ตอนที่1 กบฏ
กบฏ!...ใครกัน หญิงนางหนึ่งถาม จากการแต่งตัวของเธอดูเป็นสตรีผู้สูงศักดิ์ มีศิริโฉมงดงาม พระพักตร์ได้รูป ดวงพระเนตรสีน้ำตาลคู่สวยชวนมองของเธอดูแข็งกร้าวเมื่อได้ยินเรื่อง เธอกอดทารกน้อยไว้แนบอุระ
...อำมาตย์โยธินส่งกำลังทหารเข้ามายึดเพชรรัตน์นคร พระมเหสีและพระธิดาต้องหนีไปเพคะ พระองค์จะอยู่ที่นี่มิได้อีกแล้ว เพราะอำมาตย์โยธินขายวิญญาณให้กับอัศวินปีศาจ พวกมันยกกองทัพปีศาจมาต่อตีกับเรา เร็วเข้าเถอะเพคะ หม่อมฉันจะคุ้มครองพระองค์กับพระธิดาเองหญิงอีกคนกล่าวอย่างร้อนใจ เธอเป็นหญิงวัยประมาณยี่สิบเจ็ดปีคนหนึ่งหน้าตาหมดจด ผมยาวของเธอรวบถักไว้ด้านหลังดูทะมัดทะแมง ดวงตาสีน้ำตาลดำของเธอมีประกายสีเขียวอยู่ภายในชั่วแว่บหนึ่ง มันเป็นลักษณะเฉพาะของผู้ใช้เวทย์
แล้วองค์เหนือหัวล่ะ ทรงอยู่ที่ใดกันพระมเหสีถาม
ทรงร่วมกับท่านวายุไฟต้านกองกำลังของอำมาตย์โยธินอยู่นอกปราสาทเพคะเธอตอบ
มนตร์มายา รีบพาพระมเหสีหนีไปเร็ว พวกปีศาจมันตามมาแล้ว!ชายคนหนึ่งท่าทางรีบร้อนสั่งมนตร์มายาหญิงสาวที่มีดวงตาสีเขียวเข้ม
ท่านพี่! ท่านมาได้อย่างไร แล้วองค์เหนือหัวล่ะ ทำไมท่านไม่อยู่ถวายการคุ้มกัน มนตร์มายาตำหนิเสียงเกรี้ยว
ข้ากระหม่อมได้รับพระบัญชาองค์เหนือหัว ให้มาช่วยคุ้มกันพระมเหสีและพระธิดาไปยังที่ปลอดภัยพระเจ้าค่ะชายคนนั้นกราบทูลอย่างรวดเร็ว ดวงตาสีน้ำตาลเหลืองของเขารู้สึกผิดที่มิได้อยู่ป้องกันองค์เหนือหัวของเขา คำสั่งก็ต้องเป็นคำสั่ง จะขัดมิได้
แสดงว่าศึกครานี้ต้องเลวร้ายมากจริงๆ...เจ้าพี่ถึง...องค์มเหสีใคร่ครวญ
รีบไปเถอะเพคะมนตร์มายาอ้อนวอน
ไม่! เราต้องไปช่วยเจ้าพี่มุกดารา องค์อัครมเหสีแห่งเพชรรัตนคร รับสั่งพร้อมกับส่งธิดาน้อยสู่อ้อมแขนมนตร์มายา ซึ่งเธอรับไว้อย่างตกใจ
เจ้านำบุษราจันทราไป ข้ารู้เจ้าทำได้แน่ จงใช้มนตราแห่งเจ้านำลูกรักของข้าไปสู่ที่ปลอดภัย
แต่...
