ยินดีต้อนรับสู่บ้านอบอุ่นของคนรัก บอย สพล ชนวีร์

งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ninda

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #15 เมื่อ: มีนาคม 26, 2008, 10:53:47 PM »
คลับเนี้ยนินดาอ่านน้อยสุดเลยมั้ง...555

เด็กๆ ก็อ่านการ์ตูนญี่ปุ่น แต่เป็นแนวพาฝันค่ัะ เลยช่างเพ้อติดตัวมาตั้งแต่เด็กยันโต
ชื่อคนเขียน นี่จำไม่ได้หรอก แต่ค่ายที่อ่านคือหมึกจีนกับ...
ค่ายที่เป็นบอยเลิฟน่ะค่ะ (รู้สึกจะชื่อนี้เลยมั้ง) สมัยก่อนแนวนี้ไม่ฮิตนะ แต่เราก็ชอบอ่าน
เพราะลายเส้นดี สวย โดนเพื่อนว่าด้วยว่าเธออ่านไปได้ยังไง๊ ก็คนมันชอบนี่...
 
หนังจีนกำลังภายในก็อ่านเรื่องที่มันเป็นชุดสั้นๆ
ทำนองที่ว่าไม่ใช่เรื่องดังๆ น่ะค่ะ สงสัยว่าเรื่องดังๆ มันแพง เลยต้องจ่ายตามกำลังซื้อ
จึงได้อ่านตามกำลังซื้อที่มี (เราชอบอ่านหนังสือที่ซื้อเอง มากกว่าอ่านจากห้องสมุดค่ะ)
ถ้าเป็นยาวๆ ก็มังกรหยก ภาคแรกน่ะค่ะ ต่อจากนั้นไม่อ่านแล้ว เพราะว่าไม่มีเวลา
(จำได้ว่าอ่านมังกรหยกแล้วบ้าจนไม่เป็นอันทำอะไร ข้าวไม่กิน นอนก็ไม่นอน แต่จะอ่านให้จบให้ได้
แต่ด้วยความยาวหลายเล่ม ก็เลยต้องมีพักบ้าง แต่หงุดหงิดสุดๆ ทำอะไรก็คิดถึงแต่อึ้งย้ง..55)
นอกนั้นก็จะอ่านงานของ โกวเล้ง เป็นส่วนใหญ่ แต่ไม่ใช่เรื่องดังๆ นะคะ เป็นชุดสั้นๆ น่ะค่ะ

ถ้าเป็นนิยาย...งานที่อ่านมากที่สุดคืองานของ โสภาค สุวรรณ
นักเขียนอื่นๆ ก็มีบ้างบางเรื่องค่ะ

ถ้าเป็นงานแปลเหรอ จะเน้นไปทางแนวจิตวิทยา คู่มือชีวิต
ไอเดียต่างๆ หรือไม่ก็แนววิเคราะห์ค่ะ
ไม่แน่ใจว่าคนเขียนเป็นใคร หรือเรื่องอะไรบ้าง เพราะอ่านแบบไม่จำ
แต่งานแปลที่ชอบมากเป็นของคุณมนันยาค่ะ

เรื่องซีไรท์หรือเข้าชิงซีไรท์ก็อ่านบ้าง
นักเขียนและงานเขียนที่ประทับใจในกลุ่มนี้คือ งานของ คุณ ประชาคม ลุนาชัยค่ะ

ถ้ารักมากๆ มีสามเรื่องคือ เวตาล คำพิพากษา มังกรหยก(ก๊วยเจ๋ง-อึงย้ง)

แต่นับดูแล้วหนังสือที่ซื้อและเสียเงินให้มากที่สุดก็คือ หนังสือ ที่เกี่ยวกับการเขียนค่ะ อยากเป็นนักเขียน
แต่ไม่ใช่นักอ่าน..หึหึ เคยลองปรึกษาเพื่อน(ที่อายุมากกว่า) เขาบอกว่า ไม่เป็นไรหรอก 
ก็เลยไม่พยายามขวนขวายอ่าน

ป.ล.ส่วนมากที่อ่าน มันจะเป็นแนวสำเร็จรูปมาแล้ว คือ คนเขาพูดถึง เขาเล่าอย่างนั้น เขาว่าอย่างนี้
(ประมาณ thesis)พวกนี้อ่านเยอะจริงๆ เลยทำให้รู้กว้่าง แต่ไม่รู้ลึก ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างค่ะ ^^

nanajung

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #16 เมื่อ: มีนาคม 27, 2008, 11:27:59 AM »
งานเขียนของ คุณ ประชาคม ลุนาชัย เค้าก็เคยอ่านนะ แต่เคยอ่านเรื่องเดียวอ่ะ รู้สึกจะชื่อเรื่อง เกียรติยศและศักดิ์ศรีมั้ง
อ่านแล้วประทับใจมากๆ

HpJ

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #17 เมื่อ: มีนาคม 27, 2008, 02:43:03 PM »
เอามาฝากค่ะ ไปเจอมาในเนต อ่านแล้วขำดี ไม่รู้เคยอ่านกันรึยัง

เหตุผลที่หนังสือ "เหนือ" กว่าผู้ชายบางคนคือ...

-- เราสามารถอยู่กับหนังสือได้นาน และเงียบ


 -- พกไปไหนมาไหน โดยไม่ต้องอธิบายกับคนรู้จักของเราว่าผูกพันใน

ฐานะอะไรแน่นอน


 -- เรารู้สึกดีเมื่อเห็นใครอ่านหนังสือเล่มเดียวกับเรา แต่ถ้าเห็นใครควงผู้ชาย

คนเดียวกับเราล่ะก็ ! !


