อิอิ งั้นถ้าคำว่าจิงๆ ไม่ใช่ภาษาวิบัติ แล้วพวกคำว่า : อ่า, มานน, ก้อ, คับ, งับ, บ๋ม, เด๋ว ฯลฯ ก็ไม่ใช่ภาษาวิบัติหรอคะ? แล้วคำจำกัดความของคำว่า "ภาษาวิบัติ"นี่มันเป็นไงอ่ะคะ? กันย์สงสัยจะเข้าใจผิดนะเนี่ย?? บอกตามตรงไม่ค่อยรู้น่ะค่ะว่าอันไหนคือภาษาวิบัติบ้าง เพราะมันมีทั้ง คำน่ารัก(เช่น งับบ๋ม จิงดิ ก้อ เรยยย) คำตัดคำ(เช่น เด๋ว เปง มะ(ไม่) ) คำเพิ่มอารมณ์(เช่น มากกก ร๊ากกก มั่กมาก เจรงง) คำสะกดผิดๆ(หั้ย จัย)[แต่กันย์ไม่เคยใช้คำสะกดผิดแบบนี้นะ) ฯลฯ อ่านึกไม่ออกตอนนี้
ก้อเลยแอบงงๆอ่ะค่ะว่าอันไหนเป็ฯภาษาวิบัติ เพราะตอนแรกกันย์คิดว่าพวกนี้ก็คงวิบัติหมด เวลาไปบอร์ดที่ไม่เปิดกว้างเรื่องภาษาวิบัติก็จะไม่กล้าใช้คำพวกนี้เลย==' เด๋วโดนด่า เหอๆ :)
ปล.ชื่อกระทู้น่ารักดีจังค่ะ^^ ดูสบายๆไม่ซีเรียสดี น่ารักน่าเข้ามาดูด้วย^^
พี่ไม่รู้เหมือนกันนะคะ น้องกันย์ ว่าภาษาวิบัติในทางวิชาการแล้ว เขามีคำจำกัดความว่ายังไงมั่ง
พี่ขอตัดสินด้วย common sense และจิตสำนึกของตัวเอง ในฐานะที่เป็นคนไทย เป็นเจ้าของภาษาคนนึงละกันนะคะ
พวกคำที่น้องกันย์ยกมาทั้งหมด ทำให้พี่เพิ่งจะมองเห็นภาพรวมว่า อ๋อ ภาษาแชทมันมีเยอะขนาดนี้นั่นเอง
บอกตรงๆ ว่านึกไม่ถึงค่ะ ถ้าไม่ได้เห็นตัวอย่างเยอะแยะที่น้องกันย์ยกมา
เพราะตัวเองไม่เคยแชท ถึงแม้ว่าจะเคยใช้คำพวกนี้มาบ้าง ในการเขียนสื่อสารบนอินเตอร์เน็ตนี่
แต่ก็ใช้น้อยมาก พอที่จะสื่ออารมณ์ความรู้สึกที่ต้องการสื่อได้เท่านั้น
เพื่อเพิ่มบรรยากาศและความเป็นกันเองในการพูดคุยผ่านตัวหนังสือ
ให้เหมือนกับเป็นการพูดคุยแบบ face to face มากขึ้น
แต่พอเห็นตัวอย่างที่น้องกันย์ยกมาทั้งหมด ก็ทำให้พี่พอจะมองออกและพอเข้าใจแล้วว่า
ทำไมหลายคนถึงลงความเห็นว่า ภาษาแชทเป็นภาษาวิบัติ
ถ้าถามพี่ พี่ยังคงคิดว่าภาษาแชท ตามที่น้องกันย์ยกตัวอย่างมานี้ โดยตัวมันเองไม่วิบัติ
แต่การที่มันแพร่ระบาดไปในที่ๆ มันไม่ควรจะไป (เหมือนอย่างที่น้องกันย์บอกว่า บางบอร์ดไม่เปิดรับภาษาพวกนี้เลย)
บ่อยๆ ครั้งเข้า จนสร้างความรู้สึกน่ารำคาญและหมั่นไส้ไปทั่ว มันก็เลยกลายเป็นวิบัติไปซะได้
