ตัวอย่าง : บทละครโทรทัศน์ credit:
http://www.forwriter.com/mysite/forwriter.com/webboard/question.asp?QID=903 สายใยรัก ตอน ให้ใจ
บทประพันธ์ กรรณิการ์ ณ อุดร
ที่ปรึกษาบทโทรทัศน์ เด็กดื้อ
บทโทรทัศน์ ทหารน้อย
-------------------------------------------------------------------------------ฉากที่ 1 ภายนอก - ริมสระว่ายน้ำบ้านเบียร์ /เวลากลางคืนตัวละคร พลอย , เดย์
- พลอยนั่งแช่ขาอยู่ริมสระว่ายน้ำ
- ตัดรับหน้าพลอยเงยหน้ามองดูท้องฟ้า บนฟ้ามีดาวระยิบระยับเต็มไปหมด
- รับเดย์เดินเข้ามานั่งข้างๆพลอย
เดย์ : วันนี้ดาวเต็มฟ้าผิดปกติ..เธอว่าไหม
พลอย : นั้นซิ....
- พลอยมองหน้าเดย์ด้วยแววตาเศร้า เดย์มองกลับมา พลอยจึงหลบสายตา
พลอย : ถ้าวันหนึ่ง ฉันไม่ได้อยู่กับนาย นาย
จะคิดถึงฉันหรือเปล่า
เดย์ : ทำไมถามอย่างนั้นล่ะ เธอจะไปไหนงั้นหรอ
พลอย : ก็ถามเฉยๆ ฉันแค่อยากจะรู้ว่าถ้า
ฉันไม่อยู่ จะมีใครที่คิดถึงฉันบ้าง
เดย์ : ฉันคนหนึ่งแหละ ที่คงคิดถึงเธอ
มากๆ..เพราะเธอเป็นเพื่อนรัก ของฉันนี่หน่า ( กอดคอเบียร์พร้อม
กับหัวเราะ )
พลอย : เดย์..ยื่นมือมา
เดย์ : ทำไม
พลอย : เหอะน่า..เร็วๆ
- เดย์ยื่นมือมาให้พลอยด้วยท่าทางงงๆ
- ตัดรับมือเดย์ สักพักก็มีมือพลอยยื่นมาวางทาบกัน พลอยยิ้ม
พลอย : มือนายยังเล็กเหมือนเดิมเลยนะ
ดูดิมือเท่ากับฉันเลย
เดย์ : เธอต่างหากมือใหญ่..ผู้หญิง
อะไรมือเท่าผู้ชาย
- เสียงโทรศัพท์มือถือของเดย์ดัง เดย์จึงรับสายก่อนที่จะลุกเดินหลุดเฟรมไป
- รับพลอยมองตามด้วยรอยยิ้มเศร้าๆก่อนที่จะก้มมองมือของตัวเอง
---------------------------------------------ตัดไป--------------------------
ฉากที่ 2 ภายใน - ห้องรับแขกบ้านพลอย / ตอนเช้า ( วันใหม่ )ตัวละคร พลอย , พั้นช์ ,พิบูลย์
- พิบูลย์และพั้นช์นั่งดูทีวี สักพักพลอยเดินเข้ามา
พั้นช์ : อ้าวพลอย..จะไปไหนล่ะ วันนี้
ไม่มีเรียนไม่ใช่หรอ
พลอย : ไปธุระนิดหน่อย
พิบูลย์ : นัดกับเดย์หรอลูก
พลอย : เปล่าค่ะ.....อ่อ..พ่อค่ะ หนูรักพ่อ
นะค่ะ ( เดินเข้าไปกอด พ่องง
เล็กน้อย ก่อนจะเอามือลูบหัว
พลอยอย่างอ่อนโยน )
พิบูลย์ : เป็นอะไรไปลูกคนนี้..
จู่ๆก็เกิดซึ้งขึ้นมา
พลอย : ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พลอยแค่
อยากบอกก่อนที่พลอยจะไม่มี โอกาสได้บอก ( เศร้า )
พั้นช์ : เพ้อเจ้ออะไรของเธอยัยพลอย
พลอย : พี่พั้นช์.....หนูรักพี่นะ ฝากดูแล
พ่อตอนที่หนูไม่อยู่ด้วยนะ
พั้นช์ : พูดเหมือนกับตัวเองจะไม่ได้
อยู่บนโลกใบนี้อย่างนั้นแหละ
พลอย : อ่อ....งั้นพลอยไปก่อนนะคะ
- รับพลอยกำลังเดินออกจากบ้าน ดวงตามีน้ำใสๆไหลออกมาอย่างแผ่วเบา
---------------------------------------------ตัดไป--------------------------
ฉากที่ 3 ภายนอก ลานหน้าบ้านกอล์ฟ / เวลาเดียวกันตัวละคร เดย์ ,โดม
- เดย์เล่นบาสอยู่ที่ลานหน้าบ้าน เหงื่อท่วมตัว เดย์กำลังวิ่งเดาะลูกบาสพร้อมกับกำลังกระโดดชู๊ตบาส แต่รู้สึกเจ็บที่หน้าอก จึงเสียการทรงตัว ล้มลงกับพื้น พร้อมกับเอามือกุมที่หน้าอก แล้วหมดสติ ไม่นานโดมออกมาเจอ
- รับหน้าโดมตกใจที่เห็นน้องนอนนิ่งอยู่บนพื้น จึงรีบวิ่งมาดู
โดม เดย์ ! เดย์เป็นอะไร ! เดย์ !
