ยินดีต้อนรับสู่บ้านอบอุ่นของคนรัก บอย สพล ชนวีร์

ฟิค....ภัทรศัย-นิศาเทวี (ภาคต่อตามจินตนาการ)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ bobenz

  • *
  • 5780
  • -1
Re: ฟิค....ภัทรศัย-นิศาเทวี (ภาคต่อตามจินตนาการ)
« ตอบกลับ #15 เมื่อ: มีนาคม 15, 2015, 02:28:05 PM »
เมื่อได้รับประทานอนุญาต  เทวนาคาจึงถวายบังคมทูลลาพร้อมมุ่งสู่ภพมนุษย์อีกคราดังเสียงเรียกร้องจากดวงหทัย

วันที่  20  ธันวาคม 2547  เที่ยงบินแอร์เอเชีย  THB  จากท่าอากาศยานดอนเมืองได้แตะลานเวย์สนามบินนานาชาติภูเก็ตผู้โดยสารได้ทยายกันเดินลากสำภาระ ออกจากตัวสนามบิน  สาวสวยวัยประมาณ  28  ใส่ชุดเดรสสีขาวผมยาวสวมแว่นกันแดดสีดำเดินลากสำภาระทักทายกับผู้ชายใส่เสื้อสูทสีน้ำเงิน

“พี่วิทย์ คิดถึงอากงจังเลย ท่านเป็นยังไงบ้างคิดถึงนิดบ้างมั๊ย”

“คิดถึงสิ  คุณหนูใจร้ายจบปริญญาโทแล้วไม่รีบกลับมาท่านเป็นห่วง”

ชายหนุ่มอายุประมาณ 30  พูดคุยอย่างสนิทสนมก่อนจะลากประเป๋าให้แล้วเดินนำมาที่รถ บีเอ็ม คันงามสีดำพร้อมเปิดประตูรถ  หญิงสาวก้าวเข้าไปนั่งเบาะด้านหลัง  รถเคลื่อนตัวออกจากสนามบินมุ่งสู่อำเภอป่าตอง...หาดป่าตองที่ตั้งของโรงแรมขนาดห้าดาว SEAQEEN 

“อานิด...คิดถึงจริงมาให้อาโกวกอดเลื้อหน่อย” หญิงวัยกลางคนแต่งกายด้วยชุดราคาแพง พูดทักทายเมื่อมาถึงที่หมาย

“อาโกวนิดก็คิดถึงทุกคน” พูดพร้อมกับสวมกอดและเดินตามผู้เป็นน้าเข้าไปด้านใน

“อานิด ...อั๊วคิดถึงเลื้อมากรูมั๊ยหา...อานิคมกับอาสุพรรณษาถ้ายังอยู่คงภูมิใจในตัวเลื้อ..”

“อากง....นิดคิดถึงอากงมาก...ฮื่อๆ” หลานสาวสวมกอดกับผู้เป็นปู่ที่รับช่วงดูแลเธอแต่จากพ่อและแม่ตั้งแต่เธออายุเพียง 19 ปี

เมื่อครั้งธอเรียนปริญญาตรีธุระบริหารธุระกิจอยู่ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ปี1  เธอได้รับแจ้งข่าวร้ายจากมาเก๊าว่าผู้เป็นบิดาและมารดาได้เสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุทางทะเลเรือสำราญที่ท่านทั้ง 2 ได้โดยสารไปจมลง....เป็นความเจ็บปวดที่สุดในชีวิตของเธอ...เธอรักทะเลและผูกพันกับทะเลอย่างประหลาดเธอโตขึ้นมากับทะเลเพราะกิจการโรงแรมอยู่มีหาดและท้องทะเลที่ขึ้นชื่อว่าสวยที่สุดแห่งนึงของโลกก็ว่าได้....และเธอก็เกลียดทะเลเพราะทะเลมาพรากจากคนที่เธอรักไปอย่างไม่มีวันกลับเช่นกัน






ออฟไลน์ bobenz

  • *
  • 5780
  • -1
Re: ฟิค....ภัทรศัย-นิศาเทวี (ภาคต่อตามจินตนาการ)
« ตอบกลับ #16 เมื่อ: มีนาคม 15, 2015, 02:31:30 PM »
“คุณนิศารัตน์ครับ ...ไปพักผ่อนเถอะครับเดี๋ยวคืนนี้ต้องเหนื่อยกับการต้อนรับแขก”

เธอสะดุ้งตื่นจากภวังค์และตอบรับชายหนุ่มว่า

“ค่ะ  พี่วิทย์”


ห้อง  VIP  สุดหรูตกแต่งประดับประดาอย่างสวยงาม  แขกในงานล้วนแต่งตัวสวยงามด้วยเป็นคนมีชื่อเสียง คนใหญ่คนโตในจังหวัด เซเลบชื่อดัง  ลูกรัฐมนตรี   นักข่าว  ต่างเดินกันขวักไขว่จับกลุ่มพูดคุย  ดื่มกินของเลี้ยงบนโต๊ะบุฟเฟ่ร์  เจ้าของงานในชุดราตรีสีน้ำเงินเดินต้อนรับทักทายแขกคนสำคัญ พร้อมเพื่อนสาวในกลุ่ม 

“ดอกไม้สำหรับคนสวยครับผม” ผู้ชายรูปหล่อใส่สูทสีเท่าวัยไล่เลี่ยกันเดินเข้ามาพร้อมดอกไม้ช่อโต

“เอกภพ ...”  เสียงทักทาย พร้อมน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย

“นิด...ไม่เอาน่าเอกรักนิดนะ ...นิดจะไม่ให้โอกาสเอกหน่อยเหรอ?”

