ยินดีต้อนรับสู่บ้านอบอุ่นของคนรัก บอย สพล ชนวีร์

งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

galdewis

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #30 เมื่อ: เมษายน 09, 2008, 09:51:12 AM »
8) ขอคารวะแม่นาง 10 จอก ได้รับความรู้ที่ละเอียดลึกซึ้งมากๆค่ะ สงสัยถ้าว่างต้องไปหาสามก๊กมาอ่านแล้วสิเนี่ย
รู้สึกว่าในหนังสือพิมพ์ เค้าจะบอกว่า จูล่ง เป็นชื่อที่ได้จากตำแหน่งทหารนะคะ
แล้วที่พี่พูดถึง กวนอู เป็นกำลัง ของ เล่าปี่ เตียวหุย เนี่ย ก็ เหมือน รอน เป็น หัวใจของ แฮร์รี่ และ เฮอร์ไมโอนี่ ถ้าขาด รอน แฮร์รี่ซึ่งเปรียบวิญญาณ และเฮอร์ไม่โอนี่ เปรียบเหมือนสมอง ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ดูแล้วช่างคล้ายกันจริงๆนะเนี่ย  ;)


มิกล้า มิกล้า เป็นเพียงการเล่าสู่กันฟังตามกำลังสติปัญญาอันน้อยนิดที่มีเท่านั้นอ่ะค่ะ

มีส่วนคล้ายกันจริงๆ ด้วยอ่ะ นานะ เข้าใจหยิบมาเปรียบเทียบกันนะคะ

ความสำคัญของกวนอูกับรอนนี่ คล้ายกันจริงๆ คือเป็นคนกลาง เป็นกาวใจ เป็นตัวประนีประนอม คอยประสานความขัดแย้งของอีก 2 คนที่เหลือ ที่มักจะขัดแย้งกันอยู่เสมอ อย่างแฮร์รี่กับเฮอร์ไมโอนี่เรียกว่าเป็นขั้วตรงข้ามของการใช้สัญชาติญาณหรือความรู้สึก กับการใช้เหตุผล แฮร์รี่เลยถูกเฮอร์ไมโอนี่ว่าอยู่บ่อยๆ ว่าเหลวไหล ไร้เหตุผล ใช้ความรู้สึกมากเกินไป

ส่วนเล่าปี่กับเตียวหุยก็มีนิสัยใจคอที่ตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิง เล่าปี่ลึกซึ้งสุขุมรอบคอบใจเย็น ในขณะที่เตียวหุยตรงข้ามกับเล่าปี่ทุกอย่าง ทำให้เล่าปี่ต้องอิดหนาระอาใจและตำหนิความเจ้าอารมณ์และมุทะลุของเตียวหุยอยู่บ่อยๆ สองพี่น้องนี้เลยไม่สนิทสนมกันเท่าที่ควรแม้ว่าจะรักกันมาก แต่ที่ทั้งสองมีร่วมกันคือ ความรักในกวนอู เล่าปี่นับถือกวนอูมากกว่าเตียวหุย ส่วนเตียวหุยก็สนิทกับพี่รองมากกว่าพี่ใหญ่ ในขณะที่กับเล่าปี่ เตียวหุยจะเคารพรักเชื่อฟังแต่ไม่สนิทเท่ากวนอู

ในชีวิตจริงๆ ก็คงเป็นอย่างงี้รึปล่าวคะนานะจัง ใครมีเพื่อนสนิทเป็นกลุ่มกัน 3 คนมั่ง จะเป็นแบบแฮร์รี่ รอน เฮอร์ไมโอนี่ หรือเล่าปี่ กวนอู เตียวหุยรึปล่าว คือจะมีคนนึงที่จะเป็นคนกลาง เป็นตัวเชื่อม เป็นกาวใจ คอยประนีประนอมเวลาที่อีก 2 คนทะเลาะกัน ไม่ต้อง 3 ก็ได้ มากกว่านั้นก็ได้ เพราะเราว่าไม่ว่าในกลุ่มเพื่อนไหนๆ ก็จะต้องมีคนอย่างรอนหรือกวนอูเอาไว้ ไม่งั้นกลุ่มคงจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เพราะเวลาขัดแย้งกันแล้วไม่มีคนที่คอยประนีประนอม

เราเดาว่านานะจังก็น่าจะเป็นเหมือนรอน หรือ กวนอู เวลาอยู่ในกลุ่มเพื่อนหรือเปล่าคะ ดูจากที่เราคุยกันอ่ะนะคะ ส่วนเราคงจะเป็นเตียวหุยมากกว่า

ดีเลยค่ะนานะ อยากชวนให้อ่านสามก๊กจริงๆ เราว่าถึงจะเป็นหนังสือรุ่นเก่า เทคนิคการเขียนอาจจะเป็นรุ่นเก่า แต่เราว่าเป็นหนังสือที่ไม่น่าเบื่อเลยนะ แถมยังรู้สึกว่าทันสมัยในแง่ของการดำเนินเรื่องด้วย เพราะดำเนินเรื่องรวดเร็ว ไม่อืดเอื่อย และน่าติดตาม เรื่องราวมีสีสัน สนุก ตื่นเต้น และมีการชิงไหวชิงพริบกันด้วยสติปัญญาตลอด ภาษาก็ง่าย กระชับ ฉับไว คือเด็กอ่านก็เข้าใจอ่ะค่ะ

