เล่าเรื่อง ++พระสุธนมโนห์รา++

[bobenz]

วิไลเรขาโวยวายว่า พ่อไม่เห็นเคยบอกเลยว่าจะสนับสนุนวิไลให้เป็นอำมาตย์ใหญ่บ้างเลย บูรภัทรได้ที
เยาะเย้ยน้องว่า หัดใช้สมองมั่งมีมั้ยสมองอ่ะอำมาตย์เค้าให้เป็นได้แต่ผู้ชายต่างหาก วิไลเรขาเงียบทันที
อำมาตย์พฤษธาลูบหัวลูกสาวและคิดในใจไว้ว่าพ่อยังไม่บอกลูกว่าพ่อได้วางอนาคตลูกไว้แล้วพ่อจะให้ลูกเป็น
ชายาของพระสุธน



พระสุธนสอบถามชนินธรว่า เพชรน้อยเป็นยังไงบ้าง ชนินธรบอกว่า เพชรน้อยสบายดีพระเจ้าข้าแต่พระโอรสทราบ
มั้ยว่าเพชรน้อยตาบอดข้างนึง พระสุธนตกใจแล้วถามว่า ตาบอดข้างนึงเหรอ จากนั้นก็เอาพระหัตถ์ปิดตาหนึ่งข้าง
แล้วคิดอะไรบางอย่าง



ชนินธรเห็นพระสุธนเศร้าใจลงทันทีก็ร้องถาม พระโอรสเป็นอะไรไปพระเจ้าข้า พระสุธนส่ายหน้าแล้วตอบว่า ชนินธร
เราเป็นอะไรไปก็ไม่รู้เรารู้เราเป็นพระโอรสร้องไห้ไม่ได้ ชนินธรพยายามปลอบใจ พระโอรสพระเจ้าข้า พระสุธนระบาย
ว่าเราเป็นอะไรก็ไม่รู้จู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมาเอง ชนินธรจึงบอกว่า งั้ยหม่อมฉันไปตามหมอมาดูอาการให้นะพระเจ้าข้า

[bobenz]

ชนินธรกำลังจะลุกเดินไปพระสุธนร้องเรียกไว้ ชนินธรเราไม่เป็นอะไรแล้วไม่เห็นเหรอ จากนั้นเอามือปราด
น้ำตาแล้วตรัสต่อว่า ชนินธรต่อไปนี้ห้ามพูดเรื่องเพชรน้อยตาบอดหรืออะไรตาบอดให้เราได้ยินอีกนะ



องค์อาทิตยวงศ์กำลังทรงหนังสืออยู่ส่วนพระมเหสีจันทราก็ตรวจเครื่องประดับแล้วบ่นว่า โอ๊ยเครื่องประดับ
พวกนี้สงสัยต้องแบ่งไปให้ท้องพระคลังบ้างแล้วไม่รู้จะมีทำไมนักหนาลูกสาวก็ไม่มีซักคน พระนมปานตา
แนะว่า ก็พระสุนิสาไงเพคะ พระมเหสีบ่นว่า ถ้าได้มานิสัยไม่ดีลูกสะใภ้ฉันก็ไม่ให้หรอก พระนมเถียงแทน
ว่าพระโอรสของหม่อมฉันนะเรอเพคะจะมีชายาไม่ดี



องค์เหนือหัวตรัสบ้างว่า พระนมเราขอถามความเห็นหน่อยซิถ้าเรามีลูกชายอีกคนจะรักมากเท่าสุธนรึเปล่า
พระนมตอบว่า เปล่าเพคะพระสุธนคือสุดยอดดวงใจของหม่อมฉันแล้วเพคะ พระมเหสีได้ทีเยาะว่า ดีถ้าเรา
มีลูกชายอีกคนเราจะเป็นคนเลี้ยงเองไม่เลี้ยงให้เสียเด็กเหมือนสุธนหรอก

[bobenz]

พระนมรีบค้านว่า แต่ถ้าพระมเหสีทรงจะเลี้ยงเองหม่อมฉันก็คงไม่ให้นะเพคะ พระมเหสีถามทันที
อ้าวทำไมล่ะ พระนมตอบว่า ทรงดูทรงตีพระโอรสเรื่อยเลยทรงรู้มั้ยเพคะว่าวันนี้พระสุธนทรงทำอะไร
บ้างพระโอรสเสด็จไหน