“เอาเป็นว่านิดขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่เอกมีให้นิดล่ะกัน”

ขณะที่ทุกคนกำลังจับกลุ่มทำกิจกรรมต่างๆภายในงาน  สายผู้คนต้องพากันจับจ้อง ชายรูปงามแถมมีออร่าอย่างประหลาดชายในทักซิโด้สีดำ  และผู้ติดตามในสูทสีเขียวเข้มเดินเข้างานพร้อทสะกดสายตาผู้คนในงานให้จับจ้องใบหน้าหล่อคิ้วคมเข้ม  แม้ดูดุดันแต่มีมุมอ่อนโยน  รูปงามราวกับเทพบุตร ...เจ้าชายในฝันของผู้หญิง พ.ศ.นี้

“ท่านเจ้าสัวครับ ...นี่ท่านชายภัทร ท่านพึ่งจะมาเปิดห้องพักที่โรงแรมเราเมื่อเย็น”

“ประวิทย์แย่มากมีเจ้ามีนายมาพักกับไม่แจ้งฉัน  กระหม่อมขอประทานอภัยที่ต้อนรับบกพร่อง ...อากัลยาไปเรียกอานิดมาดูแลท่านสิ”

หญิงสาววัยกลางคนรีบเดินแหวกฝูงชนในงานเดินมุ่งหน้าไปหาหลานสาวทันที

“อานิด  มาอยู่กับอาพิมตรงนี้เองหาตั้งนาน  อานิดไปตาอาไปดูแลแขกพิเศษเร็ว” 

หญิงสาวเจ้าของงานเดินตามผู้เป็นอาพร้อมซักถามตลอดทาง

“แขกพิเศษ ใครหรออาโกว”

“พระองค์เจ้าภัทรศัย  ระหว่างที่ท่านประทับที่โรงแรมเราอากงให้อานิดเป็นคนคอยดูแลท่าน”


ออฟไลน์ bobenz

  • *
  • 5780
  • -1
Re: ฟิค....ภัทรศัย-นิศาเทวี (ภาคต่อตามจินตนาการ)
« ตอบกลับ #17 เมื่อ: มีนาคม 15, 2015, 02:35:07 PM »
“อานิดมาแล้ว ป๊า”

ชายหนุ่มรูปงามหันมาตามเสียง ...สายตามองข้ามไปยังผู้หญิงที่อยู่ด้านหลัง  เธอยังคงสวยงามตามแรงบุญวาสนาที่ได้กระทำมาในหลายๆภพ ...หน้ากลม..ตาคม..หน้าหวานแม้ผิดแปลกตาไปจาก นิศาชลหรือนิศาเทวีในการก่อน  แต่รูปโฉมถือว่าสวยเสมอกันแค่แปรเปลียนไป ไม่ได้รูปโฉมคงเดิม  เมื่อพินิจล้วจึงรอยยิ้มน้อยๆบ่งบอกความพอใจให้อีกฝ่าย ...

“หม่อมฉันนิศารัตน์  วิจิตรไพบูลย์  ถวายบังคมท่านชายมังคะ”

ใบหน้ายิ้มแย้มเดินตามหญิงสาวเข้าไปในงาน  หญิงสาวแนะนำท่านชายให้คนนั้นคนนี้ในงานได้รู้จักและได้จับมือทักทายกันตามธรรมเนียมนิยมสมัยใหม่  พร้อมนำอาหารและเครื่องดื่มมาให้

“คุณนิดครับ ผมขออนุญาตเรียกคุณว่าคุณนิดนะครับ  ผมดื่มน้ำเปล่าครับ”

“ได้ค่ะ เดี๋ยวนิดจะไปหยิบมาให้ใหม่นะคะ”

หญิงสาวเอาอกเอาใจท่านชายที่มาใหม่ตามที่ปู่สั่งมา  ทำให้ลูกชายนักธุรกิจหนุ่มไฮโซที่ตามจีบหญิงสาวมานานนึกอิจฉาด้วยท่าทีที่เหมือนฝ่ายหญิงจะเปิดให้ชายผู้มาใหม่ในขณะที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นจะมีท่าทีแบบนี้กับชายคนไหนมาก่อน

“วันพร่งคุณนิดว่างมั๊ย เราอยากจะไปทำบุญเลยอยากชวนคุณนิดไปด้วยถ้าคุณนิด...”

“ไปได้มังคะหม่อม ดิฉันเองก็อยากจะไปไหว้พระอยู่พอดีเหมือนกัน” 
สายตาที่มองหญิงสาวอย่างถนอมอ่อนโยนไม่มีทาทีแทะโฉมเหมือนสายตาผู้ชายสมัยนี้  ระหว่างที่มองตอนที่อยู่เคียงกันยามปกติแม้ยามอีกฝ่ายเผลอ มีแต่ความสเน่หาละเป็นห่วงเสมอมาในว่าชาติไหน...ภพใด...สายตาของภัทรศัยก็จะมองด้วยสายตาเดิม  จนเลิกงานยามดึกต่างคนต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อน ....

