ยินดีต้อนรับสู่บ้านอบอุ่นของคนรัก บอย สพล ชนวีร์

เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹

0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #315 เมื่อ: มีนาคม 31, 2011, 03:43:29 PM »
โชตะนาพอเห็นว่าใครเข้ามาแส่ด้วยก็รีบแปลงร่างเล็กลงมา สีหน้ากรุ้มกริ่ม “หืม พ่อรูปหล่อคนนี้มาจากไหนอีกล่ะ”
“เจ้ามาจากไหนก็จงกลับไปทางนั้นซะ แล้วอย่ามารบกวนที่นี่อีก”
“ได้เลย แต่เจ้าต้องไปกับข้า” อ้าว แล้วยักษ์ราหูไม่สนเรอะ
“จะไปดีๆ หรือไม่ไป!”






“ไปก็ได้ แต่เจ้าต้องไปด้วย” โชตะนายังลีลา  พิรุณเลยยิงพลังใส่ โชตะนาเอี้ยวหลบหายตัวแล้วโผล่มาเกาะแขนข้างหลัง พิรุณตกใจสะบัดออกมา
“แหม ดุๆ อย่างนี้ชอบบบบ...จะได้อาศัยไว้เฝ้าบ้านไงล่ะ” นี่วิธีจีบหนุ่มเหรอคะ






สุวรรณอัมพรยังทำหน้าที่เป็นผู้ชมอย่างลุ้นระลึก พิรุณไม่พูดพร่ำทำเพลง เอาพระขรรค์ออกมาเตรียมพร้อม ถ้าเข้ามาแต๊ะอั๋งอีกนะ จะฟันให้มือขาดเลย
โชตะนาไม่สะทกสะท้าน “โอ๊ะ นี่คิดจะฆ่าจะแกงกันจริงๆ เหรอเนี่ย หืม พ่อรูปหล่อใจดำ”
“พิรุณ!!” องค์อิศราตามมาร่วมวง







สุวรรณอัมพรมองอย่างแปลกใจ ‘แล้วคนพวกนี้เป็นใคร’
โชตะนามององค์อิศราคุ้นๆ “เอ๊ะ นี่เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนรึเปล่าจ๊ะเนี่ย” องค์อิศราจะหลบก็ไม่ทันแล้ว เกิดมีใครจำได้ล่ะยุ่งแน่ ผิดกับมาตุลีที่หัวเราะก๊าก อยากให้ใครต่อใครจำได้นัก


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กรกฎาคม 11, 2011, 10:56:45 AM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ augustle

  • *
  • 549
  • 0
  • เพศ: หญิง
  • iNUTTi
    • มาย ทวิต^^
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #316 เมื่อ: มีนาคม 31, 2011, 04:03:35 PM »
โชตะนาจ๋าจีบผู้ชายอย่างนี้ใช้ได้เหรอออออ
มิน่าถึงไม่ได้ทั้งพระพิรุณ พระราหู  :icon_confused: :icon_confused:

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #317 เมื่อ: มีนาคม 31, 2011, 07:39:04 PM »
“นึกออกแล้ว! นึกว่าใคร...” โชตะนาหัวเราะร่วน ในขณะที่องค์อิศราหน้าเสีย โดยจำได้แน่ๆ “ที่แท้...ก็พ่อเทพบุตรในฝันของโชตะนานี่เอง”
แป่ว! บ้าผู้ชายเข้าขั้น องค์อิศราถึงกับเหงื่อตก มาตุลีหัวเราะค้าง ถ้าขืนปล่อยให้ยืดเยื้อต่อไปได้มีการประกวดชายงามกันแน่ พิรุณเลยขัดจังหวะ
“นี่! เราบอกให้กลับไปได้แล้วไง!”
“ต๊าย ตาย นี่หึงล่ะสิเนี่ย” เป็นงั้นไป






