ยินดีต้อนรับสู่บ้านอบอุ่นของคนรัก บอย สพล ชนวีร์

โปรโมท นวนิยายพีเรียดรินล้างพสุธา

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ นานะจัง

  • *
  • 7234
  • -3
  • เพศ: หญิง
  • นิศาอรพินท์
    • อีเมล์
Re: โหวตชื่อเรื่องให้หน่อยนะคะ
« ตอบกลับ #15 เมื่อ: ธันวาคม 22, 2008, 08:22:27 PM »
แล้วตกลงได้ชื่อเรื่องรึยังจ๊ะน้องยิม จะเอา ดุจดวงยิหวา หรือ รินล้างพสุธา

ออฟไลน์ meenu

  • *
  • 12
  • 0
    • อีเมล์
Re: โหวตชื่อเรื่องให้หน่อยนะคะ
« ตอบกลับ #16 เมื่อ: ธันวาคม 23, 2008, 01:17:47 AM »
ดุจดวงยิหวา  ka ;)

ออฟไลน์ ไชยกร

  • *
  • 158
  • 0
  • เพศ: หญิง
    • อีเมล์
Re: โหวตชื่อเรื่องให้หน่อยนะคะ
« ตอบกลับ #17 เมื่อ: ธันวาคม 23, 2008, 06:21:13 PM »
คงจะใช้ชื่อโหดหน่อยนะคะ เอาเป็น......




เอาความตอนหนึ่งมาเล่านะคะ ยังไม่ได้เปิดเรื่องค่ะ

กมลกานต์ว่า "พี่หญิงอินทร์เอ็นดูน้องเถิดนะเพคะ... น้องมิได้รักเค้า... พี่หญิงอย่าบีบบังคับน้องเลย... น้องเพ็ดทูลพี่หญิงแล้วฤๅจักให้ทูลซ้ำว่าดวงหทัยดวงนี้มีให้เพียงพี่แสนเท่านั้น"
พระเจ้าน้องยาเธอบุษบงมองผู้หนึ่งขนิษฐาด้วยสายตาราวกับมองเห็นทลวงลึกถึงห้วงหัวใจนางอย่างไรอย่างนั้น... สายตาที่เหมือนจะแข็งกร้าวก็อ่อนไหว พระนางเธอมองสาวน้อยอีกคราแลว่า
"กมลกานต์หาเกรงใจพี่แล้วฤๅ... นี่จักขัดแย้งวาจาพี่หรืออย่างใด เรื่องพ่อแสนนั้นเจ้ารู้อยู่ว่าหาเป็นไปได้ไม่... ฟังไว้นะ... หากแม้นรณรตมิได้ปองใจเจ้าพี่จักไม่มาง้อเชียว"
กมลกานต์ขุ่นใจอยู่ประสาคนถูกบังคับใจ พระองค์หญิงนั้นทรงอำนาจเหนือกมลกานต์อยู่ จักขัดแย้งอย่างไรหรือก็หาเอ่ยความใดได้
นางถอนใจแลว่า "พี่รณรตปองใจแล้วเกี่ยวอันใดที่พี่หญิงต้องช่วยให้เขาสมใจ"
บุษบงแน่นิ่งพลางก้มหน้าหลบซ่อนความอ่อนไหวที่ฉายฉานออกมาทางนัยเนตร พระนางหาทางกลบเกลื่อนจึงว่า "เรื่องรณรตนั้น พี่ก็เจรจาเป็นหมื่นครั้งแล้ว ว่าพี่หาชอบอัธยาศัยคนผู้นั้น พี่เพียง
ใคร่แกล้งให้อกร้าวเท่านั้น เมื่อรณรตปองใจน้อง น้องก็จงแสร้งรัก แลค่อยทิ้งไปอย่างไรเล่า... มินานหรอกกมลกานต์... ฤๅเจ้าไม่เห็นพี่เป็นพี่แล้ว" พระนางน้องหญิงพระเจ้ากันทราแสร้งเจรจา
ดั่งตัดพ้อว่าน้องมิให้ความเคารพดุจเดิม
แลน้ำคำพระนางเธอนั้นดุจดั่งพระพายพัดเอาความหนักใจมาให้กมลกานต์ยิ่ง สตรีน้อยดูหม่นหมองนัก...