เปรียบเหมือนกับโรคอะไรซักโรคนึง สมมติอหิวาห์ตกโรคก็ได้
โดยตัวมันเองเป็นโรคร้ายแรงก็จริง แต่ถ้าเป็นแค่คนสองคนก็ไม่กระไร
แต่หากเมื่อไหร่ที่มันกลายเป็นโรคระบาดไปทั่ว ทำให้คนล้มป่วยกันเป็นจำนวนมาก
มันก็ไม่ใช่แค่โรคเพียง 1 โรคเสียแล้ว แต่มันเป็นโรคละบาท เอ๊ย! ระบาดซึ่งเป็นปัญหาใหญ่
ภาษาแชทก็เหมือนกัน โดยตัวมันเอง พี่ยังไม่เห็นว่า มันถึงขั้นเป็นโรคที่ร้ายแรงที่เปรียบได้กับอหิวาห์ด้วยซ้ำ
แต่การที่มันแพร่ระบาดไปทั่วในหมู่วัยรุ่น และการที่วัยรุ่นติดการใช้ภาษาแบบนี้มากเกินไป จนไม่คำนึงถึงกาลเทศะที่ใช้
ก็คงจะทำให้ผู้ใหญ่เขาเห็นแล้วรู้สึกวิตก กลัวว่าวัยรุ่นจะเลิกใช้ภาษาแบบนี้ไม่ได้ จนติดกลายเป็นนิสัย
แล้วเลยสุดท้าย พาลไม่รู้เลยว่า ภาษาที่ถูกต้องเขาเขียนกันยังไง
นี่แหละจึงทำให้หลายคนเห็นว่า ภาษาแชทเป็นภาษาวิบัติ
พี่รู้สึกว่าตัวเองกำลังอธิบายวกวนนะคะนี่ น้องกันย์ แหะ :-[
สรุปว่า ในความเห็นพี่ ภาษาแชทโดยตัวมันเองไม่วิบัติ แต่อาการที่มันกำลังแพร่ระบาดไปทั่วเพราะผู้ใช้ใช้อย่างไม่รู้กาลเทศะ และใช้ภาษาแบบนี้จนติดเป็นนิสัย กำลังจะทำให้มันกลายเป็นภาษาวิบัติไปอย่างน่าเสียดาย
ที่ว่าน่าเสียดาย เพราะพี่มองภาษาแชท ว่าเป็นเหมือนความเคลื่อนไหวนึงของภาษาที่ยังมีชีวิตอยู่
เป็นภาษาวัยรุ่นอย่างนึง ที่เกิดขึ้นมาเพราะยุคของอินเเทอร์เน็ทโดยแท้
เนื่องจากอินเทอร์เน็ท ทำให้เกิดการสื่อสารแบบใหม่ขึ้นมา
นั่นคือการพูดคุยผ่านตัวหนังสือ ซึ่งไม่สามารถที่จะสื่อสีหน้าท่าทาง น้ำเสียง และอวัจนภาษาอื่นๆ
ประกอบคำพูดที่เขียนเป็นตัวหนังสือได้
จึงได้เกิดภาษาแชทขึ้นมา เหมือนกับจะทดแทนอวัจนภาษาที่หายไป
เนื่องจากไม่ได้สื่อสารกันแบบ face to face
(ขออภัยนะคะ พี่ไม่รู้จะแปลคำนี้ว่ายังไง ถึงจะได้ความหมายที่ต้องการสื่อ จะแปลว่าแบบเห็นหน้าก็ยังไม่ครอบคลุม)
ภาษาแชทไม่น่าวิตก แต่การนำไปใช้อย่างไม่รู้กาลเทศะ ผิดมารยาท ไม่ให้เกียรติสถานที่(บอร์ด) และผู้ใหญ่ที่เล่นในบอร์ดนั้นๆ รวมทั้งการใช้ภาษาแบบนี้จนติดเป็นนิสัยต่างหาก ที่น่าวิตก
ที่พี่รู้สึกว่าน่าวิตกอีกอย่างด้วยก็คือ การใช้ภาษาแบบนี้มากเกินไป จะเป็นการทำลายตัวมันเอง
