มันช้าไปรึเปล่าไม่รู้ แต่เอามาลงที่นี่หน่อย
ขอฝากเก็บด้วยนะคะ วันหลังจะขุดกลอนเก่าๆ มาเก็บที่นี่ด้วย เหอะๆๆ
แสนโศกาน้องน้อยเจ้าคอยหา
พระพี่ยาทิณวงศ์ไม่สงสาร
ปล่อยให้เขากลั่นแกล้งเยาวมาลย์
พระภูบาลยังคิดความผิดนาง
ทิพย์มณฑาสุมาลีนี้อาภัพ
ชะตาอับในรักเศร้าหมองหมาง
หมายจะพบสุขสวัสดิ์คงเลือนลาง
อนงค์นางยังตรอมตรมในเวรา
เจ้าเป่าปี่นางครวญครวญหาพี่
เสียงเพลงปี่สะท้อนไปในแหล่งหล้า
แทนคำรักภักดีแทนวาจา
ผ่านฟากฟ้าให้พระองค์ทรงได้ยิน
เสียงปี่ครวญร่ำไห้พิไรลาป
น้ำตาอาบเจียนจะขาดใจดับดิ้น
เพลงนางครวญครวญจนชีพจะพังพิณฑ์
จึงจะสิ้นบุญต่อกันนิรันดร์กาล