ตอนที่ 1 ฉาก 1 บ้านจันตคาม สำนักทิศาปาโมกข์ (ลานประลองเป่าปี่)
เวลา กลางวัน
ตัวละคร พระอภัยมณี / พราหมณ์รามราช (อาจารย์สอนเป่าปี่) / ศิษย์ที่เขียนเป่าปี่ 1 คน- Audio ทำนองเสียงปี่เริ่มบรรเลงจากจังหวะช้า
- Long shot / High Angle shot พราหมณ์รามราชนั่งสมาธิหลับตาบนแท่นหินอยู่ระหว่างศิษย์ 2 คน ที่เป่าปี่ประลองกัน
- Close up อภัยมณีเป่าปี่ นั่งอยู่บนหินก้อนใหญ่ทางขวาของพราหมณ์ กล้องแพลนให้เห็นศิษย์เป่าปี่อีกคนนั่งบนหินก้อนตรงข้าม
-------------------------------Cut------------------------------
ฉาก 2 บ้านจันตคาม สำนักทิศาปาโมกข์ (ลานประลองกระบี่กระบอง)
เวลา กลางวัน (เวลาเดียวกัน)
ตัวละคร ศรีสุวรรณ / พราหมณ์พรหม (อาจารย์สอนกระบี่กระบอง) / ศิษย์ที่เรียนกระบี่กระบอง 5 คน Audio เสียงเพลงปี่ของอภัยมณีเปิดคลอไปด้วยให้เข้าจังหวะกับกระบอง
Long shot กลางลานประลอง ศรีสุวรรณควงกระบองฝึกซ้อมต่อสู้กับศิษย์ 5 คน ฝีมือเป็นที่หนึ่งไม่มีใครสู้ได้ พราหมณ์พรหมนั่งดูอยู่บนแคร่ไม้ไผ่ พยักหน้า ยิ้มอย่างพอใจ
Mix ฉาก 1 / Close up แพลนสลับระหว่างหน้าอภัยมณีขณะกำลังเป่าปี่จริงจังกับหน้าศิษย์อีกคนที่พยายามเป่าให้มีพลังทัดเทียม เสียงปี่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ /
CG เอฟเฟควงคลื่นจากพลังของเสียงปี่
- Mix ฉาก 2 / CG เอฟเฟคจากการหวดกระบองของศรีสุวรรณ ระเบิดเป็นจุดๆ
- Close up หน้าศรีสุวรรณตอนหมุนตัววาดกระบอง
- Mix ฉาก 1 / Close up ศิษย์ที่เรียนเป่าปี่หมดแรงเป่าไม่ไหว สำลักกระอักเลือดออกมา เสียงเพลงปี่หยุด อภัยมณีหยุดเป่าปี่มองนิ่งๆ อาจารย์ลืมตา หันมาทางอภัยมณี
พราหมณ์รามราช : พระองค์ทรงสำเร็จวิชาเพลงปี่ของข้าแล้ว พระโอรสอภัยมณี- Close up อภัยมณียิ้มอย่างยินดี
-------------------------------Cut------------------------------
*Thanks ผู้กำกับคิวบู๊กิตติมศักดิ์ ที่ให้ข้าพเจ้าแก้ฉากบู๊เปิดเรื่องแทบตาย :icon_rolleyes:ฉาก 3 บ้านจันตคาม สำนักทิศาปาโมกข์ (เรือนของพราหมณ์)
เวลา กลางวัน (ต่อเนื่องกัน)
ตัวละคร พระอภัยมณี / พราหมณ์รามราช (อาจารย์สอนเป่าปี่) / ศรีสุวรรณ / พราหมณ์พรหม (อาจารย์สอนกระบี่กระบอง)- Medium shot อภัยมณีกับศรีสุวรรณก้มกราบพราหมณาจารย์ 2 คนที่นั่งอยู่บนชานเรือน ดีใจที่เรียนวิชาสำเร็จครบ 7 เดือน
พราหมณ์พรหม : พระโอรสอภัยมณี พระโอรสศรีสุวรรณ ทรงร่ำเรียนวิชาของสำนักทิศาปาโมกข์จากพวกเราสำเร็จแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องเสด็จกลับบ้านกลับเมืองเสียที