ถ้าเทียบกับเรื่องแปลจีนรุ่นเก่าๆ ด้วยกันแล้วนี่ เราว่าสามก๊กอ่านสนุกกว่าเยอะ ไม่น่าเบื่อ เคยอ่าน "เปาบุ้นจิ้น"กันมั้ยคะ หนังสือน่าเบื่อมากมาย เพราะคดีมันจะซ้ำๆ กันอ่ะค่ะ ไม่ได้สนุกซับซ้อนเหมือนอย่างในหนังเลย หนังเขาคงจะเสริมแต่งจากหนังสือไปเยอะอ่ะค่ะ แล้วก็ไม่ค่อยมี จั่นเจา ด้วย หรืออย่างพวกเรื่อง ซิยิ่นกุ้ย ผู้ยิ่งใหญ่แห่งเขาเหลียงซาน เลียดก๊ก พวกนี้ จำได้ว่าตอนเด็กๆ อ่านไม่จบอ่ะค่ะ เบื่อซะก่อน

แต่สามก๊กนี่สามารถอ่านจนจบได้ ทั้งๆ ที่ยังเด็กมากตอนนั้น แถมหนังสือในตอนนั้นยังหนาตึ้กๆ ถึง 2 เล่ม เรียกว่านอนอ่านไม่ได้อ่ะค่ะ เพราะหนักมาก แล้วตัวหนังสือนะ ยิบไปหมด พรึ่ดเต็มหน้าแทบไม่มีย่อหน้าเลย เนื้อเรื่องแน่นเอี๊ยดจริงๆ แต่ไม่มีตรงไหนที่เฉื่อยแฉะเลย เพราะเด็กก็ยังอ่านสนุกได้อ่ะค่ะ ทั้งๆ ที่ตอนนั้นยังอ่านหนังสือไม่แตกเท่าไหร่เลยนะ จำได้ว่าใช้เวลาอ่านนานมากเกือบตลอดปิดเทอมเลยอ่ะค่ะ กว่าจะอ่านจบ

ไม่งั้นก็ลองอ่านสามก๊กฉบับวณิพกของ "ยาขอบ" ดูก่อนสิคะ เลือกตัวละครที่เราชอบมาอ่านก่อนก็ได้ อย่างเราหยิบ "จูล่ง วีรบุรุษแห่งเสียงสาน" มาอ่านเล่มแรกเลย ตามด้วย "ขงเบ้ง ผู้หยั่งรู้ดินฟ้ามหาสมุทร" "กวนอู เทพเจ้าแห่งความซื่อสัตย์" อ่านสนุกแล้วก็ติดใจการเขียนของท่าน "ยาขอบ" มาก เลยรู้สึกว่าจะหยิบมาอ่านหมดทั้งชุดเลยมั้ง(ยืมห้องสมุด) แต่ว่านอกจากนี้แล้วก็เป็นแคแร็คเตอร์ที่ไม่ได้ชอบเป็นพิเศษ ก็เลยจำไม่ค่อยได้แล้ว

ส่วนใหญ่ที่ "ยาขอบ" หยิบมาเล่าเป็นตัวๆ นี่ จะเป็นแคแร็คเตอร์เด่นๆ ฝ่ายเล่าปี่ ส่วนก๊กอื่นๆ ก็มีโจโฉ จิวยี่ แต่รู้สึกจะไม่มี ซุนกวน ไม่แน่ใจว่ามี สุมาอี้ หรือเปล่า แล้วก็รู้สึกจะมี ตั๋งโต๊ะ ลิโป้ ด้วยมั้ง แล้วก็มีฝ่ายผู้หญิงด้วย น่าจะเป็น เตียวเสี้ยน มีพูดถึงเมียเล่าปี่ที่เป็นน้องสาวซุนกวน ซึ่งก็เป็นหญิงที่ใจเด็ดและน่านับถือเช่นกัน แต่จำไม่ได้ว่าพูดไว้ในเล่มไหน เล่มเล่าปี่หรือเตียวเสี้ยน มีพูดถึงเมียขงเบ้งด้วย น่าจะอยู่ในเล่มขงเบ้ง

นอกจากฉบับวณิพกของ "ยาขอบ" แล้ว ก็ยังมีฉบับนายทุนของ "คึกฤทธิ์ ปราโมช" ด้วย แต่เราไม่เคยอ่านค่ะ หลังๆ ก็มีฉบับของคนโน้นคนนี้อีก ไม่เคยอ่านเหมือนกัน แล้วก็เห็นมีการเอาสามก๊กมาวิเคราะห์เชิงกลยุทธ์การบริหาร การตลาดด้วย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: เมษายน 09, 2008, 10:42:44 AM โดย galdewis »

bobenz

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #31 เมื่อ: เมษายน 09, 2008, 10:59:25 AM »
สุดยอดเลยคุณ galdewis  อ่านสามก๊กซะด้วยเค้าว่าใครอ่านสามก๊กสิบจบจะเป็นคนที่เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวเคยคิดจะอ่านแต่หนังสือหนาเอามากๆเลยยอมแพ้ แฮะๆ แต่ถ้าเป็นฉบับการ์ตูนน่าจะพอไหวส่วนตัวละครชอบ ลิโป้ เพราะเป็นตัวร้ายที่ลุคใกล้เคียงกับสามศรีคือ หล่อร้ายกาจแต่อ่อนไหวในรัก :-*

galdewis

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #32 เมื่อ: เมษายน 09, 2008, 11:30:44 AM »
"หล่อ ร้ายกาจ แต่อ่อนไหวในรัก" ช่างเป็นคำจำกัดความที่กระชับและเห็นภาพจริงๆ ค่ะ

แต่แปลกใจว่า หลังจากตอนเตียวเสี้ยนผ่านไปแล้วนี่ เวลาที่หนังสือพูดถึงลิโป้อีก ก็ไม่มีพูดถึงเตียวเสี้ยนอีกเลย ไม่รู้เตียวเสี้ยนหายไปไหน

