ยินดีต้อนรับสู่บ้านอบอุ่นของคนรัก บอย สพล ชนวีร์

[TEST] บทโทรทัศน์ เรื่อง พระอภัยมณี

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
[TEST] บทโทรทัศน์ เรื่อง พระอภัยมณี
« เมื่อ: มิถุนายน 27, 2013, 06:16:32 PM »

การแต่งบทละครฉบับนี้ ถอดความและเพิ่มเติมบทบาทจากนิทานคำกลอน วรรณคดีเอกของ สุนทรภู่
ด้วยอยากเห็นพระอภัยมณี ได้กลับมาเป็นละครที่ถ่ายทำอย่างมีคุณภาพอีกครั้งเช่นในอดีต





บทโทรทัศน์ฉบับนี้เป็นการทดลองเขียน ไม่เกี่ยวข้องกับการถ่ายทำละครของค่ายใด ลงเฉพาะที่บอร์ดบอย สพลคลับ เท่านั้น และมิได้มีเจตนาลบหลู่ หรือทำให้วรรณคดีเสื่อมเสียแต่อย่างใด

ปล.นี่เป็นบทที่หัดเขียนขึ้นเล่นๆ หวังว่าคงจะไม่เห็นบทฉบับนี้ไปโผล่อยู่ในละครหรือสื่อใดๆ ที่ข้าพเจ้าไม่ได้รับรู้ด้วยเน้อ  :icon_surprised:
ปล.2 ตัวย่อมุมกล้องต่างๆ ก็ลองจินตนาการเท่าที่จะทำได้ มั่วๆ นะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กรกฎาคม 04, 2020, 11:05:47 PM โดย นานะจัง »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: [TEST] บทโทรทัศน์ เรื่อง พระอภัยมณี
« ตอบกลับ #1 เมื่อ: มิถุนายน 27, 2013, 06:22:52 PM »

ตอนที่ 1

ฉาก 1 บ้านจันตคาม สำนักทิศาปาโมกข์ (ลานประลองเป่าปี่)
เวลา กลางวัน
ตัวละคร พระอภัยมณี / พราหมณ์รามราช (อาจารย์สอนเป่าปี่) / ศิษย์ที่เขียนเป่าปี่ 1 คน



-   Audio ทำนองเสียงปี่เริ่มบรรเลงจากจังหวะช้า

-   Long shot / High Angle shot พราหมณ์รามราชนั่งสมาธิหลับตาบนแท่นหินอยู่ระหว่างศิษย์ 2 คน ที่เป่าปี่ประลองกัน

-   Close up อภัยมณีเป่าปี่ นั่งอยู่บนหินก้อนใหญ่ทางขวาของพราหมณ์ กล้องแพลนให้เห็นศิษย์เป่าปี่อีกคนนั่งบนหินก้อนตรงข้าม


-------------------------------Cut------------------------------


ฉาก 2 บ้านจันตคาม สำนักทิศาปาโมกข์ (ลานประลองกระบี่กระบอง) 
เวลา กลางวัน (เวลาเดียวกัน)
ตัวละคร ศรีสุวรรณ / พราหมณ์พรหม (อาจารย์สอนกระบี่กระบอง) / ศิษย์ที่เรียนกระบี่กระบอง 5 คน



–   Audio เสียงเพลงปี่ของอภัยมณีเปิดคลอไปด้วยให้เข้าจังหวะกับกระบอง

–   Long shot กลางลานประลอง ศรีสุวรรณควงกระบองฝึกซ้อมต่อสู้กับศิษย์ 5 คน ฝีมือเป็นที่หนึ่งไม่มีใครสู้ได้ พราหมณ์พรหมนั่งดูอยู่บนแคร่ไม้ไผ่ พยักหน้า ยิ้มอย่างพอใจ


–   Mix ฉาก 1 / Close up แพลนสลับระหว่างหน้าอภัยมณีขณะกำลังเป่าปี่จริงจังกับหน้าศิษย์อีกคนที่พยายามเป่าให้มีพลังทัดเทียม เสียงปี่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ / CG เอฟเฟควงคลื่นจากพลังของเสียงปี่

-   Mix ฉาก 2 / CG เอฟเฟคจากการหวดกระบองของศรีสุวรรณ ระเบิดเป็นจุดๆ

-   Close up หน้าศรีสุวรรณตอนหมุนตัววาดกระบอง

-   Mix ฉาก 1 / Close up ศิษย์ที่เรียนเป่าปี่หมดแรงเป่าไม่ไหว สำลักกระอักเลือดออกมา เสียงเพลงปี่หยุด อภัยมณีหยุดเป่าปี่มองนิ่งๆ อาจารย์ลืมตา หันมาทางอภัยมณี

พราหมณ์รามราช : พระองค์ทรงสำเร็จวิชาเพลงปี่ของข้าแล้ว พระโอรสอภัยมณี

-   Close up อภัยมณียิ้มอย่างยินดี


-------------------------------Cut------------------------------

*Thanks ผู้กำกับคิวบู๊กิตติมศักดิ์ ที่ให้ข้าพเจ้าแก้ฉากบู๊เปิดเรื่องแทบตาย  :icon_rolleyes:


ฉาก 3 บ้านจันตคาม สำนักทิศาปาโมกข์ (เรือนของพราหมณ์)
เวลา กลางวัน (ต่อเนื่องกัน)
ตัวละคร พระอภัยมณี / พราหมณ์รามราช (อาจารย์สอนเป่าปี่) / ศรีสุวรรณ / พราหมณ์พรหม (อาจารย์สอนกระบี่กระบอง)



-   Medium shot อภัยมณีกับศรีสุวรรณก้มกราบพราหมณาจารย์ 2 คนที่นั่งอยู่บนชานเรือน ดีใจที่เรียนวิชาสำเร็จครบ 7 เดือน

พราหมณ์พรหม : พระโอรสอภัยมณี พระโอรสศรีสุวรรณ ทรงร่ำเรียนวิชาของสำนักทิศาปาโมกข์จากพวกเราสำเร็จแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องเสด็จกลับบ้านกลับเมืองเสียที