วันนี้ทรงเสด็จโรงทานเพคะทรงมีรับสั่งให้ทหารนำชาวบ้านที่ตาบอดมารักษาและถวายเสื้อผ้าแลอาหารให้เพคะ
พระสุธนสนใจสอบถามหญิงคนนึงว่า ตาบอดข้างเดียวเหรอ หญิงชาวบ้านตอบว่าเพคะ ตาบอดข้างเดียวเพคะ



พระสุธนสอบถามว่า มีลูกกี่คน หญิงสาวตอบว่า คนเดียวเพคะ พระสุธนยังสนใจถามอีกว่า ผู้หญิงหรือผู้ชายแล้ว
ตอนนี้เค้าอยู่ที่ไหน หญิงตาบอดตอบว่า ผู้ชายเพคะตอนนี้เค้าไปทำงานหาเงินมาแลกข้าวให้หม่อมฉันกินเพคะ
พระสุธนไม่สอบถามอะไรอีก

[bobenz]

บูรภัทรเริ่มเบื่อจริงบ่นว่า เมื่อไหร่จะเสร็จ วิไลเรขาเลยต่อว่าบูรภัทรว่า พระโอรสทำบุญทำทานอย่ามาเร่ง
ได้มั้ยเดี๋ยวบาปหรอก บูรภัทรจึงว่า ทำไมอย่ามายุ่ง พระสุธนถามว่าทะเลาะกันอีก บูรภัทรบอกว่า นี่ก็ได้
เวลาเสด็จออกนอกวังแล้วพระเจ้าข้า



พระสุธนจึงบอกกับชนินธรว่า งั้นพวกเราก็ไปได้แล้วเดี๋ยวพวกเค้าจะรอนาน ด้านประตูวังพวกเด็กชาวบ้าน
ก็แห่กันมาจะฝ่าประตูเมืองเข้าไป หมู่สิงห์กับหมู่ศรอยู่เคลียทางสั่งว่า อย่าเบียดกันอ้าวพระโอรสเสด็จแล้ว
พวกเจ้าเข้ามาได้ จากนั้นพวกเด็กกลุ่มเดิมก็พากันมานั่งเรียบร้อยตรงหน้าพระสุธน



พระสุธนสอบถามอาการเด็กที่ป่วยเป็นหิดคราวที่แล้วว่าหายดีแล้วเหรอ เด็กกลุ่มนั่นตอบว่าหายดีแล้วพระเจ้าข้า
ก็หมู่สองคนเอาน้ำมันมะพร้าวมาดพวกเรา หมู่สิงห์ค้อนว่า อ้าวฟ้องเหรอ พระสุธนถามหมู่ศรบ้างว่าแล้วเสือผ่าใหม่
ที่เราให้เตรียมมาแจกล่ะ หมู่ศรตอบว่าอยู่นี่พระเจ้าข้าแต่หม่อมฉันยังไม่ได้แจก พระสุธนบอกไม่เป็นไรเดี๋ยวเรา
แจกให้เองจากนั้นพระองค์ก็แจกเสื้อผ้าให้พวกเด็กราษฎรของพระองค์โดยชนินธรกับบูรภัทรช่วยแจกด้วย

[กาฬฯ]

รถเสนเจอเรื่องราวเหมือนอดีตชาติด้วย 

แต่แหม  นกชื่อ ดวงยิหวา  ชื่อเพราะจริง  ;)

ชุดพระมเหสีจันทราสวย 

พี๋โบว์เบนซ์  นคร  ไกรลาศ ค่ะ

[กันย์ณภัทร]

รถเสนเจอเรื่องราวเหมือนอดีตชาติด้วย 

แต่แหม  นกชื่อ ดวงยิหวา  ชื่อเพราะจริง  ;)

ชุดพระมเหสีจันทราสวย 

พี๋โบว์เบนซ์  นคร  ไกรลาศ ค่ะ

เห็นด้วยๆ ชุดของพระมเหสีจันทราสวยจริงๆ ว่าแต่เรื่องนี้ชุดสวยๆทั้งนั้นเรยเนอะ^^

ปล.โตไวๆนะจ๊ะสุธน อิอิ

[กาฬฯ]

รถเสนเจอเรื่องราวเหมือนอดีตชาติด้วย 

แต่แหม  นกชื่อ ดวงยิหวา  ชื่อเพราะจริง  ;)