 -- .ต้องการหนังสือแบบไหนสามารถเลือกได้ตามใจชอบ แต่เราไม่อาจจะ

เลือก(รัก)ผู้ชายในแบบที่ ต้องการได้เสมอไป


 -- . หนังสือทำให้เราเสียน้ำตาไปโดยที่รู้สึกดี ด้วย ขณะที่เราเสียน้ำตาให้

ผู้ชายเพราะรู้สึกแย่


--. หนังสืออยู่นิ่ง ได้เมื่อวางไว้ข้างหมอนก่อนนอน แต่ผู้ชายอยู่เฉยได้ไม่

นานหรอก

 -- .หนังสือ ถ้าอ่านไป 2-3 หน้า เกิดไม่ชอบก็หยุดอ่านได้ทันทีแต่หากเรา

คบผู้ชายไปสักพักแล้วรู้สึกไม่ ชอบเขา มัน เป็นไปได้ยากนะที่จะเลิกคบเขา

ไปเลย

 -- .หนังสือซื่อสัตย์...บอกหมดทุกเรื่องที่เราอยากรู้ แต่ผู้ชายบอกเพียงบาง

เรื่องที่เขาคิดว่าเราควรรู้

 -- .หนังสือดี มีโอกาสตีพิมพ์ใหม่ แต่ผู้ชายดีๆ หมดแล้ว หมดเลย


 อ่านกัน ขำ ขำ น้า อย่าจริงจังอะไรมากมาย  คลายเครียดหลังการฟังผลสอบเน้อ !    งิงิ


kalrahud

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #18 เมื่อ: มีนาคม 27, 2008, 10:30:32 PM »
อ่านที่คุณ HpJ เอามาให้อ่าน

รู้สึกว่า เราคิดถูกแล้วล้ะ  ที่เลือกคบหนังสือแทนผู้ชาย  ;D

มังกรหยก ภาคแรก อ่านค่ะ  แต่ภาคต่อๆ มายังไม่ได้หามาอ่านเลย

เป็นนิยายกำลังภายในจีนเรื่องแรกที่อ่าน

ตอนแรกอ่านไม่คิดว่าจะติดขนาดนี้  ชอบอึ้งย้ง   ฉลาด สดใส ร่าเริง

จำไม่ค่อยได้แล้วอ่ะ  เพราะอ่านนานแล้ว  จำได้แต่   พิษประจิม  ภูติบูรพา  ยาจกอุดร  ราชันทักษิณ

ส่วน โสภาค สุวรรณ  นึกถึงเรื่อง  สายโลหิต  ญาติกา  ค่ะ   นี่ก็อ่านแล้วร้องไห้ไปกับหนังสืออีกเช่นกัน

มนันยา  คุ้นๆ อ่ะ  แต่จำไม่ได้ว่าเคยอ่านเรื่องอะไรมาก่อน

คินดะอิจิ  อย่างที่บอกไป  อ่านจบแค่ตอน คดีฆาตกรรมผีดูดเลือด  เพราะคาเมะเล่น  :P

เดธโน๊ต  เป็นเรื่องที่ยอมทุ่มพอๆ กับเพชรพระอุมา ได้   ทนอ่านการ์ตูนได้จบแค่เรื่องเดียว

ไม่ค่อยสันทัดวรรณกรรมแปลเท่าไหร่ค่ะ

แต่นิยายไทย  ที่อ่าน  ก็ของ  พนมเทียน  ทมยันตี  กิ่งฉัตร  จุฑารัตน์  แก้วเก้า 

pakwarn

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #19 เมื่อ: มีนาคม 28, 2008, 07:18:23 PM »
เอามาฝากค่ะ ไปเจอมาในเนต อ่านแล้วขำดี ไม่รู้เคยอ่านกันรึยัง

เหตุผลที่หนังสือ "เหนือ" กว่าผู้ชายบางคนคือ...

-- เราสามารถอยู่กับหนังสือได้นาน และเงียบ


 -- พกไปไหนมาไหน โดยไม่ต้องอธิบายกับคนรู้จักของเราว่าผูกพันใน

ฐานะอะไรแน่นอน


 -- เรารู้สึกดีเมื่อเห็นใครอ่านหนังสือเล่มเดียวกับเรา แต่ถ้าเห็นใครควงผู้ชาย

คนเดียวกับเราล่ะก็ ! !


 -- .ต้องการหนังสือแบบไหนสามารถเลือกได้ตามใจชอบ แต่เราไม่อาจจะ

เลือก(รัก)ผู้ชายในแบบที่ ต้องการได้เสมอไป


 -- . หนังสือทำให้เราเสียน้ำตาไปโดยที่รู้สึกดี ด้วย ขณะที่เราเสียน้ำตาให้

ผู้ชายเพราะรู้สึกแย่


--. หนังสืออยู่นิ่ง ได้เมื่อวางไว้ข้างหมอนก่อนนอน แต่ผู้ชายอยู่เฉยได้ไม่

นานหรอก

 -- .หนังสือ ถ้าอ่านไป 2-3 หน้า เกิดไม่ชอบก็หยุดอ่านได้ทันทีแต่หากเรา

คบผู้ชายไปสักพักแล้วรู้สึกไม่ ชอบเขา มัน เป็นไปได้ยากนะที่จะเลิกคบเขา

ไปเลย

 -- .หนังสือซื่อสัตย์...บอกหมดทุกเรื่องที่เราอยากรู้ แต่ผู้ชายบอกเพียงบาง

เรื่องที่เขาคิดว่าเราควรรู้

 -- .หนังสือดี มีโอกาสตีพิมพ์ใหม่ แต่ผู้ชายดีๆ หมดแล้ว หมดเลย


 อ่านกัน ขำ ขำ น้า อย่าจริงจังอะไรมากมาย  คลายเครียดหลังการฟังผลสอบเน้อ !    งิงิ




โอ้ว อ่านแล้วสุดๆเลยคะพี่


ฮิๆ ชอบๆๆๆๆๆ :-* :-*

nanajung

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #20 เมื่อ: เมษายน 06, 2008, 08:20:59 PM »
เมื่อกี๋ เพิ่ง ซันเดย์ สเปเชียล ของ หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ อ่ะค่ะ เค้าพูด ถึง จูล่ง วีรบุรุษ ผู้ไม่แพ้ จาก สามก๊ก ถ้าจำไม่ผิดพี่ galdewis เคยบอกไว้ว่า จูล่งเป็นฮีโร่ ของพี่ใช่ไหมคะ ถ้าเข้ามาช่วยเล่ารายละเอียดให้ฟังด้วยนะคะ รู้สึกว่าช่วงนี้ห้องสนทนากลายเป็นหมันไปเลยนะเนี่ย

galdewis

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #21 เมื่อ: เมษายน 06, 2008, 11:15:15 PM »
เมื่อกี๋ เพิ่ง ซันเดย์ สเปเชียล ของ หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ อ่ะค่ะ เค้าพูด ถึง จูล่ง วีรบุรุษ ผู้ไม่แพ้ จาก สามก๊ก ถ้าจำไม่ผิดพี่ galdewis เคยบอกไว้ว่า จูล่งเป็นฮีโร่ ของพี่ใช่ไหมคะ ถ้าเข้ามาช่วยเล่ารายละเอียดให้ฟังด้วยนะคะ รู้สึกว่าช่วงนี้ห้องสนทนากลายเป็นหมันไปเลยนะเนี่ย

