ประโยคไหนใน "แก้วนพเก้า" ที่ประทับใจคุณ

[กาฬฯ]

เข้ามาเจอยอดวิวครบ 90000 พอดี เลขสวย    :icon_neutral:


วันนี้โผล่มาแบบเซ็งๆ ไม่รู้จะทำอะไรก่อนดี  เลยอยากถามคนอ่านค่ะ  ตามหัวข้อเลย

ประโยคไหนใน "แก้วนพเก้า" ที่ประทับใจคุณ

อยากรู้ว่าตั้งแต่เขียนมา มีประโยคไหนกินใจได้บ้างมั้ย  ขอความกรุณคนอ่านมาแชร์กันให้กาฬได้รู้แก้เซ็งหน่อยนะ :-X

สำหรับกาฬรหัสย์ ประโยคที่นึกออกตอนนี้ก็...

นางเปรียบเสมือนผลึกเพชรอันล้ำค่า ที่ใครๆ ก็เฝ้าแต่พินิจชื่นชมความงดงาม แต่ไม่เคยมีใครที่จะมองฝ่าแสงเพชรระยิบระยับนั้นเข้าไปถึงภายใน

ประกายเพชรสว่างไสวที่ล่อหลอกสายตาก็เป็นเพียงแค่ความหลอกลวงในความทรงจำของเขาเท่านั้น!

โอ๊ะ โอ....  ลืมไปว่าเหตุการณ์นี้ยังไม่เคยลงนี่นา


 :icon_idea:

[นานะจัง]

เข้ามาเจอยอดวิวครบ 90000 พอดี เลขสวย    :icon_neutral:


วันนี้โผล่มาแบบเซ็งๆ ไม่รู้จะทำอะไรก่อนดี  เลยอยากถามคนอ่านค่ะ  ตามหัวข้อเลย

ประโยคไหนใน "แก้วนพเก้า" ที่ประทับใจคุณ

อยากรู้ว่าตั้งแต่เขียนมา มีประโยคไหนกินใจได้บ้างมั้ย  ขอความกรุณคนอ่านมาแชร์กันให้กาฬได้รู้แก้เซ็งหน่อยนะ :-X

สำหรับกาฬรหัสย์ ประโยคที่นึกออกตอนนี้ก็...

นางเปรียบเสมือนผลึกเพชรอันล้ำค่า ที่ใครๆ ก็เฝ้าแต่พินิจชื่นชมความงดงาม แต่ไม่เคยมีใครที่จะมองฝ่าแสงเพชรระยิบระยับนั้นเข้าไปถึงภายใน

ประกายเพชรสว่างไสวที่ล่อหลอกสายตาก็เป็นเพียงแค่ความหลอกลวงในความทรงจำของเขาเท่านั้น!

โอ๊ะ โอ....  ลืมไปว่าเหตุการณ์นี้ยังไม่เคยลงนี่นา


 :icon_idea:

มันเยอะมากเลยอ่ะกาฬ แถมยังมีอีกหลายตอนที่ยังไม่ได้ลงด้วย แต่เดี๋ยวไปรวบรวมมาก่อนนะ

พี่แนะนำให้ตั้งกระทู้ใหม่ไปเลยดีกว่า

[sk]

เข้ามาเจอยอดวิวครบ 90000 พอดี เลขสวย    :icon_neutral:


วันนี้โผล่มาแบบเซ็งๆ ไม่รู้จะทำอะไรก่อนดี  เลยอยากถามคนอ่านค่ะ  ตามหัวข้อเลย

ประโยคไหนใน "แก้วนพเก้า" ที่ประทับใจคุณ

อยากรู้ว่าตั้งแต่เขียนมา มีประโยคไหนกินใจได้บ้างมั้ย  ขอความกรุณคนอ่านมาแชร์กันให้กาฬได้รู้แก้เซ็งหน่อยนะ :-X

สำหรับกาฬรหัสย์ ประโยคที่นึกออกตอนนี้ก็...

นางเปรียบเสมือนผลึกเพชรอันล้ำค่า ที่ใครๆ ก็เฝ้าแต่พินิจชื่นชมความงดงาม แต่ไม่เคยมีใครที่จะมองฝ่าแสงเพชรระยิบระยับนั้นเข้าไปถึงภายใน

ประกายเพชรสว่างไสวที่ล่อหลอกสายตาก็เป็นเพียงแค่ความหลอกลวงในความทรงจำของเขาเท่านั้น!

โอ๊ะ โอ....  ลืมไปว่าเหตุการณ์นี้ยังไม่เคยลงนี่นา


 :icon_idea:

มันเยอะมากเลยอ่ะกาฬ แถมยังมีอีกหลายตอนที่ยังไม่ได้ลงด้วย แต่เดี๋ยวไปรวบรวมมาก่อนนะ

พี่แนะนำให้ตั้งกระทู้ใหม่ไปเลยดีกว่า

หนูหาไม่เจอว่าตรงไหนเลยตอบตรงนี้นะคะ
...ธีรวงศ์...คีรีจักร...