ชุดพระมเหสีจันทราสวย 

พี๋โบว์เบนซ์  นคร  ไกรลาศ ค่ะ

เห็นด้วยๆ ชุดของพระมเหสีจันทราสวยจริงๆ ว่าแต่เรื่องนี้ชุดสวยๆทั้งนั้นเรยเนอะ^^

ปล.โตไวๆนะจ๊ะสุธน อิอิ

ชุดนางกินรีในเรื่องนี้ เป็นชุดในฝันของกาฬเลยค่ะ   :-* :-*

[bobenz]

หลังจากแจกเสื้อผ้าอาภรณ์ให้พวกเด็กชาวบ้านแล้วพระสุธนตรัสถามเด็กที่เคยถวายไก่ให้ว่า เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนรึเปล่า
เด็กตอบว่า ไม่เคยพระเจ้าข้า พระสุธนบ่นแบบสงสัยตัวเองว่า ทำไมเราคุ้นหน้าเจ้าจังชั่งเถอะพวกเจ้าทุกคนปะเราไปเล่นกัน
บูภัทรตีลังกาให้พวกเด็กดูแล้วถามว่า ใครตีลังกาได้แบบเราก็ตีให้พระโอรสทอดพระเนตรเลย จากนั้นพวกเด็กก็ตีลังกากันใหญ่
และก็ชวนกันไปเล่นอย่างอื่นต่อชุนมุนวุ่นวายไปหมด



จากนั้นพระสุธนก็ชวนพวกเด็กชาวบ้านเล่นม้าก้านกล้วยวิ่นกันซะทั่งลานหน้ากำแพงวัง เมื่อวิ่งกันเหนื่อยก็ชวนเด็กไปนั่งเล่นกันที่ร่มไม้
เด็กคนนึงเต้นถวายพระโอรสให้ทอดพระเนตร ขณะกำลังเล่นกันอยู่เพลินๆก็มีชายร่างใหญ่วัยกลางคนเดินเข้ามาพวกเด็กชาวบ้านตกใจ
ชายวัยกลางคนเรียกว่า "พระโอรส" พระสุธนผินพักต์ไปมองแล้วร้องตอบว่า "พรานบุญ"



พรานบุญเข้าเฝ้าพระอาทิตยวงศ์ที่ท้องพระโรงองค์เหนือหัวตรัสถามว่า พรานบุญเขตชายป่าชายแดนที่พรานบุญอยู่เป็นยังไงบ้าง
พรานบุญตอบว่า ปกติดีพระเจ้าข้าไม่มีอะไรผิดสังเกตุส่วนชาวบ้านแถวนั้นก็หามีความเดือดร้อนไม่พระเจ้าข้า จากนั้นก็นำห่อ
ผ้าขนาดใหญ่ซึ่งเป็นบรรณาการจากพรานบุญต้องการถวายให้เจ้าเหนือหัวและพระแม่ของแผ่นดินของตนออกมาวาง

[bobenz]

พระมเหสีจันทราสนใจของในห่อผ้าเลยตรัสถามว่า ของที่เจ้าเตรียมมาด้วยนั่นมันคืออะไรเหรอพรานบุญ พรานบุญ
ตอบพระนางว่า ห่อผ้านี้มีเขากวางและหนังสัตว์หม่อมฉันนำมาถวายองค์เหนือหัวพระเจ้าข้า จากนั้นก็เข้ามาใกล้ๆแล้ว
หยิบนำเอาอัญมณีเหม็ดใหญ่ออกมา นี่โคตรทับทิมหม่อมฉันเจอในป่าลึกนำมาถวายพระมเหสี พระนางรับไว้แล้วพินิจดู
จากนั้นก็ตรัสชมว่า น้ำงามมากเลยพรานบุญสีแดงอย่างกับเลือดนกแน่ขอบใจมากนะพรานบุญ



จากนั้นพระสุธนก็วิ่งเข้ามาประจบพรานบุญ พรานบุญพูดกับพระโอรสว่า พระโอรสโตขึ้นมากเลยนะพระเจ้าข้าตอนหม่อมฉัน
จะเข้าป่าคราวก่อนยังทรงตัวเล็กอยู่เลย พระสุธนอ้อนว่า พรานบุญทำไมไปซะนานเลยแล้วเมื่อไหร่จะพาเราเข้าป่าด้วยล่ะ
พระมเหสีทรงตำหนิว่า เจอหน้าพรานบุญทีไรก็จะอ้อนขอเข้าป่าทุกที พระนมปานตารีบเสริม ยังไม่เหมาะนะเพคะพระโอรสยัง
ทรงพระเยาว์อยู่เลยป่ามีแต่อันตราย พระสุธนเถียงว่า ใครบอกว่าเราเด็กพรานบุญยังบอกเราโตแล้วอยู่เลย