จูล่ง คงจะเป็นพระเอกในฝันคนแรกของเราเลยอ่ะค่ะ หลงรักตัวละครตัวนี้มาตั้งแต่ยังไม่เต็มสิบขวบเลยมั้ง (น่าเสียดายดูสามก๊กทีไร ยังไม่เคยเห็นคนเล่นจูล่งหล่อถูกใจซักทีเลยอ่ะ)

ตอนเด็กๆ รู้สึกว่าจูล่งช่างเป็นพระเอ๊กพระเอก ทั้งหล่อ ทั้งเก่ง ทั้งดี ส่วนที่ว่าเคยเป็นฮีโร่ของเราคงจะเป็นเมื่อตอนเราเด็กๆ อ่ะค่ะ เพราะสำหรับตอนนี้รู้สึกจะเข็ดฮีโร่ และคงจะเปลี่ยนใจไปชอบแอนตี้ฮีโร่ซะและล่ะ เพราะรู้สึกว่าภาพของฮีโร่นั้น มักจะเป็นภาพที่สร้างขึ้นเพื่อให้คนหลงเท่านั้นเอง สุดยอดคนอย่างจูล่งนี่ ก็ไม่รู้จะมีจริงๆ หรือเปล่า

แต่ตอนเด็กๆ คลั่งไคล้จูล่งเอามากๆ แต่ไม่ใช่ตอนที่อ่านสามก๊กครั้งแรก แต่เป็นตอนที่ได้ไปอ่านฉบับของ "ยาขอบ" ซึ่งจะเขียนถึงตัวละครเด่นๆ ในสามก๊กทีละตัว ตัวละเล่ม เล่มของจูล่งนี่ "ยาขอบ" ตั้งชื่อหนังสือว่า "จูล่ง วีรบุรุษแห่งเสียงสาน" ฉายาที่ต่อท้ายชื่อของตัวละครอย่างของจูล่งนี่ ซึ่งค่อนข้างจะติดปากคนอ่านไปแล้ว อย่างเช่น "ขงเบ้ง ผู้หยั่งรู้ดินฟ้ามหาสมุทร" "เล่าปี่ ผู้พนมมือทั้งสิบทิศ" และ "โจโฉ ผู้ไม่ยอมให้โลกทรยศ" เราเข้าใจว่า "ยาขอบ" น่าจะเป็นคนที่คิดฉายาพวกนี้ขึ้นมา เพื่อตั้งเป็นชื่อหนังสือชุดสามก๊กฉบับวณิพกของท่านเองนะคะ โดยตั้งขึ้นมาจากการที่ "ยาขอบ" สรุปลักษณะเด่นของตัวละครแต่ละตัว

ตอนอ่านสามก๊กฉบับวณิพกของ "ยาขอบ" จำได้ว่าเป็นหนังสือที่อ่านสนุกมากๆ ดังนั้น พอเห็น "ยาขอบ" บอกว่า ใช้ข้อมูลจากสามก๊กฉบับภาษาอังกฤษของบริวิต เทเลอร์ เพราะความที่ชอบฉบับวณิพกของ "ยาขอบ" มากๆ เลยไปพยายามหาหนังสือสามก๊กฉบับภาษาอังกฤษที่ว่านั้นดูที่ห้องสมุด แต่ก็ไม่เจอ

ส่วนตอนที่อ่านแล้วรู้สึกประทับใจจูล่งสุดๆ ก็คงจะตอนที่คนอ่านสามก๊กคุ้นเคยกันดี คือตอนที่จูล่งบุกเดี่ยวไปช่วยอาเต๊ากลางสนามรบ รู้สึกจะชื่อตอน "จูล่งฝ่าทัพรับอาเต๊า" กับอีกตอนนึงตอนที่เล่าปี่ไปง่อก๊ก แล้วขงเบ้งให้จูล่งเพียงคนเดียวติดตามไปคุ้มครองเล่าปี่

ตอนที่อ่านรู้สึกตอนนี้จูล่งช่างเท่ห์สุดๆ กล้าหาญสุดๆ ถ้าเป็นในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ จูล่งก็ต้องได้อยู่บ้านกริฟฟินดอร์แหง็มๆ แล้วขงเบ้งสั่งให้ไปคนเดียว พี่แกก็ไปคนเดียว ไม่เคยมีการสงสัยในคำสั่งของขงเบ้ง แล้วแค่จูล่งคนเดียวยืนเฉยๆ อย่างสุภาพ อยู่ข้างหลังเล่าปี่ แค่นี้ก็ทำเอาทหารทั้งง่อก๊กต้องระย่อครั่นคร้าม กิตติศัพท์การบุกเดี่ยวช่วยลูกชายเล่าปี่ของจูล่ง ทำให้ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะคิดแตะต้องเล่าปี่แม้แต่ปลายเล็บ

ส่วนตอนที่จูล่งบุกเดี่ยวช่วยอาเต๊านี่ เป็นตอนที่ผู้แต่งสามก๊กแต่งได้เยี่ยมมากอีกตอนนึง เป็นตอนที่มีจุดซาบซึ้งสะเทือนใจหลายจุด สามก๊กนี่เป็นนิยายรุ่นเก่าที่เขียนด้วยสำนวนที่ไม่ได้ทันสมัยเหมือนกับแฮร์รี่ พอตเตอร์หรือหนังสือสมัยนี้ แต่เขียนได้อย่างมีสีสันมากๆ ตอนจูล่งบุกเดี่ยวช่วยอาเต๊านี่ แหม! มันช่างเท่ห์ประทับใจจ๊อดอะไรจะขไหนขนาดนี้ แล้วจูล่งนี่มีเอกลักษณ์คือใส่ชุดขาวตลอด จำได้ตอนนี้หนังสือบรรยายอย่างตื่นตาตื่นใจว่า ชุดขาวๆ ของจูล่งซึ่งอยู่บนหลังม้า เมื่อเคลื่อนไปทางไหนในสนามรบ ก็จะกลายเป็นสีแดงฉาน ซึ่งมาจากเลือดของทหารฝ่ายศัตรู ที่สังเวยคมทวนของจูล่ง (จำไม่ได้ว่าจูล่งใช้ดาบหรือทวน แต่น่าจะเป็นทวน)

