สุวรรณอัมพรฟังแล้วชักเกรงๆว่าจะมีความนัยมากกว่านั้น ถามว่าแค่กลับไปเท่านั้นใช่มั้ย
ดีกว่านั้นอีกนะจ๊ะลูกรัก แม่จะจับลูกใส่ตะกร้าล้างน้ำแล้วก็หาสามีดีๆ ให้ใหม่จ้ะ พูดเสมือนว่าเป็นเรื่องที่เอามาล้างๆๆๆ แล้วก็สะอาด
สุวรรณอัมพรฟังแล้วสยอง จึงยื่นคำขาด
ไม่เพคะ ลูกจะไม่ยอมกลับถ้าหากเสด็จแม่จะหาสามีใหม่ให้ลูก คุณท้าวเทพทองถามว่าทำไมมองข้ามความหวังดีของเสด็จแม่ล่ะ
มเหสีรัชฎาชักอารมณ์ขึ้นที่คุณลูกม่ายล่ายหลั่งจายยยยย
หมายความว่าเจ้าจะรอยักษ์นั่นอยู่ที่นี่ใช่มั้ยสุวรรณอัมพรบอกว่ากราบทูลไม่รู้กี่ครั้งแล้วว่าไม่อยากแต่งงาน
แล้วทีเป็นเมียยักษ์นี่ล่ะ ทำไมถึงยอมโดนเด็จแม่ย้อนกลับมาถึงกับอึ้ง ก่อนจะเถียงอยากไม่ตกคำ
เพราะเสด็จแม่ทรงบังคับลูกประชดอย่างนั้นเหรอ!!พวกนางกำนัลช่วยเกลี้ยกล่อมก็ไม่ได้ผล สุวรรณอัมพรบอกเห็นใจกันบ้างเถอะ ยังไม่ถูกใจใครเลยจริงๆ
ดี! อย่างนั้นก็รอเจ้ายักษ์บ้าอยู่ที่นี่ก็แล้วกัน พูดยากพูดเย็นนัก แล้วก็ปึงปังกลับไปมือเปล่าแถมเอาอารมณ์เสียกลับไปด้วย คุณท้าวเทพทองจะขอร้องสุวรรณอัมพรก็พูดดักไว้
ไม่ต้องหว่านล้อมเราหรอกคุณท้าว เราจะยอมกลับไปก็ต่อเมื่อเสด็จแม่ทรงรับปากกับเรา ว่าจะไม่บังคับเราให้แต่งงานภาระมาตกที่อัปสรสวรรค์ นางออกตัวไว้ก่อนว่าไม่แน่ใจว่าอัมพรจะยอม เมื่อมเหสีรัชฎาจะส่งอัปสรสวรรค์ไปเป็นทูตเกลี้ยกล่อม มเหสีรัชฎาบอกว่าถ้าพูดดีๆ เค้าก็ยอม ช่วยให้แม่พ้นจากความอับอายขายหน้าที ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว
ลูกจะพยายามเพคะ อัปสรแบ่งรับแบ่งสู้ แต่คุณท้าวฝากความหวังไว้เต็มที่
ไม่ใช่แค่พยายามลูก ลูกต้องทำให้สำเร็จ ลูกไม่อยากให้สุวรรณอัมพรเค้ามีสามีดีๆ เหมือนกับลูกเหรอจ๊ะ