--------------------------------------------------------------------------------------------


พระสุรเสียงสตรีหนึ่งมีอำนาจนักว่า "ผู้อื่นใดไม่เกี่ยวจงออกไปให้สิ้น... เพลานี้จักเจรจาด้วยน้องเราเพียงนางเดียว"
นางกำนัลถูกขับออกไปจากพระตำหนักงามให้เหลือเพียงพระองค์หญิงบุษบง แล พระกมลกานต์
พระนางน้องหญิงพระเจ้ากันทราหน้านิ่ง ทว่าพระอัสสุชลนั้นเอ่อคลอ ก่อนทรงเพรียกด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "กมลกานต์..." พระนางเธอเพรียกแผ่วเบา
เยี่ยงนางทรายต้องศรจึงอ่อนแรงแทบสิ้นลม สตรีน้อยผู้น้องเห็นกริยาพระพี่นางให้ทรุดพระวรกายหมอบกราบพลางขานรับ "เพคะ..."
"พี่รู้สึก... พี่เริ่มไม่แน่ใจความรู้สึกของตนเองแล้ว..." พระองค์อินทร์เสียงสั่น... เจ้ากมลกานต์ขยับร่างขึ้นนั่งข้างพระนางเธอพลางกุมมือ "พี่อินทร์รู้สึกอย่างไรก็ทราบพระองค์เองอยู่นี่เพคะ"
เจ้าบุษบงกัดฟันแน่น "พี่กลัวใจจะรักเจ้ารณรต... รักในแบบที่ไม่ใช่แค่ความพึงใจเสน่หา... แต่มันคือความรัก... ความรักที่หาได้ฉาบฉวย มันอาจเกิดขึ้นจากาลเวลา
ความรู้สึกที่พี่หาเคยเผยใจให้กับผู้ใดไม่..." พระน้องพระเจ้ากันทรา... สตรีที่กาจเก่งที่สุดในเวียงชัย อ่อนใจจะต้านทานรักในอารมณ์อ่อนไหว
เผลอเผยใจให้กับเจ้ากมลกานต์ขนิษฐาบุญธรรมเสียอย่างนั้น กาลนี้พระนางเธออาจไม่รู้สึกองค์ เพราะสิ่งที่กระทำอยู่นั้น นั่นอาจหมายถึง
พระเกียรติยศของเชื้อเจ้าผู้สถาปนานคร
กมลกานต์หาใช่วงศาแต่นางคือทาริกาที่น่าเอ็นดูจึงได้ดี พระเกียรติยศใช่จะเทียมเจ้าหญิงบุษบงไม่ กมลกานต์ยินคำพระพี่นางก็มองอย่างเห็นใจพลางว่า
"หากพี่หญิงทรงรักรณรตแล้วเหตุใดจึงยัดเยียดให้ข้ารับรักเขา...พี่หญิงหาเจ็บปวดหรือ..." กมลกานต์เอ่ยขึ้น พระนางเธอบีบพระหัตถ์พระองค์เองกลืนความรู้สึก...ก่อนเจรจา
"รณรตคือคนที่เราทุกคนพึงตามใจ... ภายหน้าเขาจักเป็นใหญ่เหนืออาณาจักรในสองน่านน้ำคือยุคลธารแห่งนี้... เขาความหวัง หัตถาของชายผู้นี้คือหัตถ์ที่พี่
จะฝากกันทราเอาไว้ให้เขาดูแล แม้นขัดใจเขา เราสิจักแย่... วารนี้พี่ยิ่งใหญ่เหนือรณรตอยู่เขายังหาเห็นความสำคัญพี่ วันหน้าเขาเป็นใหญ่จักเมตตาพี่ฤๅ..." เจ้าหญิงเมืองกันทรา
ปล่อยความอ่อนไหวและอ่อนแอออกมาสิ้น อันความรู้สึกนี้มิต่างจากตอนรักพ่อแสนแต่อย่างใด
องค์หญิงบุษบงรักศักดิ์ศรี รักแผ่นพสุธายิ่งชีวิต และอีกใจก็รักรณรตมิแพ้กัน ดำรัสราวจักฝากทุกสิ่งไว้ในหัตถาน้อยของกมลกานต์
"กมลกานต์เจ้าจงฟังพี่... อันตำแหน่งแม่เมืองกันทราภายหน้าพี่หาไว้ใจใครเท่าเจ้าไม่... ปกฟ้าเคียงรณรตเถิดนะ..." สิ้นเสียงพระนางเธอกมลกานต์ขัดแย้งแต่หากล้าขัดพระราชประสงค์
พระพี่นางที่น้องน้ำตาอยู่ได้แต่เพรียกพระนามพี่นางเธออย่างตกใจ "พี่อินทร์... น้อง..." ในขณะที่กมลกานต์จะเพ็ดทูล
เจ้าบุษบงก็สวนกลับพลัน "นะ... พี่ขอร้อง..." คำว่าขอร้องของพระนางดังดุจคำสั่ง กมลกานต์จึงว่า"ใยพี่อินทร์มิเคียงข้างเขาเอง... เขาอาจรักพี่... แลพี่หญิงเป็นคนเก่ง ใยจะไม่ควรกันเล่า..."
พระองค์อินทร์กัดฟันอีกคราแลว่า "แม้นเขามิได้รักพี่พี่จักอยู่อย่างไรให้เป็นสุขได้... เขารักเจ้า... ไม่ได้รักพี่ไปมากมายกว่าสหายเลย..."
กมลกานต์น้ำตาไหลอย่างเห็นพระทัยพี่นางยิ่ง "พี่อินทร์มั่นพระทัยหรือว่าจักทนได้..." กมลกานต์พูด บุษบงเริ่มยิ้มทั้งน้ำตา "ให้คนรักของรณรตสนิทชิดเชื้อกับพี่ดีกว่าให้เป็นสตรีนางอื่น..."
กมลกานต์เริ่มสะอึกสะอื้น