ส่วนตอนที่ไปเจอตัวอาเต๊าก็เศร้าสะเทือนใจสุดๆ เพราะอาเต๊าอยู่กับฮูหยินรองของเล่าปี่ ซึ่งเป็นแม่รองคือไม่ใช่แม่จริงของอาเต๊า จูล่งจะช่วยทั้งฮูหยินรองกับอาเต๊า แต่ฮูหยินรองได้รับบาดเจ็บเลยเสียสละชีวิตโดดบ่อฆ่าตัวตาย เพราะไม่อยากเป็นภาระให้จูล่ง เดี๋ยวจะพากันตายทั้งหมด แต่อาเต๊าตายไม่ได้เพราะเป็นทายาทคนเดียวของเล่าปี่ อ่านแล้วสะเทือนใจสุดๆ นับถือความใจเด็ดและการเห็นแก่ส่วนรวมของฮูหยินรองของเล่าปี่มากๆ ถ้าเธอไม่พลีชีพทั้งจูล่งและอาเต๊าคงจะไม่รอด ทั้งๆ ที่อาเต๊าไม่ใช่ลูกของเธอด้วยซ้ำ

แล้วพอตอนจูล่งต้องพาอาเต๊าฝ่าทหารทั้งสนามรบกลับไปหาเล่าปี่ คนแต่งก็แต่งได้สุดยอดตื่นเต้นสนุกสุดๆ เพราะจูล่งไม่สามารถจะอุ้มอาเต๊าได้เพราะจะทำให้รบไม่ถนัด ต้องเอาอาเต๊าซึ่งยังเป็นทารกแบเบาะยัดใส่เข้าไปในเสื้อเกราะ และอธิษฐานว่า ถ้าอาเต๊ามีบุญจะได้เป็นพระเจ้าแผ่นดินของจ๊กก๊กต่อไปในภายภาคหน้า ก็ขออย่าให้เป็นอันตรายใดๆ พอจูล่งช่วยอาเต๊ากลับไปหาเล่าปี่ได้สำเร็จ ตอนที่ยังไม่แก้เกราะเอาอาเต๊าออกมา จูล่งนึกว่าอาเต๊าตายแล้ว เพราะไม่ร้องเลยซักแอะ แต่ที่ไหนได้ พอแก้เกราะออกมา อาเต๊ายิ้มแฉ่ง ไม่เป็นอันตรายใดๆ เลยซักนิด จูล่มดีใจสุดขีดยิ้มหน้าบาน ที่ช่วยลูกนายได้สำเร็จ แต่พอส่งอาเต๊าให้เล่าปี่ เล่าปี่กลับโยนลูกทิ้ง จูล่งรับแทบไม่ทัน แล้วเล่าปี่ก็ด่าลูกว่าเป็นต้นเหตุทำให้ทหารเอกคือจูล่งเกือบตาย ทำให้จูล่งซาบซึ้งมาก แต่เราว่าเล่าปี่ตอนนี้สร้างภาพมากไปหน่อย แต่จูล่งเป็นคนซื่อ คงจะดูไม่ออก เลยซาบซึ้งกับเล่าปี่เอามากๆ เรียกว่าตอนนี้เล่าปี่ใช้กลยุทธ์ "โยนลูกซื้อใจทหารเอก"

ตอนอ่านสามก๊กรู้สึกว่า เวลาขงเบ้งจะเลือกใช้ทหารเอกที่สามารถทำงานได้อย่างหมดจด และแน่ใจว่าจะไม่มีการนอกคำสั่ง จะปฏิบัติตามคำสั่งของขงเบ้งอย่างเคร่งครัดล่ะก็ จะต้องใช้จูล่งเสมอ และจูล่งก็ไม่เคยทำให้ผิดหวัง จูล่งนับเป็นทหารอาชีพตัวอย่าง เพราะมีวินัยสูงและไม่เคยทำนอกคำสั่ง

จูล่งยังเป็นคนที่ใครๆ ก็รัก เพราะนอกจากจะเก่งแสนเก่ง นิสัยดีสุดๆ แล้ว ยังเป็นคนถ่อมตัว ไม่โอ้อวด เล่าปี่นั้นรักจูล่งมาก จนรู้สึกว่าจะนับจูล่งเป็นน้องร่วมสาบานคนสุดท้องด้วย แม้จะไม่ได้ร่วมสาบานที่สวนดอกท้อด้วยกัน เหมือนกวนอูกับเตียวหุย ส่วนกวนอูกับเตียวหุยก็รักจูล่งเหมือนน้องเช่นกัน เตียวหุยดูจะเอ็นดูจูล่งเป็นพิเศษด้วยเพราะแซ่เตียวเหมือนกัน ความจริงชื่อเต็มของจูล่งคือ เตียวจูล่ง ส่วนคำว่า จูล่ง แปลว่า ลูกมังกร ส่วนขงเบ้งก็รักจูล่งมากเช่นกัน ถ้าจำไม่ผิดตอนจูล่งตาย ขงเบ้งร้องไห้รักเสียดายจูล่งอย่างมาก และกล่าวสรรเสริญจูล่งมากมายด้วย

จูล่งนี่ท่าจะต้องเอ็กเซอร์ไซส์ฟิตเนสเป็นประจำ เพราะอายุยืนถึง 70 กว่าแถมยังออกรบได้ด้วย และเท่าที่จำได้ไม่เคยแพ้ใครเลยนะ มีครั้งนึงตอนอายุ 70 กว่านี่แหละ ขงเบ้งใช้ทหารเอกคนอื่นไปรบหมด แต่ไม่ใช้จูล่ง จูล่งถึงกับไปต่อว่าขงเบ้งด้วยความน้อยใจว่าเห็นว่าตัวเองแก่หรือเนี่ย ถึงไม่ยอมเรียกใช้อ่ะ แต่ต่อว่าด้วยความสุภาพนะ เพราะจูล่งเป็นคนสุภาพมาก ชนิดที่ว่า ถ้าไม่บอกว่าเป็นทหารเอกนี่ คนนึกว่าเป็นบัณฑิตไปซะงั้น นี่แหละ ยอดคนงำประกายตัวจริง

