ทัศนีย์เห็นท้าวตรีภพกลับมาก็ดีใจ ตรงเข้าไปสวมกอดพลางถามว่าเสด็จไปไหนมา ท้าวตรีภพปลดมือออกตัดบท
นอนเถอะ ทัศนีย์งง เข้าไปซบอิงถามอย่างห่วงใยว่าเป็นอะไรไป แต่ท้าวตรีภพก็ไม่แยแส ทัศนีย์เลยจำใจล้มตัวนอนข้างๆ
แม้ว่าจะเอื้อมมืดไปโอบกอดไว้ ท้าวตรีภพก็ดูไม่มีปฏิกริยาใดๆ ไม่เอ็นดูตนเหมือนก่อน
แปลก เจ้าพี่เป็นอะไร หรือว่าจะทรงมีพระสนมคนใหม่ คิดแล้วก็ชักโมโหรีบผุดลุกไปหาความจริงทันที
ท้าวตรีภพมองตามทัศนีย์ที่เดินออกไปคิดในใจ
เราขยะแขยงเจ้าเหลือเกิน ทัศนีย์ (เป็นผู้ชายที่รักแรงเกลียดแรงจริงๆ พอหมดรักแล้วก็หมดสิ้นความอาลัยทุกอย่าง)มหาดเล็กหน้าห้องโดนไล่เบี้ยอีกตามเคย ไม่ว่าทัศนีย์จะถามอะไรก็ไม่รู้อย่างเดียว
ไม่รู้! เจ้าไม่รู้ได้ยังไง เจ้านั่นเป็นคนดูต้นทางให้องค์เหนือหัว พอเราถามเจ้าก็บอกว่าไม่รู้ไม่เห็นมหาดเล็กยืนยันว่าไม่เห็นตอนเสด็จออกไป เห็นแต่ตอนกลับ
โกหก บอกมานะว่านางสนมคนใหม่เป็นใคร ไม่ได้คำตอบอะไรเลย ทัศนีย์เลยขู่ทิ้งท้ายว่าถ้าจับได้ล่ะก็จะให้ลากลิ้นเจ้าออกมาตัดทิ้งซะ
คืนนั้นมณีนอนคิดทบทวนเรื่องท้าวตรีภพที่แตกแรกไม่เชื่อง่ายๆ แต่แล้วเมื่อเห็นทั้งสามร่างก็เชื่ออย่างสนิทใจ
(ถ้าเป็นกาฬคงจะไม่อยากเชื่อใจสามีแบบนี้ เพราะไม่รู้จะเกิดหูเบาเชื่อคนง่ายขึ้นมาเมื่อไหร่อีก) ก่อนจะหันมากอดโอรสพิรุณที่เสมือนเป็นความหวังและสิ่งสำคัญเพียงหนึ่งเดียวในชีวิต พยายามข่มตาให้หลับลง