อภัยมณี : หลานขอบคุณท่านอาจารย์มากที่เมตตาหลานกับน้องตลอดเวลา 7 เดือนที่ผ่านมา
ศรีสุวรรณ : หลานจะใช้วิชาที่ร่ำเรียนมาให้เป็นประโยชน์ต่อบ้านเมืองที่สุดขอรับ
พราหมณ์รามราช : วิชาของพระโอรสทั้งสองที่ร่ำเรียนไปจะทรงคุณประโยชน์ต่อพระองค์อย่างมหาศาล มิใช่แค่เพียงบ้านเมืองของพระองค์เท่านั้น- Medium shot อภัยมณีกับศรีสุวรรณมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจ คำพูดของพราหมณ์รามราชเหมือนจะทำนายเหตุการณ์เบื้องหน้า
พราหมณ์รามราช : พระโอรสอภัยมณี วิชาเพลงปี่ของพระองค์อาจจะมีผู้คนเยาะหยัน แต่วิชาที่ไม่มีผู้ใดนึกระแวงระวังนี่แหละ ที่จะมีชัยชนะได้ทุกเมื่อ อย่าลืมที่ข้าเคยพร่ำสอนพระองค์...เอาปี่เป่าเล้าโลมน้ำใจคน...ด้วยเล่ห์กลโลกาห้าประการ...คือรูปรสกลิ่นเสียงเคียงสัมผัส...เกิดกำหนดลุ่มหลงในสงสาร...ให้ใจอ่อนนอนหลับดังวายปราน...จึงคิดอ่านเอาไชยเหมือนใจจง...
อภัยมณี / ศรีสุวรรณ : ขอรับท่านอาจารย์- Medium shot พราหมณ์สองคนหยิบแหวนพลอยมีค่า 2 วงออกมาจากมวยผมที่เก็บไว้ คนละวง ยื่นให้ /
Close up มือของอภัยมณีกับศรีสุวรรณที่รับมาอย่างงงๆ
อภัยมณี : แหวนนี่เป็นค่าเล่าเรียนแทนทองแสนตำลึงไม่ใช่เหรอขอรับ
ศรีสุวรรณ : คืนให้พวกเราทำไมขอรับ
พราหมณ์พรหม : พวกข้าไม่ได้ต้องการทรัพย์สินเงินทองอะไรหรอก แต่ที่ต้องตั้งราคาไว้แสนตำลึงทองก็เพื่อไม่ให้ใครมาขอเรียนได้ง่ายๆ วิชาของสำนักทิศาปาโมกข์จะสอนให้ก็แต่เชื้อสายกษัตริย์ขัตติยราชที่มีความพากเพียรเท่านั้น และนี่...- Medium shot พราหมณ์สองคนเอาปี่และกระบองเหล็กที่วางอยู่ข้างหลังออกมายื่นให้
พราหมณ์รามราช : ปี่และกระบองนี้ ข้าขอถวายให้เป็นอาวุธประจำพระองค์ ขอจงทรงสวัสดีมีชัย แคล้วคลาดจากภัยพาลทั้งปวง- Medium shot อภัยมณี ศรีสุวรรณรับมาแล้วก้มกราบขอบคุณพราหมณาจารย์ พราหมณ์ทั้งสองพยักหน้ายิ้มรับแล้วมองหน้ากันอย่างภูมิใจ
-------------------------------Cut------------------------------
ฉาก 4 บ้านจันตคาม สำนักทิศาปาโมกข์ (เรือนของอภัยมณีศรีสุวรรณ)
เวลา กลางคืน
ตัวละคร พระอภัยมณี / ศรีสุวรรณ- Audio เสียงเพลงปี่เป็นทำนองหวาน
- Low Angle shot อภัยมณีนั่งเป่าปี่อยู่บนชานเรือน มองดวงจันทร์เพ็ญ เหม่อลอยคิดถึงบ้าน
- Medium shot ศรีสุวรรณเดินมานั่งข้าง เงยหน้ามองพระจันทร์ อภัยมณีหยุดเป่าปี่ยังมองดวงจันทร์อยู่
