เล่าไปก็รอไป เมื่อไหร่จะโตซะทีน้าาาาาา :icon_biggrin:
อย่าพึ่งรีบโตเลยครับตอนเด็กก้น่ารักดีนะ U.U
พี่กรี๊ดล่วงหน้ากับตอนโตไปแล้วน่ะสิ ตอนเช็คแผ่นก็โอ๊ยยย ไม่ไหวแล้ว
:icon_evil:
พระฤๅษีบอกกับจินดา
เจ้าไม่ต้องไปเที่ยวตามหาแม่ที่ไหนอีกแล้ว จินดาเมขลา เพราะว่า... งั่งแทรกขึ้นว่าท่านตาจะให้มณีเลี้ยงพระธิดาไว้เป็นลูก
มณีแปลกใจกับคำว่าพระธิดา
สอดไม่ถูกก็อย่าสอด ไอ้งั่ง นันทเสนหัวเราะเยาะใหญ่เลย
เพราะนางคือมารดาที่แท้จริงของเจ้า ลูกของหลานเป็นผู้ชายนะเจ้าค่ะ เป็นยักษ์ มณีแย้ง งั่งโพล่งขึ้นทันที
พระโอรสราหู! มณีรีบถามว่าเคยเห็นลูกของเราเหรอ งั่งตอบเซ็งๆ ว่าเคย พระฤๅษีเลยเฉลย
จินดาเมขลา ราหู และพิรุณน่ะเป็นเด็กสามคนรวมอยู่ในร่างเดียวกัน ตัดไปเล็กน้อย แต่คงจะเป็นฉากกอดกันด้วยความดีใจอ่ะ ถ้าจำไม่ผิด คืนนั้นแม่ลูกก็นอนกอดกันด้วยความคิดถึง มณีว่าเป็นบุญที่มีชีวิตอยู่ได้มาพบลูก ฤๅษีมหาโพธิ์ได้มาพบแล้วช่วยเอาไว้
คอยดูนะจ๊ะ ใครที่ทำแม่ จินดาจะแก้แค้น มณีรีบห้ามไม่ให้ทำบาปกรรม จินดาบอกว่าโกรธที่ทำกับแม่
มณีสอนว่าใครที่ทำเวรกรรมอะไรไว้ก็จะได้รับกรรมนั้น ไม่มีใครหลุดพ้นเวรกรรมที่ตัวเองสร้างได้หรอก
จินดาลุกขึ้นชวนกลับบ้าน มณียังไม่แน่ใจ
ท่านตาของจินดาสอนเอาไว้ว่า ถ้าเราไม่ได้ทำผิดอะไร เราก็ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นรุ่งเช้ามณีจึงตัดสินใจกลับนครอุดม พระฤๅษีบอกว่าคิดถูกแล้วในเมื่อเราไม่ผิดเราก็ต้องกล้าเผชิญหน้า แล้วบอกให้จินดาดูแลแม่ให้ดี
เจ้าค่ะ จินดาจะไม่ยอมให้ใครมารังแกแม่อีก ถ้าใครทำรังแกจินดาจะจัดการให้หมดเลย เลยโดนมณีปรามกับความห้าวหาญเกินหญิง
แล้วหันไปบอกงั่งว่าตัวเองมีบุญแล้วที่ได้ร่วมทางกับเทพทั้งสาม ละทิ้งนิสัยเดิมซะ แต่งั่งยังนั่งทื่อไม่ยินดี เลยโดนนันทเสนสะกิดเตือน งั่งเลยต้องจำใจรับ ทั้งหมดออกเดินทางทันที
นันทเสนมาส่งมณีกับจินดาได้ระยะหนึ่งก็ลากลับ จินดาบ่นอยากให้ลุงไปด้วยจัง นันทเสนบอกว่าถ้าจะเรียกตนหรือสุระผัดให้สั่นระฆังแก้วนะ งั่งพอได้ยินว่ามีระฆังแก้วด้วยก็ละโมบอยากได้อีก