มือใหม่หัดเล่า ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะคะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ติดอันดับชอบมากที่สุดเหมือนพี่นินดาเลย
ถึงเค้าโครงจะเหมือน รามเกียรติ์ แต่เดินเรื่องได้สนุกและน่าติดตามมาก**เนื่องจากการแก้ไขสแปมบอร์ดครั้งก่อน มีผลให้ code บางตัวหายไป
จึงต้องขออภัยผู้อ่านที่เครื่องหมายคำพูด อัญประกาศ ( "..." ) หายไป**นานเนิ่นนับกัปกัลป์ผ่านไกลโพ้น
ในห้วงนภากว้างสว่างไสว
นครนามอุโฆษโจษขานไป
องค์ท้าวไทจตุรพักตร์ครองนครา
มีสี่เศียรแปดกรพระกรรณทิพย์
ใครกระซิบอยู่ถึงไหนไกลหนักหนา
ได้ยินพลันทันทีที่นินทา
ไม่รอช้าโรมรันประจัญบานเริ่มต้นกล่าวถึงนครอุโฆษของพระยายักษ์จตุรพักตร์มี 4 เศียร 8 กร มีหูทิพย์ตาทิพย์ เลยไปได้ยินที่เหล่าเทวดานินทาตนเอง เลยจัดการไปสั่งสอนเทวดาช่างนินทาซะหน่อย ร้อนถึงพระสยมภูวญาณเมื่อได้รับรายงาน

พระอินทร์จึงขออาสาไปตามท้าวจตุรพักตร์มาเข้าเฝ้าองค์พระสยมฯบอกว่าท้าวจตุรพักตร์มันมีหูทิพย์ตาทิพย์แค่เรานึกถึง มันก็จะรู้ได้เอง แล้วก็ทำการส่งกระแสจิตไปเรียกท้าวจตุรพักตร์

จตุรพักตร์กำลังสำราญอยู่กับนางมเหสีมนุษย์สุนีย์ราชกานดา
(เพิ่งจะรู้ว่าสุนีย์นี่อยู่มาก่อนพระเอกของเราจะเกิดอีก) ก็ได้ยินความคิดของพระสยมฯ
พวกนางกำนัล แป๋วแหวว กากณาสี พรรณทิพย์ กากณาสูร
(คนไหนเป็นคนไหนเดี๋ยวต่อไปจะรู้เอง) คอยผสมโรง
ใครน้าบังอาจมานินทาองค์เหนือหัว มันน่าจับมาทรมานนัก จตุรพักตร์หันกลับมาตอบ
"องค์พระสยมภูวญาณ ทีนี้ได้ยินกันแล้วใช่มั้ย" เงียบกันไปเป็นแถบๆ
สุนีย์บอกว่า
ถ้าเป็นพระสยมภูวญาณพระองค์ก็อย่าเสด็จไปเลยนะเพคะ แต่ท้าวจตุรพักตร์ก็ไปเพื่อให้ประจักษ์ว่าท้าวจตุรพักตร์ไม่เกรงกลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น
