บัวอาสาขอไปด้วยเผื่อช่วยได้
จันทราพยักหน้าให้โฉมศรี
แล้วก็ออกเดินทางในทันที
ล่าไพรีตามหาพระบิดา
รุ่งเช้าวันอังคารเข้ามาถึง
เปรียบประหนึ่งโอรสสุดหาญกล้า
นามอังคาสราชโอรสทรงศักดา
เมื่อสบตาเหมือนว่าใจนั้นสั่นคลอน
บัวแย้มเป็นเช่นนางในความฝัน
ดั่งตะวันส่องแสงประหนึ่งศร
พุ่งหมายมากลางใจให้อาวรณ์
ใจรุ่มร้อนดุจดั่งเช่นฟอนไฟ
แต่เก็บงำซ่อนไว้ในใจลึก
แม้จะนึกในใจว่าหวั่นไหว
เมื่อปะทะคารมยิ่งต้องใจ
ดวงหทัยยอดชีวาของข้าเอง
ทะเลาะกันเกิดเรื่องเคืองหนักหนา
ยอดชีวาบัวแย้มทำอวดเก่ง
ไม่ร่วมทางก็ได้จะไปเอง
แม่คนเก่งเจ้าจะกาจสักเพียงใด
บัวแย้มไปประสบพบนางปอบ
ที่ชมชอบอยากจะได้บัวเอาไว้
เป็นทายาทเป็นปอบสื่อต่อไป
บัวเต็มใจอย่างสงสารจับชีวา
เดชบุญเกื้อหนุนแต่ปางก่อน
ใจอาวรณ์ให้อังคาสปรารถนา
องค์โอรสรีบเร่งเสด็จมา
แล้วนำพาบัวหนีไปด้วยกัน
แล้วพาเรื่องต่อว่าว่าหาเรื่อง
ให้ขุ่นเคืองจิตใจนางในฝัน
ตัดสินใจพากลับบุรีพลัน
ขังนางนั้นไว้ในนครา