พวกอำมาตย์อาจองมาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งกันอย่างเงียบๆ และใช้ชีวิตอย่างชาวบ้านธรรมดา
ขณะที่คุณท้าวทั้งสองออกไปจ่ายตลาด ภูติดำที่มาตามหาพ่อของทัศนีย์ก็สะกดรอยตามไป จนมาถึงบ้านหลังหนึ่ง
กำลังเดินสำรวจอยู่ หมื่นมิตรก็เข้ามาหาเรื่องอย่างระแวง ภูติดำบอกมาหาอำมาตย์อาจอง หมื่นมิตรปฏิเสธว่าที่นี่ไม่มี แล้วก็ลงไม้ลงมือกันให้เปลืองแรงเล่นๆ
เสียงต่อสู้ดังขึ้นไปถึงข้างบนจนอำมาตย์อาจองได้ยิน คุณท้าวบอกว่าหมื่นมิตรกำลังต่อสู้กับใครไม่รู้ อำมาตย์อาจองเลยเดินไปดู คุณท้าวทั้งสองพูดกันกลัวว่าจะเป็นคนของมเหสีมณี
หมื่นมิตรกับภูติดำกำลังประดาบกัน เสียงอำมาตย์อาจองก็ตะโกนห้าม ทั้งหมดจึงหยุด ภูติเห็นอำมาตย์ก็คุกเข่าเคารพ
ข้าได้รับคำสั่งให้มารับตัวท่านอำมาตย์และทุกคนที่อยู่ที่นี่
อำมาตย์ถามว่ารับไปไหนและเป็นคนของใคร หมื่นมิตรเตือนว่าอย่าไว้ใจมัน
พวกข้าเป็นคนขององค์เหนือหัวโคธรรพ์และพระมเหสีทัศนีย์ เมื่อได้ยินชื่อทัศนีย์ อำมาตย์อาจองก็ดีใจ
เมื่อได้พบกัน สองพ่อลูกก็สวมกอดอย่างดีใจ
ทัศนีย์ลูกพ่อ พ่อคิดว่าชาตินี้จะไม่ได้พบลูกอีกแล้ว เป็นเพราะเจ้าพี่โคธรรพ์จ้ะท่านพ่อที่ทำให้เราได้มาพบกันอีก (ที่จากกันก็เพราะโคธรรพ์ด้วยไม่ใช่เหรอ)
อำมาตย์อาจองหันไปถวายความเคารพโคธรรพ์ พอดีกับที่สามศรีเดินเข้ามา