ยินดีต้อนรับสู่บ้านอบอุ่นของคนรัก บอย สพล ชนวีร์

มารำลึกถึง เกราะกายสิทธิ์ ด้วยการแต่งบทสนทนา ขึ้นเอง กันเถอะ

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ วิกานต์

  • *
  • 41
  • 0
  • **********น้องอัมวิกานต์จ้า-*************

เชิญแต่งเรื่องเกี่ยวกับ  เกราะกายสิทธิ์ ในรูปแบบ บทสนทนา  ต่างๆของนักแสดงในเรื่องตามความคิดของตนเองเถถะ
url=http://imagehost.compgamer.com/getimg.php?img=157488bfaf.jpg][/url]

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
ท่ามกลางม่านหมอกแห่งนิมิตอันเลือนราง

อังคาส  :  "นั่นใคร?!...เราถามว่านั่นใคร?"
บัวแย้ม :  "หม่อมฉันเอง"
อังคาส  :  "บัวแย้ม!!"

ร่างบอบบางในม่านหมอกค่อยๆ เด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ ในสายพระเนตรนักรบแห่งดาวพิฆาต...บัวแย้ม...นางดูงดงามและสดใสกว่าทุกครั้งที่พระองค์เคยเห็น ราวกับทุกข์หนักทุกสิ่งอันได้ถูกปลดเปลื้องสิ้นแล้ว

อังคาส  :  "บัวแย้ม...เจ้า?...เราไม่คิดเลยว่าจะได้พบเจ้าอีก"
บัวแย้ม  :  "หม่อมฉันสิ้นบุญในชาตินี้แล้ว การจะได้กลับมาพบกับพระองค์...หรือทุกๆ คนย่อมมีเพียงแค่ปาฏิหาริย์เท่านั้น...และอีกไม่นาน หม่อมฉันก็จะได้ไปในดินแดนที่ห่างไกล"
อังคาส  :  "เจ้าใจร้ายมากนะ บัวแย้ม  เจ้าจากเราไปทั้งที่เรายังหาคำตอบของหัวใจให้ตัวเองไม่ได้...เราไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะร่ำลาเจ้า"
บัวแย้ม  :  "พระโอรสอังคาสต่างหากที่พระทัยร้าย...พระทัยร้ายกับบัวมาตลอด"

สรรพนามที่แทนตัวเปลี่ยนแปลง ดังตัดพ้อ

อังคาส  :  "ถ้าหากเจ้าหมายถึงการกระทำที่เราทำต่อเจ้า...เราไม่รู้ว่าเราควรจะแสดงให้เจ้าเห็นยังไง...บัว...เจ้าอย่าไปไหนได้มั้ย ให้เราได้มีโอกาสแสดงให้เจ้าเห็นว่าแท้จริงแล้ว เราห่วงใยเจ้า อยากคุ้มครองปกป้อง อยาก..."

บัวแย้มส่ายหน้าช้าๆ

บัวแย้ม  :  "บัวไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้วเพคะ บัวกำลังจะต้องไป"
อังคาส  :  "เจ้ากำลังจะไปที่ไหน? บัว"

พระทัยที่ร้อนรนเฝ้ารอคอยคำตอบ ครั้งหนึ่งยามที่พระองค์มีสิ่งสูงค่าอยู่ในอุ้งหัตถ์ พระองค์กลับไม่อาจรักษาไว้ได้ ยามนี้ราวกับคว้าได้บัวแก้วบอบบางกลับมา บัวดอกนั้นก็กำลังจะลอยจากไป

บัวแย้ม  :  "บัวไม่รู้ ดวงวิญญาณของบัวจะต้องล่องลอยไปเพื่อกำเนิดใหม่ อาจจะเป็นที่ๆ ไกลแสนไกล"
อังคาส  :  "แล้ว...เราจะได้พบกันอีกมั้ย อีกนานแค่ไหนกว่าเราจะได้พบเจ้าอีก บัวแย้ม"
บัวแย้ม  :  "หากบัวยังมีบุญพอ บัวจะเฝ้ารอพระโอรส...ไม่ว่านานแค่ไหน  ไกลแค่ไหน...แต่หัวใจของบัวจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง"