พระองค์อินทร์เหมือนชินกับการได้สิ่งใดโดยใจต้องการทุกสิ่งสิ้นจึงออกคำสั่งให้คราบของคำขออีกครั้ง "กมลกานต์เจ้ามิเห็นใจพี่หรือ... ฤๅจักรอให้พี่นี้ขาดใจตายไปก่อนจึงค่อย
สนองดุจดังประสงค์..." กมลกานต์กลืนน้ำตา "เพคะ... น้องจักทำให้พี่หญิงสบายพระทัย..." กมลกานต์ยอมที่จะแบกรับความทุกข์ไว้โดยลำพัง...




จากบทข้างต้น คิดว่าบุษบง กับ กมลกานต์... ใครน่าสงสารมากกว่ากัน...


"ยุคลเดช"
  “ถึงเพลิงผลาญไป่ล้าง ชีวัน ถึงนทีบ่บั่น ชีพด้วย ถึงดาบสักร้อยพัน ฉีกร่าง รานฤๅ ถึงบ่ถึงคราวม้วย ดับได้มีฤๅ”
http://my.dek-d.com/07_70407/writer/view.php?id=564006

Re: โหวตชื่อเรื่องให้หน่อยนะคะ
« ตอบกลับ #18 เมื่อ: ธันวาคม 25, 2008, 06:20:45 PM »
 องค์หญิงมณีฉายคู่กับขุนแสนเดโชชัยใช่ป่ะ :)     องค์หญิงมาศเมืองคู่กับใครอ่ะ ^-^

ออฟไลน์ ไชยกร

  • *
  • 158
  • 0
  • เพศ: หญิง
    • อีเมล์
Re: โปรโมท นวนิยายพีเรียดรินล้างพสุธา
« ตอบกลับ #19 เมื่อ: มกราคม 02, 2009, 01:46:26 PM »
เปิดเรื่องแล้วนะคะ เนื้อหาอาจผิดเพี้ยนไปจากที่โปรโมทเล็กน้อย แต่รับรองเค้าโครงเรื่องค่ะ ติดตามอ่านกันที่ลิ้งนี้เลยนะคะ อย่าลืมโพสต์เป็นกำลังใจด้วยนะคะ
ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยค่ะ "รินล้าง พสุธา"

http://my.dek-d.com/07_70407/story/view.php?id=476825

เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ


"ยุคลเดช"
  “ถึงเพลิงผลาญไป่ล้าง ชีวัน ถึงนทีบ่บั่น ชีพด้วย ถึงดาบสักร้อยพัน ฉีกร่าง รานฤๅ ถึงบ่ถึงคราวม้วย ดับได้มีฤๅ”
http://my.dek-d.com/07_70407/writer/view.php?id=564006

ออฟไลน์ maycute_11

  • *
  • 124
  • 0
  • เพศ: หญิง
    • ศรีมหาคเณศดอทคอม
Re: โปรโมท นวนิยายพีเรียดรินล้างพสุธา
« ตอบกลับ #20 เมื่อ: มกราคม 02, 2009, 11:10:57 PM »
เจ้ารณรตเนี่ยใครเหรอ  อ่านแล้วงงเองง่ะ :-\
จึ่งเห็นจารึกอักษร     นามกรพระโอรสา
ชื่อหยังหยังหนึ่งหรัดอินดรา  อุดากันสาหรีปาตี
อิเหนาเองหยังตาหรา  เมาะตาริยะกัดดังสุรสีห์
ดาหยังอริราชไพรี     เองกะหนะกะหรีกุเรปันฯ