มาเจอแรงหึงของพระพิรุณ ฟาดพระขรรค์ใส่นางยักษ์หลงตัวเองไม่รีรอ แสงจากพระขรรค์ทรงอานุภาพ โชตะนากรีดร้องเจ็บปวดแล้วหายตัวไป ทุกมองอย่างประหลาดใจโดยเฉพาะสุวรรณอัมพรที่แอบมองทุกสถานการณ์






องค์อิศรากับพิรุณและมาตุกลับกระท่อม ทรงตรัสขอบใจพิรุณที่ช่วยคนของตนไว้ แต่มาตุลียังคุยโว พิรุณเลยเออออผสมโรงช่วยชมเอาใจ ก่อนจะหันมาพูดเคร่งเครียดกับองค์อิศรา “นครโรมวิสัยเริ่มจะมียักษ์เข้ามาเพ่นพ่านมากมาย ขืนปล่อยทิ้งไว้ผู้คนจะถูกกินหมด”






“การกำจัดยักษ์ก็เป็นหน้าที่ของท่านอยู่แล้วนี่”
“ท่านรู้ได้ไง”
องค์อิศราเลยรู้ตัวว่าเผลอหลุดปาก แต่ก็ไม่อับจนง่ายๆ 
“เราเห็นท่านต่อสู้กับพวกมัน คนที่สามารถต่อสู้กับพวกยักษ์ได้ต้องเป็นคนพิเศษเท่านั้น ซึ่งก็มีอยู่ไม่กี่คน” พูดแล้วก็เดินกลับเข้ากระท่อมไปทิ้งให้พระพิรุณยืนคิดเคร่งเครียดต่อไปคนเดียว

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กรกฎาคม 11, 2011, 12:17:39 PM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #318 เมื่อ: มีนาคม 31, 2011, 07:43:07 PM »

ฝ่ายสุวรรณอัมพรก็มาคาดคั้นกับงั่ง “เจ้ารู้จักคนพวกนั้นด้วยเหรอ”
“โธ่ งั่งอ่ะเคยกราบทูลพระธิดาไปแล้วไงว่าพิรุณน่ะเป็นเพื่อนกับพระสวามีราหู แล้วไอ้สองคนนั้นน่ะเพิ่งจะรู้จักกันที่โรมวิสัยนี่เอง”
“แล้ว...เอ่อ...นางยักษ์ตนนั้นเป็นอะไรกับยักษ์ราหูล่ะ” อันนี้ประเด็นสำคัญ เข้าทางเจ้างั่งพอดี๊
‘อย่ากระนั้นเลย แกล้งใส่ไฟยักษ์ราหูดีกว่า’ คิดแล้วก็... “แหม จริงๆแล้วงั่งไม่อยากจะพูดหรอก เค้าก็เป็นยักษ์..แล้วยักษ์ผู้หญิงมาตามยักษ์ผู้ชายถึงที่เนี่ย พระธิดาน่าจะเดาออกนะ”






ฟังเจ้างั่งมันใส่ไฟ สุวรรณอัมพรเลือดขึ้นหน้า ฮึดฮัดปั้นหนึ่งกับคนที่โดนใส่ร้ายไม่รู้เรื่องรู้ราว สะบัดหน้าปัดกลับเข้ากระท่อม
ไอ้งั่งสมน้ำหน้าราหู แอบสะใจได้สร้างความร้าวฉานในสถาบันครอบครัว 







กลับเข้ากระท่อมมาเข่นเขี้ยวขัดเคืองอยู่คนเดียว
“กลับมาล่ะน่าดูทีเดียว” อุ่ย น่ากลัวมาก นี่ขนาดบอกไม่สนใจนะ ถ้าสนใจ เจ้าพี่ราหูจะอ่วมขนาดไหนเนี่ย






รุ่งเช้าอากาศสดใส อัปสรสวรรค์ก็ลงมาชมอุทยานเพื่อให้คลายเหงาที่คิดถึงพระสวามี

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กรกฎาคม 11, 2011, 12:18:23 PM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #319 เมื่อ: มีนาคม 31, 2011, 08:39:43 PM »
และแล้วผู้ประสงค์ดีที่คอยท่าอยู่ก็หาวิธีบอกความลับให้นางได้รับรู้ โดยร่ายเวทย์ให้เกิดพายุฝนมืดครึ้มรุนแรงจนอัปสรสวรรค์พลัดหลงกับนางกำนัล