เวลา 09.00 น.  ของวันรุ่งขึ้น  นิศารัตน์และท่านชายภัทรได้โดยสารรถของโรงแรม  มุ่งหน้าสู่วัดวัดสุวรรณคีรีวงก์ ตำบลป่าตอง   นิศารัตน์ในชุดกระโปรงยาวคลุมเข่าเดินตามท่านชายในชุดลำลองสีขาวทั้งตัว เมื่อเดินมาถึงบันไดพระอุโบสถ์พญานาคสีเขียว  2 ตน ได้ออกมาจากรูปสลักประดับราวบันได  และทำความเคารพเทวนาคาที่เสด็จมาเยือนโดยหญิงสาวไม่สามารถเห็นเหตุการณ์นี้ มีเพียงภัทรศัยและนาคาผู้ติดตามเท่านั้นที่เห็น   ภัทรศัยได้ทำบุญถวายสังฆทานร่วมกับนิศารัตน์สมใจปรารถนา  ชายหนุ่มหวังให้หญิงสาวไม่ได้รับอันตรายจากเหตุเพศภัยในอีก 5 วันข้างหน้า...

“คุณนิดรู้มั๊ยพญานาคเป็นเทวนักสัตว์ที่พิทักษ์ศาสนาทั้งศาสนาพราหม์และศาสนาพุทธมานานแล้ว”

“ทราบกระหม่อม ...พระพุทธองค์ท่านก็เคยเสวยชาติเป็นพญานาคเช่นกัน”

“จนบัดนี้เรายังชื่อว่าพญานาคยังทำหน้าที่พิทักษ์ศาสนา...พิทักษ์ความดี...และพิทักษ์คนดี”

“ตระกูลของหม่อมฉันเป็นคนจีนมังคะ  ปกติจะเชื่อและศรัทธาในพญามังกรกันมากกว่า...  แต่หม่อมสนใจและศรัทธาในพญานาคราชไม่น้อยกว่าพญามังกรเลย”

ท่านชายแย้มสรวลตอบรับอย่างพึงใจ 


ออฟไลน์ bobenz

  • *
  • 5780
  • -1
Re: ฟิค....ภัทรศัย-นิศาเทวี (ภาคต่อตามจินตนาการ)
« ตอบกลับ #18 เมื่อ: มีนาคม 15, 2015, 02:37:34 PM »
ในวันต่อมา นิศารัตน์ได้ออกไปทำกิจกรรมสงเคราะห์เด็กผู้ด้อยโอกาสและเยี่ยมบ้านพักคนชรา นำของไปบริจากกับกลุ่มเพื่อนสนิท  พิมรวี  ลูกสาวเซเลบดังภูเก็ตทั้งวันจึงไม่ได้อยู่กับภัทรศัย

“นิด ..แกนิดูจะรักเด็กเนอะ”

“เออวะ  ฉันว่าเค้าน่าสงสารอ่ะแกเกิดมาก็ไม่มีทั้งพ่อทั้งแม่....”

“จ้า...แม่นางงาม”

“อายุเกินแล้ว...พิมขอบใจนะที่มาส่ง”

“วันรืนแกจัดงานปาร์ตี้คริสต์มาสอีฟที่หน้าหาดใช่ปะ แล้วเจอกัน”

“อีก 2  วันเจอกันเพื่อน บ๊าย”

เมื่อเพื่อนกลับไปแล้ว เธอจึงมาเดินเล่นที่ชายหาดยามพระอาทิตย์กำลังจะตกเห็นขอบตะวันครึ่งดวงระหว่างฟ้ากับทะเลหน้าแปลกเพียงวันเดียวไม่ได้เจอหน้าท่านชายภัทร หญิงสาวกับรู้สึกเงาใจและคิดถึงอย่างประหลาด เป็นความรู้สึกอยากจะรู้ว่าอีกฝ่ายตอนนี้ทำอะไรรู้อยู่ที่ไหน ใช่สิ...เป็นถึงท่านชายคงมีภารกิจให้ทำเยอะแน่  คงไม่คิดถึงคนที่พึ่งจะเจอกันแค่ 2วันที่แล้วหรอก

เช้าวันที่ 23 ธันวาคม เอกภพมาหานิศารัตน์ที่โรงแรม   

“นิด ..ไปเที่ยวเกาะกันมั๊ย  เราเตรียมเรือรอนิดอยู่แล้วเราชวนพิมไปด้วย”

“แต่นิดไม่อยากไป”   พูดพร้อมสายตาสอดส่องมองหาใครซักคน
ลิฟท์โรงแรมลงมาที่ชั้น 1 และลิฟท์ก็เปิดออกมาพร้อมท่านชายภัทรและคนสนิทอีก 2คน  หญิงสาวเผยยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจ  เอกภพสีหน้าไม่สบอารมณ์ทันที

“อรุณสวัสดิ์คุณนิด ...กำลังจะไปไหนกันครับ”

“คือเอกเค้าชวนนิดไปเที่ยวหมู่เกาะ ...แต่นิดไม่อยากไป”