อภัยมณี : หลานขอบคุณท่านอาจารย์มากที่เมตตาหลานกับน้องตลอดเวลา 7 เดือนที่ผ่านมา

ศรีสุวรรณ : หลานจะใช้วิชาที่ร่ำเรียนมาให้เป็นประโยชน์ต่อบ้านเมืองที่สุดขอรับ

พราหมณ์รามราช : วิชาของพระโอรสทั้งสองที่ร่ำเรียนไปจะทรงคุณประโยชน์ต่อพระองค์อย่างมหาศาล มิใช่แค่เพียงบ้านเมืองของพระองค์เท่านั้น


-   Medium shot อภัยมณีกับศรีสุวรรณมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจ คำพูดของพราหมณ์รามราชเหมือนจะทำนายเหตุการณ์เบื้องหน้า

พราหมณ์รามราช : พระโอรสอภัยมณี วิชาเพลงปี่ของพระองค์อาจจะมีผู้คนเยาะหยัน แต่วิชาที่ไม่มีผู้ใดนึกระแวงระวังนี่แหละ ที่จะมีชัยชนะได้ทุกเมื่อ อย่าลืมที่ข้าเคยพร่ำสอนพระองค์...เอาปี่เป่าเล้าโลมน้ำใจคน...ด้วยเล่ห์กลโลกาห้าประการ...คือรูปรสกลิ่นเสียงเคียงสัมผัส...เกิดกำหนดลุ่มหลงในสงสาร...ให้ใจอ่อนนอนหลับดังวายปราน...จึงคิดอ่านเอาไชยเหมือนใจจง...

อภัยมณี / ศรีสุวรรณ : ขอรับท่านอาจารย์


-   Medium shot พราหมณ์สองคนหยิบแหวนพลอยมีค่า 2 วงออกมาจากมวยผมที่เก็บไว้ คนละวง ยื่นให้ / Close up มือของอภัยมณีกับศรีสุวรรณที่รับมาอย่างงงๆ

อภัยมณี : แหวนนี่เป็นค่าเล่าเรียนแทนทองแสนตำลึงไม่ใช่เหรอขอรับ

ศรีสุวรรณ : คืนให้พวกเราทำไมขอรับ

พราหมณ์พรหม : พวกข้าไม่ได้ต้องการทรัพย์สินเงินทองอะไรหรอก แต่ที่ต้องตั้งราคาไว้แสนตำลึงทองก็เพื่อไม่ให้ใครมาขอเรียนได้ง่ายๆ วิชาของสำนักทิศาปาโมกข์จะสอนให้ก็แต่เชื้อสายกษัตริย์ขัตติยราชที่มีความพากเพียรเท่านั้น และนี่...


-   Medium shot   พราหมณ์สองคนเอาปี่และกระบองเหล็กที่วางอยู่ข้างหลังออกมายื่นให้

พราหมณ์รามราช : ปี่และกระบองนี้ ข้าขอถวายให้เป็นอาวุธประจำพระองค์ ขอจงทรงสวัสดีมีชัย แคล้วคลาดจากภัยพาลทั้งปวง

-   Medium shot อภัยมณี ศรีสุวรรณรับมาแล้วก้มกราบขอบคุณพราหมณาจารย์ พราหมณ์ทั้งสองพยักหน้ายิ้มรับแล้วมองหน้ากันอย่างภูมิใจ


-------------------------------Cut------------------------------


ฉาก 4 บ้านจันตคาม สำนักทิศาปาโมกข์ (เรือนของอภัยมณีศรีสุวรรณ)
เวลา กลางคืน
ตัวละคร พระอภัยมณี / ศรีสุวรรณ



-   Audio เสียงเพลงปี่เป็นทำนองหวาน

-   Low Angle shot อภัยมณีนั่งเป่าปี่อยู่บนชานเรือน มองดวงจันทร์เพ็ญ เหม่อลอยคิดถึงบ้าน

-   Medium shot ศรีสุวรรณเดินมานั่งข้าง เงยหน้ามองพระจันทร์ อภัยมณีหยุดเป่าปี่ยังมองดวงจันทร์อยู่

ศรีสุวรรณ : เร็วเหลือเกินนะพระเจ้าค่ะ พรุ่งนี้เราก็จะได้กลับบ้านกลับเมืองแล้ว

อภัยมณี : เจ้าว่าเสด็จพ่อจะทรงถูกพระทัยวิชาที่เราสองคนเรียนมั้ย

ศรีสุวรรณ : ต้องถูกพระทัยสิพระเจ้าค่ะ เราสู้อดทนร่ำเรียนจนมีฝีมือเหนือกว่าศิษย์คนอื่นๆ ของท่านอาจารย์ ถ้าเสด็จพ่อได้ทอดพระเนตรก็จะทรงทราบว่าวิชาของเราจะใช้ปกป้องกรุงรัตนาไม่ให้ข้าศึกศัตรูมารุกรานได้

อภัยมณี : นั่นสิ (หันมาทางศรีสุวรรณ) ไปนอนได้แล้ว ศรีสุวรรณ พรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแต่เช้า

ศรีสุวรรณ : เสด็จพี่ก็เหมือนกันนะพระเจ้าค่ะ


-   Medium shot ศรีสุวรรณยิ้มให้แล้วลุกเดินเข้าไปในตัวเรือน อภัยมณียังคงนั่งมองดวงจันทร์ อารมณ์คิดถึงพ่อแม่

- Fade out


-------------------------------Cut------------------------------


ฉาก 6 ในป่า / ลำธาร
เวลา กลางวัน – กลางคืน – กลางวัน
ตัวละคร พระอภัยมณี / ศรีสุวรรณ



-   Long shot  อภัยมณี ศรีสุวรรณ เดินมาตามทางในป่า Mix ภาพ Low Angle shot ศรีสุวรรณปีนต้นไม้เก็บผลไม้ โยนลงมาให้อภัยมณีที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้

-   Fade in พระอาทิตย์ตกดิน แล้วขึ้นใหม่ ฟ้าสว่าง / Fade out ภาพ อภัยมณี ศรีสุวรรณลุยน้ำข้ามลำธาร เดินมาถึงหน้าผา

-   Close up หน้าด้านข้างของอภัยมณี กับ ศรีสุวรรณ มองตรงไปข้างหน้าแล้วยิ้มอย่างดีใจ