ส่วนที่ว่าใครอ่านสามก๊กหลายเที่ยวแล้ว จะกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์นี่ เคยได้ยินที่พูดเป็นภาษาจีนอ่ะค่ะ "ซากกนั้ง หมอเกาฉับ" แปลว่า คนที่อ่านสามก๊ก คบไม่ได้ แต่ไม่ได้บอกว่าต้องอ่านสิบเที่ยวหรือเปล่า

แต่เราอ่านแค่เที่ยวเดียวเองค่ะ เพราะฉะนั้นยืนยันว่ายังคบได้อยู่นะคะ แต่อาจจะกวน...กาละแมซะหน่อย แฮ่  ;D

แต่ตอนเด็กๆ ที่อ่านสามก๊กนี่ เพราะมันสนุกอ่ะค่ะ นอกจากชอบจูล่งแล้ว ก็ชอบความฉลาดของขงเบ้ง เพราะชอบอ่านพวกเรื่องที่ตัวเอกฉลาดๆ อยู่แล้วอ่ะค่ะ อย่างศรีธนญชัย พีรพล มโหสถ อะไรพวกเนี้ยอ่ะ ด้วยหวังว่าวันนึงตัวเองจะได้ฉลาดขึ้นมั่ง ฮี่  :)
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: เมษายน 09, 2008, 12:14:36 PM โดย galdewis »

ninda

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #33 เมื่อ: เมษายน 09, 2008, 12:28:41 PM »
ถ้าเป็นเรื่องตัวเอกฉลาด
ูนินดาปลื้มศรีปราชญ์น่ะค่ะ

เรื่องมีไม่เยอะเท่าไหร่ แต่ตอนเด็กๆ ที่อ่าน
จำได้ว่าแค้นคนที่ทำให้ศรีปราชญ์ตายมาก
จำได้ว่ากับโคลงสั้นๆ ที่เขียนก่อนตายของท่านทำเอานินดาร้องไห้เลย เจ็บปวดแทนจริงๆ...
เสียใจด้วยที่ต้องเสียคนเก่งๆ แบบนี้ไป เพราะคนไม่ดีของสังคม

555+ เรามันคนอารมณ์อ่อนไหว...ก็เงี้ย บ่อน้ำตามันตื้น..


ธรณีนี่นี้...................เป็นพยาน

เราก็ศิษย์มีอาจารย์.....หนึ่งบ้าง

เราผิดท่านประหาร.......เราชอบ

เราบ่ผิดท่านมล้าง.........ดาบนี้คืนสนอง

galdewis

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #34 เมื่อ: เมษายน 09, 2008, 06:32:33 PM »
พูดเรื่องชื่อแรกกับชื่อรองของจูล่งไป ก็เลยขอเอาเรื่องชื่อแรกกับชื่อรองของ เอี้ยก้วย จากหนังสือ "สกัดจุดยุทธจักรมังกรหยก" ของอาจารย์ถาวร สิกขโกศล มาฝาก "เล้งยี้" (นานะจัง) หวานใจก้วยยี้ด้วยค่ะ



ในเรื่องมังกรหยก "กิมย้ง" แสดงฝีมือตั้งชื่อตัวละครไว้ครบทุกประเภท

ชื่อเอี้ยก้วยนั้น แสดงฝีมือการตั้งชื่อตัวและชื่อรองผ่านบทบาทของก๊วยเจ๋งดังรายละเอียดว่า

“ก๊วยเจ๋งคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “ข้าพเจ้าและบิดาของทารกนี้เป็นพี่น้องร่วมสาบานกัน แต่น่าเสียดายที่ผลบั้นปลายไม่ดี ข้าพเจ้าไม่สามารถแสดงคุณธรรมแห่งมิตรภาพได้เต็มที่ เป็นความคับแค้นในชีวิตจริงๆ แต่หวังว่าเมื่อทารกนี้โตแล้ว หากทำความผิดแล้วย่อมปรับปรุงแก้ไขตนเอง จึงขอตั้งชื่อหนูน้อยนี้ว่า ก้วย (ผิดพลาด) ชื่อรองว่าเก้ยจือ (ปรับปรุงตัว) ขอจงเป็นผู้อุทิศตนเพื่อคุณธรรม”

เมื่อรวมความหมายของชื่อตัวกับชื่อรอง (ของเอี้ยก้วย) แล้ว แปลว่า ผู้ทำผิดแล้วปรับปรุงตัว เฉพาะชื่อ ก้วย นั้น หากเอาความหมายตามนัยแห่งชื่อรองด้วย ก็หมายความว่า สำนึกผิด

ฉะนั้นตัวละครเอกผู้นี้จึงมีชื่อตัวว่า ผู้สำนึกผิด ชื่อรองว่าผู้ปรับปรุงตัว อันเป็นไวพจน์ของกันและกันนั่นเอง

และบทบาทของตัวละครผู้นี้ก็สมดังชื่อ แสดงฝีมือการตั้งชื่อตัวละคร (ของกิมย้ง) ให้มีความหมายลึกซึ้งสัมพันธ์กับเนื้อเรื่องเป็นอย่างยิ่ง




มีอีกชื่อนึงที่เราชอบและแสดงฝีมือการตั้งชื่อของ "กิมย้ง" ด้วยเหมือนกัน ก็คือชื่อของ ก๊วยฮู้

