ยินดีต้อนรับสู่บ้านอบอุ่นของคนรัก บอย สพล ชนวีร์

ตัวอย่างบทละครโทรทัศน์ by พี่อิน

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ตัวอย่างบทละครโทรทัศน์ by พี่อิน
« เมื่อ: กันยายน 22, 2011, 12:52:10 PM »

ยกตัวอย่างมาให้ดูจ้ะ ค่อนข้างยาวหน่อย (ตัดมาบางส่วนนะจ๊ะ)


ฉาก 28  เวลาห้าทุ่มสิบห้านาที / บ้านเสี่ยศุภวัฒน์ / เสี่ยศุภวัฒน์ ตาสุข ป้าพวง คนใช้อื่นๆ ราวสามสี่คน

- LS ชั้นล่างของบ้านฤทธานนท์ มีแสงไฟเปิดสว่าง เห็นเครื่องเรือนเครื่องประดับหรูหรามีราคา
- กล้องแพนมาทางด้านขวามือ เดินตรงเข้าไปประมาณสิบก้าว เห็นประตูไม้สักบานใหญ่ที่ปิดอยู่ สักครู่ประตูบานนั้นก็เปิดออก เห็นเสี่ยศุภวัฒน์ ชายวัยกลางคนดูภูมิฐาน สวมชุดนอนปิยาม่าเดินออกมาจากในห้อง
- กล้องเดินตามเสี่ยศุภวัฒน์ไปจนกระทั่งเสี่ยเดินขึ้นบันได
- แช่ภาพไว้ที่บันไดสักครู่ จนเห็นภาพเสี่ยศุภวัฒน์วิ่งหน้าตื่นลงมาจากชั้นบน

   เสี่ยศุภวัฒน์   (ตะโกนโหวกเหวก) เฮ้ย ใครอยู่แถวนี้บ้าง ไอ้สุข ยายพวง มานี่เร็วเข้า
- LS เห็นเสี่ยศุภวัฒน์ยืนอยู่กลางโถง ตาสุข ป้าพวง คนใช้อื่นๆ วิ่งหน้าตื่นเข้ามาจากมุมต่างๆ ของบ้านมายืนอยู่หน้านายอย่างพร้อมเพรียง แต่ไม่มีพงษ์
   เสี่ยศุภวัฒน์   ลูกแก้วไม่อยู่บนห้อง หายไปไหนก็ไม่รู้ ใครเห็นลูกแก้วบ้างวะ
-คนใช้แต่ละคนพากันตกใจกันไปหมด ไม่มีใครตอบคำถามนายได้ จนเวลาผ่านไปสักครู่ เด็กรับใช้คนหนึ่งเหมือนจะนึกขึ้นได้
   คนรับใช้ 1   จะว่าไป ตอนซักสี่ทุ่ม หนูได้ยินเสียงรถมอร์เตอร์ไซค์มาจอดที่หน้าบ้านนะคะ
   ตาสุข      ไม่เกี่ยวกันมั้ง รถใครจะมาจอดดึกขนาดนั้นวะ              
   คนรับใช้ 1   ฉันว่าอาจเกี่ยวก็ได้นะตา เสียงรถคุ้นๆ เหมือนรถของพี่ณัฐเลย พี่ณัฐอาจมารับคุณหนูลูกแก้วไปขี่รถเล่นก็ได้ (พูดแล้วนึกขึ้นได้ว่าไม่ควรพูด รีบยกมือปิดปาก แต่ไม่ทันแล้ว)
- ภาพตัดมาที่เสี่ยศุภวัฒน์ สีหน้าโกรธจัด

-----------------------------CUT-----------------------------   
   

ฉาก 29  เวลาต่อเนื่องกับฉากที่ 27 / ในห้องพิจารณาคดี / วิษุวัต ณกมล ตาสุข ผู้พิพากษา นักแสดงสมทบเป็นตำรวจศาล เจ้าหน้าที่ศาล และคนร่วมฟังการพิจารณาคดี
 
