ตกเป็นเป้าสายตาศัตรู
“ถ้าอย่างนั้นก็สุดแต่ใจเจ้าเถอะ เพราะยังไงชีวิตเราก็เป็นของเจ้าแล้วนี่”
“หม่อมฉันมิบังอาจหรอกเพคะ ชีวิตของพระองค์สำคัญและยิ่งใหญ่มากกว่าที่จะเป็นของใครคนใดคนนึง”
“ไม่ใช่ของใครคนใดคนนึงนะ...เป็นของเจ้าคนเดียว”
จินดาเมขลาอึ้งไป แต่ก็แอบปลื้มอยู่ในใจนิดๆ






“จินดาเมขลา เรายังต้องผจญภัยอีกมากนะกว่าจะไปถึงสวนปาริชาต ซึ่งเราก็ไม่แน่ใจว่าเราจะไปได้ตลอดรอดฝั่งรึเปล่า...เราถึงอยากจะบอกเจ้าตรงนี้”
“ไม่...หม่อมฉันไม่อยากได้ยินตรงนี้เพคะ เราต้องไปให้ถึงสวนปาริชาต พอถึงเวลานั้นแล้วพระองค์ค่อยรับสั่งอีกที” กำลังใจเข้มแข็งมาก จินดา องค์อิศรายิ้มรับคำ
“ตกลง เราจะต้องไปให้ถึงสวนปาริชาต”






ดังนั้นจินดาเมขลาจึงใช้พระเวทย์แปลงตนเองและองค์อิศราเป็นพราหมณ์ ก่อนจะออกเดินทางไปด้วยกัน






ออกเดินทางมาซักพักจินดาก็เริ่มอ่อนแรง แผลที่แขนออกฤทธิ์ องค์อิศราเป็นห่วงบอกให้พักกันก่อน แต่นางยังดึงดันบอกว่ายังไหว พูดจบก็เป็นลมล้มพับไปเลย
“จินดาเมขลา!” องค์อิศรารับเอาไว้ได้ทัน ลูบหน้าลูบผมอย่างเอ็นดูปนระอา “ดูสิ ไปไม่ไหวแล้วยังอวดเก่งอีก”

**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #873 เมื่อ: พฤศจิกายน 18, 2014, 04:37:27 PM »
พี่กาฬสู้ๆๆ  :icon_neutral: :icon_neutral: :icon_neutral:
เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #874 เมื่อ: พฤศจิกายน 19, 2014, 11:45:23 AM »
องค์อิศราพานางมาพักที่ริมน้ำ ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าเช็ดตาให้จนได้สติ พอเห็นว่าตนต้องกลายเป็นภาระให้อีกฝ่ายดูแลหญิงสาวก็จะลุกขึ้นทันที องค์อิศราผลักให้นอนลง
“นี่ อยู่นิ่งๆ สิ”
“แต่หม่อมฉันหายแล้ว”






“เราอยากให้เจ้าเห็นหน้าตาตัวเองนัก ว่าหน้าตาซีดเซียวขนาดไหน เอาอย่างนี้นะจินดาเมขลา เรามาตกลงกันใหม่ ถึงเจ้าจะเป็นผู้คุ้มกันเรา แต่ในขณะที่เจ้าบาดเจ็บ เจ้าต้องเชื่อฟังเรา ตกลงมั้ย”
“แต่หม่อมฉันหายแล้วจริ...” องค์อิศราไม่ฟังผลักให้นอนต่อดีๆ แล้วก็กอบมือทั้งสองข้างของจินดามายึดไว้ “เจ้าลองดึงมือของเจ้าออกดูสิ”






จินดาพยายามฝืนเต็มแรงแต่ก็ไม่ไหว “เห็นมั้ย ขนาดเราเป็นคนธรรมดาไม่มีอิทธิฤทธิ์อะไร เจ้ายังสู้เราไม่ได้เลย แล้วถ้าหากไปเจอพวกขันธมารหรือว่าสามศรีเข้าจะเป็นยังไงเจ้าลองคิดดูสิ”
จินดาเถียงไม่ออก
“เอาละ เราจะพักผ่อนกันอยู่ตรงนี้จนกว่าเจ้าจะมีอาการดีขึ้น”