พระสุธนหันมาบอกกับพรานบุญว่า พรานบุญคราวนี้พาเราไปด้วยน้าเราจะยิงเสือโคร่งให้ได้หนังเสือตัวใหญ่กว่านี้อีก พรานบุญยิ้ม
รับแล้วตอบว่า ถ้าพระโอรสไปกับพรานบุญอย่าว่าแต่เสือเลยหม่อมฉันจะพาไปยิงสิงห์หมาป่ามากมายจนพระโอรสยิงไม่ทันเลย
พระสุธนทำตาลุกวาว เหรอขนาดนั้นเชียวเหรอ วิไลเรขาอุทานขึ้นมาว่า ว้ายเข้าป่าวิไลไม่เสด็จตามไปด้วยหรอกนะเพคะวิไลกลัว

[bobenz]

พระสุธนรีบบอกว่า จริงๆนะวิไลเรขาไม่ตามเราไปจริงๆนะ วิไลเรขาออกอาการลังเล จะรองคิดดูก่อนนะเพคะ
จากนั้นก็หันมาบอกพระนมปานตาว่า นมวันนี้เราขออนุญาติให้พรานบุญนอนกับเรานะพระเราจะฟังนิทาน
พรานบุญยักคิ้วใส่พระนมทันที



เมื่อตกกลางพวกชนินธรกับบูรภัทรก็ตามมาฟังเรื่องเล่าของพรานบุญที่ตำหนักพระสุธน พระสุธนบอกให้พรานบุญ
เล่าเรื่องช้างตกมันให้ฟังหน่อย พรานบุญบอกนิทานเรื่องนั้นเคยเล่าถวายแล้ว ชนินธรบอกงั้นเรื่องกวางเขาเกก็ได้
พรานบุญก็บอกว่าเรื่องนั้นก็เล่าแล้วหลายครั้ง บูรภัทรเลยค่อนขอดว่า เรื่องนี้ก็เล่าแล้วเรื่องนั้นก็เคยแล้วเล่นตัวแบบนี้
ไม่ฟังก็ได้ พรานบุญต้องแก้ตัวว่า เดี๋ยวก่อนซิพ่อบูรภัทรก็บอกแล้วไงจะเล่าเรื่องใหม่เสือสมิงจะสนใจฟังอยูมั้ยล่ะ เด็ก
ตอบพร้อมกันว่า สน



จากนั้นพรานบุญก็เริ่มเล่าว่า เสือสมิงเป็นเสือที่มีฤทธิ์เยอะเพราะมีวิญญาณผู้ถูกกินสิงอยู่มันสามารถแปลงกายได้มันมา
คาถาอาคมแปลงเป็นพรานบุญก็ได้ พระสุธนร้องว่า จริงเหรองั้นเล่าต่อเร็วเลย พรานบุญต่อว่าในคืนนั้นมีลมกระหน่ำอย่าง
บ้าคลั่งพรานบุญเริ่มอ่อนแรงก็เลยเอนหลังนอนลงไปพรานบุญก็เริ่มหลับ หลับลง ฟลับลงจนจะสนิทอยู่แล้ว แต่ทันได้นั้นเอง
พรานบุญตะโกนจนพระนมตกใจร้องว้าย

[bobenz]

พรานบุญเริ่มเล่าต่อว่า มีหญิงสาวคนนึงวิ่งฝ่าสายฝนมาที่กระท่อมของตน แล้วร้องว่า ขอโทษนะจ๊ะขออาศัยหลบฝน
หน่อยจ๊ะ พรานบุญลืมขึ้นมาแล้วร้องถามว่านั่นใคร จากนั้นก็ลุกดูเห็นสาวเนื้อตัวเปียกปอนเลยให้เข้ามาหลบฝนในบ้านตน



