ตอนที่ 16 ฝัน
ที่นี่ที่ไหนช่วยด้วย! อุษณีที่นอนละเมอพูด
ท่านพี่อุษณี! ท่านพี่อุษณี! ท่านพี่ตื่นสิ ประภัสสรพูด บัดนั้นอุษณีก็ตื่น
ท่านพี่เป็นอะไรไปเพคะ ประภัสสรพูดด้วยอารามเป็นห่วง
พี่ฝันเห็นสังวาลย์แก้วในตำนาน มันอยู่หนึ่งเป็นที่ ที่สวยมาก อุษณีพูด
สวยมากเหรอเพคะ หรือ เป็นขุนเขาของชาวอมรา ที่ชื่อว่า ขุนเขาคิรีขันธ์ ประภัสสรพูด
เจ้ารู้ได้อย่างไร อุษณีพูด
เพราะว่าน้องเคยได้ยินน่ะเพคะ ประภัสสรพูด
เคยได้ยิน หรือว่า เคยไปมาแล้วกันแน่ ภาคินัยพูด
เจ้าอย่ามาหาเรื่องใส่ความข้านะ ประภัสสรพูด
ข้าเปล่า ภาคินัยพูด
ท่านพี่ ท่านไม่เป็นไรใช่ไหม ประภัสสรพูด
แค่ฝันมันจะเป็นอะไรมากเล่า ภาคินัยพูด
นี่เจ้า! ประภัสสรพูด
กลับไปนอนเถอะประภัสสร พี่ไม่เป็นไร อุษณีพูด
เพคะ ประภัสสรพูด
กลับไปนอนกันเถอะภาคินัย
ประภัสสรไม่พูดอะไร แล้วเดินกลับไปนอน
...
รุ่งเช้า...
ท่านพี่ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง ประภัสสรพูด
เจ้าพึ่งถามพี่ไปเมื่อคืนเองนะ อุษณีบอก
แต่ว่า ประภัสสรพูด แต่ถูกภาคินัยขัดขึ้นก่อนว่า "เจ้าห่วงอะไรพี่เจ้านักหนา พี่เจ้าไม่ตายหรอก"
นี่เจ้า ประภัสสรพูด
ก็จริงของภาคินัย พี่ยังไม่ตายซะหน่อย อุษณีพูด
เห็นไหมท่านพี่อุษณียังคิดเหมือนข้าเลย ภาคินัยพูด
ท่านพี่! ประภัสสรพูดพลางสายตาค้อนภาคินัยแล้วเดินเลี่ยงไป แล้วภาคินัยก็เดินตามไป
อีกแล้ว ข้าจะทำไงดีนะ ให้เจ้าเลิกนิสัยอย่างนี้ ภาคินัยพูด
นี่เจ้า! ประภัสสรพูด
หรือว่าไม่จริง ภาคินัยพูด
จำไว้นะ ข้าเกลียดเจ้า เกลียดมนุษย์ทุกคน ประภัสสรพูด
ทำไมเจ้าถึงต้องเกลียดมนุษย์ทุกคน ภาคินัยพูด
อย่ามายุ่งกับเรื่องของข้า ประภัสสรพูดแล้วเดินเลี่ยงไป
ประภัสสร! ภาคินัยเรียกพร้อมเดินรั้งแขนเธอไว้
นี่ ปล่อยข้านะ ประภัสสรพูด
เจ้าจำได้ไหม ข้าสัญญากับพ่อเจ้าว่ายังไง ภาคินัยพูด
ข้าจำได้ แต่ข้าไม่ได้อยากให้มันเป็นเช่นนั้นเสียหน่อย ประภัสสรพูด
ข้า...ข้า ข้ารักเจ้านะ ภาคินัยพูด
เจ้าหยุดสักทีจะได้ไหม มนุษย์อย่างเจ้าจะมาปราถนาดีอะไรต่อข้า ประภัสสรพูด
ทำไม ภาคินัยพูด