กลับมาที่กลุ่มพิรุณ เดินทางกันมาแบบ ชาย 1 หญิง 2 ลำบากใจจริงๆ
พอมาถึงต้นไม้ใหญ่ ลักษณาก็ชวนพิรุณพัก อ้างว่าท่าทางอัปสรจะเดินต่อไม่ไหวแล้ว มือก็ยังคอยจับเหมือนเป็นห่วงเป็นใย
อัปสรท้วงว่ายังเดินไหว “นี่ เจ้าอย่าฝืนใจไปหน่อยเลยน่า”
พิรุณเห็นด้วยกับลักษณา ลักษณารีบอาสาจะไปหาอาหารให้ แต่พิรุณบอกพี่ไปเอง
“เจ้าพี่เพคะ เดี๋ยวลักษณาไปเองเพคะ ลักษณาน่ะเป็นนางไม้ ย่อมชำนาญทางในป่ามากกว่าเจ้าพี่...รอแป๊บนึงนะ” คำหลังหันมาบอกอัปสร

**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #875 เมื่อ: พฤศจิกายน 19, 2014, 11:49:03 AM »
เมื่อนางไปแล้ว พิรุณก็หันมาถามอัปสรสวรรค์ “อัปสรว่ามั้ย ลักษณาดูเปลี่ยนไป”
“เราไม่ชอบนินทาลูกเมียคนอื่น” ตอกกลับเข้าให้
“ไม่ใช่นินทา แต่พี่ว่านางดูแปลกไป”
“ไม่รู้สิ เราก็ไม่ได้ใกล้ชิดนางจนถึงขนาดจะบอกได้ว่านางเปลี่ยนไปหรือว่าไม่เปลี่ยน” อันนี้ก็ถูก อยู่ๆ มาถามกิ๊กให้สังเกตเมียตัวเองนี่นะ






พิรุณเห็นท่าว่าชวนคุยไรไปก็คงไม่ได้เรื่อง เลยยอมแพ้ “พี่นั่งเฉยๆ ท่าจะดีกว่านะ”
ว่าแล้วก็นั่งลงที่โคนต้นไม้ อัปสรอมยิ้ม สบายใจที่พิรุณเลิกยุ่งกับตัวเองซะที






เมื่อปลีกตัวออกมาได้แล้ว ลักษณาก็แอบมายิงพลุส่งสัญญาณให้ปราบไตรจักรและจักรวรรดิที่รออยู่
“ต้องเป็นลักษณาแน่”
“พ่อบอกแล้วว่าความหึงหวงน่ะบันดาลได้ทั้งคุณและโทษ” แล้วทั้งสองก็รีบเหาะไปยังจุดที่ส่งสัญญาณ






เมื่อส่งสัญญาณแล้วก็เสกกระเช้าผลไม้ แล้วเป่าหนอนชาเขียวคลานกระดึ๊บๆ ลงไปในผลไม้ สีหน้าอาฆาตริษยาก่อนจะเดินกลับไป

**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #876 เมื่อ: พฤศจิกายน 19, 2014, 09:23:18 PM »
อัปสรสวรรค์ยืนเล่นรออยู่ริมน้ำ เหลือบไปเห็นดอกไม้ที่ขอบฝั่งก็เข้าไปก้มเก็บ
“อัปสรระวัง เดี๋ยวก็ตกลงไปหรอก” พิรุณเข้ามารั้งไว้น้ำเสียงอ่อนโยน แต่อัปสรบิดแขนออก ออกเฉยเมย “ไม่เป็นไรหรอก เราเก็บเองได้”
อยากได้เองก็เก็บเอง ไม่ง้อผู้ชาย(มีเมียแล้ว)หรอก เชอะ!