   วิษุวัต
      พยานได้รับคำสั่งจากนายของพยานแล้ว พยานออกตามหัวตัวผู้เสียหายทันทีหรือไม่
   ตาสุข      ตามหาทันทีครับ
   วิษุวัต       เพราะอะไรถึงต้องรีบตามหา
   ตาสุข      เพราะเสี่ยไม่ชอบคุณณัฐครับ ถ้าเสี่ยรู้ว่าคุณหนูแอบไปพบกับคุณณัฐ เสี่ยจะให้พวกผมออกตามหาทันทีครับ
   วิษุวัต        นั่นแปลว่า พยานรู้ดีว่าควรตามหาผู้เสียหายได้ที่ใดบ้าง
   ตาสุข      ครับ
   วิษุวัต      (พูดกับศาล) หมดคำถามครับ
   ผู้พิพากษา      เชิญทนายจำเลยซักค้าน
- ณกมลลุกขึ้นเคารพศาล แล้วเดินมาที่คอกพยาน
   ณกมล      พยานรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างจำเลยกับผู้เสียหายหรือไม่
   ตาสุข      รู้ครับ คุณหนูกับคุณณัฐชอบกัน ใครดูไม่ออกก็แปลกแล้ว แต่เสี่ยน่ะไม่ชอบ บอกว่าคุณณัฐจน เสี่ยอยากให้คุณหนูคบคนระดับเดียวกันมากกว่า
   ณกมล      ในคืนวันเกิดเหตุ พยานพอจำได้หรือไม่คะ ว่ามีใครออกไปตามหาผู้เสียหายกับพยานด้วย
- วิษุวัตได้ยินคำถามนั้น ถึงกับนิ่ง มองมาที่ณกมลอย่างตั้งใจ เหมือนสะกิดใจบางอย่างกับคำถามนั้น
   ตาสุข      (ยกมือขึ้นนับนิ้ว ตอบซื่อๆ)  นอกจากผมก็มียายพวง นังหวาน นังแมว เจ้าสิงห์ แล้วก็เจ้ามิ่งครับ
   ณกมล      แล้วนายพงษ์ ซึ่งเป็นคนขับรถล่ะคะ ไปด้วยหรือเปล่า
   ตาสุข      (นิ่งคิดสักครู่) ไม่ครับ
   ณกมล      แน่ใจนะคะ
   ตาสุข      ครับ แน่ใจ เจ้าพงษ์น่ะ มาเจอกันที่ริมพงหญ้ากลางซอยนี่เอง
   ณกมล      (ถามย้ำเหมือนไม่แน่ใจว่าหูฝาดไปหรือเปล่า)  เจอกับพยานที่ไหนนะคะ      
   ตาสุข      ริมพงหญ้ากลางซอยครับ      
- ภาพมุมกว้างเห็นคนที่มานั่งฟังการพิจารณาคดีในศาลหันมาซุบซิบกันเสียงอื้ออึง แม้แต่วิษุวัตเองก็สีหน้าเครียดครุ่นคิดเช่นกัน ตาสุขสีหน้าเลิ่กลั่กแบบไม่เข้าใจว่าตัวเองพูดอะไรผิดไป    
- ณกมลสีหน้าครุ่นคิด หันไปมองณัฐที่นั่งฟังอยู่เงียบๆ 
- ภาพแวบหาย เข้า Flash back ของณกมล
-----------------------------CUT-----------------------------   


ฉาก 30  เวลาต่อเนื่องกับฉากที่ 14 / เรือนจำ / ณกมล ณัฐ เจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์

- ณกมลสีหน้าแปลกใจมาก ในขณะที่ณัฐมีสีหน้าโกรธแค้นอยู่ไม่น้อย
   ณัฐ      ผมสงสัย ก็เลยคาดคั้นถาม จริงๆ ผมไม่อยากทำอย่างนั้นกับเธอ แต่ผมสังหรณ์ใจ ในที่สุดแก้วก็ยอมบอกผมว่า พักหลังไอ้พงษ์มันมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ จนเธอกลัว แต่จะบอกพ่อก็ไม่กล้าเพราะมันก็เป็นคนเก่าแก่ในบ้านเหมือนกัน
   ณกมล      นั่นไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้องเลย    
   ณัฐ      ครับ ไม่ถูกต้องเลย ผมเองก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่บอกให้แก้วระวังตัว แต่สุดท้ายกลับเป็นผมเองที่ทำระยำกับเธอ
   ณกมล      คุณณัฐคะ ทั้งที่คุณรู้ว่านายพงษ์คิดแบบนั้นกับคุณแก้วกาญจน์ แต่สุดท้ายคุณกลับเป็นฝ่ายทำแบบนั้นเสียเอง คำตอบของคุณมันค้านกันอยู่นะคะ   
- MS ณกมลและณัฐเห็นทั้งสองมองหน้ากันนิ่ง ณัฐเปลี่ยนสีหน้าเป็นเรียบเฉยจนยากจะเดาว่าเขารู้สึกอย่างไรแน่ ในขณะที่ณกมลรอคอยคำตอบอย่างใจจดจ่อ
   ณัฐ         (สีหน้า แววตา และน้ำเสียงจริงจัง)   ความรักของผมกับเธอ มันเป็นเรื่องที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น ผมรู้ว่าไอ้พงษ์คิดแบบนั้น แต่คุณทนายจะให้ผมทำยังไงได้เล่า เจ้าตัวเขายังไม่กล้า    แล้วผมเป็นใครกัน ไอ้เรื่องระยำที่เกิดขึ้นนี่ เป็นอารมณ์ชั่ววูบของผมเอง คุณรู้แค่นี้ก็พอแล้ว คุณทนาย   
   ณกมล      แปลว่าคุณยอมสารภาพว่าได้ทำจริง และยอมคิดคุกงั้นเหรอ
   ณัฐ      ถ้าใช่แล้วจะทำไมล่ะครับ
   ณกมล      ในโลกนี้จะมีคนที่คิดอย่างคุณได้ก็คงมี 2 ประเภทเท่านั้นกระมัง หนึ่งคือคนบ้า สองคือคนที่สิ้นหวังในกระบวนการยุติธรรม
   ณัฐ      ผมคงอยู่อีกจำพวกที่คุณทนายนึกไม่ถึงกระมัง ยอมติดคุก ยอมสารภาพ ไม่ได้มีเหตุผลแค่สองอย่างนั่นหรอก แต่มีอีกร้อยแปดพันเก้า
   ณกมล      แล้วมันอะไรกันล่ะ     
- ภาพตัดมาเห็นณัฐลุกขึ้นยืนยิ้มหยันๆ ไม่ตอบอะไรก่อน หมุนตัวกลับออกไปพร้อมเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์
-----------------------------CUT-----------------------------   