สองมือเรียวบางถูกยึดไว้ด้วยหัตถ์แกร่งถ่ายทอดความรู้สึกทั้งมวล ดวงหน้างามแดงเรื่อยามสบเนตรคม

อังคาส  :  "ไม่ว่านานแค่ไหน...ไกลแค่ไหน...เราจะตามหาเจ้าให้พบให้ได้ และเราจะแสดงให้เจ้าเห็น ให้เจ้าได้รับรู้ความรู้สึกทั้งหมดของเรา...บัวแย้ม ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ไหนก็ตาม"
บัวแย้ม  :  "บัวจะรอพระโอรส"

ม่านหมอกหนาทึบอวลเข้ามาครอบคลุมทุกสิ่งให้ตกอยู่ในอนธกาล พร้อมกับพรากหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาไปด้วย...จากไปไกล...เหลือเพียงสายลมหนาวที่พัดผ่านรอบวรกาย

อังคาส  :  "บัว!!"

พระโอรสอังคาสสะดุ้งตื่นจากนิทรา ไม่มีม่านหมอกมัวดังในนิมิต ไม่มีร่างบอบบางที่คุ้นเคย หากกลิ่นหอมระรวยหวานดังเกสรบงกชยังเจือจางอยู่ภายในห้องบรรทม
สัมผัสอ่อนนุ่มในอุ้งพระหัตถ์ทำให้พระองค์ต้องก้มลงทอดพระเนตร กลีบบุษกรสีชมพูปรากฏอยู่ในฝ่าพระหัตถ์

กลีบบัวบางเบาเพียงแค่กลีบเดียว หากทำให้พระองค์ระลึกถึงนิมิตที่ผ่านพ้นมาได้อย่างแม่นยำ มิอาจลืมเลือนได้ ทรงกำกลีบบัวไว้แนบพระหฤทัย


อังคาส  :  "บัวแย้ม...ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ไหน...เราจะตามหาเจ้าให้พบ ถึงจะนานแค่ไหนก็ตาม"






โปรดให้อภัยด้วย   กาฬรหัสย์กำลังอยู่ในโหมดรั่วอย่างรุนแรง   เนื่องจากทำการบ้านไม่ได้
มันก็เลยออกมาเป็นเยี่ยงนี้    :-X :-X
 :-\ :-\ :-\ :-\ :-\
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ นานะจัง

  • *
  • 7234
  • -3
  • เพศ: หญิง
  • นิศาอรพินท์
    • อีเมล์
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด เจ๊งมากน้องกาฬ มาแต่งต่อด่วนเลย ได้ใจมั่กทั้งเรื่องราวและสำนวนในการเล่าเรื่อง  :-* สุดยอดๆ

ออฟไลน์ PakWaRN

  • *
  • 234
  • 0
    • อีเมล์
หวานเห็นด้วยกับพี่นานะจังอย่างแรงเลยคะพี่กาฬฯ

แต่งต่อด้วยนะคะ  :-* :-*

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
มันจะแต่งต่อออกรึเปล่าก็ไม่รู้อ่ะ
เพราะตอนที่แต่งเนี่ย  สดเลย  แล้วในหัวมีแค่นี้จริงๆ 
ง่า  ไว้วันหลังพี่รั่วแล้ว  จะมาแต่งใหม่นะ  แต่ไม่รู้ว่าจะต่อจากของเดิมได้รึเปล่า
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ PakWaRN

  • *
  • 234
  • 0
    • อีเมล์
มันจะแต่งต่อออกรึเปล่าก็ไม่รู้อ่ะ
เพราะตอนที่แต่งเนี่ย  สดเลย  แล้วในหัวมีแค่นี้จริงๆ 
ง่า  ไว้วันหลังพี่รั่วแล้ว  จะมาแต่งใหม่นะ  แต่ไม่รู้ว่าจะต่อจากของเดิมได้รึเปล่า