อย่าขัดคำสั่งข้า! ข้าเป็นนักรบราชนารี ข้าจะทิ้งประชาชน เหล่าขุนทหาร และพระสวามีของข้าไปมิได้ อีกอย่างเจ้าต้องสูญเสียพลังมนตราของเจ้ามากมายถ้าข้าไปด้วย ดีไม่ดี ข้าไปไม่รอด ลูกของข้าก็ไปไม่รอด เราจะพากันตายหมด.....เจ้าจงดูแลธิดาของข้าแทนข้าด้วย หากบุญของข้ายังเหลืออยู่ ข้าจะกลับไปหานาง...บอกนางด้วยเมื่อนางโตขึ้น...ว่าข้า...รักนางมากที่สุด......หัวใจและเพลงดาบของข้าจะเป็นของนางตลอดไปมุกดาราพูดพลางก้มลงจุมพิตลูกน้อยในอ้อมกอดของมนตร์มายา
ข้ากระหม่อมจะอยู่ถวายความปลอดภัยพระองค์เองพระเจ้าค่ะชายผู้นั้นบอก
ขอบใจท่านมาก อินทรีฟ้ามุกดาราบอก สายตาของพระนางเปี่ยมไปด้วย ความเข้มแข็ง ความมุ่งมั่น สร้างความซาบซึ้งให้แก่เขา..อินทรีฟ้าเป็นอันมาก เขากล้าสาบานได้ว่า สายพระเนตรของพระนางทำให้เขายอมที่จะถวายชีวิตสู้เคียงข้างอย่างไม่กริ่งเกรงสิ่งใดในหล้า
ส่วนเจ้า ไปได้แล้ว...ขอโชคจงอยู่ข้างเจ้าองค์มเหสีอวยพร
มนตร์มายาน้อมรับคำสั่งอย่างจำใจ แล้วเธอก็ตั้งสติ ร่ายมนตรา พลันแสงสีขาวก็ค่อยๆสว่างจ้าจนบาดตา...และแล้วทั้งมนต์มายาและพระธิดาน้อยก็อันตรธารหายไปจากห้อง...
ปัง!
ทั้งสองหันไปดู ประตูที่ถูกกระแทกอย่างแรง อินทรีฟ้าขยับตัวมาบังหน้าพระมเหสีไว้พร้อมดาบลมกรดคู่ใจ
ส่วนมุกดาราเองก็ปรากฏดาบแสงจันทร์คู่ใจกำอยู่ในมือมั่น แล้วทั้งสองก็ต้องแปลกใจที่เห็นร่างของชายผู้หนึ่งก้าวเข้ามาในห้อง
ท่านวายุไฟ!อินทรีฟ้าอุทาน
ชายชราแต่ดูท่าทางแข็งแรงผิดกับอายุ นามว่า วายุไฟเดินเข้ามาอย่างไม่รีบร้อนอะไร เขาทำท่าทางสบายๆ ช่างดูขัดกับความร้อนรุ่มในใจของทั้งสองยิ่งนักที่ปรารถนาจะฟังข่าว
ขอทูลเชิญพระมเหสีวางอาวุธลงซะเถอะพระเจ้าค่ะวายุไฟกล่าว
ท่านพูดอย่างนี้หมายความว่าไง แล้วเจ้าพี่ล่ะ เจ้าพี่อยู่ที่ไหนมุกดาราถาม
วายุไฟยิ้มที่มุมปากก่อนตอบ
องค์เหนือหัวตรีเพชร...ทรงสิ้นพระชนม์แล้ว...
มุกดาราตกใจมากแต่ก็ยังกำดาบแสงจันทร์ในมือไว้แน่น
เช่นเดียวกับอินทรีฟ้า ซึ่งมีสีหน้าที่กำลังขบคิดอย่างหนัก
...เจ้าทรยศต่อองค์เหนือหัว!อินทรีฟ้าสบถออกมา
วายุไฟยิ้มเยาะ
เพิ่งรู้หรือ...
เจ้าคนทรยศ! ข้าจะให้ดาบแสงจันทร์ของข้า ลิ้มเลือดเจ้าให้ได้ มุกดาราพูด
แล้วการต่อสู้ระหว่างสตรีนักรบ และอินทรีฟ้า จ้าวแห่งความเร็ว กับราชครูวายุไฟ ก็เกิดขึ้น!
..............................................................................................