( เขย่าตัวเดย์) พ่อครับ !
แม่ ครับ ! น้องเป็นอะไรไม่รู้ !
---------------------------------------------ตัดไป--------------------------
ฉากที่ 4 ภายใน - โรงพยาบาล / เวลาต่อเนื่องตัวละคร เดย์ , โดม , เอกสิทธิ์ , จิราวัลย์
- กล้องรับมุมสูง เห็นเดย์นอนนิ่งอยู่บนเตียง ในขณะที่เตียงกำลังถูกเข็น โดยมีเสียงเรียก ชื่อเดย์จาก เอกสิทธิ์ จิราวัลย์ โดม
- เอกสิทธิ์หน้าตาตื่น เรียกชื่อลูกชาย
เอกสิทธิ์ : เดย์ ! ลูกอย่าเป็นอะไรไปนะลูก !
- จิราวัลย์ร้องไห้พร้อมทั้งเรียกชื่อลูกชาย
จิราวัลย์ : เดย์! ได้ยินแม่ไหมลูก...เดย์ !
- ตัดรับป้ายหน้าห้อง ICU
- เตียงที่เดย์นอนถูกเข็นไปในห้องประตูห้องปิดลง
- โดมงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
โดม : นี่มันอะไรกันครับ ตกลงน้อง
เป็นอะไรไป
- จิราวัลย์นั่งซบไหล่ของเอกสิทธิ์พร้อมกับร้องไห้ออกมา ไม่สามารถให้คำตอบลูกชายได้
เอกสิทธิ์ : น้องเป็นโรคหัวใจ...เราต้องผ่า
ตัดเปลี่ยนหัวใจให้น้อง แต่
เราไม่มีหัวใจ
โดม : ไม่จริง ! น้องไม่ได้เป็นโรคหัวใจ....โดม
ไม่เชื่อ !
---------------------------------------------ตัดไป--------------------------
ฉากที่ 5 ภายนอก - ป้ายรถเมล์ตัวละคร พลอย , เด็กขายดอกไม้
- ตัดมารับหน้าพลอยที่นั่งเศร้า มองดูถนน ผู้คนและรถรา
- เด็กขายดอกไม้เดินเข้ามา
เด็กขายดอกไม้ : พี่ค่ะ..ช่วยซื้อดอก
กุหลาบหน่อยค่ะ
- พลอยเห็นดอกไม้ มองดูแล้วคิดอะไรบางอย่างก่อนที่จะยิ้มให้เด็กขายดอกไม้
พลอย : งั้นเดี๋ยวพี่เหมาหมด แล้วน้องช่วยอะไร
พี่หน่อยได้ไหมค่ะ
เด็กขายดอกไม้ : ได้ค่ะ ( ยิ้ม )
พลอย : น้องรู้จักบ้านหลังใหญ่ๆที่อยู่สุดซอยที่
มีลูกเจ้าของชื่อเดย์กับโดมหรือเปล่าจ๊ะ
เด็กขายดอกไม้ : อ๋อ..บ้านหลังนั้น รู้จักค่ะ
พลอย : งั้น....ตั้งแต่วันพรุ่งนี้น้องช่วยเอาดอก
กุหลาบไปเสียบไว้ที่ หน้าบ้านหลังนั้น
ทุกๆวัน จนครบ 100 ดอกได้ไหมแล้ว
เขียนโน๊ตว่าให้เดย์ และก็อย่าให้คนที่
บ้านนั้นรู้นะ
เด็กขายดอกไม้ : เรื่องแค่นี้เอง..ได้อยู่
แล้วค่ะ เชื่อมือหนูเถอะ
- พลอยชูนิ้วก้อยขึ้นมาเพื่อเป็นสัญลักษณ์ พร้อมกับยิ้มให้เด็กขายดอกไม้ เด็กขายดอกไม้จึงเกี่ยวก้อยสัญญา
พลอย : สัญญานะ ( ยิ้ม )
เด็กขายดอกไม้ : สัญญาค่ะ ( ยิ้ม )
---------------------------------------------ตัดไป--------------------------