ได้เลยคะพี่ เมื่อไรเมื่อนั้นคะ หวานรอได้ :-* ;D ;D

ออฟไลน์ ไชยกร

  • *
  • 158
  • 0
  • เพศ: หญิง
    • อีเมล์
มาขอเปิดด้วยคู่วันพุธแล้วกัน เห็นบทน้อยอยู่พอดี

พุทธรัตน์ยืนเหม่อมองไปยังฟากฟ้าไกลในราตรีกาล อาธารผู้แอบเฝ้ามองทุกอิริยาบทก็มิได้วางตาไปแต่ใดเลย กระทั่งนางหันมาเห็นเข้า
พุทธรัตน์ "ใครหนะ..."
อาธาร ......
พุทธรัตน์ "อาธาร... เรารู้ว่าเป็นเจ้า"
อาธารยังคงนิ่งไม่ตอบสนอง นักรบผูทรงเกราะประจำวันพุธจึงใช้พลังของเกราะกายสิทธิ์เพื่อดึงตัวผู้ร้ายปากแข็งออกมา
อาธาร "โอ๊ย..." เราร้องขึ้นเบาๆพลางกระเด็นออกมาจากที่ซ่อนทรุดอยู่ตรงหน้าพระธิดาพุทธรัตน์
พุทธรัตน์มองอาธารด้วยสายตาที่ไม่ค่อยชอบใจ
พุทธรัตน์ "ถ้าเจ้าอยากจะคุยกับเราก็เข้ามา อยากจะสู้รบ หรือช่วงชิงเกราะ เราก็มิหวั่น แต่อย่าเอาแต่ลับๆล่อๆแบบนี้ อาธารคนที่เราเคยเจอคนนั้นหายไปไหน"
อาธาร "ถ้าจะหมายถึงคนที่คอยช่วงชิงเกราะกายสิทธิ์เมื่อครานั้นข้าพระองค์ขอกราบทูลว่ามันผู้นั้นได้ตายไปแล้ว"
พุทธรัตน์ "เหลือเพียงอาธารคนที่ไม่มีความมั่นใจคนนี้นาเหรอ"
อาธาร "ข้าพระองค์ละอายใจ ข้าพระองค์ไม่รู้ ไม่รู้แม้แต่ความรู้สึกของตนเอง"
พุทธรัตน์ "ถ้าเจ้ายังตัดสินใจเลือกข้างไม่ได้ก็อย่าพึ่งคิดสำนักผิดหรือละอายใจเลย" พุทธรัตน์ว่าแล้วก็จะเดินหนีไป
อาธาร "เดี๋ยวพระเจ้าข้า... ข้าพระองค์... ขอประทานอภัยที่คงต้องเลือกความกตัญญู" อาธารว่าแล้วก็ลุกขึ้นคว้ามือพุทธรัตน์ไว้แน่น
พระธิดาพุทธรัตน์พยายามสะบัดมือ และถอยห่างนางเรียกดาบออกมาอย่างฉับพลันแลพร้อมที่จะต่อสู้
พุทธรัตน์ "ไหนเจ้าบอกว่าอาธารคนที่คอยพยายามช่วงชิงเกราะของเราตายไปแล้วไง แล้วนี่มันอะไรกัน"
อาธาร "ตอนแรกข้าพระองค์ก็คิดเช่นนี้น แต่ความกตัญญูทำให้อาธารคนนั้นต้องฟื้นขึ้นมาใหม่ ส่งเกราะกายสิทธิ์มาให้ข้าพระองค์เถิด"
พุทธรัตน์ "ไม่มีทาง..." เมื่อมิอาจหว่านล้อมได้อาธารจึงหลีกเลี่ยงการรบมิได้เช่นกัน


"ยุคลเดช"
  “ถึงเพลิงผลาญไป่ล้าง ชีวัน ถึงนทีบ่บั่น ชีพด้วย ถึงดาบสักร้อยพัน ฉีกร่าง รานฤๅ ถึงบ่ถึงคราวม้วย ดับได้มีฤๅ”
http://my.dek-d.com/07_70407/writer/view.php?id=564006