ภาพโอรสฝาแฝดที่ไม่มีสิ่งใดผิดเพี้ยนราวกับเป็นคนๆเดียวกัน มีทั้งรอยยิ้ม...รอยน้ำตา…การจากลา...การรอคอย... ภาพทุกภาพในความทรงจำแต่วัยเยาว์ผุดขึ้นมาให้ทบทวน จวบจนกระทั่งถึงเวลาสุดท้าย แววตาสั่นระริกอย่างหวาดกลัว
ยามเมื่อพลั้งมือทำร้ายผู้ที่มีความสำคัญที่สุด

แววตาที่แสดงความหวาดไหวในคราวนั้นเพราะธีรวงศ์ไม่ทันได้ใส่ใจ แต่ยามนี้เมื่อได้ระลึกถึงมันกลับบาดลึกไม่แพ้ความเจ็บของเขาเอง มันฉายให้เห็นถึงความเจ็บปวดชัดเจน...เจ็บปวดจนน่าสงสาร

สุดยอดความประทับใจค่ะ บทที่ 38 เส้นขนานค่ะ

[ชะ]

เข้ามาเจอยอดวิวครบ 90000 พอดี เลขสวย    :icon_neutral:


วันนี้โผล่มาแบบเซ็งๆ ไม่รู้จะทำอะไรก่อนดี  เลยอยากถามคนอ่านค่ะ  ตามหัวข้อเลย

ประโยคไหนใน "แก้วนพเก้า" ที่ประทับใจคุณ

อยากรู้ว่าตั้งแต่เขียนมา มีประโยคไหนกินใจได้บ้างมั้ย  ขอความกรุณคนอ่านมาแชร์กันให้กาฬได้รู้แก้เซ็งหน่อยนะ :-X

สำหรับกาฬรหัสย์ ประโยคที่นึกออกตอนนี้ก็...

นางเปรียบเสมือนผลึกเพชรอันล้ำค่า ที่ใครๆ ก็เฝ้าแต่พินิจชื่นชมความงดงาม แต่ไม่เคยมีใครที่จะมองฝ่าแสงเพชรระยิบระยับนั้นเข้าไปถึงภายใน

ประกายเพชรสว่างไสวที่ล่อหลอกสายตาก็เป็นเพียงแค่ความหลอกลวงในความทรงจำของเขาเท่านั้น!

โอ๊ะ โอ....  ลืมไปว่าเหตุการณ์นี้ยังไม่เคยลงนี่นา


 :icon_idea:

“ก็ลองดูสิ! ยักษ์ตนใดที่กล้าแตะต้องบุษยมาสแม้แต่เพียงปลายเล็บเป็นได้เห็นดีกับเราแน่!”
ประทับใจสุดๆฟังแล้วแบบโอ้จะละลาย อิอิ :o

[cuteninew]

“เจ้าต่างหากที่มีคนที่รักเจ้าจากภายในจริงๆ...แต่เราสิ ไม่มีใครรักเราเพราะจิตใจของเราสักคน”

นางเปรียบเสมือนผลึกเพชรอันล้ำค่า ที่ใครๆ ก็เฝ้าแต่พินิจชื่นชมความงดงาม แต่ไม่เคยมีใครที่จะมองฝ่าแสงเพชรระยิบระยับนั้นเข้าไปถึงภายใน

ประกายเพชรสว่างไสวที่ล่อหลอกสายตาก็เป็นเพียงแค่ความหลอกลวงในความทรงจำของเขาเท่านั้น!

[วี]

“เจ้าต่างหากที่มีคนที่รักเจ้าจากภายในจริงๆ...แต่เราสิ ไม่มีใครรักเราเพราะจิตใจของเราสักคน”

                                                                   จอมนารี - ตอน 82
                                                                             

[มีน]

‘ผู้ที่หลงผิดไปด้วยโมหะ...โทสะ...จิตมืดมน...ไม่ว่าจะกี่หมื่นแสนวาจาที่ผู้ใดจะเอ่ยพร่ำตักเตือน ย่อมไม่เคยจารเข้าไปถึงจิตใจที่ขุ่นมัวนั้นได้ นอกเสียจาก...จะเรียนรู้ถึงความโศกะจากผลของการกระทำนั้นด้วยตนเอง!...เพลิงประลัยก็คงเป็นเช่นนั้น’


และ


“ก้านบัวเมื่อหักแล้ว สายใยยังหลงเหลือยืดยาว...แต่ไม่ว่าอย่างไรบัวที่หักก้านออกจากกันแม้จะมีสายใยพันพัวอย่างไร ก็ไม่มีทางต่อได้ดังเดิม...เช่นเดียวกับเจ้าและเพลิงประลัย"