เพราะภาษาแต่ละอย่าง ต่างก็มีหน้าที่ของมัน
แม้แต่คำด่า ก็มีหน้าที่ของมันเช่นกัน คือเพื่อระบายอารมณ์
(อย่างเช่นเราจะรู้สึกว่า เมื่อเราได้ด่าแล้ว เราจะรู้สึกดีขึ้น และดีกว่าต้องเก็บกดเอาไว้
นั่นแสดงว่าคำด่าได้ทำหน้าที่ของมันได้โดยสมบูรณ์แล้ว
คือทำให้เราไม่ต้องเสียสุขภาพจิต เวลาที่เจอเรื่องอะไรที่มันแย่ๆ ไม่เข้าท่า)
แต่หากเรานำมาใช้พร่ำเพรื่อเกินไป ก็จะทำให้ภาษาสูญเสียหน้าที่ของมันไป และนั่นอาจจะเป็นภาษาวิบัติได้เช่นกัน
คือการใช้คำผิดหน้าที่ ผิดจุดประสงค์
นอกเหนือไปจากการสะกดผิด และการใช้คำผิดความหมาย ซึ่งพี่เห็นว่าเป็น 2 ปัญหาใหญ่ของภาษาวิบัติ
แต่ตอนนี้อาจต้องเพิ่มการใช้คำผิดหน้าที่เข้าไปด้วย เป็นปัญหาที่ 3
พี่เคยเห็นคอมเมนท์ในกระทู้บนเน็ต ที่คนเขียนเอาภาษาแชทมาใช้แบบพร่ำเพรื่อเฟ้อมากๆ
คือใช้มันทุกคำในคอมเมนท์นั้น ตั้งแต่คำแรกยันคำสุดท้าย
แทบไม่มีคำไหนที่เขียนเป็นภาษาปกติเลย
เรียกว่าแทบจะเอาทุกคำที่น้องกันย์ยกตัวอย่างมา ยัดใส่เข้าไปในคอมเมนท์เดียว
อย่างนี้แหละคือการใช้คำผิดหน้าที่ และทำลายประโยชน์ของภาษาแชทลงอย่างน่าเสียดาย
ตรงข้าม ถ้าเรารู้จัก "เลือก" หยิบภาษาแชทมาใช้เท่าที่เหมาะสม
เพียงเพื่อจะสื่ออารมณ์และความรู้สึกต่างๆ อย่างที่น้องกันย์จัดประเภทมาให้เห็นอย่างชัดเจนนั้น(เก่งจัง ;)
จะทำให้เราสามารถจะสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพและได้อรรถรสในการพูดคุยผ่านตัวหนังสือมากขึ้น
โดยไม่ต้องถูกด่าว่าทำให้ภาษาวิบัติด้วย
แต่อาจจะได้รับคำชมแทน ว่าเป็นการสร้างสรรค์ภาษาใหม่ๆ ที่เหมาะสมกับยุคสังคมไซเบอร์ ที่สื่อสารด้วยการเขียนเป็นหลัก
น่าเสียดายนะคะ ที่การสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ แทนที่จะได้รับคำชม กลับต้องมาถูกด่า
เพียงเพราะการใช้แบบพร่ำเพรื่อ ไม่รู้จักพิจารณาว่าเมื่อไหร่ควรใช้ เมื่อไหร่ไม่ควรใช้
ไม่ทราบว่าพอจะตอบคำถามของน้องกันย์ได้หรือยัง โทดทีนะคะ เขียนวกวนไปหน่อย :P
ปล. พี่คิดอะไรออกนิดหน่อยเกี่ยวกับคำว่าสังวาล สังวาลย์ ไว้จะมาเขียนต่อไปค่ะ