ทั้งหมดนี้เขียนจากความจำนะคะ ถ้าจำผิดพลาดคลาดเคลื่อนไปบ้างต้องขออภัย ช่วยทักท้วงด้วยค่ะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: เมษายน 07, 2008, 08:32:27 PM โดย galdewis »

nanajung

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #22 เมื่อ: เมษายน 08, 2008, 05:18:35 AM »
ที่อ่านในหนังสือพิมพ์ เค้าก็กล่าวถึงตอน จูล่งฝ่าทับรับอาเต๋า ค่ะ เป็ยเรื่องที่น่ายกย่องมาก
เค้าบอกว่า ตอนแรก ทุกคนคิดว่า จูล่ง จะทรยศไปสวามิภักดิ์ ฝ่ายตรงข้าม เพราะการที่เค้าฝ่าวงล้อม ของทหารข้าศึกแปรได้อีกนัยนึง คือ ยอมเข้าไปสวามิภักดิ์ เพราะทหารคนอื่น ได้แต่ถอยทัพกลับ เพื่อตั้งหลัก แต่หารู้ไม่ว่า จูล่ง
ฝ่าวงล้อมข้าศึกเพื่อไปช่วยลูกชายเล่าปี่  ตอนพบกลับฮูหยินของเล่าปี่ท่กำลังบาดเจ็บ และนางไม่อยากเป็นภาระให้จูล่ง
จึงตัดสินใจกระโดดบ่อน้ำฆ่าตัวตาย จนจูล่งกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ก่อนที่จะพาอาเต๋าฝ่าวงล้อมออกไป เค้าได้ยกก้อนหินเพื่อ ปิดปากบ่อ ไม่ให้ใครมาเหยียบย่ำหรือทำลายศพฮูหยินได้ แล้วจากนั้นจู่ล่งก็พาอาเต๋าฝ่าวงล้อมข้าศึกออกมา
เค้าบอกว่า แม้แต่โจโฉ ที่ยืนดูอยู่ข้างบน ยังเห็นได้ว่า จูล่งเป็นทหารที่มีความสามารถมาก ก็เลยให้ทหารจับเค้าให้ได้
แต่ จุล่งก็สามารถพาอาเต๋า ฝ่าวงล้อม ได้ในสุด
อ่านแล้ว รู้สึกทึ่งมากๆค่ะ แล้วเค้าบอกว่า จูล่งนั้นมีอยู่จริงๆซะด้วยสิ
แล้วเค้าบอกว่า ที่จูล่งใส่ชุดสี ขาว เพราะว่า เค้าเกิดในวันที่เมฆขาวลอยเด่น พ่อจึงตั้งชื่อ หยุน
 ซึ่งแปลว่า เมฆขาวลอบเด่น แต่ชื่อ จูล่งนี่ได้มาตอนเป็นทหารแล้ว
และ เค้าก็บอกอีกว่า จูล่ง เป็น คนเดียวในสามก๊ก ที่มีจุดจบของชีวิต ที่ดีที่สุด เป็นบุรุษที่ไม่มีวันพ่ายแพ้
เพราะคนอื่น อย่าง เล่าปี่ ก็ตรอมใจตาย เตียวหุยรู้สึกจะถูกฆ่ามั้งคะ ไม่แน่ใจ แต่จูล่งตายอย่างสงบคือ คือตายด้วยโรคชรา  พออ่านบทความตรงนั้นแล้ว เข้าใจเลยว่าทำไมพี่ galdewis ถึงได้ชอบจูล่งนักหนา เพราะนานะจังอ่านแล้วยังรู้สึกทึ่งผู้ชายคนนี้ และประทับใจมากๆค่ะ


HpJ

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #23 เมื่อ: เมษายน 08, 2008, 08:55:38 AM »
กันย์ก็ชอบนะสามก๊กเนี่ย ชอบตอนตั้งแต่เรียนชั้นม.ปลายที่ได้เรียนตอนจูล่งต้องพาอาเต๊ากลับไปหาเล่าปี่น่ะแหละ แล้วก้อไปหายืมห้องสมุดมาอ่าน หนุกดีค่ะ ชอบจูล่งที่สุดเหมือนกัน รู้สึกว่า จูล่งนี่เท่ห์สุดๆเลย แต่อ่านได้สองเล่มเอง(หนังสือหนามากกก) :)

galdewis

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #24 เมื่อ: เมษายน 08, 2008, 03:03:19 PM »
แล้วเค้าบอกว่า จูล่งนั้นมีอยู่จริงๆซะด้วยสิ


เข้าใจว่าเรื่องสามก๊กนี่แต่งมาจากเรื่องจริงนะคะ นานะ อย่างที่เขาใช้คำว่า มีเค้าเรื่องจริง หรือ based on true story น่ะค่ะ

แต่ที่เราบอกว่าเก่งขนาดจูล่งนี่ ไม่รู้จะมีจริงๆ หรือเปล่า หมายถึงว่า ถึงจูล่งอาจจะมีตัวจริง แต่ก็คงจะไม่เก่งเว่อร์ขนาดในหนังสืออ่ะค่ะ แต่เมื่อเป็นหนังสือก็ต้องเสริมเติมแต่งจินตนาการให้มันบรรเจิด (พูดสั้นๆ คือเว่อร์) มันถึงจะอ่านสนุก แล้วก็เป็นการช่วยเพิ่มความเด่นชัดให้กับแคแร็คเตอร์ของตัวละครตัวนั้น รวมทั้งทำให้คนอ่านรู้สึกประทับใจในตัวละครตัวนั้นได้ง่ายขึ้น

ก็อย่างหวงเฟยหงอ่ะค่ะ ก็มีตัวจริงเหมือนกัน เป็นวีรบุรุษที่คนจีนยกย่องมาก เลยนิยมเอามาสร้างเป็นหนังมากมายหลายเวอร์ชั่น หวงเฟยหงตัวจริงเป็นคนเก่งมาก นอกจากเป็นปรมาจารย์วิชาบู๊แล้ว ยังเป็นหมอด้วย แต่ก็ไม่ได้เก่งถึงขนาดในหนังสือ ที่สามารถสู้กับผู้ร้ายได้ทีเป็นสิบเป็นร้อย วีรกรรมสุดยอดจริงๆ ที่หวงเฟยหงตัวจริงเคยสร้างไว้ก็มีเพียงว่า ครั้งหนึ่งเคยถูกผู้ร้ายรุมทีเดียว 10 คน แต่หวงเฟยหงก็เอาชนะมาได้ (หรือว่าเอาตัวรอดมาได้ก็ไม่รู้) แต่แค่นี้ก็เก่งมากแล้วล่ะ เราว่าความเก่งของตัวจริงจูล่ง กับของตัวแต่งที่อยู่ในหนังสือสามก๊ก ก็คงอาจจะเป็นไปในทำนองเดียวกับหวงเฟยหงแบบนี้เหมือนกันอ่ะค่ะ

galdewis

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #25 เมื่อ: เมษายน 08, 2008, 03:25:26 PM »
เค้าบอกว่า แม้แต่โจโฉ ที่ยืนดูอยู่ข้างบน ยังเห็นได้ว่า จูล่งเป็นทหารที่มีความสามารถมาก ก็เลยให้ทหารจับเค้าให้ได้


