ตอนที่8 แก้วนาคาพระธิดาพญานาค
ในมหาสมุทรที่ลึกเกินกว่าใครจะประมาณได้มีนครบาดาลมีนครบาดาลที่ปกครองโดยพญานาคราชนามท้าวเกร็ดมรกตมีมเหสีชื่อสมุทรธารามีพระธิดาน้อยชรรษาราว7ปีมีนิสัยซุกซนแก่นแก้วเอาแต่ใจตัวเองนามแก้วนาคาอยู่กับนางกำนัลคนสนิทคือนางมัจฉาพระธิดามักจะหนีออกจากนครบาดาลไปเที่ยวเล่นตามคุ้มน้ำต่างๆวันนี้ก็เช่นกันพระธิดาตัวดีคราวนี้จะหนีออกไปเที่ยวเล่นบนบกบ้างล่ะ
แก้วนาคา "พี่มัจฉาฉันจะไปเที่ยวบนพื้นพิภพบ้างถ้าพี่ไม่ไปก็อยู่นี่ล่ะกัน"
นางมัจฉา "จะดีหรอเพคะลำพังในท้องทะเลอันกว้างใหญ่ก็อันตรายมากพออยู่แล้วบนพื้นพิภพน่าจะมากกว่าหลายเท่านัก"
แก้วนาคา "ถ้าพี่ปอดแหกแบบนี้ก็เฝ้าตำหนักฉันให้ดีละกันฉันไปล่ะ"
นางมัจฉา "พระธิดาเพคะรอหม่อมฉันด้วยเพคะ"
สองนายบ่าวรอทหารนาคที่เฝ้ายามเผลอแอบหนีออกจากวังบาดาลเช่นทุกครั้งเมื่อพ้นอาณาเขตวังก็ว่ายน้ำมุ่งสู่ผิวน้ำทันทีว่ายกันอยู่พักใหญ่ก็มาถึงชายหาดพระธิดาแก้วนาคากับพี่เลี้ยงก็กลายร่างเป็นมนุษย์พร้อมขึ้นมาเดินเล่นสำรวจพื้นดินแถวบริเวณนั้นลมพัดเย็นสบายทั้งสองชั่งสำราญใจเหลือเกิน
แก้วนาคา "พี่มัจฉาบนบกนี่งามจริงๆเนอะฉันชักจะติดใจแล้วซิ"
นางมัจฉา "อย่าได้คิดที่จะมาบ่อยๆนะเพคะเสด็จพ่อรู้เข้าเอาหม่อมฉันตายแน่"
ขณะนั้นพันสายตาเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างเข้า
แก้วนาคา "พี่มัจฉานั่นตัวอะไรน่ะ"
นางมัจฉา "ยักษ์เพคะ ยักษ์เรากลับเถอะเดี๋ยวมันตื่นขึ้นมาจะทำอันตรายเรา"
แก้วนาคา "ฉันไม่กลัวมันหรอกมันก็ตัวเด็กเหมือนเรานั่นแหละ"
เวลานั้นรามสูรและเจ้าวานรก็งัวเงียลืมตาขึ้นมาและอดตกใจไม่ได้ที่มีคนจ้องมองอยู่
นางมัจฉา "มันตื่นแล้วเพคะอย่าทำอะไรนะนี่พระธิดานาคราชเกร็ดมรกตนะ"
รามสูร "พญานาคหรอ?ไม่ต้องกลัวเราไม่ทำอะไรใครก่อนอยู่แล้ว"
แก้วนาคา "ถึงฉันจะเด็กแต่ก็มีฤทธิ์นะแล้วก็มีพิษด้วย"
วานร "ถึงน้องฉันจะเด็กแต่ก็มีฤทธิ์มากเช่นกัน"
แก้วนาคา "เชอะอ้ายลิงอวดดีให้เด็กยักษ์มาประลองกับเราไหมล่ะ"
รามสูร "ไม่ล่ะเรารู้ว่าเธอเก่งแต่เราต้องเดินทางต่อ"
แก้วนาคา "จะรีบไปไหนเล่าไม่แน่จริงนี่นา"
รามสูร "เราต้องรีบไปช่วยมารดาที่นครยักษ์กรุงเวหา"
แก้วนาคา "แล้วรู้เหรอว่ามันอยู่ทางไหนน่ะท่าจะไม่รู้ถึงติดแงกอยู่แถวนี้"
เทพมาตุลี "เราก็กำลังจะมาบอกอยู่นี่ไงนังหนูพญานาค" พูดพร้อมปรากฎกายขึ้นมา
นางมัจฉา "ท่านเป็นใครหายตัวมาแบบนี้ได้ไง"
เทพมาตุลี "เฮ้อแปลงกายไม่ทันพอดีเกิดเรื่องซะก่อนได้ซิเราเป็นเทวดา"
รามสูร "ท่านเทวดาแล้วกรุงเวหานั่นมันอยู่ทางทิศไหนล่ะท่าน"
เทพมาตุลี "จากตรงนี้เจ้าเหาะไปทางทิศบูรพาตลอดแนวจะเจอนครอยู่บนหุบเขานั่นแหละกรุงเวหา"
รามสูร "ขอบคุณท่านเทวดามากส่วนเจ้าต่อไปตอนเราเป็นหนุ่มเราจะบุกเมืองเจ้าให้ดูจะได้รู้ว่าแน่หรือไม่แน่"
แก้วนาคา "เราถือเป็นคำท้านะเจ้าเด็กยักษ์"
ว่าแล้วรามสูรก็เหาะขึ้นไปบนฟ้าส่วนวานรก็กระโดดขี่หลังรามสูรอีกทีทีนี้เทพมาตุลีก็ถือโอกาสว่ากล่าวนางนาคน้อย
เทพมาตุลี "นังหนูนาคทำแบบนี้พ่อแม่เป็นห่วงนะถ้าเจ้าไม่รีบกลับจะถูกจับได้ว่าหนีเที่ยว"
แก้วนาคา "ท่านเทวดาไม่ต้องมาสอนและไม่ต้องมาขู่เราเลยนะ"
เทพมาตุลี "เราไม่ได้ขู่เราเป็นเทวดาเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้าไม่เชื่อก็ลองดูได้"
แก้วนาคาชักสีหน้าเล็กน้อย "พี่มัจฉากลับ"
หลังจากนั้นนายบ่าวแห่งนครบาดาลก็พากันลงทะเลเหลือเพียงเทพมาตุลีที่ดูเหตุการณ์อยู่ซักพัก
เทพมาตุลี "เด็กหนอเด็กเฮ้อ" พูดจบก็หายตัวคืนที่สวรรค์ทันที
(จบตอนที่8)