ออฟไลน์ นานะจัง

  • *
  • 7234
  • -3
  • เพศ: หญิง
  • นิศาอรพินท์
    • อีเมล์
พุทธรัตน์ อาธาร แบบว่าตอนนั้นที่พี่ดูนะ อยากให้ พุทธรัตน์ มีบทกับไอศูรญ์ มากกว่า แบบรัก 4เศร้าอ่ะ 5555 :)

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
หุหุ หนุกหนานมากเรยค่ะ อยากให้บัวกลับมาหาอังคาสได้อีกจัง :-*

แล้วก็อยากให้มีบทของพทธรัตน์กะอาธารมากจริงๆแหละค่ะ เพราะในเรื่องบทสองคนนี้มีน้อยเหลือเกิน ไม่รู้ไปรักกันอีกตอนไหน บทจะรักก็รักมาเฉยเรย
ยิ่งตอนพุทธรัตน์ไปหลงรักไอศูรย์ยิ่งแล้วใหญ่เรย งงมั่กมาก แต่กันย์ไม่อยากให้มีรัก4เศร้าน๊า น่าสงสารพุทธรัตน์อ่า

แต่...คำพูดของพี่นานะทำให้ปิ๊งไอเดีย หุหุ เด๋วมาแต่งด้วยคนน๊า... ;D

ออฟไลน์ กันย์ณภัทร

  • *
  • 2248
  • -1
  • จงปลดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ ด้วยคมดาบแห่งใจตน
พอดีไม่รู้ว่า theme ของเรื่องเริ่มจากตรงไหน เลยทึกทักเอาว่าน่าจะหลังเหตุการณ์สงบเรียบร้อยแล้ว(มั้ง?)

-----------------------------------------------------------


เมื่ออาธารกับพุทธรัตน์กำลังทะเลาะกันอยู่นั้น
ไอศูรย์ก็โผล่ออกมาจากบุรีปรายฟ้า

ไอศูรย์ : พุทธรัตน์!!

พุทธรัตน์ : ไอศูรย์เจ้ามีอะไร นี่เจ้าก็จะมาแย่งเกราะกายสิทธิ์ไปอีกคนรึไง!

ไอศูรย์ : เปล่า ข้าแค่มีเรื่องจะคุยกับเจ้าน่ะ ขอโทษนะ

ว่าแล้วไอศูรย์ก็ถือวิสาสะจับข้อมือพุทธรัตน์แล้วดึงเข้าสู่บุรีปรายฟ้าทันที

อาธาร : พระธิดา!!.... (อาธารรู้สึกปวดใจยิ่งนักที่เห็นนางถูกพาไปต่อหน้าต่อตา ใจหนึ่งก็ห่วง อีกใจหนึ่งก็หึง!!)

..........................

ณ บุรีปรายฟ้า...

พุทธรัตน์  : นี่เจ้าจะมากไปแล้วนะ! (พุทธรัตน์เอ็ด พร้อมสะบัดมือออก)

ไอศูรย์ : ข้าขอโทษ คือว่าข้ามีเรื่องจะปรึกษาเจ้าน่ะ

พุทธรัตน์ : ปรึกษา?..เรื่องอะไรล่ะ?

ไอศูรย์ : คือว่า...เกี่ยวกับจันทราภา

พุทธรัตน์ : จันทราภาทำไม นางเป็นอะไร!

ไอศูรย์ : เปล่า...นางไม่ได้เป็นอะไร เพียงแต่ว่านางยังไม่หายโกรธข้าเรื่องที่คราวก่อนที่ข้ากับอัมพิกาวางแผนชิงเกราะของนางไปน่ะ

พุทธรัตน์ : ของข้าด้วย!! ก็สมควรแล้วล่ะ ก็เจ้าไปหลอกนางเองนี่นา ของอย่างงี๊เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้เองสิ ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับข้าเลย