เมฆหมอกมืดทึบ พระอาทิตย์ลับหายไปชั่วครู่ อัปสรสวรรค์ถูกดึงเข้ามาในเหตุการณ์ที่เหมือนนิมิต นางร้องเรียกหานางกำนัลท่ามกลางลมพายุอื้ออึง จนกระทั่งมาพบกับบุรุษรูปงามในอาภรณ์สูงศักดิ์อย่างเทพมองมาอย่างนิ่งสงบ หญิงสาวตะลึงงงงัน ลมพายุค่อยๆ อ่อนแรงลงโดยไม่มีสาเหตุ






“ท่านเป็นใคร” บุรุษผู้นั้นไม่ตอบ ปล่อยให้นางเข้าใจเอาเอง “หรือว่าท่านเป็นเทวดา”
เมื่อคิดว่าบุรุษรูปงามที่เห็นตรงหน้าคงเป็นอื่นไม่ได้นอกจากเทวดา หญิงสาวก็คุกเข่าลง ประณตไหว้อย่างเคารพ
“นั่นสุดแล้วแต่เจ้าจะคิด...เรามาเพื่อเตือนเจ้า” อัปสรสวรรค์รอฟัง “ปราบไตรจักร สามีของเจ้าไม่ใช่มนุษย์”






“หมายความว่ายังไง”
“ปราบไตรจักรเป็นยักษ์!” อัปสรสวรรค์ตกใจ และก็เป็นอย่างที่งั่งว่าไว้ นางแย้งกลับมาทันควัน “ไม่จริง!!”

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กรกฎาคม 11, 2011, 12:18:55 PM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #320 เมื่อ: มีนาคม 31, 2011, 08:51:52 PM »
“จริง!” นี่ก็อุตส่าห์ย้ำจะให้เค้าเชื่อให้ได้
หญิงสาวหมดศรัทธา ลุกขึ้นทันทีด่ากลับให้อีกตะหาก “ท่านเป็นเทวดาภาษาอะไร มายุยงให้สามีภรรยาเค้าแตกแยกกัน”
ว่าแล้วก็หันหลังเดินหนี “อัปสรสวรรค์!”
อัปสรหยุดตามเสียงเรียก หันกลับมา “อย่านึกว่าเป็นเทวดาแล้วจะมาใส่ร้ายใครก็ได้ เราไม่มีวันเชื่อท่าน...ไม่มีวัน”






หญิงสาวยืนยันเด็ดขาดไม่ฟังคำเรียกร้องใดๆ อีก ฝ่าพายุที่โหมกระหน่ำออกไปอย่างไม่รู้ทิศทาง
“อัปสรสวรรค์!!” พระพิรุณไม่สามารถห้ามความดื้อรั้นของนางได้ แผนการขั้นแรกล้มเหลว จึงต้องร่ายเวทย์เก็บลมพายุไปหมด ท้องฟ้าสว่างอีกครั้ง






ลมพายุสงบแล้ว แต่หญิงสาวที่เพิ่งออกมาจากนิมิตได้วิ่งซัดเซไม่รู้ทิศทาง มาชนเข้ากับคนสวนหนุ่มที่อ้าแขนรับไว้ได้อย่างพอดี ก่อนที่นางจะล้มไป อึ้งเป็นครู่เมื่อเห็นได้เห็นบุรุษที่รับตนไว้





อัปสรสวรรค์ผลักออกทันทีที่ได้สติด้วยเกียรติและศักดิ์ศรีของตน บุรุษสามัญใช่จะมาถูกเนื้อต้องตัวได้ง่ายๆ หญิงสาวตบฉาดทันที

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กรกฎาคม 11, 2011, 12:19:22 PM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #321 เมื่อ: มีนาคม 31, 2011, 09:01:31 PM »


