เรื่องช่วยแต่งนั้นไม่เป็นปัญหาหรอกค่ะพี่ แต่ปัญหาคือว่าเรื่องที่พี่เลือกมามันเป็นแนว สืบสวนสอบน่ะสิคะซึ่งมันแตกต่างจากไกรทอง ที่พวกเราพอจะรู้เค้าโครงเรื่องกันดีอยู่แล้ว แค่ใส่บทละครเพื่เพิ่มอรรสและสีสันไปเท่านั้น
แต่เรื่องแนวสืบสวนสอบสวนไม่เหมือนกันนะคะ การที่จะใช้วิธีแต่งต่อกันไปได้ยากเพราะ ความคิดคนเราไม่เหมือนกันการวาง ตัวฆาตร อาจจะไม่ตรงกันเลย เพราะปกติ แล้ว คนเขียนมักจะใช้วธีย้อนกลับ คือวางโครงเรื่องไว้แล้ว ว่า ฆาตรเป็นใคร ใช้วิธีไหนก่อาชกรรม แล้วทิ้งล่องรอย อะไรไว้บ้าง และให้พระเอกเป็นตัวคลี่คลายปมปริศนาไปทีละส่วนจนพบความจริงในที่สุด ซึ่งแตกต่างจากนวนิยายปกติ ที่เรื่องดำเนิน ไป โดยที่ คนแต่งพยายามคิดไปเรื่อยว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น ยกตัวอย่าง ง่าย อย่างงานเขียนของแดน บราว เค้าได้วางไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่า ตัวร้ายของเรื่องคือใคร แต่พยายามเขียนออกมาในมุมกลับกัน ให้คนอ่านติดตาม จนบทสุดท้าย นี่เป้นเสน่ห์ของนวนิยายสืบสวนที่หาอะไรมาเปรียบไม่ได้เลยค่ะ
แต่นานะจังคงไม่อาจแต่งนวนิยายแนวสืบสวนได้เพราะความสามารถไม่ถึงจริงๆค่ะ