-   Long shot  / BG ภาพกรุงรัตนา ยอดปราสาท เจดีย์อยู่หลังแนวเขา


-------------------------------Cut------------------------------


*อาจารย์ 2 คนนุ่งโจงกระเบนสีขาว ห่มผ้าพาดบ่าขาว สุภาพเรียบร้อย
พราหมณ์รามราช ผมสีขาวรวบขมวดมวยข้างหลังไม่รุ่ยร่าย มีหนวดมีเคราขาว
พราหมณ์พรหม หนุ่มกว่าหน่อย ผมดำแซมเทาขมวดมวยข้างหลังเหมือนกัน หนวดเคราไม่ยาวเท่าพราหมณ์รามราช

*อภัยมณี ศรีสุวรรณ เกล้าผมจุกเปิดหน้าผาก (ย้ำ) มีปอยรุ่ยๆ ตรงท้ายทอยเล็กน้อย (ย้ำว่าเล็กน้อย) ให้ดูเหมือนอยู่บ้านป่า เสื้อป่านสีทึมๆ ผ่าหน้า เข็มขัดหนังคาดเอว กางเกงดำสามส่วน รองเท้าหนังสาน

**หมายเหตุ ชื่อของพราหมณ์ทิศาปาโมกข์ที่สอนวิชาให้พระอภัยมณีกับศรีสุวรรณนั้น ไม่ได้เอ่ยชื่ออย่างชัดเจน แต่ชื่อ พราหมณ์รามราช และ พราหมณ์พรหม มาจากกลอน
“ฝ่ายพราหมณ์พรหมโบราณอาจารย์เฒ่า  เป็นพงศ์เผ่าพฤฒามหาศาล
ชำเลืองเนตรแลดูเห็นกุมาร  ศรีสัณฐานผุดผ่องดังทองทา”

และ
“ฝ่ายครูเฒ่าพินทรพราหมณ์รามราช  แสนสวาทรักใคร่มิได้หมอง
ให้ข้าไทใช้สอยคอยประคอง  เข้าในห้องหัดเพลงบรรเลงพิณ”


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กรกฎาคม 29, 2013, 01:54:27 PM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: [TEST] บทโทรทัศน์ เรื่อง พระอภัยมณี
« ตอบกลับ #2 เมื่อ: มิถุนายน 27, 2013, 06:43:15 PM »
ฉาก 7 กรุงรัตนา (นอกกำแพงเมือง) / (ท้องพระโรง)
เวลา กลางวัน
ตัวละคร (นอกกำแพงเมือง) ชาวบ้าน / พ่อค้า / แม่ขาย / (ท้องพระโรง) ท้าวสุทัศน์ / มเหสีประทุมเกสร / คุณท้าว / อำมาตย์ / ข้าราชบริพาร



-   Bird eye view ภาพความเป็นอยู่ของราษฎร

-   Audio เสภา

            แต่ปางหลังยังมีกรุงกษัตริย์
สมมุติวงศ์ทรงนามท้าวสุทัศน์   ผ่านสมบัติรัตนานามธานี
อันกรุงไกรใหญ่ยาวสิบเก้าโยชน์   ภูเขาโขดเป็นกำแพงบูรีศรี
สะพรึบพร้อมไพร่ฟ้าประชาชี   ชาวบูรีหรรษาสถาวร


-   Soom out อภัยมณี ศรีสุวรรณ ก้มกราบลงบนตัก ท้าวสุทัศน์ มเหสีประทุมเกสร ทึ่นั่งอยู่บนบัลลังก์ ท้าวสุทัศน์นั่งยิ้มมอง / Long Shot ท้องพระโรง บรรดาขุนนาง นั่งเรียงรายทั้งสองฝั่ง

-   Audio เสภา (ต่อเนื่อง)

มีเอกองค์นงลักษณ์อรรคราช   พระนางนาฏนามประทุมเกสร
สนมนางแสนสุรางคนิกร      ดังกินนรน่ารักลักขณา


-   Medium shot ประทุมเกสรลูบหน้าลูบตาอภัยมณีกับศรีสุวรรณ

ประทุมเกสร : ดูสิ ลูกแม่ ซูบผอมหมองคล้ำไปทั้งคู่เลย จากบ้านจากเมืองไปเป็นเดือนเป็นปีคงลำบากตรากตรำมากใช่มั้ยลูก ได้กินอิ่มนอนหลับบ้างรึเปล่า

อภัยมณี : ลูกไม่ได้ลำบากอะไรนักหรอกพระเจ้าค่ะ แต่คิดถึงเสด็จพ่อเสด็จแม่

ศรีสุวรรณ : คิดถึงเครื่องหวานฝีพระหัตถ์เสด็จแม่ที่สุดเลยพระเจ้าค่ะ (ยิ้มประจบ)

ท้าวสุทัศน์ : (ยิ้ม) ประทุมเกสร ลูกเราไปเรียนวิชาเพื่อกลับมาปกครองบ้านเมือง ก็ต้องอดทนเผชิญความลำบากบ้าง จะให้สบายเหมือนอยู่ในรั้วในวังได้ยังไง (หันมาทางลูกชาย) ว่ายังไงล่ะ อภัยมณี ศรีสุวรรณ ไปเสาะหาศิลปวิทยาอะไรกลับมาปกครองบ้านเมือง ได้อาวุธวิเศษอะไรกลับมากันบ้าง


-   Medium shot อภัยมณีกับศรีสุวรรณหันมายิ้มให้กัน แล้วต่างคนต่างยื่นปี่กับกระบองมาตรงหน้าท้าวสุทัศน์ที่มองอย่างไม่เข้าใจ