อยู่ๆลูกไฟก็พุ่งออกมา โดนภาคินัย
ประภัสสร โชคดีไม่โดนเจ้า อสุราพูด
อสุรา ข้าขอร้องล่ะ อย่าทำอะไรเขานะ เขาไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย ประภัสสรพูด
นี่ข้าฟังผิดไปหรือเปล่า ประภัสสรขอร้องเนี่ยนะ อสุราพูด
แต่มีข้อแลกเปลี่ยนก็ คือ... อสุราไม่ทันพูดแต่ถูกประภัสสรขัดขึ้นก่อนว่า "ให้ข้าเป็นมเหสีของเจ้าใช่ไหมล่ะ"
ใช่ เจ้านี่เก่งนะ อสุราพูด
อย่านะ! อย่านะ! ประภัสสร ภาคินัยพูดทั้งที่ยังเจ็บอยู่
เจ้านี่รู้ใช่ไหมว่า ถ้าเจ้าไม่ยอมข้าต้องฆ่ามันแน่ เจ้านี่ฉลาดนะ อสุราพูด
แล้วประภัสสรก็พึมพำขึ้นมาเบาๆว่า ธรณีเอ๋ยโปรดกรุณาช่วยข้าด้วย บัดนั้นก็เกิดธรณีสูบที่รุนแรงกว่าครั้งที่แล้ว จนอสุราดิ้นไม่หลุด
นี่เจ้า! หลอกข้าเหรอ อสุราพูด
ข้าหลอกเจ้าแล้วทำไมล่ะ ข้ารู้ว่าแค่นี้เจ้าคงไม่สิ้นฤทธิ์หรอก แล้วข้าก็คิดว่าจะจองจำเจ้าสักพัก เพราะว่า ธรณีสูบมีพลังแห่งธาตุน้อยคงจองจำเจ้าได้ไม่นานหรอก เมื่อประภัสสรพูดเสร็จแล้ว ธรณีจึงสูบลงไป
เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง ประภัสสรพูด
ข้า...ข้าเจ็บเหลือเกิน โอ๊ย ภาคินัยพูด
ทำไงดีล่ะเนี่ย ประภัสสรพูด
เจ้าไม่เกลียดข้าแล้วเหรอ ภาคินัยพูด
ไม่รู้ ประภัสสรพูดพร้อมยิ้มออกมา
เจ็บเกือบตายครั้งนี้คุ้มจริงๆ ภาคินัยพูดพร้อมกุมมือประภัสสรไว้
จะบ้าเหรอพูดออกมาทำไม ประภัสสรพูด
ก็เจ้าเกลียดก็คงคงอยากให้ข้าตายนักไม่ใช่หรอ ภาคินัยพูด แล้วยิ้มออกมา
ถ้าเจ้ายังพูดคำนี้อีก เราจะโกรธ แล้วเราก็จะไม่รักษาเจ้าจริงๆด้วย ประภัสสรพูดพร้อมส่งสายตาเคืองๆเล็กน้อย
ก็ได้ เราจะไม่พูดคำนี้อีก ภาคินัยพูด คำพูดนี้ทำให้ปรภัสสรยิ้มออก
เดี๋ยวข้าจะช่วยรักษาเจ้า เจ้าธาตุอะไรประภัสสรพูด
ข้าธาตุลม ภาคินัยพูด
อือ งั้นเดี๋ยวข้าจะช่วยรักษาเจ้า ประภัสสรพูด แล้วเริ่มใช้พลังธาตุน้ำ ซึ่งรวมกับธาตุลมในตัวเขาทำให้แผลหายเร็วขึ้น
เสร็จแล้ว ประภัสสรพูดพร้อมพยุงภาคินัยให้ลุกขึ้น
ขอบใจนะ ภาคินัยพูดพร้อมยิ้มให้
อืม ประภัสสรพูดแล้วอมยิ้มไว้
ทำให้วันนี้ภาคินัยมีความสุขที่สุด
...