ตอนที่26 องค์ยุพราชที่เป็นทรราช
เทพวายุก็เดินตามรามสูรเข้าไปในป่าเพื่อปรึกษาหารือว่าต่อไปนี้จะทำอย่างไรเมื่อมาไกลจากคนอื่นพอสมควรแล้วรามสูรก็เริ่มเจรจาทันที
รามสูร "เทพวายุพี่อยากจะไปสืบเรื่องราวในเมืองกุสินาราดูซักหน่อยเจ้าล่ะว่าไง"
เทพวายุ "ถึงปากจะบอกว่าไม่สนแต่แท้ที่จริงหม่อมฉันก็เป็นห่วยเสด็จพ่อ"
รามสูร "งั้นเราแอบไปกันเลยดีไหมแล้วเย็นๆก็กลับมาเสด็จแม่จะได้ไม่เป็นห่วง"
เทพวายุ "ถ้าเสด็จพี่จะไปหม่อมฉัน็จะไปด้วย"
ทั้งสองก็แอบจากไปอย่างลับๆเพื่อไม่ให้ใครรู้ด้านในเมืองกุสินาราหลังเหตุการณ์แยกร่างผ่านไปท้าวธรรมลักษณ์เรียกประชุมเหล่าขุนนางที่ท้องพระโรงว่าราชการโดยที่ธรรมราชและสนมเอกจันทรเนตรก็อยู่ด้วย
ท้าวธรรมลักษณ์ "ท่านโหรช่วยตรวจดูทีเหตุการณ์เมื่อครู่มันคือลางอะไรแน่"
โหรหลวง "หม่อมฉันตรวจดูมาก่อนแล้วได้คำทำนายว่าพระโอรสสองคนของพระองค์จะได้แยกออกจากกันตามดวงพระชะตาพระเจ้าข้า"
ท้าวธรรมลักษณ์ "ลูกข้าที่ไหนลูกชู้ของนางมณฑารัตน์ต่างหาก"
สนมเอกจันทรเนตร "มันต้องเป็นลางร้ายแน่เพคะเสด็จพี่ต้องรีบแต่งตั้งธรรมราชเป็นองค์ยุพราชนะเพคะ"
ท้าวธรรมลักษณ์ "ทำไหมเหรอจันทรเนตรไม่เห็นต้องรีบร้อนเลยยังไงพี่ก็ต้องยกบัลลังค์ให้ลูกอยู่แล้ว"
สนมเอกจันทรเนตร "หม่อมฉันกลัวเพคะว่าพระพี่นางกับพวกนั้นจะก่อกฎยึดอำนาจจากลูกของหม่อมฉัน"
ท้าวธรรมลักษณ์ "ก็ได้เพื่อความสบายใจของน้องท่านอามาตย์ไประกาศให้ทั่วทุกแคว้นนะว่าเราแต่งตั้งธรรมราชเป็นองค์ยุพราชแห่งนครกุสินารา"
ธรรมราช "ขอบพระทัยเสด็จพ่อพระเจ้าข้าที่เชื่อใจหม่อมฉัน"
อามาตย์เทเวทย์ "ทรงตรัสสินพระทัยได้ถูกต้องแล้วพระเจ้าข้า"
ท้าวธรรมลักษณ์ "งั้นเลิกประชุมแค่นี้ล่ะกัน"
หลังจากท้าวธรรมลักษณ์ออกจากว่าราชการแล้วทุกคนก็แยกย้ายกันออกมาขุนศักดาที่จงรักภักดีต่อพระมเหสีกับพระโอรสทั้งสองกับลูกน้องในอำนาจของตนหมู่วันและคุณท้าวออกมาปรึกษากัน
ขุนศักดา "สงสารพระมเหสีกับพระโอรสป่านนี้จะไปตกระกำลำบากอยู่ที่ไหนหนอ"
หมู่วัน "คงสมใจอามาตย์เทเวทย์กับเจ้าหมู่คงแล้วล่ะสิถ้าพระโอรสธรรมราชนั่งเมืองบ้านเมืองลุกเป็นไฟแน่"
คุณท้าว "ก็กระหายสงครามแบบนั้นคงล่าเมืองขึ้นทันทีที่ได้ครองราช"
อามาตย์เทเวทย์กำลังนำทหารออกไปป่าวประกาศตามพระประสงค์ของท้าวธรรมลักษณ์ระหว่างเดินผ่านกลุ่มขุนศักดาก็ยิ้มเย้ยที่พวกตนเป็นฝ่ายมีชัยและเมือออกจากประตูเมืองก็ให้ทหารเที่ยวป่าวประกาศทันทีโดยที่รามสูรกับเทพวายุก็แฝงตัวมาสืบเรื่องอยู่แถวนี้ด้วย
ทหาร" กระจองงองเจ้าข้าเอ้ยองค์เหนือหัวทรงมีพระบัญชาแต่งตั้งพระโอรสธรรราชเป็นรัชทายาทแล้วขอให้ทราบโดยทั่วกัน"เดินไปพูดไปตลอดทาง
เมื่อชาวบ้านได้ยินต่างก็โจทย์จันกันต่างๆนาๆรามสูรกับเทพวายุก็ได้ยินเรื่องนี้แล้วเช่นกันจากนั้นก็พากันกับไปที่อาศรมทันทีระหว่งทางก้คุยกันเรื่องที่สืบรุมาและปรึกษากันว่าจะเอาอย่างไงกับเรื่องนี้ดี
รามสูร "ในที่สุดเจ้าธรรมราชมันก็ได้เป็นองค์ยุพราชแล้วเราจะทำไงดี"
เทพวายุ "หม่อมฉันว่าไม่ต้องทำอะไรหรองเสด็จพี่อย่าบอกให้เสด็จแม่รู้ก็พอ"
รามสูร "ถึงท่านจะรู้ก็ไม่เป็นไรเพราะเป็นเรื่องที่คาดหมายกันได้แต่แรกแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้"
เทพวายุ "เปล่าหม่อมฉันกลัวเสด็จแม่จะเสียพระทัยถ้าได้ยินเรื่องของเสด็จพ่อ"
รามสูร "เราก็เตรียมตัวรับมือศัตรูใครซักคนที่จะมาหาเราเร็วๆตามที่ท่านตาเตือนก็พอล่ะกัน"
เทพวายุ "พระเจ้าข้า"
ด้านที่อาศรมที่พระมเหสีแก้วนาคาสุวรรณเรขาและนางมัจฉาที่อาศัยอยู่กับพระฤาษีสุวรรณเรขาแยกออกมานั่งคนเดียวแก้วนาคาจึงเดินไปคุยด้วย
แก้วนาคา "เราชื่อแก้วนาคาหวังว่าเราจะเป็นเพื่อนกันได้นะ"
สุวรรณเรขา "เราชื่อสุวรรณเรขาเรายินดีถ้เจ้าไม่รังเกียจเรา"
แก้วนาคา "ไม่หรอกทำไมมานั่งทำหน้าเศร้าอยู่คนเดียวล่ะมีอะไรก็บอกเราได้นะ"
สุวรรณเรขา "เปล่าขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงแค่ฉันไม่อยากกลับไปอยู่กับเสด็จพ่อเท่านั้นเอง
แก้วนาคา "ไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปแค่เรื่องเดียวเหรอ"
สุวรรณเรขา "ใช่" ความจริงแล้วนางโกหกแต่เสียใจเรื่องที่เทพวายุพูดมากกว่า
(จบตอนที่26)