ท้าวสุทัศน์ : นี่อะไร อภัยมณี ศรีสุวรรณ

-   Pan Right มาทางประทุมเกสรที่มองอย่างไม่เข้าใจเช่นกัน

-   Medium shot อภัยมณียิ้ม ตอบอย่างภูมิใจ

อภัยมณี : อาวุธของลูกพระเจ้าค่ะ ท่านอาจารย์รามราชให้ลูกมา

ท้าวสุทัศน์ : (อึ้ง) ปี่เนี่ยนะ!...นี่ เจ้าไปเรียนวิชาอะไรมา อภัยมณี

อภัยมณี : เพลงปี่พระเจ้าค่ะ

ศรีสุวรรณ : ส่วนลูกเรียนวิชากระบี่กระบองพระเจ้าค่ะ


-   Medium shot เสนา อำมาตย์ / คุณท้าว ต่างมีสีหน้ากังวลเมื่อได้ฟัง / ท้าวสุทัศน์มองหน้ากับมเหสีประทุมเกสรอย่างไม่พอใจ ในขณะที่นางกระอักกระอ่วน สองพี่น้องยังยิ้มไม่รู้เรื่อง

ศรีสุวรรณ : ท่านอาจารย์ของลูกเองยังชมเชยลูกว่ามีฝีมือเป็นที่หนึ่งในสำนัก

อภัยมณี : ลูกก็สำเร็จวิชาเพลงปี่ขั้นสูงสุดของท่านอาจารย์ที่สามารถทำให้ผู้คนที่ได้ฟังเป็นไปตามที่เราต้องการได้เลยพระเจ้าค่ะ ถ้าหากเสด็จพ่อทรงฟังต้องพอพระทัยแน่ๆ


-   Medium shot อภัยมณีจรดปี่ขึ้นเตรียมเป่า / Long shot ท้าวสุทัศน์ลุกจากบัลลังก์ปัดปี่ของอภัยมณีหลุดจากมือกลิ้งไปกลางท้องพระโรง มเหสีประทุมเกสรตกใจห้ามไม่ทัน

ประทุมเกสร : เสด็จพี่!

-   Close up อภัยมณีตกใจ หันมองตามปี่ที่กลิ้งไป / ศรีสุวรรณก็ตกใจ / Medium shot ท้าวสุทัศน์ยืนตวาดสองโอรสด้วยความเดือดดาล ต่อหน้าเสนาอำมาตย์

ท้าวสุทัศน์ : รู้ไปถึงไหน อายไปถึงนั่น! ท้าวสุทัศน์แห่งกรุงรัตนา มีโอรสสองคน ส่งให้ไปเรียนวิชามาปกครองบ้านเมือง แทนที่จะเรียนวิชาการปกครองหรือการรบทัพจับศึกปกป้องพระนคร กลับไปเลือกเรียนดีดสีตีเป่า...พวกสนมนางในพวกนี้มันก็เรียนกันได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นเชื้อสายกษัตริย์ขัตติยราชอย่างพวกเจ้าด้วยซ้ำ

-   Medium shot อภัยมณีกับศรีสุวรรณรู้สึกอับอายที่ถูกบริภาษ

ท้าวสุทัศน์ : (หันมาทางศรีสุวรรณ) ส่วนเจ้า แทนที่จะคอยเตือนสติพี่ชายเจ้าให้นึกถึงวิชาที่เป็นประโยชน์ต่อบ้านเมือง ก็กลับเห็นดีเห็นงามไปรำกระบี่กระบอง เหมือนพวกละครเร่พเนจร หาสาระอะไรไม่ได้พอกัน!

อภัยมณี : ไม่ใช่อย่างนั้นนะพระเจ้าค่ะ เสด็จพ่อทรงฟังลูกก่อน...

ท้าวสุทัศน์ : เจ้ายังมีหน้ามาแก้ตัวอีกเหรอ ผู้ที่จะเป็นกษัตริย์ปกครองบ้านเมืองต่อไปในภายหน้ามัวแต่ลุ่มหลงในดนตรีการละเล่นประโลมโลกย์แล้วจะปกครองบ้านเมืองได้ยังไง ถ้ามีข้าศึกมารุกรานเจ้าจะไปนั่งเป่าปี่ให้พวกมันฟังเรอะ!!

ศรีสุวรรณ : เสด็จพ่อยังไม่ได้ทอดพระเนตรวิชาของพวกเราเลย จะทรงตัดสินได้ยังไงพระเจ้าค่ะว่าไม่ได้เรื่อง


-   Medium shot ท้าวสุทัศน์พิโรธตบหน้าศรีสุวรรณทันที /  Extream Close Up หน้าศรีสุวรรณที่หันไปตามแรงตบ ชา ดวงตาหลุบลงไม่เห็นสายตา

อภัยมณี : ศรีสุวรรณ!!

ประทุมเกสร : เสด็จพี่! พระทัยเย็นๆ ก่อนเถอะเพคะ

ท้าวสุทัศน์ : ไปซะ!! ออกไปจากกรุงรัตนา อยู่ไปก็อับอายขายหน้าไพร่ฟ้าประชาชน! ถ้ามีกษัตริย์ที่สนใจแต่เรื่องปี่กลองร้องรำ ก็อย่ามีเสียดีกว่า!!


-   Close up ศรีสุวรรณน้ำตาคลอน้อยใจระคนโกรธ ลุกหันหลังเดินออกจากท้องพระโรงทันที / Long shot อภัยมณีมองตามน้อง ท้าวสุทัศน์ยังคงเมินหน้าไม่ไยดี มเหสีประทุมเกสรร้องเรียก

ประทุมเกสร : ศรีสุวรรณ!

-   Close up อภัยมณีหันกลับมามองพ่อ น้ำตาคลอ พนมมือลาพ่อกับแม่ / Medium shot ท้าวสุทัศน์ยังเมินหน้าไม่รับไหว้

ประทุมเกสร : อภัยมณี! (ส่ายหน้าห้าม ไม่อยากให้ไป)

-   Long shot อภัยมณีเก็บปี่แล้วก้มหน้าเดินตามน้องออกไป

-   Fade out


-------------------------------Cut------------------------------


*ท้าวสุทัศน์สวมเทริดยอดน้ำเต้า (มงกุฎกษัตริย์อย่างในละคร)
ฉลององค์สีน้ำเงินเข้มแขนยาว กรองศอ สังวาล กางเกงครึ่งแข้งทับด้วยสนับเพลาและรัดพระองค์
*มเหสีประทุมเกสร ทรงเครื่องทอง กรรเจียกจร 2 ข้าง และมงกุฎบัลลังก์ครอบมวยใหญ่บนศีรษะ ชุดไทยศิวาลัย (เสื้อบรมพิมานแขนกระบอกสีนวล ห่มสไบทับปักทอง ผ้านุ่งจีบหน้านาง) กุณฑล สร้อยพระศอ สังวาล รัดพระองค์ กำไล
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กรกฎาคม 04, 2013, 01:50:31 PM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ bobenz