ลักษณากลับมาเห็นภาพที่ทั้งสองเหมือนยืนคุยใกล้ชิดกันพอดี ความหึงหวงแล่นเข้ามา จะใช่ไม่ใช่ก็ขอมโนเอง
‘เอาอกเอาใจกันเข้าไปเถอะ เดี๋ยว...เดี๋ยวคอยดู’ ... “ผลไม้มาแล้วเพคะ เด็จพี่” ตบท้ายด้วยรอยยิ้มหวานเคลือบยาพิษ






ลักษณาเลือกสาลี่ส่งให้หญิงสาวที่เดินปลีกตัวออกมานั่งไกล
“อัปสร กินผลไม้นี่สิ” อัปสรสวรรค์ปฏิเสธว่าไม่หิว แต่โดนลักษณาจับยัดใส่มือบังคับ “ไม่หิวน่ะนะ...ก็กินได้”
แล้วหันมาส่งฝรั่งให้พิรุณอย่างเอาใจ






“เสด็จพี่เพคะ เสด็จพี่เสวยหน่อยนะเพคะ” พิรุณรับมาโดยไม่คิดอะไร เพราะลักษณาก็ยังคว้าขึ้นมากินด้วยกัน ดมสาลี่ในมืออย่างชื่นใจพร้อมโฆษณาชวนเชื่อ “ผลไม้นี่หอมมากๆ เลยเพคะเสด็จพี่”
พิรุณกัดฝรั่ง มีลักษณาคอยโฆษณารสชาติไปด้วย อัปสรสวรรค์ยกสาลี่ขึ้นกัดบ้าง

**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #877 เมื่อ: พฤศจิกายน 19, 2014, 09:27:01 PM »
หลังจากกินผลไม้ไปได้ซักพัก ลักษณายังทำหน้าที่เป็นเจ้าบ้านเชิญชวนกินผลนั่นผลนี่มั้ย อัปสรบอกว่าอิ่มแล้ว หันมาถามพิรุณก็บอกว่าอิ่มเหมือนกัน ฟังแล้วขวางหู
‘หึ อิ่มก็อิ่มเหมือนกัน อยากรู้นักถ้ามันหายไปนี่เจ้าพี่จะเป็นยังไง’






อัปสรสวรรค์เริ่มรู้สึกมึนๆ เวียนๆ หนังท้องตึงหนังตาก็เริ่มหย่อน
“อัปสร เจ้าง่วงนอนแล้วเหรอ” ลักษณาถามลุ้นๆ “ไม่รู้สิ อยู่ๆ เราก็รู้สึกง่วงๆ ขึ้นมา”
พิรุณผิดสังเกต “ลักษณา เจ้าทำอะไรรึเปล่า”
ลักษณาเลยแกล้งง่วงๆ งุนๆ เหมือนกัน แล้วก็หลับไป






อัปสรสวรรค์ก็หลับคอพับไปแล้ว พิรุณเองก็ทนไม่ไหวหมดสติไปก่อนที่จะทันได้คิดอะไรอีก
เมื่อหลับกันหมดแล้ว ลักษณาที่แกล้งหลับก็ลุกขึ้นมามองอย่างสะใจ






ลองแตะตัวพิรุณก็เห็นว่าหลับสนิท เรียบร้อยตามแผน ปราบไตรจักรกับจักรวรรดิที่รออยู่แล้วก็มาถึงพอดี
“รีบเอาตัวนางไปซะ ข้าเหม็นขี้หน้านางเต็มทนละ”

**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #878 เมื่อ: พฤศจิกายน 19, 2014, 09:30:51 PM »
“แล้วสุวรรณอัมพรล่ะ เมื่อไหร่ข้าจะได้ตัวนาง” จักรวรรดิถาม “เจ้าน่ะได้แน่ เมื่อไหร่ที่ข้าพบนาง”
ลักษณาเร่งให้สองยักษ์เอาตัวอัปสรสวรรค์ไปเร็วๆ ปราบไตรจักรก้มลงจะอุ้มอัปสรแต่พอถูกตัวนางก็ร้อนเป็นไฟ
“นี่เจ้าแตะต้องตัวนางไม่ได้เหรอ งั้นเจ้าก็ฆ่านางเดี๋ยวนี้เลย”