คำว่า ฮู้ สัมพันธ์กับคำว่า ย้ง ในชื่อของ อึ้งย้ง ซึ่งเป็นแม่ของ ก๊วยฮู้ เพราะ 2 คำนี้เมื่อเอารวมกันเป็น "ฮู้ย้ง" แล้ว จะมีความหมายว่า ดอกพุดตาน ซึ่งเป็นดอกไม้ที่สวยมากของจีน หรือที่เรารู้จักกันในภาษาไทยว่า ดอกโบตั๋น นั่นเอง (แต่เรายังไม่เคยเห็นหน้าตาของดอกโบตั๋นเลยอ่ะ) การที่ อึ้งย้ง ตั้งชื่อลูกสาวให้สัมพันธ์กับชื่อของตัวเอง บ่งบอกถึงความรักที่มีต่อลูกคนแรกอย่างลึกซึ้ง และเพราะความที่รักลูกมากเกินไปนี้เอง จึงทำให้ก๊วยฮู้ถูกตามใจจนเสียนิสัย ต้องกลายเป็นตัวอิจฉาไป และทำให้อึ้งย้งต้องหันมาเลี้ยงลูก 2 คนเล็กอย่างเข้มงวดมากขึ้น เพราะมีความผิดพลาดในการเลี้ยงลูกสาวคนโตเป็นบทเรียน

แล้วก็ชอบพวกชื่อฉายา กับพวกท่าวิทยายุทธ์ต่างๆ ที่ "กิมย้ง" ตั้งด้วยอ่ะค่ะ อย่าง  18 ฝ่ามือพิชิตมังกร , ขวัญสลายใจรันทด , เทพเดินหนร้อยแปลง , ยืมหอกสนองคืนผู้ใช้ อะไรอีกอ่ะ จำไม่ค่อยได้และ

ชื่อพระเอกนางเอกในนิยายไทยก็ใช่ย่อยนะคะ ละอองดาว สกาวเดือน (รู้สึกว่าลูกสาวของ "พนมเทียน" จะชื่อละอองดาวด้วยนะคะ) ทุษยันต์ เวชยันต์ ทัสยุ ดารารายพิลาศ นึกได้แต่ชื่อตัวเอกของ "พนมเทียน" แฮะ คนอื่นก็มีอีกเยอะแต่ตอนนี้นึกไม่ออกอ่ะ  :-[ อ้อ! พวกนิยายหรือหนังบู๊ๆ หน่อย พระเอกก็มักจะชื่อเท่ห์ นางเอกก็มักจะชื่อเก๋ด้วย อย่าง รพินทร์ ไพรวัลย์ ไง (แต่ลิเกไปนี้ด แต่ก็เก๋แหละ) ดร. ทรรศไท ไททรรศ (จำผิดรึปล่าวนี่) เรื่องจิตสังหารอ่ะ นางเอกก็ชื่อเก๊เก๋ คริมา ชื่อเล่นก็เข้ากับชื่อจริงเลย ครีม เรื่องคมคน นางเอกชื่อสายน้ำ พี่ชายชื่อสายฟ้า เป็นชื่อพี่น้องที่น่ารักดี

สังเกตว่าช่อง 7 หรือทีมเขียนบทของช่อง 7 อย่าง "ช่างปั้นเรื่อง" นี่ ให้ความสำคัญกับการตั้งชื่อนะคะ ทั้งชื่อตัวเอกแล้วก็พวกตัวตลกด้วย และรู้สึกจะเป็นมุกที่ประสบความสำเร็จ สามารถทำให้ละครเป็นที่กล่าวขวัญถึงได้จริงๆ ซะด้วยสิ ซึ่งรวมทั้งการสร้างวลีที่ติดปากตัวละครในเรื่องด้วย รู้สึกจะเห็นช่อง 7 นี่แหละ ทำแล้วเวิร์กมากอยู่เจ้าเดียว อย่างตอนนี้ก็คงจะหนีไม่พ้น "แต่ก็มิได้นำพา" ใช่มั้ย แต่เราไม่ได้ดูหรอกเรื่องนี้ ก่อนหน้านี้ก็ "แม่ไม่ปลื้ม" ส่วนพวกชื่อตัวตลกก็จี้ดีอ่ะ เช่นตัวอ้วนปุ้กแต่ดันชื่อ "แคบหมู" เงี้ย แต่ก็มักจะโดนเรียกว่า "ขาหมู" แทน เป็นต้น

galdewis

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #35 เมื่อ: เมษายน 09, 2008, 06:42:46 PM »
ถ้าเป็นเรื่องตัวเอกฉลาด
ูนินดาปลื้มศรีปราชญ์น่ะค่ะ

เรื่องมีไม่เยอะเท่าไหร่ แต่ตอนเด็กๆ ที่อ่าน
จำได้ว่าแค้นคนที่ทำให้ศรีปราชญ์ตายมาก
จำได้ว่ากับโคลงสั้นๆ ที่เขียนก่อนตายของท่านทำเอานินดาร้องไห้เลย เจ็บปวดแทนจริงๆ...
เสียใจด้วยที่ต้องเสียคนเก่งๆ แบบนี้ไป เพราะคนไม่ดีของสังคม

555+ เรามันคนอารมณ์อ่อนไหว...ก็เงี้ย บ่อน้ำตามันตื้น..


ธรณีนี่นี้...................เป็นพยาน

เราก็ศิษย์มีอาจารย์.....หนึ่งบ้าง

เราผิดท่านประหาร.......เราชอบ

เราบ่ผิดท่านมล้าง.........ดาบนี้คืนสนอง



ทำไมศรีปราชญ์ถึงถูกประหารอ่ะคะ ถูกเจ้าเมืองนครศรีธรรมราชใส่ร้ายใช่มั้ยคะ แต่จำไม่ได้ว่าใส่ร้ายว่ายังไง และเพราะเหตุผลอะไรอ่ะค่ะ แล้วก็จำไม่ได้ว่าทำไมศรีปราชญ์ถึงถูกเนรเทศจากเมืองหลวงด้วย แต่จำได้ว่าสุดท้าย ดาบนั้นก็คืนสนองเจ้าเมืองฯ จริงๆ ใช่มั้ยคะ ถ้าจะให้ดี นินดาช่วยเล่าย่อๆ ตั้งแต่ต้นเลยได้มั้ยคะเนี่ย แฮ่ะ แฮ่ะ  :-[