เมื่อพาเข้ามาในบ้านก็หาผ้ามาให้เช็ดเนื้อเช็ดตัวด้วยเป็นหนุ่มโสดเมื่อมีหญิงสาวหน้าตาดีมาหาถึงบ้านก็อดคิดอคิตไม่ได้ แต่
ยังไม่ทันได้ทำอะไรเกินเลยหญิงสาวก็กลายเป็นเสือสมิงแล้วจะทำร้ายตน พรานบุญจึงรีบคว้าหอกประจำกายเสือเลยกระโจน
หนีออกนอกหน้าต่างไป



จากนั้นพระสุธนชนินธรบูรภัทรก็เข้ามาเกาะพรานบุญแล้วแย่งกันถามให้วุ่นวายไปหมด พรานบุญบอกให้ถามทีละคนบูรภัทรจึง
ถามก่อนว่ามันตายมั้ย พรานบุญบอกจะแกะรอยมันแต่พื้นเปียกรอยหายตามไม่พบ ชนินธรถามว่ามันมาทำไม พรานบุญบอกว่า
มันคงอยากจะกินพรานบุญมั้ง พระสุธนถามว่าแล้วคนจะกลายเป็นเสือไปได้ยังไง นั่นแน่พรานบุญคิดถึงใครแล้วจินตนาการเองรึเปล่า

[bobenz]

พรานบุญบอกไอ้ที่เล่าน่ะเรื่องจริงนะแต่พรานบุญอาจคิดถึงใครซักคนแถวนี้ก็แม่นมพระโอรสไง พระนมปานตา
รีบต่อว่าพรานบุญว่า นี่จะหาเรื่องหลอกเด็กอะไรก็หลอกไปอย่าดึงฉันเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย พระสุธนแซวว่าก็พราน
บุญเค้าบอกแล้วไงว่าคิดถึงนมจนเห็นเสือเป็นผู้หญิงพระนามก็เลยบอกให้พระโอรสเข้าบรรทมได้แล้วเพคะดึกแล้ว
พระสุธนอิอออดว่าเราขออยู่ดึงซักคืนเถอะนะ พระนมปานตาไม่ยอมพระสุธนเลยต้องเข้าบรรทม



พรานบุญบอกพระโอรสว่า ทรงบรรทมพักผ่อนเถิดพระเจ้าข้าแล้วหันไปบอกชนินธรกับบูรภัทรว่า เด็กๆกับบ้านได้แล้ว
บูรภัทรถวายบังคมลาพระสุธนแล้วพูดกับพรานบุญว่า ไอ้เรื่องที่เล่าเมื่อกี้เราไม่เชื่อว่าเรื่องจริงหลอกได้แค่เด็กโง่เท่านั้นหล่ะ
พรานบุญเลยบ่นว่า บูรภัทรนี่นิสัยเสียไม่เปลี่ยนตั้งแต่เด็กยันโตเลยจริงๆ จากนั้นชนินธรและบูรภัทรพากันกลับเรือนตน



อำมาตย์พฤษธากับวิไลเรขานั่งรอบูรภัทรเมื่อบูรภัทรกลับมาถึงอำมาตย์พฤษะถามลูกว่า เป็นไงไปนั่งฟังเรื่องสนุกกันเพลินเลย
บูรภัทรแย้งว่า ไม่เห็นสนุกเป็นแค่เรื่องโกหกเด็กก็เท่านั้น อำมาตย์พฤษธาบอกว่า บูรภัทรทำไมพูดแบบนั้นองค์เหนือหัวโปรดเค้า
มากนะคนเนี้ยแถมมีวิชาอาคมแก่กล้าอีกต่างหากดังนั้นถ้าพรานบุญรักใคร่เอ็นดูมันจะเป็นประโยชน์ต่อลูกมากนะบูรภัทร

[กาฬฯ]

แล้วเดี๋ยวพรานบุญก็ไปตามหามโนห์รามาให้พระสุธน

น่าจะไปตั้งแต่พระสุธนเด็กๆ เลยใช่ป่ะคะ 

กว่าจะไปถึงหิมพานต์ก็อีก 7 ปี แต่กาฬสงสัยอ่ะ ว่าทำไมตอนได้มโนห์ราแล้ว  พรานบุญกลับมาเร็วจัง

[bobenz]