ถ้านานะจังไม่เล่าถึงเราก็คงนึกไม่ออก จะขอเสริมนิดนึงละกันนะคะ จำได้ว่าตอนนี้โจโฉ ซึ่งยังไม่รู้จักจูล่ง ยืนมองอยู่ เห็นความสามารถของจูล่งแล้วก็ประทับใจสุดแสน สอบถามทหารของตัวเองจึงได้รู้จักชื่อจูล่งเป็นครั้งแรก ความจริงแค่โจโฉออกคำสั่งเพียงคำเดียว ให้ทหารเอาเกาทัณฑ์ระดมยิงจูล่งเท่านั้น จูล่งก็คงจะสิ้นชื่อไปแล้ว แต่วิสัยคนเป็นแม่ทัพที่รู้คุณค่าของคนดีมีฝีมือ ทำให้โจโฉนึกรักใคร่ในฝีมือของจูล่งขึ้นมา จนไม่อาจจะหักใจฆ่าทิ้งได้เพราะเสียดายฝีมือ เลยสั่งห้ามใช้เกาทัณฑ์ยิงจูล่งและให้จับเป็น จูล่งกับอาเต๊าถึงได้รอดมาได้ ไม่งั้นคนๆ เดียวจะฝ่าทหารทั้งกองทัพออกมาได้ยังไง มันเป็นไปไม่ได้เลย แต่ถึงยังงั้นก็ตาม ก็ต้องนับว่าจูล่งรอดชีวิตมาได้ ก็ด้วยฝีมืออันเลอเลิศของเขาจริงๆ ถ้าจูล่งไม่เก่งสุดยอดแล้วล่ะก็ โจโฉก็คงไม่นึกเอ็นดูจนฆ่าไม่ลงอย่างงี้

นี่ถ้าจูล่งรู้ว่ารอดมาได้เพราะโจโฉสั่งจับเป็นนี่ ไม่รู้จะต้องไปทดแทนบุญคุณโจโฉแบบกวนอูด้วยหรือเปล่า


galdewis

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #26 เมื่อ: เมษายน 08, 2008, 03:47:10 PM »
เค้าบอกว่า ตอนแรก ทุกคนคิดว่า จูล่ง จะทรยศไปสวามิภักดิ์ ฝ่ายตรงข้าม เพราะการที่เค้าฝ่าวงล้อม ของทหารข้าศึกแปรได้อีกนัยนึง คือ ยอมเข้าไปสวามิภักดิ์ เพราะทหารคนอื่น ได้แต่ถอยทัพกลับ เพื่อตั้งหลัก แต่หารู้ไม่ว่า จูล่งฝ่าวงล้อมข้าศึกเพื่อไปช่วยลูกชายเล่าปี่ 

ส่วนตรงนี้จะขอเสริมเรื่องเล่าปี่กับจูล่งนิดนึง หลังจากที่เสริมเรื่องโจโฉกับจูล่งไปแล้วว่า ทหารทางฝ่ายเล่าปี่ทุกคนคิดว่าจูล่งทรยศแน่ เพราะแทนที่จะกลับมาอยู่ข้างกายเล่าปี่แต่ดันตีฝ่ากลับเข้าไปหาข้าศึก โดยไม่มีใครรู้จุดประสงค์ของจูล่ง ที่ทุกคนคิดยังงั้นเพราะตอนนั้นเล่าปี่ตกอับถึงขีดสุด ต้องอพยพครอบครัวหนีโจโฉหัวซุกหัวซุน จนต้องพลัดพรากกับลูกเมีย ในขณะที่โจโฉตอนนั้นคงจะเป็นมหาอุปราชแล้ว แต่ที่จริงก็คือฮ่องเต้ตัวจริง เพราะปลอมราชโองการเป็นว่าเล่น ไม่เคยเห็นฮ่องเต้อยู่ในสายตา มีแต่เล่าปี่คนเดียวที่ไม่เคยเชื่อว่าจูล่งจะทรยศ แถมยังด่าตวาดคนที่สงสัยว่าจูล่งจะทรยศด้วย แล้วพอจูล่งพาอาเต๊ากลับมาอย่างปลอดภัย เล่าปี่ยังแกล้งทำเป็นโยนลูกชายทิ้ง และแสดงให้ทุกคนเห็นอย่างชัดเจนว่า ให้ความสำคัญกับจูล่งมากกว่าลูกตัวเองซะอีก คือถ้าเราเป็นจูล่ง ถึงอาจจะรู้ทันว่าเล่าปี่แกล้งทำเพื่อเอาใจ แต่ก็คงอดซาบซึ้งไม่ได้ คือจูล่งนี่ซื่อก็จริง แต่ไม่โง่ ช่วยเล่าปี่ทำการใหญ่สำเร็จมาก็มาก และเป็นเหมือนองครักษ์ประจำตัวด้วย ช่วยชีวิตเล่าปี่ยามคับขันก็หลายครั้ง

galdewis

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #27 เมื่อ: เมษายน 08, 2008, 05:00:07 PM »
แล้วเค้าบอกว่า ที่จูล่งใส่ชุดสี ขาว เพราะว่า เค้าเกิดในวันที่เมฆขาวลอยเด่น พ่อจึงตั้งชื่อ หยุน
 ซึ่งแปลว่า เมฆขาวลอบเด่น แต่ชื่อ จูล่งนี่ได้มาตอนเป็นทหารแล้ว
และ เค้าก็บอกอีกว่า จูล่ง เป็น คนเดียวในสามก๊ก ที่มีจุดจบของชีวิต ที่ดีที่สุด เป็นบุรุษที่ไม่มีวันพ่ายแพ้
เพราะคนอื่น อย่าง เล่าปี่ ก็ตรอมใจตาย เตียวหุยรู้สึกจะถูกฆ่ามั้งคะ ไม่แน่ใจ แต่จูล่งตายอย่างสงบคือ คือตายด้วยโรคชรา  พออ่านบทความตรงนั้นแล้ว เข้าใจเลยว่าทำไมพี่ galdewis ถึงได้ชอบจูล่งนักหนา เพราะนานะจังอ่านแล้วยังรู้สึกทึ่งผู้ชายคนนี้ และประทับใจมากๆค่ะ