ฉาก 31  เวลาต่อเนื่องกับฉากที่ 29 / ในห้องพิจารณาคดี / วิษุวัต ณกมล ณัฐ ตาสุข ผู้พิพากษา นักแสดงสมทบเป็นตำรวจศาล เจ้าหน้าที่ศาล และคนร่วมฟังการพิจารณาคดี

- ผู้พิพากษาปรามให้เสียงอื้ออึงในห้องพิจารณาคดีสงบลง แล้วบอกณกมลให้เริ่มสืบพยานต่อไป
   ณกมล      พยานจำไม่ผิดแน่นะคะ ว่าได้เจอกับนายพงษ์ที่นั่น
   ตาสุข      โธ่ เห็นผมแก่อย่างนี้ แต่ความทรงจำผมยังดีอยู่นะครับ ผมยังถามมันอยู่เลยว่าไปไหนมา มันบอกว่าไปหาอะไรกิน กำลังจะกลับบ้าน แล้วพอผมบอกเรื่องคุณหนู มันก็คว้าไฟฉายในมือผมฉายกราดเข้าไปในพงหญ้า แล้วก็เดินบุกสวบๆๆ ลุยเข้าไป
   ณกมล      นายพงษ์รู้จากพยาน ก็นำเข้าไปในพงหญ้าเลยหรือคะ
   ตาสุข   ครับ เหมือนกับมันจะรู้แน่ะ ว่าคุณหนูอยู่ในนั้น ผมถามมัน มันก็ว่าสังหรณ์
   ณกมล      (นิ่งอึ้งกับข้อมูลใหม่ที่เพิ่งได้รับแบบตั้งตัวไม่ทัน ก่อนเคารพศาล)  หมดคำถามค่ะท่าน
   ผู้พิพากษา   อัยการมีอะไรจะซักถามพยานปากนี้อีกหรือไม่
   วิษุวัต   มีครับ   
- MS เห็นวิษุวัตลุกขึ้นยืน ณกมลที่กำลังจะนั่งลงที่นั่งของตัวเองมองวิษุวัตอย่างไม่เชื่อสายตา
- วิษุวัตเดินมาที่คอกพยานสีหน้าขรึม
   วิษุวัต      พยานครับ คืนเกิดเหตุที่พยานได้พบกับนายพงษ์นั่น มีผู้รู้เห็นไหมครับ หรือมีเพียงพยานกับนายพงษ์เท่านั้น
   ตาสุข      อ๋อ จะถามว่าผมมีพยานเห็นการคุยกันของผมกับเจ้าพงษ์ใช่ไหมล่ะ มีสิ ก็พวกยายพวงไง เราออกมากันเป็นกลุ่มเลยคุณ 
   วิษุวัต      (หันไปเคารพศาล) หมดคำถามครับ
-----------------------------CUT-----------------------------   
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กันยายน 22, 2011, 01:01:15 PM โดย อินทรายุธ »
     อักษรแต่งสาร   จดจารลงไว้                          มอบหื้อน้องไท้   สรรคำเลือกเฟ้น
ความฮักหนักอก   หยิบยกหื้อเห็น                         แป๋งเป็นค่าวส้อย   ส่งเถิงนุชน้อง
หวังเจ้าหันใจ   หวังให้หันพ้อง                              ส่งค่าวไขบอกเค้า
     เอื้องผึ้งหอมหวาน   พี่ขานบอกเจ้า                   เอื้องผึ้งหวังพึ่งพา
เจ้ายอดมิ่งมิตร   ดวงจิตพี่ยา                               ตึงร่างกายา   ถอดวางหื้อเจ้า
เจ้าแก้วรอมแพง   เช้าแลงคอยเฝ้า                       ถนอมฮักอย่าฮู้ร้าง
     ขอเจ้าแพงนาย   อย่าคลายปล่อยคว้าง             หื้อพี่ว้างดายเดียว
อู้แท้จากใจ   บ่ใช่เพียงเกี้ยว                               กลับเวียงครานี้   จะเตรียมแต่งผ้า
คนใหญ่เจียรจา   มาขอน้องหล้า                          เป็นจอมนาฏนางใหญ่
     เขียนสารฝากแม่ไว้                                     แทนพี่แนบเคียงใกล้ 
นิ่มน้องรอมรอมแพง                                         พี่เฮย ”    