“ไม่ มันต้องมีทางแก้ ข้ารู้มันต้องมีทางแก้ ขอแค่ได้ตัวนางไปก่อนเท่านั้นเอง” ปราบไตรจักรยังไม่หมดหวัง จักรวรรดิว่าแตะต้องนางไม่ได้แล้วจะเอาไปยังไง
ปราบไตรจักรเลยเสกพรมมารองตัวอัปสรไว้ แล้วห่อตัวอุ้มขึ้น
”นี่ แล้วเจ้าอย่าปล่อยให้นางหลุดออกมาหาพระพิรุณอีกเป็นอันขาด”






ปราบไตรจักรรับคำและรีบพาอัปสรสวรรค์ไป จักรวรรดิยังทิ้งท้ายให้เร่งหาตัวสุวรรณอัมพรมาให้โดยเร็วที่สุด
ลักษณามองพิรุณที่หลับไม่ได้สติอย่างสมหวัง “ทีนี้พระพิรุณก็จะต้องเป็นของข้าคนเดียว”






ปราบไตรจักรบอกว่าจะพาอัปสรสวรรค์กลับเมืองก่อนแล้วถ้าจักรวรรดิได้ตัวสุวรรณอัมพรค่อยตามไป
จักรวรรดิท้วงว่าไม่ได้ ให้พาอัปสรไปไว้ในเมืองแล้วให้ย้อนกลับมาทำงานของขันธมารให้เสร็จ ยังไงนางก็หนีไปไหนไม่ได้แล้ว ก่อนจะแยกกันปราบไตรจักรพาอัปสรสวรรค์ไปยังเมืองยักษ์

**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ nantaporn wattanan

  • *
  • 51
  • 0
  • เพศ: หญิง
  • สัตว์ทุกชนิดย่อมมีพิษอยู่ในตัว
    • nanpin_love@hotmait.com
    • อีเมล์
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #879 เมื่อ: พฤศจิกายน 22, 2014, 10:20:16 AM »
 ;D :Dสนุกมาก
ภพที่ดีคือสิ่งที่ทุกคนต้องการ

Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #880 เมื่อ: พฤศจิกายน 28, 2014, 12:48:05 AM »
 :icon_evil: ไม่ได้เข้าบอร์ดนี้นานนมาก ปกติมักจะแค่แวะเวียนไปแค่เฟสเองค่ะ  a13
คิดถึงจินดาเมขลา ป่านนี้หายไปไหนกันนะ

ออฟไลน์ อัคนีสีเพลิง

  • *
  • 549
  • 0
  • เพศ: หญิง
  • อะ วิช สุ นุต สา นุ ติ
    • อีเมล์
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #881 เมื่อ: ธันวาคม 13, 2014, 07:14:25 AM »
จินดา+องค์อิศรา คู่รักทรหด ยกตำแหน่งให้คู่นี้เลย  :P

ออฟไลน์ SoRa

  • *
  • 108
  • 0
    • อีเมล์
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #882 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 22, 2015, 12:53:45 AM »
ไม่มาต่อเหรอ???  a30

เหมือนใกล้จะจบ แต่ก็อีกนาน  a18

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #883 เมื่อ: พฤษภาคม 27, 2015, 11:09:48 PM »
หายไปนานมากกกกกก  แวะเข้ามาแปะกันลืม จริงๆ ยังไม่ได้เล่าเพิ่มเลย เพิ่งได้แค่นี้เอง
ขอบคุณทุกๆ คนที่ยังติดตามอ่านนะคะ  จะพยายามหาเวลามาต่อให้จบเรื่องให้ได้เลย 
w20


ฝ่ายพิรุณยังนอนหลับไม่รู้เรื่อง ลักษณาจึงคลายมนต์ให้พิรุณรู้สึกตัว ไอโขลกหนอนชาเขียวกระเด็น (จะทำ cg หนอนมาเพื่อ?...) แล้วตัวเองก็แกล้งทำเป็นสลบไม่รู้เรื่อง
พิรุณรู้ตัวว่าโดนวางยาเลยหันไปเรียกลักษณา ที่ทำเป็นงัวเงียเหมือนเพิ่งฟื้น พิรุณมองหาอัปสร
“อัปสร! อัปสรหายไปไหนน่ะอัปสร”