เรื่องจูล่งเคยชื่อหยวิน (หยุน) นี่ ไม่รู้จริงๆ ค่ะ ขอบคุณที่นานะเล่าให้ฟังนะคะ คงจะเป็นชื่อแรกที่พ่อแม่ตั้งให้ คือว่าเท่าที่เคยรู้มา คนจีนเขาจะมีชื่อแรก กับชื่อรอง ชื่อแรกมักเป็นชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้ ใช้เรียกกันในครอบครัวหรือญาติสนิท ส่วนชื่อรองเป็นชื่อเป็นทางการ หรือว่าตั้งขึ้นทีหลัง สำหรับใช้ในโรงเรียนหรือในอาชีพการงาน ชื่อจูล่งคงเป็นชื่อรองที่ตั้งขึ้นทีหลังตอนที่มายึดอาชีพทหารแล้ว อย่างที่นานะจังบอกอ่ะค่ะ ถ้าเทียบกับของไทยก็คงเหมือนชื่อเล่นกับชื่อจริงนะคะ

คนจีนเขายังมีฉายา ซึ่งก็ถือเป็นชื่ออีกชนิดนึงเหมือนกัน อย่างที่เราคุ้นเคยกันดีก็ฉายาของ 5 สุดยอดฝีมือในมังกรหยกไงคะ ยาจกอุดร ภูตบูรพา พิษปัจฉิม ราชันย์ทักษิณ แล้วก็เฒ่าทารก ฉายานี่จะตั้งขึ้นจากบุคลิกลักษณะหรือคุณสมบัติที่โดดเด่นของคนๆ นั้น

อย่างเช่น galdewis นี่ ก็น่าจะมีชื่อฉายาว่า ผู้งามพร้อม อะไรแบบเนี้ยะ ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงน่า หรืออย่างนานะจังก็ต้อง นานะจังผู้งามสรรพ อะไรอย่างเงี้ยะ ดีมั้ยคะ นานะ

ส่วนคำว่า หยวิน หรือหยุน ก็แปลว่าเมฆจริงๆ เหมือนชื่อหนังจีนเรื่อง เฟิงหยวิน ไงคะ แปลเป็นไทยก็น่าจะแปลว่า เมฆาวายุ หยวิน นี่นอกจากเป็นชื่อแล้ว ยังเป็นแซ่ด้วย คงจะรู้จักพระเอกกระบี่ไร้เทียมทานใช่มั้ยคะ ฮุ้นปวยเอี๊ยง คำว่า ฮุ้น หรือ ฮุ้ง ก็คือ หยวิน นั่นเอง แต่อ่านคนละสำเนียง ฮุ้น นี่สำเนียงแต้จิ๋ว ส่วน หยวิน เป็นสำเนียงจีนกลาง คนดังบ้านเราที่แซ่เดียวกับฮุ้นปวยเอี๊ยง เอ่ยชื่อไปรับรองทุกคนร้องอ๋อทันที ก็คือ คุณสุทธิชัย หยุ่น นั่นเอง แล้วก็ตึกที่ชื่ออื้อจือเหลียง บนถนนพระราม 4 อ่ะค่ะ เราเคยอ่านตัวภาษาจีนที่เป็นชื่อตึกเป็นคำว่า หยวิน เหมือนกัน แต่ทำไมออกเสียงว่า อื้อ ก็ไม่รู้ อันนี้อยากถามผู้รู้จัง

ตอนจูล่งตายจำไม่ได้อ่ะค่ะว่าตายตอนไหน แต่จำได้เหมือนที่นานะจังเล่าว่าตายอย่างสงบ คือไม่ได้ถูกฆ่าตาย แล้วที่นานะจังอ่านมามีบอกเรื่องเมียจูล่งมั่งมั้ยคะ เรานึกไม่ออกเลยอ่ะค่ะว่าจูล่งมีลูกมีเมียหรือเปล่า รู้สึกจะมีนะคะ แต่ถ้าจูล่งมีลูก ทำไมไม่ยักกะส่งมาเป็นทหารเอกเหมือนกวนหินเตียวเปา ลูกกวนอูกับเตียวหุยมั่ง

เตียวหุยตายอนาถที่สุด ดูแล้วก็น่าสงสารอ่ะค่ะ รู้สึกเล่มที่ "ยาขอบ" เขียนถึงเตียวหุยจะตั้งชื่อหนังสือว่า "เตียวหุย วายร้ายผู้น่ารัก" หรืออะไรทำนองนี้อ่ะค่ะ จำไม่ได้แล้ว เตียวหุยนี่เป็นคนเจ้าอารมณ์มาก แล้วเมาแล้วชอบอาละวาดเฆี่ยนตีทหาร ก็เลยถูกลูกน้องแอบผูกใจเจ็บ จนในที่สุดก็วางแผนลอบฆ่าตอนที่เตียวหุยเมา ทั้งๆ ที่เป็นคนเก่งมากแต่กลับต้องมาพบจุดจบอย่างนี้ ความจริงเตียวหุยเป็นคนจริงใจมาก แล้วก็ตรงไปตรงมาไม่มีลับลมคมใน เป็นคนที่รักพี่รักน้องมากๆ และปากตรงกับใจ เห็นอะไรผิดก็จะว่าทันทีไม่มีลังเล และขณะเดียวกันก็เป็นคนที่รู้จักยอมรับผิดไม่ดื้อแพ่ง ความจริงก็เป็นคนน่ารักนะ

ส่วนเล่าปี่ตรอมใจตายเพราะเสียใจที่กวนอูตาย พูดถึงการตายของกวนอูนี่ คือปฐมเหตุที่แท้จริงที่ทำให้จ๊กก๊กของเล่าปี่ต้องพ่ายแพ้วุยก๊กของโจโฉในที่สุด เพราะพอกวนอูตาย เล่าปี่กับเตียวหุยก็หมดกำลังใจโดยสิ้นเชิง ถ้ากวนอูไม่ตาย ไม่แน่จ๊กก๊กอาจพิชิตวุยก๊กได้ก็ได้

กวนอูตายนี่เป็นจุดเปลี่ยนของสงครามระหว่างสามก๊กเลยอ่ะค่ะ แต่ตอนนี้กลับทำให้รู้สึกชอบเล่าปี่ขึ้นมามากกว่าตอนที่ผ่านๆ มา เพราะทำให้เห็นว่าเป็นคนที่มีความจริงใจต่อพี่น้อง ขณะเดียวกันก็เหมือนได้เห็นข้อบกพร่องครั้งใหญ่ของขงเบ้ง ผู้หยั่งรู้ดินฟ้ามหาสมุทร แต่กลับพลาดครั้งใหญ่ที่มองความผูกพันอันลึกซึ้งของสามพี่น้องร่วมสาบานแห่งสวนดอกท้อไม่ทะลุ นั่นคือ กวนอูคือหลักและกำลังใจสำคัญของเล่าปี่กับเตียวหุย พอขาดกวนอูทุกคนก็ล้ม เล่าปี่แค้นที่กวนอูตายถึงขนาดละทิ้งความสุขุมรอบคอบที่เคยมีมาโดยตลอดอย่างสิ้นเชิง ผลีผลามยกทัพใหญ่ไปตีง่อก๊ก ซึ่งเป็นต้นเหตุที่ทำให้กวนอูตาย จนต้องพ่ายแพ้กลับมาอย่างหมดรูป และตรอมใจตาย แต่ตรงนี้กลับทำให้เรารู้สึกนับถือเล่าปี่ ยิ่งกว่าตอนที่เล่าปี่ทำมารยาต่างๆ ซื้อใจคนอีกอ่ะค่ะ เพราะแสดงถึงความรักและผูกพันที่มีต่อกวนอูอย่างลึกซึ้ง