แต่บูรภัทรทำท่ามีจองหองแล้วก็พูดว่า ไม่เห็นจำเป็นเลยแค่พระโอรสโปรดองค์เดียวก็พอแล้ว วิไลเรขา
ก็เลยค่อนขอดให้ว่า อวดเก่งแต่จะเก่งจริงๆรึเปล่า อำมาตญืพฤษธาก็ตำหนิว่า พ่อมองอะไรไม่ผิดหรอกจะ
เอาแต่พระโอรสองค์เดียวไม่ได้รู้มั้ย บูรภัทรเลยทำหน้าจ๋อย



พระสุธนตรัสถามพรานบุญว่า พรานบุญจะกลับเข้าป่าอีกเมื่อไหร่ พรานบุญตอบว่า อีกไม่นานหรอกพระเจ้าข้า
พระสุธนขอร้องว่า ขอให้เราตามไปด้วยเราจะไปให้ถึงเมืองเทียมเมฆเลย พรานบุญแปลกใจจึงถามว่าพระโอรส
ไปเอามาจากไหนเมืองเทียมเมฆเนี้ย พระสุธนรับสั่งว่า เราเคยไปมาแล้วในฝัน พรานบุญบอกว่า พรานบุญเคยท่อง
ป่ามาแล้วนับไม่ถ้วนพรานบุญก็ไม่เคยได้ยินเมืองๆนี้เลยมันคงเป็นไปไม่ได้หรอกพระเจ้าข้า



พรานบุญบอกอีกว่า มันคงเป็นได้เพียงแต่ความฝันเท่านั้นแหล่ะพระเจ้าข้า พระสุธนย้อนว่า แล้วทีเสือแปลงเป็นคนยังเป็น
เรื่องจริงได้เลย พระนมแอบขำที่พรานบุญโดนย้อน พรานบุญจึงพูดว่า พระนมนี่เวลาหัวเราะก็ดูสวยมากเลยนะ พระนมจึงหยุด
และตวาดว่าบ้า พระสุธนพำพึงรำพันว่า เราจะไปหานางให้ได้มโนห์รา พรานบุญกับพระนมทวนคำพระโอรส "มโนห์รา"

[bobenz]

รุ่งเช้าพรานบุญมาขอคำปรึกษากับหมู่สิงห์หมู่ศร  หมู่สิงห์บอกว่ามโนห์ราเหรอไม่เคยรู้จักเลยพรานบุญ หมู่ศร
ก็พูดแบบเดียวกันคำเดียวกันเป๊ะ หมู่สิงห์หันไมองค้อนหมู่ศรแล้วพูดต่อว่า ชื่อเหมือนไม่ใช่มนุษย์นะพรานบุญ
หมู่ศรพูดเลียนแบบอีกแล้ว หมู่สิงห์พูดอีกแล้วก็เตรียมตีศอกถ้าหมู่ศรจะยียวนตนว่า ไปเอามาจากไหนนะพรานบุญ



หมู่ศรพูดว้ำอีกแล้วเหมือนจะลองดูเลยโดนหมู่สิงห์เตะคว่ำแล้วหมู่สิงห์ด่าว่า แกไม่มีคำพูดอื่นจะพูดแล้วรึไง หมู่ศรย้อน
ว่าเออไม่มีอะดิ จากนั้นหมู่สิงห์กับหมู่ศรก็ไล่ทะเลาะกันจนพรานบุญรำคาญ



พระสุธนเดินมากับชนินธรและบูรภัทรพระสุธนเปรยให้ทั้งสองฟังว่า พรานบุญบอกว่าเมืองมโนห์ราอาจจะไม่มีอยู่จริงเราจะ
ทำยังไงดีล่ะ บูรภัทรเสนอว่า พระโอรสอย่ากลุ้มใจไปเลยพรานบุญเล่าแต่เรื่องโกหกอย่าทรงเชื่อ ชนินธรแก้ตังแทนพรานบุญ
ว่าพรานบุญแค่เราให้ฟังไม่ได้ให้เชื่อนิ บูรภัทรเถียงว่าถ้าไม่เล่าให้เชื่อจะเล่าให้ฟังทำไม ชนินธรบอกว่าก็เล่าให้ฟังสนุกๆไง
บูรภัทรขึ้นเสียงไม่พอใจพระสุธนรีบปรามว่า หยุดทั้งสองคนพวกเจ้าพูดถูกพรานบุญอาจจะโกหกแต่ชนินธรก็บอกว่าแค่เล่าให้ฟัง
ไม่ใช่ให้เชื่อตามโดยไม่รู้จักคิดเอง