ไอศูรย์ : โธ่ พุทธรัตน์ ข้าก็แสดงความจริงใจออกไปแล้วไง ข้าให้นางยืมสังวาลคู่บ้านคู่เมืองของเราเชียวนะ แล้วไหนจะเรื่องที่ช่วยพวกเจ้าสู้กับกองทัพอสูรของเทพวิษสุวัติอีก แค่นี้ยังไม่พออีกหรือสำหรับการไถ่โทษน่ะ

พุทธรัตน์ : (หันมามองหน้าไอศูรย์ด้วยแววตาจริงจัง) สำหรับพวกเราน่ะ ก็รู้ว่าเจ้าน่ะจริงใจที่จะช่วยเหลือ แต่กับจันทราภาน่ะมันไม่ใช่ เป็นความผิดของเจ้าที่ไปหลอกให้นางไว้วางใจเพื่อช่วงชิงเกราะ แล้วคราวนี้นางอาจกลัวว่าเจ้าจะมาหลอกเอาหัวใจของนางไปอีกก็ได้น่ะสิ

ไอศูรย์ : แต่ข้าจริงใจกับนางจริงๆนะ จะให้ข้าทำยังไงนางถึงจะเชื่อล่ะว่าข้าน่ะ รักนางจนจะบ้าตายอยู่แล้ว ข้าคิดถึงนาง อยากพูดคุยกับนาง อยากใช้ชีวิตอยู่กับนาง อยากปกป้องนางด้วยชีวิตของข้า....ข้าเสียใจ ข้า...

พุทธรัตน์ : ไอศูรย์...ในเมื่อเจ้าพูดถึงขนาดนี้ล่ะก็ข้าจะยอมช่วยเจ้าสักครั้ง

ไอศูรย์ : จริงหรอ! ขอบใจมากนะพุทธรัตน์ (ไอศูรย์กล่าวอย่างดีใจ)

พุทธรัตน์ : แต่เจ้าต้องทำตามที่ข้าบอกนะ

ไอศูรย์ : ได้สิ ทำยังไงล่ะ บอกมาเลย ขอเพียงให้ข้ารู้ใจจันทราภา ข้าทำได้ทุกอย่าง

พุทธรัตน์ : เจ้าต้องแกล้งทำเป็นชอบข้า

ไอศูรย์ :  อะไรนะ! แต่ข้าไม่ได้ชอบเจ้านี่ ข้าทำไม่ได้หรอก

พุทธรัตน์ :  เจ้าจะบ้ารึไง ก็แค่เรื่องหลอกๆแค่นั้น จันทราภานางเป็นคนใจแข็ง ปากแข็ง หัวดื้อใช่เล่น ถ้าไม่กระตุ้นความรู้สึกเบื้องลึกก็ไม่มีวันรู้ใจนางหรอก เจ้าจะร่วมมือกับข้ารึเปล่าล่ะ

ไอศูรย์ : ....เอ่อ...คือ (ลังเล ด้วยกลัวจันทราภาที่รักจะเข้าใจผิด)

พุทธรัตน์ : งั้นก็ตามใจ งั้นก็ส่งข้ากลับไปเดี๋ยวนี้เลย

ไอศูรย์ : เฮ้ยเดี๋ยว! ก็ได้ ข้าตกลง ถ้าวิธีนี้จะเป็นวิธีที่ทำให้นางเปิดใจกับข้า

พุทธรัตน์ : ดี งั้นตอนนี้ เจ้าก็ต้องไปเก็บดอกไม้สวยๆมาให้ข้า ก่อนจะออกไปส่งข้าที่รัตนบุรี
...............................

แล้วไอศูรย์ก็พาพุทธรัตน์มาส่งที่รัตนบุรี ที่อุทยานใกล้กับตำหนักของจันทราภา (เพื่อจงใจให้จันทราภาเห็น) และตอนนั้นจันทราภาเองก็มายืนตรงหน้าต่างมองมาที่อุทยานพอดี!

