ตอนที่ 1
ณ สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ หลังจากพระอินทร์ได้ส่งเทพบุตรไปกำจัดเหล่ายักษ์อันธพาล ความสงบสุขที่ควรเกิดขึ้นกลับต้องมลายหายไป
เมื่อเหล่่าบรรดาอสุรีมเหสีของยักษาได้ขึ้นมาอาละวาด อย่างไร้ความยำเกรง
"หยุด!" พระอินทร์พร้อมเหล่าเทวดา นางฟ้า ออกมาประจันหน้ากับนางยักษ์
"ไม่เพคะ พระองค์ทรงเป็นถึงบุรุษเทพผู้ยิ่งใหญ่ ไฉนจะมารังแกพวกหม่อมฉัน หากทรงกระทำเช่นนั้นทั้งสามภพคงจะติเตียนพระองค์เป็นเเน่"
"บรรลัยกัลป์!" พระอินทร์ชี้หน้านางยักษ์อย่างไม่พอใจ
"เอาสิเพคะ ส่งเทพบุตรสักองค์ออกมาจัดการพวกหม่อมฉันเลย"
"เราจะไม่ทำอะไรเจ้า กลับไปซะ พาพวกพ้องของเจ้ากลับไป เราไม่อยากรังแกผู้ไม่มีทางสู้"
"หม่อมฉันคิดว่าพระองค์ทรงขี้ขลาดเสียอีก" ศิขรวดี ยักษีอีกตนหัวเราะ
"พวกหม่อมฉันคงต้องทูลลา แต่ว่าอีกไม่นานหม่อมฉันมั่นใจว่า พระสวามีของพวกหม่อมฉัน จะกลับมาถล่มวิมานของพระองค์แน่นอน" ทัศนีย์ กล่าวอย่างอาฆาต
"ทูลลาเพค่ะ" ปุสรา กล่าวปิดท้ายก่อนหายตัวไป
"องค์อัมรินทร์พระเจ้า้ค่ะ" มาตุลีที่กำลังจะเอ่ยบางอย่างต้องชะงัก เมื่อพระอินทร์ยกหัตถ์ขึ้นขัด
"ตอนนี้เทพบุตร หิรัญ สุวรรณ ภาณุมาศ และ วิรุฬห์ได้ลงไปจุติแล้ว หากจตุรยักษ์ฟื้นขึ้นมาจริงพวกเขาจะจัดการตามหน้าที่ของตนเองได้ แต่สำหรับนางยักษีทั้ง 4 ตน อีกไม่นานจะมีผู้ที่เหมาะสมจัดการอย่างแน่นอน" พระิือินทร์ตรัสแล้วแย้มสรวล
มาจะกล่าวบทไป ถึงอัปสรวิไลทั้งสี่องค์
ด้วยใกล้สิ้นบุญญาจึงปลดปลง จำต้องลงจุติ ณ แดนดิน
เป็นเหตุให้วิมานต้องหม่นหมอง ไม่สมปองดังจิตคิดถวิล
จึงพร้อมไปเข้าเฝ้าองค์อัมรินทร์ ภูบดินทร์จึงประทานพรไป
เพชรอัปสรจงจุติเมืองบาล นงคราญไพลินฉิมพลีไสว
มรกต บุษรางามวิไล จุติในแดนดินถิ่นโลกา
เมื่อพระอินทร์ได้ให้พร นางฟ้าทั้งสี่จบ ก็ได้ประทาน เพชร บุษราคัม มรกต และไพลิน แก่นางฟ้า
"จงนำมณีทั้งสี่ไปด้วย มณีทั้งสี่จะเป็นอาวุธที่สามารถกำจัดเหล่ายักษีได้ก็ต่อเมื่อ พวกมันถูกใช้พร้อมกันเท่านั้น เมื่อลงไปแล้วจงทำแต่ความดีสร้างสมบุญญาบารมีเพื่อว่า หากสิ้นบุญจะได้กลับมายังวิมานของพวกเจ้า"
เมื่อนางฟ้าทั้งสี่รับมณีประจำกาย ละอองสีทองก็เปล่งประกายออกมาจากกายของแต่ละองค์ ก่อนค่อยๆเจือจางเเละหายไปพร้อมกับร่างเทพอัปสรทั้งสี่ ...