“เกิดอะไรขึ้นน่ะเพคะ เจ้าพี่”
“พี่ก็ไม่รู้ แต่อัปสรน่ะหายไปแล้ว”
“ตายแล้ว อัปสรหาย” นางไม้ทำทีเป็นตกอกตกใจ “ต้องเป็นเพราะผลไม้พวกนี้แน่ๆ เลยเพคะเจ้าพี่”
“เจ้าไปได้ผลไม้พวกนี้มาจากไหน”






“เอ่อ...ในป่าแถวนี้แหละเพคะ ลักษณาเห็นว่าผลไม้พวกนี้มันสุกน่าทานดี ลักษณาก็เลยเก็บมาให้น่ะเพคะ...เจ้าพี่เพคะ จะต้องเป็นแผนร้ายของใครคนใดคนนึงแน่ๆ เลยเพคะ”
“ปราบไตรจักร” พิรุณเดาได้ทันที ลักษณารีบเออออ “ปราบไตรจักร ใช่จริงๆ ด้วยเพคะ เจ้าพี่ ตายละ องค์อิศราก็ต้องไปช่วย นี่อัปสรสวรรค์ก็ถูกจับตัวไปอีก ตายแล้วทำยังไงดีเพคะ”
พิรุณมองท่าทางคร่ำครวญฟูมฟายเกินบท ‘ต้องเป็นแผนของนางแน่ๆ’






“เจ้าพี่เพคะ หม่อมฉันว่านะเพคะ องค์อิศรานี่ก็มีคนไปช่วยเยอะแยะแล้ว หม่อมฉันว่าเราไปตามหาอัปสรกันดีมั้ยเพคะ”
“เจ้าพูดเหมือนรู้ว่าอัปสรอยู่ที่ไหน” ลักษณาอึ้งหลบตาเมื่อโดนถามจับผิด รีบกลบเกลื่อนว่าแค่หวังดี จะไปรู้ได้ไง
“เจ้ารู้! เจ้าหลอกเราไม่สำเร็จหรอก” แล้วพิรุณก็เสกมนต์ให้หนอนชาเขียวเปิดเผยออกมา ลักษณาหน้าเสีย

**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #884 เมื่อ: พฤษภาคม 27, 2015, 11:13:53 PM »
“ลักษณา ขืนเราปล่อยให้เจ้าอยู่ข้างนอกก็คงสร้างความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น”
“เจ้าพี่! เจ้าพี่จะฆ่าหม่อมฉันเหรอเพคะ” ลักษณาจะถอยหนี
“เจ้าเป็นแม่ของลูกเรา เราคงทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก” แล้วก็ร่ายมนต์ขังลักษณาเอาไว้ในต้นไม้ใหญ่ต้นนั้น โดยไม่สนใจเสียงร้องอ้อนวอน ไม่อยากถูกขัง แล้วก็รีบไปช่วยอัปสรทันทีเลย






ลักษณาพยายามจะออกจากต้นไม้ แต่ไม่ว่าจะยิงพลังไปแค่ไหนก็สะท้อนกลับมาหมด ไม่สามารถทำลายมนต์ของพิรุณได้ ได้แต่เข่นเขี้ยวอาฆาตแค้นอัปสรสวรรค์






พิรุณไม่รู้จะไปตามอัปสรสวรรค์ที่ไหน เลยใช้ระฆังเรียกสุระผัดกับนันทะเสนมาช่วย ทั้งสองยักษ์ลิงที่คอยเฝ้าดูโรมวิสัยเอาไว้จึงรีบไปตามเสียงระฆัง
ท่านลุงแค่ 2 ตนไม่พอ พิรุณยังท่องคาถาเด็กจู้จี้เรียกงั่งมาด้วย งั่งที่กำลังเดินทางกับมาตุและทุมมาปวดหัวจะบินไป ทั้งสองเลยเกาะหลังตามไปด้วยเลย




หมดแล้ว ที่ลงนี่คือที่เล่าค้างเอาไว้เมื่อ 3 เดือนที่แล้ว และยังไม่ได้เล่าต่อเลยอ่ะ  w41
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**