กลัวไม่เห็นภาพ  พี่เจมส์หน้าหันก่อนโดนตบซะอีก  555+


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กรกฎาคม 11, 2011, 12:20:22 PM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #322 เมื่อ: มีนาคม 31, 2011, 10:49:01 PM »
ถึงพระพิรุณจะเจ็บตัวบ้างอะไรบ้าง แต่ก็ดูเหมือนจะคุ้มนะนี่

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #323 เมื่อ: เมษายน 01, 2011, 05:01:24 PM »
ช่วงนี้มาจะบ่อย  เพราะรู้สึกว่า ใกล้ถึงเวลาหายไปนานซะแล้ว   :(


“อวดดียังไงมาแตะเนื้อต้องตัวเรา”
คนสวนพาร์ทไทม์คุกเข่าลงอย่างเจียมตัว
“ขอประทานอภัยพระเจ้าค่ะ ข้าพุทธเจ้าไม่ได้ตั้งใจ เมื่อกี้ได้ยินเสียงพระธิดาทรงร้องให้ช่วยก็เลยรีบเข้ามาพระเจ้าค่ะ”
อัปสรสวรรค์ฟังแล้วคลายความโกรธลง รู้สึกตัวว่ารุนแรงใจร้ายกับคนสวนที่น่าสงสารคนนี้ไปหน่อย เค้าอุตส่าห์หวังดี (แต่หวังผล) แท้ๆ






พวกนางกำนัลตามอัปสรสวรรค์มาทัน เห็นอยู่กับพ่อคนสวนต้องสงสัย ก็รีบช่วยกันซ้ำ อัปสรสวรรค์บอกไม่มีอะไร มองพิรุณคนสวนด้วยความกระดากอาย พิรุณก็ก้มหน้าเศร้าน่าสงสาร






หญิงสาวไม่พูดอะไรรีบเดินกลับทันที โดยมีพวกนางกำนัลรีบตามไป
พิรุณมองตามยกมือขึ้นลูบใบหน้าที่โดนตบ พลางบ่น “ดื้อจริงๆ เลย” นอกจากเค้าจะไม่เชื่อแล้วยังโดนตบอีกตะหาก






อัปสรสวรรค์กลับเข้ามาในตำหนักก็ไล่สมจิตสมใจออกไป อยากคิดอะไรคนเดียว นึกถึงคำพูดของเทวดานั่นก็ขุ่นเคือง
‘ปราบไตรจักร สามีของเจ้าไม่ใช่มนุษย์…ปราบไตรจักรเป็นยักษ์’
“ไม่จริง เจ้านั่นแหละไม่ใช่มนุษย์ แล้วก็ไม่ใช่เทวดาด้วยซ้ำ” นั่น บอกแล้วเค้าไม่เชื่อยังโดนหาว่าเป็นของปลอมอีกตะหาก


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กรกฎาคม 11, 2011, 12:22:08 PM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #324 เมื่อ: เมษายน 01, 2011, 05:03:08 PM »
อัปสรสวรรค์ฮึดฮัดอยู่คนเดียวแล้วก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เรียกสมจิตสมใจเข้ามาอีก
“ให้ใครไปตามคนสวนมาพบเราสิ” นางทั้งสองไม่ค่อยจะเห็นด้วยกลัวดูไม่ดี
“ทำไม แค่เรียกมาถามอะไรหน่อยไม่ได้รึไง” สมจิตอึกอัก “ไม่ต้องพูดแล้ว ไปตามเค้ามาเดี๋ยวนี้”





พิรุณคนสวนมาพบอัปสรสวรรค์ที่ศาลาในอุทยาน พอมาถึงนางก็ถามทันที “เจ้าเคยเห็นอะไรผิดปกติในสวนบ้างรึเปล่า”
“พระธิดาทรงหมายถึงอะไรเหรอพระเจ้าค่ะ”
“ก็พวก...ปิศาจน่ะ!”