  • *
  • 5780
  • -1
Re: [TEST] บทโทรทัศน์ เรื่อง พระอภัยมณี
« ตอบกลับ #3 เมื่อ: มิถุนายน 27, 2013, 06:57:55 PM »
การเขียนบทละครโทรทัศน์สักเรื่องนึงไม่ใช่เรื่องง่าย พระอภัยมณ๊นี่แหละตัวยากเลยต้องถอดมาจากวรรณคดีคำกลอน บทพูดก็ต้องสนุกด้วย
กาฬทำได้ดีแล้วค่ะ สำหรับพี่นะ อ่านแล้วเห็นภาพชัดเจน ยังนั่งยิ้มตอนเปิดตัวพระอภัยอยู่เลย 555 นี่ยังลงไม่จบก็ปาดหน้าซะแล้ว พี่ไม่มีความสามารถ
ด้านนี้จริงๆว่ะ นึกมุมกล้องแพลนหน้าคนโน้นคนนี้ไม่ออก แต่แค่นี้ก็สนุกมากๆแล้ว เอาใจช่วยนะคะ เอามาลงเรื่อยๆล่ะ หางานให้ซะงั้น

ปล. ใครมีหนังสือพระอภัยมณีคำกลอน ฉบับสมบูรณ์ คัดมาฝากบ้างไรบ้างนะคะ จำเป็นต้องใช้อย่างยิ่ง พี่ก็จะช่วยหาต่อไป  :icon_neutral:

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
Re: [TEST] บทโทรทัศน์ เรื่อง พระอภัยมณี
« ตอบกลับ #4 เมื่อ: มิถุนายน 27, 2013, 11:13:13 PM »
ฮ่าๆๆๆ นอกจากจะย้ำด้วยวงเล็บ สองรอบแล้ว ตัวหนังสือยังสีแดงอีกต่างหาก คอสตูมนี่ต้องเป๊ะจริงๆ อิอิ

เขียนบทนี่รายละเอียดเยอะเหมือนกันเนอะ เมื่อก่อนพี่คิดแค่ คิดบทพูด บทกิริยา ฉาก ก็พอแล้ว นี่มีทั้งเอฟเฟกฉากมาหมด เหอๆๆๆ สู้ๆจ้า :icon_idea:

ออฟไลน์ rainbow

  • *
  • 2482
  • 0
  • เพศ: หญิง
Re: [TEST] บทโทรทัศน์ เรื่อง พระอภัยมณี
« ตอบกลับ #5 เมื่อ: มิถุนายน 27, 2013, 11:37:43 PM »
อยู่ห่างไกลยังช่วยหาไม่ได้แต่อยากบอกว่า อ่านแล้วจิ้นตามบทมันเริ่ดมากค่ะ
เมื่อไร้รัก   ไร้ชีวิต   ไร้จิตใจ

ยังอยู่ได้   แค่ร่างกาย    ไร้วิญญาณ

ออฟไลน์ นานะจัง

  • *
  • 7234
  • -3
  • เพศ: หญิง
  • นิศาอรพินท์
    • อีเมล์
Re: [TEST] บทโทรทัศน์ เรื่อง พระอภัยมณี
« ตอบกลับ #6 เมื่อ: มิถุนายน 28, 2013, 08:41:44 AM »
ประเดิมด้วยเรื่องยากมากๆเลย ตอนแรกนึกว่าจะลงบทบาดาลก่อน นอกจะเขียนบทแล้วยังมีกำกับเสื้อผ้าหน้าผม เอฟเฟค และก็คิวบู๊ อีกนะเนี่ย
เดี๋ยวเขียนบทโทรทัศน์แก้วนพเก้า มาลงบ้าง 5555   :icon_confused:

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
Re: [TEST] บทโทรทัศน์ เรื่อง พระอภัยมณี
« ตอบกลับ #7 เมื่อ: กรกฎาคม 04, 2013, 10:10:45 AM »

-   Medium shot อภัยมณีกับศรีสุวรรณหันมายิ้มให้กัน แล้วต่างคนต่างยื่นปี่กับกระบองมาตรงหน้าท้าวสุทัศน์ที่มองอย่างเข้าใจ



ที่ขีดใส้ใต้ พิมพ์ผิด? มันไม่น่าจะมองอย่างเข้าใจป่ะ? ไม่งั้นก็คงไม่ต้องถูกไล่ออกจากเมือง


อ่านแล้วแบบว่าบีบคั้นหัวใจสุด พ่อไม่เข้าใจตุ้ม เฮ้ย! พ่อไม่เข้าใจอภัยกะน้องศรี ฮ่าๆ มันเศร้าจริงๆน แต่พูดให้ฮาแค่นั้น

แต่ก็มาแอบฮาตอนท้ายอีก ว่ากะให้คอสตูมไม่ต้องคิด คุณทำตาม(ที่ชั้นบอก)อย่างเดียวว่างั้น^O^

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: [TEST] บทโทรทัศน์ เรื่อง พระอภัยมณี
« ตอบกลับ #8 เมื่อ: กรกฎาคม 18, 2013, 05:18:13 PM »
มาถึงเบรค 3 แล้ว เผื่อใครยังไม่รู้ กาฬรหัสย์จะลงคอมเมนต์ละเบรค(ละคร)นะคะ เหมือนเป็นช่วงคั่นโฆษณา
ไม่คิดว่าลองแต่งแล้วจะโอเคขนาดนี้ (ว่าแล้วก็ยังไม่ได้ไปไหว้ขอขมาและขออนุญาตท่านสุนทรภู่เลยที่เอามาแต่งเล่นๆ แต่เริ่มจะเป็นจริงเป็นจัง)