“ไปเถอะครับผมอยากให้คุณนิดใช้ช่วงเวลานี้อยู่กับเพื่อน...กับครอบครัว...คนที่คุณแคร์และเค้าแคร์คุณให้มากที่สุด”

นิศารัตน์หน้าเหยทันที ส่วนเอกภพก็เอ่ยปากชวนพอเป็นมารยาท

“ไปด้วยกันมั๊ยขอรับกระหม่อม”


ออฟไลน์ bobenz

  • *
  • 5780
  • -1
Re: ฟิค....ภัทรศัย-นิศาเทวี (ภาคต่อตามจินตนาการ)
« ตอบกลับ #19 เมื่อ: มีนาคม 15, 2015, 02:39:51 PM »
“ไม่ละครับ  เที่ยวให้สนุกนะครับ” 

ภัทรศัยและนาคาติดตามเดินออกไปจากโรงแรมแล้วหายตัวไปอย่างรวดเร็ว นิศารัตน์มองตามแทบไม่ทันในที่สุดก็จำใจต้องไปล่องเรือเที่ยวกับเอกภพ

เอกภพ...นิศารัตน์...และพิมรวีโดยสารเรือยอร์ชของเอกภพล่องไปตามท้องทะเล  ความสวยงามของทะเลอันดามันที่นิศารัตน์ไม่ได้มาชมนานแล้วทำให้รู้สึกเพลิดเพลิน  และเรือก็จอดทอดสมอที่อ่าวมาหยาหนุ่มสาวลงไปดำผุดดำถ่ายในชุดดำน้ำลึกที่เตรียมพร้อมมากับเรือ  อุทยานปะการังในท้องทะเลมันเคยสวยงามกว่านี้ ....แม้ความจริงเวลานี้ยังสวยอยู่แต่นิศารัตน์กลับรู้สึกว่าเมื่อกาลครั้งนึงนานมาแล้วมันเคยสวยงามกว่านี้มาก...ไม่ใช่เมื่อครั้งตอนเป็นเด็กก่อนไปเรียนเมืองนอกที่เคยมาดำน้ำเล่นกับพิมและเอก...แต่เหมือนเคยเห็นที่ไหนซักแห่งนึงว่ามันสวยไม่มีอะไรจะเปรียบเลย....หมู่ปลามาแหวกว่ายด้วยความยินดี สวยงาม ทั้งปลานกแก้ว...ปลานีโม ...ปลาดอนลี่ ... แถมมีกุ้งขนาดเล็กว่ายผ่านไปด้วย...

………ครอบแก้วเทวนาคาเครื่องทรงสีทองกับเทวนารีสไบสีชมพู ได้เดินชมอุทยานปะการังสีสวยไปด้วยกัน....

เหมือนตกอยู่ในภวังค์...แล้วถูกกะตุกขึ้นมาจากน้ำอย่างรวดเร็ว ....

“นิด....เป็นอะไรรึเปล่า”

“ยัยนิด..เกิดอะไรขึ้นเป็นตะคริวหรอ? ทำไมตัวแกจมลงไปเรื่อยๆล่ะ”

“ไม่รู้สิรู้สึกแปลกๆ ...” หญิงสาวแปลกใจที่อยู่ๆก็มีภาพแปลกๆแวบเข้ามาในหัวทั้งที่เมื่อก่อนก็ไม่เคยเป็นแบบนี้เลย

“ไม่ดีแล้วแหละ กลับกันเถอะถ้างั้น” เอกภพเอ่ยด้วยความเป็นห่วง

เรือหันหัวมุ่งหน้ากลับเกาะภูเก็ตทันที ...ภายหลังความสนุกกลายเป็นความไม่สนุกเสียแล้ว.....

ยามเย็นเมื่อกลับมาถึงโรงแรมนิศารัตน์มองหาท่านชายภัทร  แต่เมื่อไม่เจอก็ได้แต่รู้สึกเซ็งและผิดหวัง


ออฟไลน์ bobenz

  • *
  • 5780
  • -1
Re: ฟิค....ภัทรศัย-นิศาเทวี (ภาคต่อตามจินตนาการ)
« ตอบกลับ #20 เมื่อ: มีนาคม 15, 2015, 02:42:32 PM »
วันที่ 24  ธันวาคม  วันคริสต์มาสอีฟตามความเชื่อของชาวคริสต์  นิศารัตน์เดินลงมาจากห้องพักพร้อมกองการ์ดกองใหญ่เดินมาหาประวิทย์  ผู้จัดการโรงแรม SEAQEEN 

“พี่วิทย์ให้ใครก็ได้ช่วยส่งการ์ดพวกนี้ที่ไปรษณีย์ให้นิดที”

“ได้ครับคุณหนูเดี๋ยวผมจัดการให้”

“อากงอยู่ที่ไหนคะพี่วิทย์”

“ท่านพึ่งกลับขึ้นไปที่ห้องชั้นบนครับคุณหนู”

“ขอบคุณค่ะ”

นิศารัตน์เดินขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้น  27 ของโรงแรมแล้วจากนั้นก็เดินไปเคาะประตูห้องของท่านประธานกรรมการโรงแรม

“เชิญ”