“ข้าพุทธเจ้าเคยเห็นแต่เทวดาพระเจ้าค่ะ” สร้างพยานขึ้นมาเองชัดๆ
“เทวดาอะไรกัน” หญิงสาวไม่เห็นด้วยซักนิด
สมใจก็ว่าเหตุการณ์เมื่อกี้มันไม่ธรรมดา ต้องเกิดจากอะไรซักอย่าง พิรุณรีบเพิ่มน้ำหนักคำพูด
“อาจจะเป็นเทวดาก็ได้พระเจ้าค่ะ”






“แต่เราคิดว่าเป็นปิศาจมากกว่า” สมจิตสมใจขนลุก บอกว่าอย่าไปที่นั่นอีกเลยจนกว่าจะแน่ใจว่าเป็นอะไร
“ก็บอกแล้วไงว่าเป็นเทวดา!” รักษาชื่อเสียงตัวเองสุดฤทธิ์ “จริงๆ นะพระเจ้าค่ะ เทวดาองค์นั้นน่ะศักดิ์สิทธิ์มาก ข้าพุทธเจ้าเคยเห็นมากับตาแล้ว”
“ขึ้นชื่อว่าผีปิศาจก็ต้องหลอกคนอยู่แล้ว” อัปสรสวรรค์ยังคงมีจุดยืนของตัวเอง


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กรกฎาคม 11, 2011, 12:27:33 PM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #325 เมื่อ: เมษายน 01, 2011, 05:07:31 PM »
“แกน่ะมันโง่น่ะสิ ถึงได้โดนผีหลอกเอาน่ะ” นั่นโดนนางกำนัลด่าด้วย
“สมใจ เราทุกคนมีสิทธิ์โง่ถูกหลอกด้วยกันทั้งนั้น อย่าไปว่าคนอื่นเค้าเลยเพราะซักวันเจ้าอาจถูกหลอกบ้างก็ได้”
อัปสรสวรรค์ตักเตือนนางกำนัลของตนด้วยใจที่ไม่เหยียดหยาม ทำให้พิรุณยิ่งมองนางด้วยความรู้สึกที่ดีขึ้น ปรารถนาจะช่วยเหลือให้รอดพ้นจากพวกมาร
‘แท้จริงแล้วพระธิดาอัปสรสวรรค์เป็นผู้หญิงที่มีจิตใจงดงามนัก’
“ต้องขอโทษด้วยนะที่เมื่อกี้เราทำร้ายเจ้า เป็นเพราะว่าเรากำลังสับสนแล้วก็ตกใจ”






“ข้าพุทธเจ้าสมควรจะถูกพระธิดาลงโทษพระเจ้าค่ะ” แหม เอาอีกซักทีมั้ยเพคะ
“เจ้าชื่ออะไร”
“พิรุณพระเจ้าค่ะ” อัปสรสวรรค์ยิ้มรับ “พิรุณ รอตรงนี้นะ สมจิตตามเรามา”






อัปสรสวรรค์เดินกลับเข้าตำหนักไปกับสมจิต พิรุณเหลียวมองไม่วางตาจนสมใจที่ยังนั่งอยู่กระแอมตาเขียว แต่พ่อหนุ่มคนสวนไม่เจียมตัวก็ยังจะเหลียวมอง ไม่แคร์สื่อ






หญิงสาวกลับมาเปิดกลักข้างหัวเตียง หยิบถุงอัฐิออกมายื่นส่งให้สมจิต “เอาไปให้พิรุณด้วย”
“พระธิดาเพคะ พระธิดายังไม่ทรงรู้จักพิรุณดีเลยนะเพคะ” สมจิตเอ่ยเตือน

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กรกฎาคม 11, 2011, 12:28:59 PM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ augustle

  • *
  • 549
  • 0
  • เพศ: หญิง
  • iNUTTi
    • มาย ทวิต^^
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #326 เมื่อ: เมษายน 01, 2011, 07:13:18 PM »

