เอาไงดีหละ เอาตั้งแต่ตอนแรกเลยแล้วกัน ตอนที่โลกใหม่ได้ถือกำเนิดและเหล่าเทพได้เทพอาวุธคืนจากเทพอสูรเป็นที่เรียบร้อยแล้ว(เวอร์ชั่นนี้ไม่มีเทพจ๊ะ..."
บนสรวงสวรรค์ชั้นฟ้า เหล่าเทพสังวาลย์กำลังสนทนากันอยู่
"โลกใหม่นี้ช่างดูสงบร่มเย็นยิ่งนัก หลังจากที่พวกเราได้สังวาลย์คืนมาแล้ว คงจะสื้นเรื่องร้ายๆทุกอย่างเสียทีนะเพคะ" เทพีกรุณาเอ่ยขึ้นอย่างหารู้ไม่ว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น
ของเรื่องราวร้ายๆที่อาจเกิดขึ้น
"จะชะล่าใจมิได้นะเทพี... บางทีอสูรอาจพยายามเก็บความแค้นเอาไว้เพื่อรอวันเดือดพล่านก็เป็นได้" เทพศัสตรารับสั่งอย่างไม่ไว้ใจ เทพกาลเวลาได้ยินแล้วก็พยักหน้ารับดั่งว่า
เห็นพ้องต้องกันตามนั้นแลหันมาถามเทพีหยั่งรู้
"แล้วท่านหละเทพีหยั่งรู้ ท่านมองเห็นอะไรในอนาคตบ้างไหม" เทพกาลเวลาเอ่ยถาม
"อนาคตยังคงเป็นสิ่งที่มืดมัวเพคะ หม่อมฉันเห็นแค่เพียงว่าโลกนี้จะผาสุกได้ระยะหนึ่ง แล้วต่อจากนั้น... หม่อมฉันก็เห็นแต่ความมืด..." เทพีหยั่งรู้เอ่ยขึ้น
"หา... ท่านว่าอย่างไรนะเทพี ความมืดอย่างนั้นรึ นั่นหมายความว่าโลกใบนี้จะต้องตกอยู่ในความมืดงั้นรึ" เทพศัสตราเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีร้อนรน
"ช้าก่อนเพคะ นั่นอาจหมายความว่าอนาคตนั่นไกลเกินกว่าญาณหยั่งรู้ก็ได้ รอดูไปก่อนเถิดนะเพคะ" เทพีกรุณาเอ่ยขึ้น ---
ณ วิมานกลางหาว
"เราไม่เชื่อหรอกนะเทพีว่าท่านจะหยั่งรู้เรื่องราวภายหน้ามิได้... ท่านรู้ ท่านเห็นสิ่งใด ท่านบอกเรามาเถิด" เทพศัสตรารับสั่งกับองค์เทพีหยั่งรู้ขณะอยู่กันเพียงลำพัง
"คือ... หม่อมฉันไม่เห็นอะไรจริงๆเพคะ" เทพีหยั่งรู้ให้การปฏิเสธ
"เป็นไปไม่ได้..." เทพศัสตรารับสั่ง
"แต่มันก็เป็นไปแล้วนะเพคะ หม่อมฉันมองไม่เห็นอะไรจริงๆ แม้แต่... อนาคตของตัวเอง" เทพีหยั่งรู้เอ่ยขึ้นด้วยท่าทีที่เริ่มโกรธเคืองขึ้นมา
เทพศัสตรายังคงคิดมากกับเรื่องนี้ คว้ามือองค์เทพีมากุมเอาไว้
"ท่านเอ่ยเหมือนกำลังหวาดกลัวสิ่งใดอยู่... ทำไมหละเทพี... ทำไมท่านจึงบอกเราไม่ได้..." เทพศัสตราเอ่ยขึ้น
"หม่อมฉัน... หม่อมฉันมองไม่เห็นอนาคต หม่อมฉันกลัวในสิ่งที่จะเกิดขึ้นเพคะ" เทพีหยั่งรู้เริ่มฟายน้ำตา เทพศัสตราเห็นทีท่าองค์เทพีก็ยกมือขึ้นจะเช็ดน้ำตา
ให้ แต่องค์เทพีกลับหลบลี้มิได้นำพา "อย่าเพคะ... เท่านี้เราก็มีความผิดมามากพอแล้ว..."
"เรากับท่านหาใช่ใครอื่น... เทพี... ให้เราได้ช่วยคลายความทุกข์ในใจของท่านบ้างก็ยังดี" เทพศัสตรารับสั่ง เทพีหยั่งรู้ก้มหน้าแลน้ำตาไหล อยู่ๆก็รู้สึกคลื่นไส้
เทพศัสตรามองนางไม่วางตาด้วยความแปลกพระทัยนัก "เทพี... นี่ใช่สิ่งที่ท่านหวาดกลัวหรือไม่" เทพศัสตรารับสั่งถามขึ้น
เทพีหยั่งรู้เช็ดน้ำตาแลว่า "เพคะ..."
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------