“อากงนิดพร้อมแล้วค่ะ  นิดอยากจะเริ่มเรียนรู้ที่จะช่วยงานกิจการของเราแล้ว”

“หลานพึ่งกลับมา อากงก็อยากให้หลานได้พักผ่อนเที่ยวเล่นกับเพื่อนกับฝูงก่อน  ยังไม่ต้องรีบร้อนพร้อมเมื่อไหร่ค่อยเรียนรู้”

“นิดสังหรณ์ใจไม่ดีเลย  นิดอยากอยู่กับอากง  ช่วยงานอากงไวไวจัง”

“งั้นวันนี้หลานไปเดินตรวจโรงแรมเป็นเพื่อนอากง วันนี้เป็นวันก่อนวันคริสต์มาสแขกเข้าเยอะ  ปะ”

นิศารัตน์เดินประคองอากง ที่แม้ท่านจะสุขภาพแข็งแรงและยังเดินเหินได้ดีแต่ก็ยังต้องมีไม้ตะพดไว้ช่วยพยุงเวลาเดินปกติปู่กับหลานเดินไปตามชั้นต่างๆห้องต่างๆที่อยู่ภายในโรงแรม  นิศารัตน์ตั้งใจเล่าเรียนจนจบการศึกษาบริหารธุรกิจ กิจการโรงแรมจากเมืองนอกตั้งใจจะมาช่วยงานอากงและอาโกวที่ยังเป็นสาวโสดไม่ได้แต่งงาน  แต่ถ้ารู้เลยว่าวันเวลาของตนเองในภพมนุษย์เหลือน้อยลงเต็มที  และความฝันที่วดหวังไว้ก็ไม่มีวันเป็นจริง.........

สองปู่หลานมาหยุดที่ระเบียงชั้นที่  13  ของโรงแรมที่ยืนออกไปเห็นวิวทะเล และบรรดาแขกชาวต่างชาติที่นอนอาบแดดที่หาดส่วนตัวของโรงแรมด้านหน้า  ที่ระเบียงชั้นนี้เป็นพื้นที่ของสระว่ายน้ำ ซึ่งก็มีแขกมาใช้บริการหนาตา  วันนี้นิดต้องการใช้เวลาอยู่กับอากงของเธอทั้งวัน.....

ออฟไลน์ bobenz

  • *
  • 5780
  • -1
Re: ฟิค....ภัทรศัย-นิศาเทวี (ภาคต่อตามจินตนาการ)
« ตอบกลับ #21 เมื่อ: มีนาคม 15, 2015, 02:46:07 PM »
ตกค่ำมีปาร์ตี้ที่ริมหาดซึ่งนิศารัตน์จัดงาน ปาร์ตี้คริสต์มาสอีฟ มีอาหารทะลเปิ้งย่าง  และมีดนตรีบรรเลงสำหรับแดนซ์เนื่องจากเธอเป็นสาวนักเรียนนอกเธอจึงมีมุมของสาวสมัยใหม่ที่ให้ความสำคัญกับกิจกรรมในเทศกาลของตะวันตกจึงชวนกลุ่มเพื่อนมาสนุกสนานนับ 10 คนที่สนิทซึ่งในงานนี้ก็มีพิมรวีและเอกภพมาร่วมงานด้วยเช่นกัน

“นิด...โอเคนะ” เอกภพถามด้วยความเป็นห่วง

“นิดโอเค..ไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย”  หญิงสาวตอบกลับอีกฝ่ายทันที

“นิด....เอกอ่ะ  ของนิดเป็นโค้กนิดไม่ดื่มแอกอฮอล์  ของเอกเบียร์”  พิมรวีส่งเครื่องดื่มให้

“ขอบใจนะพิม  ปะพิม...เอกเราไปรวมกลุ่มกับพวกจอยกันดีกว่าปะ” 

งานปาร์ตี้ส่วนตัวของเจ้าของโรงแรมก็จัดแบบสนุกสุดเหวี่ยงมีเสียงหัวเราะเฮฮาพูดคุยสังสรรค์กันแบบออกรส  เพราะนี้เป็นงานส่วนตัวมีแต่กลุ่มเพื่อนสนิททุกอย่างไม่ดูเป็นทางการเหมือนงานเลี้ยงตอนรับนิดกลับมาจากเมือกนอกเมื่อ  4 วันก่อน

วันที่ 25  ธันวาคม  เมื่อนิศารัตน์ลงมาถึงล๊อบบี้โรงแรมด้านล่าง  ก็พบกับภัทรศัยและนาคาคนสนิทรออยู่แล้วพร้อมดอกกุหลาบแดงช่อใหญ่

“สุขสันต์วันคริสต์มาสครับคุณนิด” ภัทรศัยยืนดอกไม้ช่องามให้

“ขอบพระทัยมังคะ”  หญิงสาวเขินจนหน้าเปลี่ยนสีเป็นสีแดง

“คุณนิดลงไปเดินเล่นริมหาดกับผมได้มั๊ยครับ”

“ยินดีมังคะ”

ท่านชายรูปงามกับหญิงสาวเดินตามกันออกไปโดยคนสนิทผู้ติดตามยืนอยู่ห่างๆไม่ได้ตามไปด้วย ทั้งคู่เดินเลียบชายหาดเหมือนคู่รักมาเที่ยวออกเดทด้วยกันในสายตาผู้คนแถวนั้น

“คุณนิด..คุณดูสิท้องทะเลที่นิ่งสงบ...ความสงบมันทำให้มนุษย์ไม่ได้ระวังตัวว่าหายนะอาจจะกำลังจะมา”

“ค่ะกระหม่อม...ดิฉันกับเพื่อนๆก็มักจะพูดกันบ่อยๆ คำคมว่า ก่อนพายุใหญ่จะมาท้องทะเลก็เงียบสงบแบบนี้เสมอ”

“บางทีมันอาจจะยิ่งกว่าพายุ....พรุ่งนี้ผมจะกลับแล้ว....ผมเป็นห่วงคุณนะ...”