พี่ๆ น้องๆ หลายคนอ่านที่กาฬใส่เอฟเฟค ใส่มุมกล้อง คอสตูมไรพวกนี้เข้ามา บอกว่าเขียนบทโทรทัศน์ยากจัง ไม่เอาดีกว่า 
กาฬอยากจะบอกว่ามาเขียนเป็นเพื่อนกาฬเหอะ....pleaseeeeee.... อย่าให้กาฬเขียนอยู่คนเดียวเลย
จริงๆ นิยายของน้องๆ หลายคนที่ลงในบอร์ดก็จัดเป็นประเภทบทโทรทัศน์อยู่แล้วนะ  คือเน้นบทพูด หรือมีชื่อตัวละครที่พูดนำหน้า

ส่วนใหญ่แล้่ว คนเขียนบทโทรทัศน์เค้าก็ไม่ได้เขียนมุมกล้องเท่าไหร่หรอก เป็นหน้าที่ของผู้กำกับและตัดต่อที่จะดึงอารมณ์  แต่เพราะกาฬไม่ได้มีทีมงานจัดแสงฉากไฟโลเคชั่นไง เลยเล่นจัดเองเสร็จสรรพ

ใครที่กำลังเขียนบทโทรทัศน์เล่นๆ อยู่ เอามาลงซะดีๆ....เร็วๆ  :icon_wink:



ฉาก 8 นอกพระราชวัง (กรุงรัตนา)
เวลา กลางวัน (ต่อเนื่องกับฉาก 7)
ตัวละคร อภัยมณี / ศรีสุวรรณ / มเหสีประทุมเกสร / คุณท้าว / นางกำนัล 4 คน / ทหารเฝ้าหน้าตำหนัก 2 คน



-   Long shot ศรีสุวรรณถือกระบองของตนเดินลงมาจากพระตำหนักอย่างโมโหเสียใจ ผ่านทหารเฝ้ายามตรงบันได 2 คนคุกเข่าถวายบังคม อภัยมณีถือปี่วิ่งตามออกมา ศรีสุวรรณปาดน้ำตา เงยหน้าเก็บกลั้นความรู้สึก

อภัยมณี : ศรีสุวรรณ! เดี๋ยวก่อน

-   Medium shot ศรีสุวรรณหันกลับมาหาพี่ อภัยมณีเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าน้อง

อภัยมณี : เจ้าจะไปที่ไหนศรีสุวรรณ

ศรีสุวรรณ : (ถอนใจ) ก็คงจะร่อนเร่พเนจรไปเรื่อยๆ ไปให้ไกลจากกรุงรัตนา

อภัยมณี : พี่ว่าเจ้าอย่าเพิ่งวู่วามเลย วันนี้เสด็จพ่อทรงกำลังกริ้ว ไว้รอให้พระอารมณ์เย็นลงก่อนแล้วเราค่อยไปกราบทูลอธิบายดีกว่า

ศรีสุวรรณ : เสด็จพ่อทรงขับไล่เราออกจากเมืองแล้ว เสด็จพี่ก็ทรงได้ยิน แล้วจะให้หม่อมฉันทนอยู่ให้อับอายขายหน้าอีกหรือพระเจ้าค่ะ


-   Close up อภัยมณีก้มหน้าพูดไม่ออก ใจหนึ่งก็รู้สึกเช่นเดียวกับคำพูดของศรีสุวรรณ อีกใจก็ยังลังเลไม่อยากจากบ้านจากเมืองไป

อภัยมณี : แล้วเราจะไปที่ไหนได้ ที่ๆ พวกเรารู้จักพอจะพึ่งพาอาศัยได้ก็มีแต่สำนักทิศาปาโมกข์ แต่ถ้าหากกลับไปก็คงอับอายขายหน้าท่านอาจารย์ไม่ต่างกัน อุตส่าห์ร่ำเรียนวิชากับพวกท่านเพื่อกลับมาปกครองบ้านเมือง แต่กลับถูกเสด็จพ่อขับไล่ไสส่ง

ศรีสุวรรณ : (สีหน้าไม่พอใจ) ทำไมเสด็จพี่ถึงได้รับสั่งเหมือนคนหมดอาลัยอย่างนั้น เป็นเชื้อสายกษัตริย์ขัตติยราชสมควรท้อถอยหรือพระเจ้าค่ะ พวกเราเองก็ใช่ว่าจะไม่เคยลำบากยากเข็ญ ตอนเรียนวิชากับท่านอาจารย์นอนกลางดินกินกลางทรายก็เคยมาแล้ว แผ่นดินคงมีสักแห่งให้เราได้พักพิง หม่อมฉันเชื่อว่าตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าจะไปที่ไหนด้วยวิชาที่ร่ำเรียนมาเราจะไม่มีทางอับจนหรอกพระเจ้าค่ะ


-   Medium shot อภัยมณีนิ่งคิดตามคำพูดของน้อง หันกลับไปมองปราสาทราชวังเบื้องหลังอย่างอาลัย / Close Up อภัยมณีหันกลับมาถามศรีสุวรรณ

อภัยมณี : แน่ใจแล้วหรือศรีสุวรรณ ว่าจะไปจริงๆ

ศรีสุวรรณ : เสด็จพ่อทรงเข้าพระทัยว่าการขึ้นครองกรุงรัตนาจะต้องศึกษาเล่าเรียนการเมืองการปกครองสำหรับกษัตริย์ แต่หม่อมฉันจะพิสูจน์ให้ทรงเห็นว่าการเป่าปี่ของเสด็จพี่กับการรำกระบี่กระบองของน้อง นอกจากจะเอาตัวรอดได้แล้ว เราจะต้องได้ดีไม่แพ้การขึ้นครองกรุงรัตนา...เสด็จพี่จะทรงไปกับหม่อมฉันมั้ยพระเจ้าค่ะ


-   Medium shot อภัยมณียิ้มฟัง มองหน้าศรีสุวรรณที่รอคอยคำตอบ

อภัยมณี : ตกลง พี่จะไปกับเจ้าด้วย

-   Medium shot สองพี่น้องยิ้มให้กันอย่างยินดี ประสานมือแทนคำมั่นว่าจะไม่ทอดทิ้งกัน

ประทุมเกสร : อภัยมณี ศรีสุวรรณ...เดี๋ยวลูก!

-   Medium shot อภัยมณีและศรีสุวรรณหันกลับไปตามเสียงเรียกของพระนางประทุมเกสร / Long Shot พระนางประทุมเกสรเดินลงมาจากปราสาทตรงมาหาทั้งสอง มีคุณท้าว 1 คนและนางกำนัล 4 คนเร่งเดินตามหลังมา

อภัยมณี / ศรีสุวรรณ : เสด็จแม่!