แล้วขอกลอนอีกอันนึงของศรีปราชญ์ด้วยนะคะ เราจำได้ประโยคเดียวคือประโยคแรก แหวนนี้ท่านได้แต่ใดมา ดีจัง ได้โอกาสถามผู้รู้แล้ว นึกไม่ออกมาตั้งนานแล้วค่ะกลอนอันนี้ เพราะไม่ค่อยถนัดเลยเรื่องกลอน

pakwarn

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #36 เมื่อ: เมษายน 09, 2008, 09:37:50 PM »
เรื่องศรีปราชญ์หวานก็เคยเรียนนะคะ แต่ไม่แน่ใจว่าที่จำได้จะถูกรึป่าวนะคะ  :-[

เท่าที่หวานจำได้

ศรีปราชญ์ถูกเนรเทศเพราะว่าไปยุ่งกับพระสนมของกษัตริย์

ก็เลยโดนเนรเทศไปอยู่ที่หัวเมืองนครศรีธรรมราช

แล้วก็ไปทำงานขุดคลองอะไรสักอย่างเนี้ยล่ะคะ

แล้วสนมของเจ้าเมืองก็มาพูดจากดูถูก ศรีปราชญ์จึงใช้โคลนสาดใส่

เจ้าเมืองก็เลยสั่งประหารอ่ะคะ

หวานจำได้เท่านี้อ่ะคะ :P :P



ถ้ายังไงพี่นินดาเอาเรื่องที่ถูกต้องมาลงไว้ดีกว่านะคะ แหะๆ :P

galdewis

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #37 เมื่อ: เมษายน 10, 2008, 03:27:46 PM »
ขอบคุณมากค่ะ น้องหวาน

แล้วขอถามผู้รู้ใครก็ได้ค่ะ...ต่อนะคะว่า ศรีปราชญ์นี่เป็นเรื่องจริงใช่มั้ยคะ ในสมัยไหนอ่ะ จำรายละเอียดอะไรไม่ได้เลยจริงๆ เรา

แล้วขอผู้รู้ช่วยต่อกลอนเต็มๆ ของกลอนศรีปราชญ์ (ต้องเรียกว่าโคลงใช่มั้ย) ที่ขึ้นต้นว่า "แหวนนี้ท่านได้แต่ใดมา" ให้ด้วยนะคะ

พูดถึงกลอนนี่ ไม่ถนัดเอาเลยจริงๆ ค่ะ อะไรที่เคยถูกบังคับให้ท่องมานี่ ลืมหมดทุกอย่าง รวมทั้งกลอนศรีปราชญ์นี่ก็ด้วย แต่มีอยู่กลอนนึง ไม่ยักกะมีในหนังสือเรียน แล้วก็ไม่รู้ว่ามาจากไหน แต่กลับจำได้ขึ้นใจมาตั้งแต่เด็กๆ จนตอนนี้ก็ยังจำได้แม่นเลย ทั้งๆ ที่ปกติเป็นคนจำกลอนอะไรไม่ได้เลย ถ้าเป็นเนื้อเพลงก็ว่าไปอย่าง เลยเอามาให้ลองอ่านกันดูค่ะว่า ทำไมเราถึงจำกลอนนี้ได้แม่นอยู่อันเดียว


เมื่อมั่งมีมากมายมิตรหมายมอง เมื่อมัวหมองมิตรมองเหมือนหมูหมา
เมื่อไม่มีหมดมิตรมุ่งมองมา      เมื่อมอดม้วยหมูหมาไม่มามอง


สาเหตุที่จำกลอนนี้ได้แม่น เพราะเป็นกลอน ม. นั่นเอง

มีใครเคยได้ยินหรือเคยรู้มั้ยคะว่า กลอนนี้มาจากไหนอ่ะ

nanajung

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #38 เมื่อ: เมษายน 11, 2008, 05:32:47 AM »
อ่านข้อความทั้งหมดแล้ว สงสัยต้องแก้ชื่อกระทู้ใหม่ เป็น สนทนา แบบ ผู้ปราศเปรื่อง ช่างเป็นกระทู้ที่นอกจากจะได้แลกเปลี่ยนทัศนกันกันแล้ว
ยังได้ความละเอียดลึกซึ้งจากผู้รู้จริงๆเลยค่ะ นานะจัง เคยได้ยิน ชื่อ ศรีปราชญ์ แต่ไม่รู้เกี่ยวกับรายละเอียดของท่านอ่ะค่ะ
เหอๆ หนังสือที่อ่านส่วนใหญ่ก็วรรณกรรมแปลทั้งนั้น ถ้าไม่ใช่วรรณกรรมแปล ก็อ่านการ์ตูน เหอๆ

galdewis

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #39 เมื่อ: เมษายน 11, 2008, 03:36:08 PM »
อะจึ๋ยยย์ ถ้านานะแก้ชื่อกระทู้เป็น สนทนาแบบผู้ปราดเปรื่อง เห็นทีเราจะต้องถอนตัวจรลีเป็นคนแรกเยยย

อันตัวเรานี้ช่างห่างไกลคำนี้ซะเจ็งๆ แค่รู้อะไรนิๆ โหน่ยๆ นากินี(งู)ๆ ปลาๆ เท่านั้นเอง แล้วก็แทบจะขยายขี้เท่อไปหมดแล้วด้วย อาศัยว่าเป็นคนพูดมาก เลยจับนั่นโยงนี่จับแพะชนแกะชวนคุยโน่นนี่มั่วไปหมดอ่ะค่ะ ต้องขออภัยด้วย ที่ไม่ค่อยอยู่ในประเด็นเอาซะเลย ชอบคุยแตกดอกอ่ะค่ะ