ส่วนการพลาดครั้งใหญ่ของขงเบ้งครั้งนี้ เราคิดว่าเป็นเพราะขงเบ้งอาจจะไม่ได้เห็นกวนอูสำคัญเท่าไหร่  และขงเบ้งอาจจะมองตัวเองซึ่งทำหน้าที่เป็นมันสมองว่า สำคัญกว่าทหารเอกเพียงคนเดียวก็ได้ แต่ที่ขงเบ้งพลาดคือไม่ตระหนักถึงความสำคัญทางใจที่กวนอูมีต่อเล่าปี่ แต่ความผิดพลาดครั้งนี้ของขงเบ้งก็ทำให้ขงเบ้งดูเป็นคนจริงๆ ขึ้นมา ไม่ใช่ซูเปอร์กุนซือที่ไม่เคยทำอะไรผิดเลย และก็เข้าทำนองสี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง ขงเบ้งอาจจะหยั่งรู้ทั่วดินฟ้ามหาสมุทร แต่ก็ยังยากที่จะหยั่งรู้จิตใจความรักความผูกพันของคน ทั้งที่อยู่ใกล้ตัวกว่าดินฟ้ามหาสมุทรซะอีก

จูล่งเป็นตัวละครที่น่ารักอ่ะค่ะ นานะจัง เป็นประเภทดีเริ่ดประเสริฐศรีทำนองเดียวกับก๊วยเจ๋ง เลยเป็นแคแร็คเตอร์ที่สามารถจะสร้างความประทับใจให้กับคนดูได้ง่ายๆ อย่างก๊วยเจ๋งก็มีตอนนึงที่อ่านแล้วรู้สึกประทับใจในความดีของเขามาก คือตอนที่อึ้งเอี๊ยะซือสั่งให้ก๊วยเจ๋งประลองกับบ๊วยเทียวฮวง ในขณะที่อึ้งย้งพยายามจะช่วย ด้วยการเอาเปรียบบ๊วยเทียวฮวงที่ตาบอด แต่ก๊วยเจ๋งกลับไม่ยอมทำ แล้วก็พูดออกมาแบบซื่อๆ แต่ฟังแล้วรู้สึกกินใจว่า เพราะอาจารย์ของตัวเขาเองคือกัวเต็งอั้กก็เป็นคนตาบอด ดังนั้นเมื่อเอาใจเขามาใส่ใจเรา เขาเองก็ไม่ชอบหากจะมีใครใช้ความตาบอดของอาจารย์มาเอาเปรียบอาจารย์ของเขา เขาจึงไม่อาจจะเอาเปรียบบ๊วยเทียวฮวงได้ แม้กระทั่งตัวบ๊วยเทียวฮวงเอง ได้ฟังคำพูดที่เปี่ยมด้วยคุณธรรมของก๊วยเจ๋งตอนนี้แล้ว ยังอดนึกชมในความดีของก๊วยเจ๋งไม่ได้

ยาวเฟื้อยเลื้อยอีกแล้วค่ะ ขอโทดทีนะคะ

galdewis

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #28 เมื่อ: เมษายน 08, 2008, 05:08:20 PM »
กันย์ก็ชอบนะสามก๊กเนี่ย ชอบตอนตั้งแต่เรียนชั้นม.ปลายที่ได้เรียนตอนจูล่งต้องพาอาเต๊ากลับไปหาเล่าปี่น่ะแหละ แล้วก้อไปหายืมห้องสมุดมาอ่าน หนุกดีค่ะ ชอบจูล่งที่สุดเหมือนกัน รู้สึกว่า จูล่งนี่เท่ห์สุดๆเลย แต่อ่านได้สองเล่มเอง(หนังสือหนามากกก) :)

ใช่ ใช่ ลืมไปเลยว่าตอน จูล่งฝ่าทัพรับอาเต๊า นี่อยู่ในหนังสือเรียนด้วย เรื่อง มอม ก็ด้วย

ใช่ ใช่ (อีกและ) จูล่งนี่บรมเท่ห์ค่อดๆ ม่ายรู้ว่าเจ้าชู้รึปล่าวนะ

เอ๊ะ! แต่สามก๊กก็มีแค่ 2 เล่มไม่ใช่เหรอคะ เราว่าความหนานี่ก็ไม่ต่างจากแฮร์รี่ หรือดาวินชี่เลยนะ

ลืมตั้งฉายาให้น้องกันย์ด้วย น้องกันย์ ผู้งาม...อะไรดีน้า งามพร้อมเราก็จองแล้ว งามสรรพ์ก็ให้นานะจัง งามทั่วสรรพางค์ละกัน ดีมั้ยคะ น้องกันย์


โอ้ววว! คุณพระ เหลือบไปดูที่ตัวเองเขียนทั้งหมดข้างบนแล้ว อะไรจะแตกฟองฟ่อดขนาดนี้นะเรา อายจิงๆ

nanajung

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #29 เมื่อ: เมษายน 09, 2008, 02:55:24 AM »
 8) ขอคารวะแม่นาง 10 จอก ได้รับความรู้ที่ละเอียดลึกซึ้งมากๆค่ะ สงสัยถ้าว่างต้องไปหาสามก๊กมาอ่านแล้วสิเนี่ย
รู้สึกว่าในหนังสือพิมพ์ เค้าจะบอกว่า จูล่ง เป็นชื่อที่ได้จากตำแหน่งทหารนะคะ
แล้วที่พี่พูดถึง กวนอู เป็นกำลัง ของ เล่าปี่ เตียวหุย เนี่ย ก็ เหมือน รอน เป็น หัวใจของ แฮร์รี่ และ เฮอร์ไมโอนี่ ถ้าขาด รอน แฮร์รี่ซึ่งเปรียบวิญญาณ และเฮอร์ไม่โอนี่ เปรียบเหมือนสมอง ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ดูแล้วช่างคล้ายกันจริงๆนะเนี่ย  ;)