-   Medium shot พระนางประทุมเกสรตรงเข้ามาจับมือจับแขนลูกทั้งสอง สีหน้าคร่ำครวญ คุณท้าวและนางกำนัลคุกเข่ารออยู่ข้างหลัง / Medium shot อภัยมณีและศรีสุวรรณรีบก้มกราบพระนางประทุมเกสรยังตกใจ

ศรีสุวรรณ : ลูกทูลลาพระเจ้าค่ะ เสด็จแม่

อภัยมณี : ลูกก็เช่นกันพระเจ้าค่ะ

ประทุมเกสร : จะไปไหนกันลูก


-   Medium shot ทั้งสองลุกขึ้นตามแรงดึงของมารดา ก่อนจะมองหน้ากันอย่างไม่รู้จะตอบว่าอย่างไรดี / Close up พระนางประทุมเกสรมองหน้ารอคอยคำตอบ

ประทุมเกสร : เสด็จพ่อทรงกริ้วไม่นานหรอกลูก ไว้พระอารมณ์เย็นๆ แล้วลูกค่อยเข้าไปกราบพระบาทขอพระราชทานอภัย แล้วค่อยไปเสาะหาพฤฒาจารย์ท่านอื่นเรียนการศึกการปกครองใหม่นะลูก

อภัยมณี : ลูกตัดสินใจแล้วพระเจ้าค่ะ เสด็จแม่ และลูกคงไม่สามารถเรียนอะไรได้อีกตราบใดที่เสด็จพ่อยังทรงเข้าพระทัยว่าวิชาของลูกเป็นเรื่องน่าอับอายไร้แก่นสาร เพราะนั่นเท่ากับลูกหมิ่นเกียรติอาจารย์ของลูกเอง

ประทุมเกสร : โธ่ ลูก ไม่ไปไม่ได้หรือลูก แม่เชื่อว่าเสด็จพ่อคงจะทรงกริ้วไม่นานหรอก...นะ ลูกนะ...

ศรีสุวรรณ : ลูกคงจะทนอยู่อย่างอับอายขายหน้าไม่ได้ ลูกจะพิสูจน์ให้เสด็จพ่อทรงเห็นว่าพวกเราสามารถยืนหยัดได้ด้วยวิชาของพวกเรา

ประทุมเกสร : แม่ไม่มีทางโน้มน้าวจิตใจลูกๆ ได้เลยใช่มั้ย อภัยมณี ศรีสุวรรณลูกแม่

อภัยมณี : ลูกขอถวายสัญญาว่าลูกจะกลับมาพระเจ้าค่ะ


-   Close up พระนางประทุมเกสรกอดลูกทั้งสองอย่างอาลัย / Close up หน้าศรีสุวรรณและอภัยมณีที่ซบลงบนไหล่มารดาคนละข้าง / Extream Close Up พระนางประทุมเกสรน้ำตาไหลอาบ แต่ไม่สะอื้น

ประทุมเกสร : แล้วแม่จะรอนะลูก...

-   Close up อภัยมณีและศรีสุวรรณผละออก สีหน้าเศร้า และไหว้ลามารดา

อภัยมณี : กราบทูลลาพระเจ้าค่ะ เสด็จแม่

ศรีสุวรรณ : รักษาพระพลานามัยด้วยนะพระเจ้าค่ะ


-   Medium shot อภัยมณีและศรีสุวรรณถอยห่างและเดินจากไปอย่างอาลัยอาวรณ์ไม่ต่างจากมารดา / Medium shot / Soom in พระนางประทุมเกสรมองลูกทั้งสองจากไปทั้งน้ำตา รำพันคุณท้าวคนสนิท

ประทุมเกสร : ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วยนะคุณท้าว ลูกของเราเพิ่งจะได้กลับมาแท้ๆ ก็ต้องจากไปซะล่ะ แล้วเมื่อไรจะได้พบกันอีกก็ไม่รู้

-   Close up คุณท้าวเงยหน้ามองพระนางประทุมเกสรอย่างเห็นใจ / Long shot อภัยมณีและศรีสุวรรณเดินไปถึงหน้าประตูวังแล้วก็หันกลับมามองพระมารดาอีกครั้ง แล้วตัดสินใจเดินออกไป / Extream Close Up พระนางประทุมเกสรมองตามไปยังทิศทางที่ลูกทั้งสองเดินผ่านประตูวังออกไปอย่างอาลัย


-------------------------------Cut------------------------------


ฉาก 9 ในพระตำหนัก (กรุงรัตนา)
เวลา กลางวัน (ต่อเนื่องกับฉาก 8 )
ตัวละคร ท้าวสุทัศน์ / มเหสีประทุมเกสร / คุณท้าว / นางกำนัล 4 คน



-   Long shot / Pan พระนางประทุมเกสรเดินกลับเข้ามาในพระตำหนัก พยายามเช็ดน้ำตาให้แห้ง กลับมาเจอท้าวสุทัศน์นั่งรออยู่บนพระแท่น / Medium shot พระนางประทุมเกสรชะงักเมื่อเผชิญหน้ากับพระสวามี / Medium shot ท้าวสุทัศน์นั่งเท้าหมอนขวานอย่างมึนตึง

ประทุมเกสร : เสด็จพี่!

-   Medium shot ท้าวสุทัศน์เก็บกลั้นอารมณ์โกรธระคนเสียใจผิดหวัง เค้นเสียงพูดลอยๆ

ท้าวสุทัศน์ : ไปซะได้ก็ดี มีลูกสองคนแต่ไม่เอาไหนซักคน สู้ไม่มีจะดีกว่า!