พุทธรัตน์ : เวลานี้จันทราภาชอบมองดูดอกไม้ในอุทยาน อย่าทำตัวเป็นพิรุจล่ะ นางกำลังมองเราอยู่

จันทราภามองเห็นไอศูรย์ออกมาจากบุรีปรายฟ้ากับพุทธรัตน์ สีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส พร้อมกับช่อดอกไม้ช่อโต ทั้งสองดูสนิทสนมกันมาก ทำให้นางรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

จันทราภา : หึ เค้าจะทำอะไรกันก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกับเจ้านี่จันทราภา ทำไมเจ้าต้องรู้สึกเจ็บขนาดนี้ล่ะ โอ๊ยหงุดหงิดๆ...
ว่าแล้วพระธิดาจันทราภาคนสวยก็ปิดม่านหน้าต่างบดบังภาพบาดตาบาดใจ

อีกด้านของอุทยาน อาธารที่เฝ่ารอพุทธรัตน์กลับมาก็ต้องอึ้งและปวดใจที่ได้เห็นภาพของไอศูรย์จับมือกับพุทธรัตน์ มืออีกข้างหนึ่งของนางถือดอกไม้สีสวยช่อโต ใบหน้ายิ้มแย้มแกมเอียงอาย
อาธารมองภาพเบื้องหน้าตนอย่างเศร้าๆ

อาธาร  : เจ้ามันก็ได้แค่มอง อาธาร! คนอย่างเจ้าไม่มีสิทธิ์ไปใกล้พระธิดาได้มากกว่านี้หรอก...

----------------------------------------------------------------------

จบคร่า ไว้แค่นี้ก่อน ใครสนใจจะแต่งต่อเราก็ได้นะคะ ตามสบาย แต่งเยอะๆหนุกดี เราชอบ
หรือใครอยากจะหักมุมเปลี่ยนบทก็ได้นะคะ ตามบายคร่า มะว่ากัน ::) (เพราะเราก็หักมุมคนอื่นมาเช่นกัน อ้าวซะงั้น!!)

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
เริ่มต่อกันไปคล้ายๆ ไกรทองฉบับบอยคลับแล้วสิ   แต่สนุกค่า 

เอ่อ  ถูกดึงไปต่อหน้าต่อตาอาธารเลย   ที่แท้ก็ปัญหาหัวใจนี่เอง  อันนี้คือ  หลังจากจบเรื่องไปแล้วใช่มั้ยคะ
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ PakWaRN

  • *
  • 234
  • 0
    • อีเมล์
เย้ๆๆ สนุกมากๆเลยคร่า :-*

แล้วมาแต่งต่ออีกนะคะ ;D

ออฟไลน์ นานะจัง

  • *
  • 7234
  • -3
  • เพศ: หญิง
  • นิศาอรพินท์
    • อีเมล์
นี่แหละที่รอคอย กาฬรหัสย์ HpJ  หุหุ อยากจะปักหมดกระทู้นี้มักๆ ว่าแต่ใครจะช่วยจบไกรทองเนี่ย 555

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
นี่แหละที่รอคอย กาฬรหัสย์ HpJ  หุหุ อยากจะปักหมดกระทู้นี้มักๆ ว่าแต่ใครจะช่วยจบไกรทองเนี่ย 555

เอ่อ  แล้วตกลง ไกรทองมันออกไปถึงแปซิฟิกแล้ว  เรียกกลับพิจิตรไม่ได้แล้วใช่มั้ยคะ :-\ :-X
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ bobenz

  • *
  • 5780
  • -1
นี่แหละที่รอคอย กาฬรหัสย์ HpJ  หุหุ อยากจะปักหมดกระทู้นี้มักๆ ว่าแต่ใครจะช่วยจบไกรทองเนี่ย 555

เอ่อ  แล้วตกลง ไกรทองมันออกไปถึงแปซิฟิกแล้ว  เรียกกลับพิจิตรไม่ได้แล้วใช่มั้ยคะ :-\ :-X

ป่าวมันไปไกลถึงดวงจันทร์แล้วอ่ะ :-X   ออกนอกโลกไปแย้ววววว  แต่งกันสนุกนะแต่เรื่องนี้ขอตัวก่อนไม่งั้น
อังคาสจะกั้นใจตายตามบัวแย้ม เหอะๆ