ศรีสุวรรณ : เร็วเหลือเกินนะพระเจ้าค่ะ พรุ่งนี้เราก็จะได้กลับบ้านกลับเมืองแล้ว
อภัยมณี : เจ้าว่าเสด็จพ่อจะทรงถูกพระทัยวิชาที่เราสองคนเรียนมั้ย
ศรีสุวรรณ : ต้องถูกพระทัยสิพระเจ้าค่ะ เราสู้อดทนร่ำเรียนจนมีฝีมือเหนือกว่าศิษย์คนอื่นๆ ของท่านอาจารย์ ถ้าเสด็จพ่อได้ทอดพระเนตรก็จะทรงทราบว่าวิชาของเราจะใช้ปกป้องกรุงรัตนาไม่ให้ข้าศึกศัตรูมารุกรานได้
อภัยมณี : นั่นสิ (หันมาทางศรีสุวรรณ) ไปนอนได้แล้ว ศรีสุวรรณ พรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแต่เช้า
ศรีสุวรรณ : เสด็จพี่ก็เหมือนกันนะพระเจ้าค่ะ- Medium shot ศรีสุวรรณยิ้มให้แล้วลุกเดินเข้าไปในตัวเรือน อภัยมณียังคงนั่งมองดวงจันทร์ อารมณ์คิดถึงพ่อแม่
- Fade out-------------------------------Cut------------------------------
ฉาก 6 ในป่า / ลำธาร
เวลา กลางวัน กลางคืน กลางวัน
ตัวละคร พระอภัยมณี / ศรีสุวรรณ - Long shot อภัยมณี ศรีสุวรรณ เดินมาตามทางในป่า
Mix ภาพ Low Angle shot ศรีสุวรรณปีนต้นไม้เก็บผลไม้ โยนลงมาให้อภัยมณีที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้
- Fade in พระอาทิตย์ตกดิน แล้วขึ้นใหม่ ฟ้าสว่าง /
Fade out ภาพ อภัยมณี ศรีสุวรรณลุยน้ำข้ามลำธาร เดินมาถึงหน้าผา
- Close up หน้าด้านข้างของอภัยมณี กับ ศรีสุวรรณ มองตรงไปข้างหน้าแล้วยิ้มอย่างดีใจ
- Long shot / BG ภาพกรุงรัตนา ยอดปราสาท เจดีย์อยู่หลังแนวเขา
-------------------------------Cut------------------------------
*อาจารย์ 2 คนนุ่งโจงกระเบนสีขาว ห่มผ้าพาดบ่าขาว สุภาพเรียบร้อย
พราหมณ์รามราช ผมสีขาวรวบขมวดมวยข้างหลังไม่รุ่ยร่าย มีหนวดมีเคราขาว
พราหมณ์พรหม หนุ่มกว่าหน่อย ผมดำแซมเทาขมวดมวยข้างหลังเหมือนกัน หนวดเคราไม่ยาวเท่าพราหมณ์รามราช
*อภัยมณี ศรีสุวรรณ เกล้าผมจุกเปิดหน้าผาก (ย้ำ) มีปอยรุ่ยๆ ตรงท้ายทอยเล็กน้อย (ย้ำว่าเล็กน้อย) ให้ดูเหมือนอยู่บ้านป่า เสื้อป่านสีทึมๆ ผ่าหน้า เข็มขัดหนังคาดเอว กางเกงดำสามส่วน รองเท้าหนังสาน
**หมายเหตุ ชื่อของพราหมณ์ทิศาปาโมกข์ที่สอนวิชาให้พระอภัยมณีกับศรีสุวรรณนั้น ไม่ได้เอ่ยชื่ออย่างชัดเจน แต่ชื่อ พราหมณ์รามราช และ พราหมณ์พรหม มาจากกลอน
ฝ่ายพราหมณ์พรหมโบราณอาจารย์เฒ่า เป็นพงศ์เผ่าพฤฒามหาศาล
ชำเลืองเนตรแลดูเห็นกุมาร ศรีสัณฐานผุดผ่องดังทองทา
และ
ฝ่ายครูเฒ่าพินทรพราหมณ์รามราช แสนสวาทรักใคร่มิได้หมอง
ให้ข้าไทใช้สอยคอยประคอง เข้าในห้องหัดเพลงบรรเลงพิณ