อัปสรสวรรค์เดินกลับเข้าตำหนักไปกับสมจิต พิรุณเหลียวมองไม่วางตาจนสมใจที่ยังนั่งอยู่กระแอมตาเขียว แต่พ่อหนุ่มคนสวนไม่เจียมตัวก็ยังจะเหลียวมอง ไม่แคร์สื่อ



อย่าได้หวั่น อย่าได้แคร์ จะมองซะอย่างใครจะทำไม :icon_confused: :icon_confused:

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #327 เมื่อ: เมษายน 02, 2011, 05:53:24 PM »
“เค้าเป็นคนซื่อ (เหรอ?) แล้วอีกอย่างเราไปทำร้ายเค้า ทั้งที่เค้าตั้งใจจะมาช่วยเรา (โอ๊ย อย่าไปหลงกลชายหนุ่มเจ้าเล่ห์) รีบเอาไปให้เค้าซะ”
สมจิตขัดไม่ได้ต้องเอาอัฐิไปให้ตามคำสั่ง อัปสรสวรรค์นั่งคิด “คงต้องกราบทูลเสด็จพ่อเสด็จแม่ให้ทำพิธีปัดรังควานในสวนซะที”






มเหสีรัชฎาเห็นด้วยทันทีเมื่ออัปสรสวรรค์นำความมาปรึกษา “เอาสิลูก นานแล้วที่เราไม่ได้ทำพิธีปัดรังควานภายในวังมันถึงได้เกิดเรื่องไม่หยุดหย่อน ทหารถูกเสือลึกลับฆ่าตายแล้วที่ร้ายที่สุดก็คือสุวรรณอัมพรไปคว้าเอายักษ์มาเป็นสามี”
“ความจริงเรื่องนี้รัชฎาเป็นคนออกความคิดขึ้นมาเองนะ” ท้าวคันธมาศแย้งประเด็นหลัง
“เจ้าพี่! เจ้าพี่รับสั่งอย่างนี้หมายความว่าน้องเป็นคนผิดเหรอเพคะ”





“เปล่า!” ทั้งที่ในใจคิดใช่มั้ยเพคะ
“ความจริงเรื่องนี้หม่อมฉันคิดดีแล้วนะเพคะ แต่พระธิดาของเจ้าพี่นั่นแหละไม่ดีเอง (แล้วไม่ใช่พระธิดาของเสด็จแม่เหรอ) หม่อมฉันอุตส่าห์เกณฑ์คนดีๆ มาให้เลือก ไม่เลือก (ก็ไม่มีคนหล่อสู้ยักษ์ได้เลยนี่อ่า) แต่กลับไปคว้าเอายักษ์มาเป็นสามี ซ้ำร้ายพระขนิษฐาของเจ้าพี่นั่นแหละมาสอดแทรกคว้าเอาคนดีที่สุดไป” โอ๊ยย  รอดพ้นได้ก็เป็นบุญแล้วเด็จแม่
“เรื่องมันแล้วไปแล้วก็ให้มันแล้วไปเถอะน่า รัชฎา”
“แล้วกันไปได้ยังไงเพคะ เจ้าพี่หม่อมฉันยังเจ็บใจไม่หายเลยนะเพคะ” ตกลงว่าลูกสาวมาปรึกษาเรื่องพิธีปัดรังควานไม่ใช่เหรอ






“ยกโทษให้พี่อัมพรเถอะนะเพคะ เพราะเพียงแค่นี้พี่อัมพรก็ทรงลำบากมากพอแล้ว”
“ยังจ้ะ ยังไม่พอ แม่ต้องให้สุวรรณอัมพรเลิกกับผัวยักษ์ให้ได้” เค้าเป็นเนื้อคู่กันนะ เด็จแม่
“แล้วน้องไม่กลัวผัวยักษ์ของสุวรรณอัมพรเค้าจะโกรธจนอาละวาดเหรอ”
“ไม่กลัวซักนิดเพคะ เพราะปราบไตรจักรเขยขวัญของหม่อมฉัน ยังไงก็ต้องฆ่ามันได้แน่ๆ เพคะ” มั่นใจมากนะ เดี๋ยวเถอะ ต่อไปจะเรียกหาแต่ราหูๆ