แต่ถ้านานะแก้ชื่อกระทู้เป็น สนทนาแบบผู้ปราศเปรื่องนี่ เราจะขอเกาะติดกระทู้นี้เหนียวแน่นเป็นตุ๊กแกเกาะประตูห้องน้ำไล่ไม่ยอมไปเลยอ่ะค่า เพราะมีแต่ความไม่รู้อยู่เต็มพุงไปหมด พร้อมจะขยายขี้เท่อออกมาได้ตลอดเวลาเลยคร่า

ปล. หากจะมีสิ่งที่ละเอียดลึกซึ้งอย่างที่นานะจังบอก สิ่งหนึ่งที่แน่ๆ ก็คือภาษาไทยของเรานี่แหละค่ะ เฉพาะแค่ไม่กี่ประโยคท้ายๆ ที่เราคุยกันนี่ ก็ได้คำพ้องเสียงมาถึง 3 คำแล้ว โดยที่ความหมายไม่เหมือนกันเลย (ปราชญ์ ปราศ ปราด) จึงไม่แปลกอะไรที่จะเคยได้ยินคนต่างชาติบ่นว่า ภาษาไทยเป็นภาษาที่ยาก

เราเห็นด้วยแน่ๆ แต่ถึงภาษาไทยจะยาก แต่มักมีความชัดเจน อย่างเช่น 3 คำพ้องเสียงแต่ต่างความหมายที่ยกตัวอย่างมา แต่ภาษาอังกฤษไม่ค่อยมีคำพ้องเสียง แต่เป็นคำเดียวกันนั่นแหละ เขียนเหมือนกันเปี๊ยบ สะกดเหมือนกันทุกอย่าง แต่ความหมายล้านเจ็ด คำๆ เดียวกันนั้นยังอาจเป็นได้ทั้งคำนาม กริยา เผลอๆ เป็นคุณศัพท์ วิเศษได้อีก ยิ่งเรื่องการออกเสียงด้วยแล้ว ภาษาไทยออกเสียงตามวรรณยุกต์ที่กำกับไว้อย่างแน่นอนชัดเจน แต่ภาษาอังกฤษหลักการออกเสียงมีแต่ stress เท่านั้น แต่พยางค์แต่ละพยางค์ไม่มีการออกเสียงวรรณยุกต์ที่แน่นอนกำกับไว้เหมือนกับภาษาไทย

ปล. อะไรก็ไม่รู้ ยาวยิ่งกว่าเนื้อความหลักซะอีก และเราได้ออกนอกประเด็นงานเขียนโดนใจ ไปเรื่องภาษาอีกแล้วครับท่าน หากทำให้คนตั้งกระทู้หนักใจ ต้องขออำภัยจิงๆ ค่ะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: เมษายน 11, 2008, 06:35:30 PM โดย galdewis »

nanajung

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #40 เมื่อ: เมษายน 11, 2008, 09:18:43 PM »
 :) พี่พูดถึง เกี่ยวภาษาไทยขึ้นมา นานะจัง หยองนะคะเนี่ย เพราะนานะจังชอบสะกดคำผิดตลอดเลย อ่ะ  :P หุหุ

นอกพี่จะคนที่มีความรู้ลึกซึ้งแล้ว ยังเป็นคนถ่อมตัวด้วยนะคะ ยิ่งคุยกันก็ยิ่งทึ่งในตัวพี่ค่ะ

galdewis

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #41 เมื่อ: เมษายน 12, 2008, 11:20:24 AM »
โอ๊ยโหยว! อยากจะถ่อมตัวเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยจะมีให้ถ่อมนี่สิคะ ขอบคุณมากเลย ที่มองเราในแง่ดีนะคะ

ความหยองของนานะจังเมื่อพูดถึงเรื่องภาษา ก็คงไม่ต่างจากความหยองของเรา เมื่อพูดถึงเลขหรอกค่ะ คนเราความชอบและความถนัดต่างกันนะคะ เพียงแต่ว่า เรื่องภาษานี่มันเป็นสิ่งที่เห็นได้ชัดกว่าเรื่องอื่น เนื่องจากมันเป็นเครื่องมือที่เราใช้สื่อสารกัน ในขณะที่เราไม่ได้ใช้เลขมาสื่อสารกัน ถึงตัวเราจะโง่เลข แต่ตราบใดที่ปิดปากให้สนิท ไม่ทำอวดรู้เรื่องคณิตศาสตร์ ก็คงจะไม่มีใครรู้ว่าเราห่วยเลขอ่ะค่ะ

เรารู้สึกว่า เรื่องภาษาเป็นเรื่องที่ยากมากอ่ะค่ะ เพราะว่ามีรายละเอียดและความลึกซึ้งมากมาย แม้กระทั่งคนที่คิดว่าตัวเองชอบภาษาอย่างเรา และคิดว่าน่าจะถนัดเรื่องนี้มากกว่าเรื่องอื่น ก็ยังรู้เรื่องภาษาแค่กระผีกเท่านั้นเอง ทุกวันนี้ ได้แค่พยายามในระดับของการ "ใช้ให้ถูก" ได้แค่นั้นเองอ่ะค่ะ เพราะมันง่ายกว่าการพยายามจะ "รู้ให้จริง" มากนัก

พูดเรื่องความชอบความถนัด ทำให้เรานึกถึงแบบทดสอบ "พหุปัญญา" ขึ้นมาอ่ะค่ะ ไม่รู้ว่านานะเคยลองทำรึยังคะ

แต่มันเป็นแบบทดสอบที่ค่อนข้างจะหนักซักหน่อย คำถามก็ไม่สนุก แต่บางทีอาจช่วยให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้น ในแง่ของ "ความสามารถที่อาจซ่อนเร้นอยู่ในตัวเรา" ก็ได้ อย่างที่ฝรั่งเขาชอบพูดว่า "latent talent" (สังเกตมั้ยคะ ศัพท์สองคำนี้เก๋ดับเบิ้ลมาก เพราะเป็นการเล่นคำสลับอักษร ในขณะเดียวกันก็มีความหมายด้วย)

