อรอนงค์ทรงศรีศุภลักษณ์ ในวงพัตร์หนึ่งวงจันทร์อันเฉิดฉาย
นามพระนางจันทร์เทวีมณีพราย เลื่อมประกายในดวงเนตรสุดโสภา
ให้กำเนิดบุตรรักสุดสวาท โอรสราชอยู่ในสังข์สเน่หา
พระนางเฝ้าชุบชูดวงแก้วตา ยอดชีวาแม้นพักตร์ไม่เคยเจอ
แม่ทั้งรักทั้งเลี้ยงกล่อมเกลี้ยงลูก ใจพันผูกลูกน้อยอยู่เสมอ
เพียงเวลาน้อยนิดได้พบเจอ แต่เพียงเผลอลูกแม่ถูกพรากไป
พระสังข์น้อยละห้อยหามารดาอยู่ แม่โฉมตรูเกิดเกล้าลูกอยู่ไหน
พระสังข์น้อยต้องผจญกับโพยภัย ได้สายใยแม่ยักษ์คอยอุ้มชู
พันธุรัตยักขินีศรีประเสริฐ ก็บังเกิดหลงรักต่อเจ้าหนู
พาสังข์น้อยเจ้านั้นมาอุ้มชู พามาอยู่กลางเมืองอสุรี
ครั้นเติบเกล้าลูกสังข์จะจรแม่ ในดวงแดแม่ทุกข์ลูกร้างหนี
เฝ้าติดตามยอดรักปักชีวี พ่อสังข์ลี้หลีกแม่ด้วยเหตุใด
พระสังข์ว่าคุณแม่แทนไม่หมด เลี้ยงโอรสด้วยจิตพิสมัย
แต่ว่าตัวแม่นั้นเหมือนนางภัย ไม่ไว้ใจด้วยแม่เป็นยักษ์มาร
ส่วนลูกนี้เกิดแต่เมืองมนุษย์ แม่จงหยุดรั้งลูกโปรดสงสาร
แม้นลูกนี้จากไปไม่ช้านาน จะหากาลมาเยี่ยมมาแทนคุณ
รากษสนางยักษ์รักหนักหนา ยอดชีวาจะจรไปใจหันหุน
โอ้พ่อสังข์ลูกรักจงการุณย์ อยู่คู่บุญข้างแม่เถิดดวงใจ
นางร่ำไห้อาวรณ์ถอนสะอื้น สุดทนฝืนกลืนช้ำจะกล้ำไว้
ลูกสังข์จ๋าอกแม่จะบัลลัย โอ้ดวงใจกระอักรักลูกตาย