--ศรีมหาคเณศดอทคอม-- http://www.srimahaganesh.com

ออฟไลน์ นานะจัง

  • *
  • 7234
  • -3
  • เพศ: หญิง
  • นิศาอรพินท์
    • อีเมล์
Re: โปรโมท นวนิยายพีเรียดรินล้างพสุธา
« ตอบกลับ #21 เมื่อ: มกราคม 03, 2009, 09:36:37 AM »


ตามไปอ่านมาละนะน้องยิม ขอ คอมเม้นในนี้ก็แล้วกัน นะ ขอบอกไว้ก่อนว่า พี่จะ comment
ในฐานะนักอ่านนะ   ภาษาในการ บรรยาย ของน้องอ่านเข้าใจยากมาก ยิ่งคนที่ไม่มีพื้นความรู้ทางภาษาพี่ว่าอ่านไม่รู้เลย  ถึงน้องยิมจะใช้ภาษาในการบรรยาย ที่เป็นภาษาที่ค่อนข้างสูง เกินวัยเด็กอายุ 14 ที่จะแต่งได้ก็ตาม
แต่การเป็นนักเขียนที่ดี ภาษาที่ใช้ควรจะให้คนอ่านเข้าใจง่ายที่สุดนะ  ส่วนคำพูดที่เป็นของตัวละคร ก็ใช้เป็นภาษาสูงไป แต่พยายามทำให้มันง่ายๆหน่อย เรื่องราว ยังไม่ผ่านเลยนะจ๊ะ พี่อ่านแล้วไม่อยากอ่านต่อ ยังไม่สามารถเปิดเรื่องให้คนอ่านอยากอ่านตอนต่อไปได้ เรื่องขาดจุดมุ่งหมายที่ชัดเจน หาแก่นเรื่องไม่เจอ
แต่นับถือในไอเดีย ที่เอาคำพูด ของตัวละคร มาเปิด ให้รู้ถึงความรู้สึกนึกคิด ของตัวละคร น้องยิมยังตั้องฝึกอีกมากนะจ๊ะ พยายามอ่านหนังสือ ให้เยอะหน่อย เพราะนักเขียนดังๆระดับโลก เค้าก็เป้นนักอ่านมาก่อนทั้งนั้น
ต้นทุนเค้าเลยมีเยอะกว่านักเขียนที่ไม่ค่อยอ่านหนังสือ แต่ไม่ใช่ให้มาลอกเลียนไอเดีย หรือแนวคิดเค้าเพรานักเขียนทุกคนมีความคิดและแนวทางเป็นของตัวเองอยู่แล้ว ที่อยากให้อ่านเยอะๆ โดยเฉพาะ วรรณกรรมที่เป็นยอมรับอย่างกว้างขวาง ว่าเค้าใช้กลวิธีในการเขียนงานยังไง  ที่ทำไห้คนอ่าน ส่วนใหญ่ ชอบและติดตามอ่านจนจบเรื่อง ที่พี่ วิพากษ์วิจารณ์ ทั้งหมด คือการติ เพื่อก่อนะจ๊ะ เห็นน้องยิม มีงานเขียนหลายเรื่อง และถ้าพยายามปรับปรุงไปเรื่อยๆน่าจะเป็นนักเขียนที่ดีได้ เพราะการเป็นนักเขียนมันไม่ใช่ ทำกันได้ง่าย มันต้องอาศัยพรสวรรค์บวกกับพรแสวง และ งานเขียนที่ดี ควรจะแทรกอารมณ์เอาไว้ด้วยนะจ๊ะ เพราะมันคือเสน่ห์ของงานเขียนอย่างนึง
แต่ต้องดูบริบทด้วยนะจ๊ะ ไม่ใช่พยายามฝืนแทรก ไม่งั้น มันจะกลายเป็น ตลกฝืดไป แล้วก็เวลาเขียนงาน
ให้คนอ่านทางอินเตอร์ ต้องเว้นวรรคด้วย ให้อ่านง่ายที่สุด ลองพยายามดูนะจ๊ะ 
 