“ท่านชายกำลังจะบอกอะไรดิฉันรึเปล่ามังคะ?”

ไม่มีคำตอบมีแต่สายตาที่รักและเป็นห่วงที่จ้องมองนิ่ง  ทำให้หญิงสาวหัวใจเต้นระรัว ความเงียบเข้ามาทดแทนก่อนที่อีกฝ่ายจะเป็นฝ่ายผละออกและจากไป

“ผมคงไม่รบกวนคุณนิดแล้ว...ผมขอตัวก่อนนะครับ”

ท่านชายเดินไปหาลูกน้องแล้วลูกน้องอีกคนมาก็รถเบนซ์สีน้ำเงินมารับและรถก็เคลื่อนตัวออกไป  นิศารัตน์นำดอกไม้ไปจัดใส่แจกันไว้ที่ห้องพักของตัวเอง 



ออฟไลน์ bobenz

  • *
  • 5780
  • -1
Re: ฟิค....ภัทรศัย-นิศาเทวี (ภาคต่อตามจินตนาการ)
« ตอบกลับ #22 เมื่อ: มีนาคม 15, 2015, 02:48:07 PM »
เอกภพแวะมาหานิศารัตน์ตอนบ่ายพร้อมหิ้วกระเป๋าวิคตองรุ่นใหม่มาให้เป็นของกำนัลเอาใจสาว

“เอกฝากพี่ชายถือมาฝากรุ่นใหม่เลยนะ  เมอรี่คริสต์มาสจ้านิด”

“ขอบใจนะเอกแต่...ทีหลังเอกไม่ต้องซื้อมาเผื่อนิดก็ได้ไม่รู้สิบางที...นิดอาจจะไม่ได้ใช้มัน”

“ทำไมล่ะนิด...อ๋อนิดไม่ได้อยากได้ของเอกแต่ถ้าเป็นของท่านชายนั่นนิดคงยินดีสินะ...ใช่สิเอกไม่ได้มีเกียรติแบบท่านชายนั่น”

“มันไม่ใช่แบบนั้นนะเอก”

“นิดก็บอกสิว่านิดไม่ได้รักท่านชายนั่น” 

นิศารัตน์ได้แต่นิ่งเงียบไป  เอกภพเอากระเป๋ายัดใส่มือเธอแล้ว เขาก็เดินหนีอกไปอย่างเสียใจและเจ็บปวด

................ฉันขอโทษนะเอก....................

วันที่ 26  ธันวาคม 2547   ในเวลา 07.30  นิศารัตน์ได้ลงไปวิ่งจอกกิ้งออกกำลังกายบนถนนเลียบริมหาดจนกระทั่งเวลา 07.59 น. เธอรู้สึกผิดสังเกตุพื้นดินจู่ๆก็สั่นไหวจนเธอแทบจะทรงตัวไม่อยู่ซักพักนึงเป็นเวลา3-4นาทีและมีเหตุการณ์บางอย่างผู้คนทั้งนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติและชาวไทยแห่กันลงไปดูอะไรในทะเล หญิงสาวอยากรู้อยากเห็นจึงแหวกฝูงชนลงไปดูด้วย  ผู้คนต่างวิจารณ์เหตุการณ์ตรงหน้าที่อยู่ๆน้ำทะเลหายไปต่อหน้าต่อตา  นิศารัตน์ได้สติว่าเป็นสัญาญาณเตือนภัยสึนามิ  เธอจึงรีบวิ่งออกไปพร้อมตะโกนเตือนว่า


“หนีเร็ว !!!!!  วิ่ง!!!!!  ….get away…get away…!!!”


หลังจากนั้นไม่นานคลื่นยักษ์ขนาดสูงเสียดฟ้าก็ทยานเข้าหาฝั่งราวกับมัจจุราชพร้อมกับเสียงกรีดร้องระทมดังตามมาจากด้านหลังผู้คนหลายคนพากันวิ่งหนีตายเพื่อหาทางขึ้นเขาความแรงของคลื่นน้ำและแรงดันในการทำลายล้างกระแทกทำลายสิ่งปลูกสร้างที่ขวางหน้าแล้วดูดกลืนเป็นมหาวังน้ำวนดูดทุกสรรพสิ่งลงไปก้นทะเล ...คลื่นน้ำไล่หลังมาแต่คนไทยและชาวต่างชาติก็มีน้ำใจให้การช่วยเหลือกันตอนการหนีเอาชีวิตรอด .....