Re: ตัวอย่างบทละครโทรทัศน์ by พี่อิน
« ตอบกลับ #1 เมื่อ: กันยายน 22, 2011, 12:59:23 PM »
เพิ่มเติมนิดหนึ่ง

ของพี่นี่จะเป็นการยกตัวอย่างกรณีที่เป็นฉากต่อเนื่องจ้ะ ถ้าเป็นฉากที่ไม่ต่อเนื่องกัน ใช้ตัวอย่าของนานะจังได้เลย

เรื่องศัพท์เทคนิค ถ้าไม่แน่ใจหรือว่าไม่สันทัด ก็ไม่ต้องใช้ศัพท์เทคนิคก็ได้ ใช้บรรยายไปเลยว่า เปิดภาพมุมกว้าง  แพนกล้องไปด้านขวา ซูมกล้อง อะไรแบบนี้ไปเลย เพราะอย่างเอกลิขิต หรือครูยุ่น (ยิ่งยศ ปัญญา) หรือแม้แต่ครูลิตา (ละลิตา ฉันทศาสตร์โกศล) เอง ท่านก็ใช้วิธีบอกไปแบบนี้เลย เพราะการถ่ายทำจริง มีโอกาสปรับแก้บทได้ทุกวินาที ผู้กำกับบางคนก็ไม่ชอบให้เราเขียนบอกมุมกล้องเป๊ะๆ เลยด้วยซ้ำ

ลองดูจ้า ไม่ยากเลย  :icon_razz: 
     อักษรแต่งสาร   จดจารลงไว้                          มอบหื้อน้องไท้   สรรคำเลือกเฟ้น
ความฮักหนักอก   หยิบยกหื้อเห็น                         แป๋งเป็นค่าวส้อย   ส่งเถิงนุชน้อง
หวังเจ้าหันใจ   หวังให้หันพ้อง                              ส่งค่าวไขบอกเค้า
     เอื้องผึ้งหอมหวาน   พี่ขานบอกเจ้า                   เอื้องผึ้งหวังพึ่งพา
เจ้ายอดมิ่งมิตร   ดวงจิตพี่ยา                               ตึงร่างกายา   ถอดวางหื้อเจ้า
เจ้าแก้วรอมแพง   เช้าแลงคอยเฝ้า                       ถนอมฮักอย่าฮู้ร้าง
     ขอเจ้าแพงนาย   อย่าคลายปล่อยคว้าง             หื้อพี่ว้างดายเดียว
อู้แท้จากใจ   บ่ใช่เพียงเกี้ยว                               กลับเวียงครานี้   จะเตรียมแต่งผ้า
คนใหญ่เจียรจา   มาขอน้องหล้า                          เป็นจอมนาฏนางใหญ่
     เขียนสารฝากแม่ไว้                                     แทนพี่แนบเคียงใกล้ 
นิ่มน้องรอมรอมแพง                                         พี่เฮย ”    

ออฟไลน์ นานะจัง

  • *
  • 7234
  • -3
  • เพศ: หญิง
  • นิศาอรพินท์
    • อีเมล์
Re: ตัวอย่างบทละครโทรทัศน์ by พี่อิน
« ตอบกลับ #2 เมื่อ: กันยายน 23, 2011, 12:36:28 PM »
ขอบคุณมากค่ะพี่อิน  ตอนที่นานะจังไปกองถ่ายเกราะ จริงๆเค้าก็ไม่ได้เขียนมุมกล้องลงไปนะถ้าจำไม่ผิด
เพราะเค้าให้เป็นหน้า ของผู้กำกับและก็ช่างกล้อง แต่ถ้าเขียนส่งประกวด ส่วนใหย่ก็จะบอกมุมกล้อง
ซึ่งถือว่าเขียนเป็น Full Script