ออฟไลน์ ไชยกร

  • *
  • 158
  • 0
  • เพศ: หญิง
    • อีเมล์
Re: โปรโมท นวนิยายพีเรียดรินล้างพสุธา
« ตอบกลับ #22 เมื่อ: มกราคม 08, 2009, 05:09:15 PM »


ตามไปอ่านมาละนะน้องยิม ขอ คอมเม้นในนี้ก็แล้วกัน นะ ขอบอกไว้ก่อนว่า พี่จะ comment
ในฐานะนักอ่านนะ   ภาษาในการ บรรยาย ของน้องอ่านเข้าใจยากมาก ยิ่งคนที่ไม่มีพื้นความรู้ทางภาษาพี่ว่าอ่านไม่รู้เลย  ถึงน้องยิมจะใช้ภาษาในการบรรยาย ที่เป็นภาษาที่ค่อนข้างสูง เกินวัยเด็กอายุ 14 ที่จะแต่งได้ก็ตาม
แต่การเป็นนักเขียนที่ดี ภาษาที่ใช้ควรจะให้คนอ่านเข้าใจง่ายที่สุดนะ  ส่วนคำพูดที่เป็นของตัวละคร ก็ใช้เป็นภาษาสูงไป แต่พยายามทำให้มันง่ายๆหน่อย เรื่องราว ยังไม่ผ่านเลยนะจ๊ะ พี่อ่านแล้วไม่อยากอ่านต่อ ยังไม่สามารถเปิดเรื่องให้คนอ่านอยากอ่านตอนต่อไปได้ เรื่องขาดจุดมุ่งหมายที่ชัดเจน หาแก่นเรื่องไม่เจอ
แต่นับถือในไอเดีย ที่เอาคำพูด ของตัวละคร มาเปิด ให้รู้ถึงความรู้สึกนึกคิด ของตัวละคร น้องยิมยังตั้องฝึกอีกมากนะจ๊ะ พยายามอ่านหนังสือ ให้เยอะหน่อย เพราะนักเขียนดังๆระดับโลก เค้าก็เป้นนักอ่านมาก่อนทั้งนั้น
ต้นทุนเค้าเลยมีเยอะกว่านักเขียนที่ไม่ค่อยอ่านหนังสือ แต่ไม่ใช่ให้มาลอกเลียนไอเดีย หรือแนวคิดเค้าเพรานักเขียนทุกคนมีความคิดและแนวทางเป็นของตัวเองอยู่แล้ว ที่อยากให้อ่านเยอะๆ โดยเฉพาะ วรรณกรรมที่เป็นยอมรับอย่างกว้างขวาง ว่าเค้าใช้กลวิธีในการเขียนงานยังไง  ที่ทำไห้คนอ่าน ส่วนใหญ่ ชอบและติดตามอ่านจนจบเรื่อง ที่พี่ วิพากษ์วิจารณ์ ทั้งหมด คือการติ เพื่อก่อนะจ๊ะ เห็นน้องยิม มีงานเขียนหลายเรื่อง และถ้าพยายามปรับปรุงไปเรื่อยๆน่าจะเป็นนักเขียนที่ดีได้ เพราะการเป็นนักเขียนมันไม่ใช่ ทำกันได้ง่าย มันต้องอาศัยพรสวรรค์บวกกับพรแสวง และ งานเขียนที่ดี ควรจะแทรกอารมณ์เอาไว้ด้วยนะจ๊ะ เพราะมันคือเสน่ห์ของงานเขียนอย่างนึง
แต่ต้องดูบริบทด้วยนะจ๊ะ ไม่ใช่พยายามฝืนแทรก ไม่งั้น มันจะกลายเป็น ตลกฝืดไป แล้วก็เวลาเขียนงาน
ให้คนอ่านทางอินเตอร์ ต้องเว้นวรรคด้วย ให้อ่านง่ายที่สุด ลองพยายามดูนะจ๊ะ 
 



    ขอขอบคุณคำแนะนำนะคะพี่นานะ ก็จะพยายามค่ะ ยังไงก็จะรีรันใหม่แล้วกันนะคะ ขอบคุณค่ะ


"ยุคลเดช"
  “ถึงเพลิงผลาญไป่ล้าง ชีวัน ถึงนทีบ่บั่น ชีพด้วย ถึงดาบสักร้อยพัน ฉีกร่าง รานฤๅ ถึงบ่ถึงคราวม้วย ดับได้มีฤๅ”
http://my.dek-d.com/07_70407/writer/view.php?id=564006