อย่างตัวเราเอง เคยคิดว่าตัวเองถนัดเรื่องภาษามากที่สุด แต่ปรากฏว่า เชื่อมั้ยคะ ทำแบบทดสอบนี้ได้คะแนนตรรกะและคณิตศาสตร์ มากกว่าคะแนนภาษาซะอีก งงไปเลยเรา แต่คิดว่าคงเป็นตรรกะมากกว่าที่เราถนัด ไม่ใช่คณิตหรอกค่ะ เพราะในการแต่งนิยายนี่ ต้องอาศัยตรรกช่วยในเรื่องความสมจริงสมเหตุสมผลเยอะอ่ะค่ะ

เดี๋ยวจะลองไปหาแบบทดสอบพหุปัญญามาให้ลองเล่นกันดูค่ะ ถ้าหาเจอจะไปแปะหน้ารวมทำนายฯ นะคะ

nanajung

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #42 เมื่อ: เมษายน 12, 2008, 09:35:02 PM »
 แบบทดสอบ "พหุปัญญา   :-* น่าสนใจมากกกกกกกกกกกกค่ะ ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยค่ะ  อยากเล่นจังเลย
นานะจัง เคย วัดแต่ระดับไอคิวน่ะค่ะ แต่ไม่เคยวัดว่าตัวเองเก่งทางด้านไหน แต่ยอมรับว่าชอบ ถอดรหัสมาก  8)

HpJ

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #43 เมื่อ: เมษายน 12, 2008, 11:47:48 PM »
โอ๊ยโหยว! อยากจะถ่อมตัวเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยจะมีให้ถ่อมนี่สิคะ ขอบคุณมากเลย ที่มองเราในแง่ดีนะคะ

ความหยองของนานะจังเมื่อพูดถึงเรื่องภาษา ก็คงไม่ต่างจากความหยองของเรา เมื่อพูดถึงเลขหรอกค่ะ คนเราความชอบและความถนัดต่างกันนะคะ เพียงแต่ว่า เรื่องภาษานี่มันเป็นสิ่งที่เห็นได้ชัดกว่าเรื่องอื่น เนื่องจากมันเป็นเครื่องมือที่เราใช้สื่อสารกัน ในขณะที่เราไม่ได้ใช้เลขมาสื่อสารกัน ถึงตัวเราจะโง่เลข แต่ตราบใดที่ปิดปากให้สนิท ไม่ทำอวดรู้เรื่องคณิตศาสตร์ ก็คงจะไม่มีใครรู้ว่าเราห่วยเลขอ่ะค่ะ

เรารู้สึกว่า เรื่องภาษาเป็นเรื่องที่ยากมากอ่ะค่ะ เพราะว่ามีรายละเอียดและความลึกซึ้งมากมาย แม้กระทั่งคนที่คิดว่าตัวเองชอบภาษาอย่างเรา และคิดว่าน่าจะถนัดเรื่องนี้มากกว่าเรื่องอื่น ก็ยังรู้เรื่องภาษาแค่กระผีกเท่านั้นเอง ทุกวันนี้ ได้แค่พยายามในระดับของการ "ใช้ให้ถูก" ได้แค่นั้นเองอ่ะค่ะ เพราะมันง่ายกว่าการพยายามจะ "รู้ให้จริง" มากนัก

พูดเรื่องความชอบความถนัด ทำให้เรานึกถึงแบบทดสอบ "พหุปัญญา" ขึ้นมาอ่ะค่ะ ไม่รู้ว่านานะเคยลองทำรึยังคะ

แต่มันเป็นแบบทดสอบที่ค่อนข้างจะหนักซักหน่อย คำถามก็ไม่สนุก แต่บางทีอาจช่วยให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้น ในแง่ของ "ความสามารถที่อาจซ่อนเร้นอยู่ในตัวเรา" ก็ได้ อย่างที่ฝรั่งเขาชอบพูดว่า "latent talent" (สังเกตมั้ยคะ ศัพท์สองคำนี้เก๋ดับเบิ้ลมาก เพราะเป็นการเล่นคำสลับอักษร ในขณะเดียวกันก็มีความหมายด้วย)

อย่างตัวเราเอง เคยคิดว่าตัวเองถนัดเรื่องภาษามากที่สุด แต่ปรากฏว่า เชื่อมั้ยคะ ทำแบบทดสอบนี้ได้คะแนนตรรกะและคณิตศาสตร์ มากกว่าคะแนนภาษาซะอีก งงไปเลยเรา แต่คิดว่าคงเป็นตรรกะมากกว่าที่เราถนัด ไม่ใช่คณิตหรอกค่ะ เพราะในการแต่งนิยายนี่ ต้องอาศัยตรรกช่วยในเรื่องความสมจริงสมเหตุสมผลเยอะอ่ะค่ะ

เดี๋ยวจะลองไปหาแบบทดสอบพหุปัญญามาให้ลองเล่นกันดูค่ะ ถ้าหาเจอจะไปแปะหน้ารวมทำนายฯ นะคะ

กันย์ก้อสนใจค่ะ เคยอ่านหนังสือของหนูดี รู้สึกกันย์จะค่อนไปในเรื่องรู้จักตัวเองและธรรมชาติ สักอย่างเนี่ยแหละ อยากทำแบบทดสอบเหมือนกันค่ะ^_^

air2535

Re: งานเขียนเรื่องไหนโดนใจบ้าง
« ตอบกลับ #44 เมื่อ: เมษายน 13, 2008, 07:19:15 PM »
ขอบคุณมากค่ะ น้องหวาน

