ยามบ่าย แสงสีพาดผ่านขอบฟ้า
(บรรยายจากภาพ) สุวรรณอัมพรใช้วิถีชีวิตแบบชาวบ้านเต็มตัว ออกมาเก็บผัก
(ท่าทางจะเป็นยอดกระเจี๊ยบค่ะ) ราหูเดินมาหยุดยืนมองอยู่ข้างหลังอย่างกังวลใจ
สาวเจ้าอุตส่าห์อารมณ์ดีเก็บผัก หันมาเจอเขี้ยวยักษ์หมดอารมณ์สุนทรีเลย
มองอะไร ทักทายด้วยเสียงห้วนตามปกติ
หม่อมฉันมาทูลลาจะไปไหน ถามทันควัน เสียงห้วนสูงกว่าเดิมอย่างสงสัย จริงๆ แล้วก็แอบสนใจล่ะซี้ ^^
เอ่อ...กลับบ้านกลับเมืองพระเจ้าค่ะ ตอบแบบเหตุผลเรียบง่ายมาก
อ๋อออ ดีนะ อยู่ดีๆ มาทำให้เราเดือดร้อน แล้วอยู่ดีๆ ก็จะกลับไป โทษเค้าเต็มๆ ได้ข่าวว่าเธอเลือกเค้าเองเดือดร้อนเพราะตัวเอง
(กฏข้อที่ 3 เมียไม่เคยผิด!)แต่หม่อมฉันขอสัญญาว่าหม่อมฉันจะกลับมาอย่างแน่นอน รีบเชียวนะเพคะ เค้าไม่ได้ต้องการหรอกนะ
จะกลับไปแล้วก็ไม่ต้องกลับมา เราไม่อยากเห็นหน้าเจ้า! ตัดขาดเยื่อใยมาก แล้วเดินหนี ราหูรีบคว้าแขนไว้ รีบอธิบาย
พระธิดา...สุวรรณอัมพรมองมือเจ้ายักษ์ต่ำต้อยที่บังอาจจับมือถือแขนตัวเอง
หม่อมฉันไม่ได้อยากไปเลย...แต่มันจำเป็นจริงๆพูดไม่จบ นางก็สะบัดแขนออกอย่างแรงแล้วตบผัวะ!!...หน้าหันเลย เจ็บตัวอีกแล้ว เจ็บปวดหัวใจด้วย