-   Long shot แล้วลุกจากพระแท่นเดินผ่านหน้าพระมเหสีเข้าไปในห้องด้านใน พระนางประทุมเกสรมองตามด้วยความรู้สึกอัดอั้นตันใจแต่ก็แสดงอารมณ์อ่อนไหวออกมามากกว่าพระสวามี / Medium shot น้ำตาที่เหือดแห้งไปแล้วไหลลงมาอีกครั้ง เป็นทุกข์กับปัญหาความบาดหมางระหว่างโอรสและพระสวามีที่ไม่รู้จะมีวันได้กลับมาบรรจบพบกันอีกหรือไม่


-------------------------------Cut------------------------------


*คุณท้าวสวมเสื้อบรมพิมานลูกไม้ระบายชายเสื้อ นุ่งโจง เข็มขัดคาดเอว มีสไบแพรห่มกลัดเข็มกลัด เกล้ามวยสูงเหน็บหวีสับลงทองปักปิ่นนคร
*นางกำนัลห่มสไบจักรีอัดกลีบสีพื้น ผ้านุ่งจีบหน้านางสีเข้มเป็นแบบแผนเหมือนกันทั้ง 4 คน สวมสร้อยคอเส้นเล็กๆ ผมเสยปล่อยสยายยาว
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กรกฎาคม 18, 2013, 05:20:12 PM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ นานะจัง

  • *
  • 7234
  • -3
  • เพศ: หญิง
  • นิศาอรพินท์
    • อีเมล์
Re: [TEST] บทโทรทัศน์ เรื่อง พระอภัยมณี
« ตอบกลับ #9 เมื่อ: กรกฎาคม 19, 2013, 01:16:57 PM »
มาถึงเบรค 3 แล้ว เผื่อใครยังไม่รู้ กาฬรหัสย์จะลงคอมเมนต์ละเบรค(ละคร)นะคะ เหมือนเป็นช่วงคั่นโฆษณา
ไม่คิดว่าลองแต่งแล้วจะโอเคขนาดนี้ (ว่าแล้วก็ยังไม่ได้ไปไหว้ขอขมาและขออนุญาตท่านสุนทรภู่เลยที่เอามาแต่งเล่นๆ แต่เริ่มจะเป็นจริงเป็นจัง)

พี่ๆ น้องๆ หลายคนอ่านที่กาฬใส่เอฟเฟค ใส่มุมกล้อง คอสตูมไรพวกนี้เข้ามา บอกว่าเขียนบทโทรทัศน์ยากจัง ไม่เอาดีกว่า 
กาฬอยากจะบอกว่ามาเขียนเป็นเพื่อนกาฬเหอะ....pleaseeeeee.... อย่าให้กาฬเขียนอยู่คนเดียวเลย
จริงๆ นิยายของน้องๆ หลายคนที่ลงในบอร์ดก็จัดเป็นประเภทบทโทรทัศน์อยู่แล้วนะ  คือเน้นบทพูด หรือมีชื่อตัวละครที่พูดนำหน้า

ส่วนใหญ่แล้่ว คนเขียนบทโทรทัศน์เค้าก็ไม่ได้เขียนมุมกล้องเท่าไหร่หรอก เป็นหน้าที่ของผู้กำกับและตัดต่อที่จะดึงอารมณ์  แต่เพราะกาฬไม่ได้มีทีมงานจัดแสงฉากไฟโลเคชั่นไง เลยเล่นจัดเองเสร็จสรรพ

ใครที่กำลังเขียนบทโทรทัศน์เล่นๆ อยู่ เอามาลงซะดีๆ....เร็วๆ  :icon_wink:

 

รอทำเอกสารเสร็จแล้วจะ มาลงเทวปักษี นะจ๊ะน้องกาฬรหัสย์

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
Re: [TEST] บทโทรทัศน์ เรื่อง พระอภัยมณี
« ตอบกลับ #10 เมื่อ: กรกฎาคม 20, 2013, 07:49:18 PM »
เบรคนี้เหมือนจะสั้น(รึเปล่า?)
หรืออาจเพระาเหตุการณ์มันมีน้อย ซีนอารมณ์ส่วนใหญ่

ไม่รู้จะพูดไรมาก รออ่านและเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ^^

พี่ก็อยากแต่งบ้าง แต่ขี้เกียจ เหอๆๆ

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: [TEST] บทโทรทัศน์ เรื่อง พระอภัยมณี
« ตอบกลับ #11 เมื่อ: มกราคม 13, 2014, 08:15:04 PM »
มาถึงเบรค 3 แล้ว เผื่อใครยังไม่รู้ กาฬรหัสย์จะลงคอมเมนต์ละเบรค(ละคร)นะคะ เหมือนเป็นช่วงคั่นโฆษณา
ไม่คิดว่าลองแต่งแล้วจะโอเคขนาดนี้ (ว่าแล้วก็ยังไม่ได้ไปไหว้ขอขมาและขออนุญาตท่านสุนทรภู่เลยที่เอามาแต่งเล่นๆ แต่เริ่มจะเป็นจริงเป็นจัง)

พี่ๆ น้องๆ หลายคนอ่านที่กาฬใส่เอฟเฟค ใส่มุมกล้อง คอสตูมไรพวกนี้เข้ามา บอกว่าเขียนบทโทรทัศน์ยากจัง ไม่เอาดีกว่า 
กาฬอยากจะบอกว่ามาเขียนเป็นเพื่อนกาฬเหอะ....pleaseeeeee.... อย่าให้กาฬเขียนอยู่คนเดียวเลย
จริงๆ นิยายของน้องๆ หลายคนที่ลงในบอร์ดก็จัดเป็นประเภทบทโทรทัศน์อยู่แล้วนะ  คือเน้นบทพูด หรือมีชื่อตัวละครที่พูดนำหน้า

ส่วนใหญ่แล้่ว คนเขียนบทโทรทัศน์เค้าก็ไม่ได้เขียนมุมกล้องเท่าไหร่หรอก เป็นหน้าที่ของผู้กำกับและตัดต่อที่จะดึงอารมณ์  แต่เพราะกาฬไม่ได้มีทีมงานจัดแสงฉากไฟโลเคชั่นไง เลยเล่นจัดเองเสร็จสรรพ

ใครที่กำลังเขียนบทโทรทัศน์เล่นๆ อยู่ เอามาลงซะดีๆ....เร็วๆ  :icon_wink:

 

รอทำเอกสารเสร็จแล้วจะ มาลงเทวปักษี นะจ๊ะน้องกาฬรหัสย์


จะได้อ่านมั้ยเนี่ย  เทวปักษี อ่ะ    a53
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**