ออฟไลน์ bobenz

  • *
  • 5780
  • -1
Re: ฟิค....ภัทรศัย-นิศาเทวี (ภาคต่อตามจินตนาการ)
« ตอบกลับ #23 เมื่อ: มีนาคม 15, 2015, 02:52:47 PM »
ใต้มหาสมุทรอินเดียตามคำเรียกขานใหม่ของมนุษย์ในสมัยนี้  วังบาดาลวิมานแห่ง  ภัทรศัยเทวนาคา  เจ้าของวิมานทิพยวูบไหวด้วยกระสับกระส่ายหาได้อยู่ดินแท่นศิลาประทับไม่.....ด้วยญาณทิพย์เชื้อสายเดียวกันที่สื่อถึงกันทำให้รับรู้ว่าองค์พญาอนันตนาคราชทรงได้พลิคตัวอย่างรุนแรงทำให้บนพื้นภิภพกำลังประสบธรณีภัยและอุทกภัยพร้อมๆกันในหลายๆมุมของโลกเวลาที่จะได้อยู่ด้วยกันกำลังจะมาถึงแต่...มันไม่ควรจะลงเอยแบบนี้เลย...

“แง่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

“คุณครับส่งมือมาเร็วเดี๋ยวผมช่วย”

เมื่อวิ่งมาถึงทางขึ้นเนินนิศารัตน์ต้องเจอกับสิ่งที่อยากจะตัดสินใจ เด็กวัย 5  ขวบพลัดพรากจากผู้ปกครองถูกทิ้งไว้ด้านหลัง  คลื่นน้ำมหานทีกำลังไล่หลังมาติดๆ ถ้าเราไม่สนใจเด็กคนนี้จะต้องตาย...ถ้าช่วยเด็ก...เสี้ยววินาที นิศารัตน์หันหลังย้อนกลับไปคว้าเด็กและส่งให้ผู้ชายคนนั้น

“ช่วยพาเค้าไปต่อให้รอดนะคะ”

ขณะนั้นคลื่นได้มาทันและดูดดึงร่างนิศารัตน์ไปต่อหน้าต่อตาชายหนุ่มคนนั้น..แรงดูดของน้ำได้ดูดกินผู้คนและสรรพสิ่งที่ขวางทางถูกดูดลงไปกับน้ำทะลเด้วย...ก่อนจะสิ้นสติเธอถูกพาดเข้าอย่างรุนแรงจากไม้ที่เป็นซากของบ้านเรือนผู้คนที่ถูกทำลายและดูดดึงมาตามแรงคลื่น.....

แสงสว่างจ้าและสถานที่สวยงามวิจิตรตระการตา...โถงที่งดงามระยิบระยับ..แวววาบ...หญิงสาวค่อยๆระคองตัวลุกขึ้นนั่งแบบมึนๆ  สายตาที่พร่ามัวเริ่มสว่างชัด ...ก้มลงมองตัวเองแล้วตื่นตะหนกเครื่องแต่งกายของตนได้แปรเปลี่ยนเป็นชุดสีทองอร่ามเป็นชุดเครื่องทรงแบบโบราณที่เคยเห็นตามภาพวาดของจิตกร ...

“คุณปลอดภัยแล้ว....”

นิศารัตน์หันไปมองตามเสียงที่ได้ฟังแล้วก็ได้แปลกใจ ชายที่เห็นตรงหน้าเค้าไม่ใช่คน...มีแสงสว่างเรืองรองสีทองแทบจะทิ่มตาที่เห็นในคราแรก  ผมยาวสยายกับผมใส่เครื่องทรงโบราณสีทองอร่ามตา ลักษณะงดงาม...ดูยังไงก็ไม่ใช่คน

“ดิฉันตายแล้วหรือคะ”

“ไม่คุณยังไม่ตาย...ที่นี่ไม่ใช่สวรรค์ ...ไม่ใช่โลกของวิญาณ...ที่นี่คือนาคภพ...ผมเป็นพญานาค...ภัทรศัยเทวนาคา”

..เหมือนเคยได้ยินชื่อนี้ที่ไหน  ขณะที่อีกฝ่ายยังมึนงงอยู่ภัทรศัยนั่งลงเคียงข้างพร้อมดึงอีกฝ่ายเข้ามากอด........

ภาพเหตุการณ์ในอดีตชาติเหมือนถูกเรียกคืน....ภีรภัทรกับนิศาชล....ภัทรศัยเทวนาคากับนิศาเทวี...ภัทรศัยเทวนาคากับพราหมณ์สายชล....และภัทรศัยเทวนาคากับนิศารัตน์ในขณะนี้ ......เทวนาคาหนุ่มติดตามเราไปทุกชาติทุกภพ.......น้ำตาค่อยรินออกมาด้วยความตื้นตัน.....