แล้วขอถามผู้รู้ใครก็ได้ค่ะ...ต่อนะคะว่า ศรีปราชญ์นี่เป็นเรื่องจริงใช่มั้ยคะ ในสมัยไหนอ่ะ จำรายละเอียดอะไรไม่ได้เลยจริงๆ เรา

แล้วขอผู้รู้ช่วยต่อกลอนเต็มๆ ของกลอนศรีปราชญ์ (ต้องเรียกว่าโคลงใช่มั้ย) ที่ขึ้นต้นว่า "แหวนนี้ท่านได้แต่ใดมา" ให้ด้วยนะคะ

พูดถึงกลอนนี่ ไม่ถนัดเอาเลยจริงๆ ค่ะ อะไรที่เคยถูกบังคับให้ท่องมานี่ ลืมหมดทุกอย่าง รวมทั้งกลอนศรีปราชญ์นี่ก็ด้วย แต่มีอยู่กลอนนึง ไม่ยักกะมีในหนังสือเรียน แล้วก็ไม่รู้ว่ามาจากไหน แต่กลับจำได้ขึ้นใจมาตั้งแต่เด็กๆ จนตอนนี้ก็ยังจำได้แม่นเลย ทั้งๆ ที่ปกติเป็นคนจำกลอนอะไรไม่ได้เลย ถ้าเป็นเนื้อเพลงก็ว่าไปอย่าง เลยเอามาให้ลองอ่านกันดูค่ะว่า ทำไมเราถึงจำกลอนนี้ได้แม่นอยู่อันเดียว


เมื่อมั่งมีมากมายมิตรหมายมอง เมื่อมัวหมองมิตรมองเหมือนหมูหมา
เมื่อไม่มีหมดมิตรมุ่งมองมา      เมื่อมอดม้วยหมูหมาไม่มามอง


สาเหตุที่จำกลอนนี้ได้แม่น เพราะเป็นกลอน ม. นั่นเอง

มีใครเคยได้ยินหรือเคยรู้มั้ยคะว่า กลอนนี้มาจากไหนอ่ะ


ศรีปราชญ์ เป็นเรื่องจริงค่ะ(แต่ก็มีบางคนบอกว่าศรีปราชญ์ไม่มีตัวตนนะคะ)แต่ตามความเชื่อของคนส่วนใหญ่คือมีค่ะ เป็นกวีเอกสมัยพระนารายณ์มหาราช ซึ่งพ่อของศรีปราชญ์คือพระโหราธิบดีเป็นผู้แต่งแบบเรียนไทยฉบับแรก "จินดามณี" ค่ะ

โคลงนะคะ

แหวนนั้นท่านได้ แต่ใดมา
จอมทิพโลกา ท่านให้
ทำชอบสิ่งใดมา วานบอก
เราแต่งโคลงถวายไซร้ ท่านให้รางวัล

^^ ส่วนเรื่องของศรีปราชญ์นะคะ

ศรีปราชญ์ เป็นชื่อที่พระนารายณ์ตั้งให้ค่ะ (เดิมน่าจะชื่อศรีนะคะถ้าแอจำไม่ผิด)
พ่อของศรีปราชญ์เป็นพระโหราธิบดีค่ะ ซึ่งก่อนตายพ่อของศรีปราชญ์ได้ขอพระนารายณ์ไว้ค่ะว่าถ้าเติบโตขึ้นไปศรีปราชญ์ทำความผิดไปเพราะความคะนองอย่าได้ประหาร(พ่อของศรีปราชญ์ขอแบบนี้แอคิดว่าอาจจะเป็นเพราะรู้ล่วงหน้านะคะเพราะว่าท่านเป็นโหรนี่นา แอเดาเอาเองนะคะ^^)
พอโตขึ้นศรีปราชญ์เป็นคู่ต่อโคลงของพระนารายณ์ค่ะ ในสมัยนั่นวรรณคดีรุ่งเรืองมาก และตามตำนานบอกว่าด้วยความคะนองศรีปราชญ์จึงได้คบชู้ท้าวศรีจุฬาลักษณ์(เป็นตำแหน่งพระสนมของกษัตริย์ลำดับที่14ค่ะซึ่งในเวลานั้นคือน้องสาวของพระเพทราชาค่ะ)
 
จริงๆพระนารายณ์จะประหารค่ะ แต่นึกถึงคำที่พระโหราธิบดีขอไว้ จึงเนรเทศไปอยู่นครศรีธรรมราชค่ะ (ในสมัยนั้นนครศรีธรรมราชกันดารมากๆค่ะ) ศรีปราชญ์ไปอยู่ที่นครศรีธรรมราชก็เป็นที่โปรดปราณค่ะเพราะเจ้าบทเจ้ากลอน จึงได้รางวัลบ่อย ทำให้คนอื่นอิจฉาค่ะ
จึงใส่ร้ายว่าศรีปราชญ์แต่งโครงล่วงเกินนางสนม นางกำนัล และพระมเหสี เจ้านครหูเบาจึงสั่งประหารศรีปราชญ์ หลังจากนั้นพระนารายณ์แต่งโคลงแล้วแต่งต่อไม่ได้ค่ะเลยอยากจะให้ศรีปราชญ์กลับมาต่อโคลงให้ จึงอภัยโทษและเรียกศรีปราชญ์กลับเมือง เมื่อทราบว่าถูกเจ้านครศรีธรรมราชประหารไปแล้ว ก็ทรงกริ้วมากจึงสั่งประหารเจ้านครศรีธรรมราชด้วยดาบเล่มเดียวกันที่ประหารศรีปราชญ์




« แก้ไขครั้งสุดท้าย: เมษายน 13, 2008, 08:03:46 PM โดย air2535 »