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กรกฎาคม 11, 2011, 12:29:21 PM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #328 เมื่อ: เมษายน 04, 2011, 11:52:14 AM »
อัปสรสวรรค์แวะมาเยี่ยมสุวรรณอัมพรที่กระท่อมปลายนาพร้อมสำรับเครื่องเสวย “วันนี้มียำใหญ่ ของโปรดของพี่อัมพรด้วยเพคะ”
“แสร้งว่ากับจ่ามงกุฏก็มีนะเพคะ พระธิดา”
อัมพรสีหน้ายิ้มแย้ม แต่ยังปนกังวลเรื่องไรบางอย่าง จึงชวนน้องสาวเข้าไปคุยกันข้างใน เหลือแต่สมจิตสมใจรออยู่ด้านนอกเลยโดนเจ้างั่งแกล้งขู่เล่น






“หมายความว่านางยักษ์ที่มาอาละวาดเป็นเมียยักษ์ราหูเหรอคะ” อัปสรตกใจเมื่อฟังพี่สาวเล่าให้ฟัง
“ถ้าไม่ใช่แล้วจะมาทำไมล่ะ ถ้าเมื่อคืนไม่มีคนมาช่วยพี่ป่านนี้พี่คงถูกหักคอตายไปแล้วล่ะ” ฟ้องน้องสาวใหญ่
“แล้วจะทำยังไงดีเพคะ เอาอย่างนี้มั้ยเพคะ ให้เจ้าพี่ปราบไตรจักรมาขับไล่ออกไป”
“ไม่ต้องหรอกอัปสร เดี๋ยวพี่จะคุยกับยักษ์ราหูเอง นี่ขนาดพี่เลือกยักษ์เป็นคู่แล้วยังเป็นอย่างนี้เลยนะ แล้วคราวนี้อัปสรเห็นใจพี่รึยังล่ะว่าพี่ไม่อยากมีคู่” สาวมั่นยืนหยัดด้วยลำแข้งของตัวเอง







“ผู้ชายไม่เป็นอย่างนี้ทุกคนหรอกเพคะ” (ใช่เพคะ พระราหูอ่ะ ออกจะดี๊ดี อย่าไปเชื่อนางยักษ์นั่น) อัมพรยิ้มล้อ
“ก็แน่ล่ะ ใครจะไปดีเท่าปราบไตรจักรของน้องได้” อัปสรสวรรค์ฟังภูมิใจแต่ก็ยิ้มออกได้แค่เจื่อนๆ “พี่ดีใจนะอัปสรที่น้องเลือกคู่ไม่ผิด”
“พี่อัมพรก็เหมือนกันเพคะ เอาอย่างนี้สิเพคะ พอยักษ์ราหูกลับมาพี่อัมพรก็รีบไล่กลับบ้านกลับเมืองไปเลย”







“พี่ต้องทำอย่างนั้นแน่ แต่เรื่องที่จะให้พี่มีคู่ใหม่ พี่คงไม่ทำหรอก!” ไม่ได้อยู่แล้วค่ะ เพราะเธอเป็นเนื้อคู่ของยักษ์ราหูคนเดียว (=o≧×≦)o
อัปสรสวรรค์มองท่าทีเด็ดเดี่ยวของพี่สาวก็ไม่รู้จะพูดยังไงดี







« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กรกฎาคม 11, 2011, 12:31:40 PM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: เล่าเรื่อง ⊹เทพสามฤดู⊹
« ตอบกลับ #329 เมื่อ: เมษายน 04, 2011, 11:57:02 AM »
:icon_question:เอาภาพอาหารไทยๆ ที่ถูกเอ่ยถึงมาให้ได้ดูกัน จะได้อินและอยากกินไปด้วย :icon_question:


ยำใหญ่





แสร้งว่า





จ่ามงกุฏ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กรกฎาคม 11, 2011, 12:31:15 PM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**