“ผมเสียใจด้วยอากงของคุณเสียแล้วพร้อมกับโรงแรมของคุณที่ได้พังลง ...อาโกวของคุณรอดเค้าจะได้เงินประกันภัยทั้งหมดและจะย้ายไปอยู่กรุงเทพพร้อมทั้งตั้งมูลนิธีเยียวยาครอบครัวผู้เสียชีวิตและเด็กกำพร้าจากภัยพิบัติครั้งนี้....คุณเอกภพเพื่อนของคุณคือ เทพธิดาทิพยอาภาในกาลก่อน...ชาตินี้เค้าตกหลุมรักคุณเป็นผลมาจากเค้าติดค้างคุณเรื่องเพลิงประลัยในกาลนั้นเค้าเสียใจมากที่คุณจะเป็นผู้หายสาปสูญและเค้าจะบวชให้คุณตลอดชีวิต....ส่วนคุณพิมรวีเพื่อนของคุณในกาลก่อนเค้าคือ เทพธิดาพันธิราพวกคุณมีวาสนาต่อกันถึงเกิดมาเป็นเพื่อนกันในพบชาตินี้”

“ตั้งแต่บัดนี้ไปฉันจะไม่จากคุณไปไหนอีก ภัทรศัยที่รักของฉัน   ฉันเป็นฝ่ายปล่อยให้คุณรอฉันมานานเกินไปแล้ว”


 ................... จบ บริบูรณ์ ............................

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: มีนาคม 15, 2015, 05:08:37 PM โดย bobenz »

ออฟไลน์ bobenz

  • *
  • 5780
  • -1
Re: ฟิค....ภัทรศัย-นิศาเทวี (ภาคต่อตามจินตนาการ)
« ตอบกลับ #24 เมื่อ: มีนาคม 15, 2015, 02:59:17 PM »
:-X ไม่ได้เข้ามาอ่านเสียนาน พอมาอ่าน คู่นี้ทีไร เศร้าทุกที เมื่อไรจะสมหวังเสียที นะ

เจอเม้นต์นี้ในกระทู้นี้แหมร่มรู้สึกผิด ... ทิ้งปมจนลืมต่อไปนานแล้ว แต่ฟิคที่แตะเหตุการณ์ สึนามิ แบบผิวเผินหวังว่าคงไม่ดราม่าเนอะ 55555 w6

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: ฟิค....ภัทรศัย-นิศาเทวี (ภาคต่อตามจินตนาการ)
« ตอบกลับ #25 เมื่อ: มีนาคม 17, 2015, 08:58:25 PM »
คิดว่าพี่โบว์เบนซ์จะไม่มาต่อฟิคเรื่องนี้ซะแล้ว

จบแล้วเหรอ  กาฬคิดว่ามันน่าจะยาวกว่านี้ได้อีกหน่อยนะเนี่ย

แต่มีบางคำที่ไม่เข้าใจ อย่างคำว่า เทวนักสัตว์  คือไรอ่ะคะ จริงๆ พอจะเดาได้ว่าพี่โบว์เบนซ์หมายถึงอะไร  แต่มันไม่มีบัญญัติไว้กาฬหารากศัพท์ไม่เจอ อยากรู้ว่ามีคำนี้จริงๆ รึเปล่า

แล้วก็ ตำแหน่งที่ใช้   พระองค์เจ้า  ใช้คำเรียกสั้นๆ ว่า  พระองค์ชาย หรือ  พระองค์(ตามด้วยชื่อเล่น)  ถ้า  ท่านชาย  คือตำแหน่ง  หม่อมเจ้า ค่ะ   

ส่วน มังคะ  อันนี้ก็ไม่รู้ว่าสมัยนี้ยังใช้คำนี้อยู่จริงๆ เหรอ   อ้างอิงตามนิยายเรื่อง  ปริศนา  ก็ใช้  เพคะ 
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ bobenz

  • *
  • 5780
  • -1
Re: ฟิค....ภัทรศัย-นิศาเทวี (ภาคต่อตามจินตนาการ)
« ตอบกลับ #26 เมื่อ: มีนาคม 18, 2015, 12:17:34 PM »
คิดว่าพี่โบว์เบนซ์จะไม่มาต่อฟิคเรื่องนี้ซะแล้ว

จบแล้วเหรอ  กาฬคิดว่ามันน่าจะยาวกว่านี้ได้อีกหน่อยนะเนี่ย

แต่มีบางคำที่ไม่เข้าใจ อย่างคำว่า เทวนักสัตว์  คือไรอ่ะคะ จริงๆ พอจะเดาได้ว่าพี่โบว์เบนซ์หมายถึงอะไร  แต่มันไม่มีบัญญัติไว้กาฬหารากศัพท์ไม่เจอ อยากรู้ว่ามีคำนี้จริงๆ รึเปล่า

แล้วก็ ตำแหน่งที่ใช้   พระองค์เจ้า  ใช้คำเรียกสั้นๆ ว่า  พระองค์ชาย หรือ  พระองค์(ตามด้วยชื่อเล่น)  ถ้า  ท่านชาย  คือตำแหน่ง  หม่อมเจ้า ค่ะ   

ส่วน มังคะ  อันนี้ก็ไม่รู้ว่าสมัยนี้ยังใช้คำนี้อยู่จริงๆ เหรอ   อ้างอิงตามนิยายเรื่อง  ปริศนา  ก็ใช้  เพคะ


ขอบคุณมาก แต่ขี้เกียจแก้ ... แค่แปลงเป็นฟิคให้อ่านกันเล่นๆสนุกๆเฉยๆ ไม่ได้จริงจังเผยแพร่ที่อื่น
เอาเป็นว่าใครสงสัยอะไรก็อ่านคอมเม้นต์กาฬล่ะกัน  555 ซะงั้น w22