ยินดีต้อนรับสู่บ้านอบอุ่นของคนรัก บอย สพล ชนวีร์

ประโยคประทับใจ ในนิยายเรื่องโปรดของคุณ

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ

แวบมาแอบตั้งกระทู้ใหม่อีกแล้ว   :-X


ในบอร์ดนี้ก็มีนักอ่านกันหลายคน   ต้องมีประโยคที่กินใจบ้างล่ะ    เรามาแบ่งปันกันดีกว่า   
บางทีอาจจะมีประโยคที่ชอบตรงกันบ้างนะ   ;)



เริ่มจากของกาฬก่อน  มีมากมายหลายหลาก  เอามาลงวันนี้ก็ไม่หมด

แต่ขอเริ่มด้วย อมตะนิยายของกาฬ  เพชรพระอุมา ของ พนมเทียน


ดอกฟ้าที่กลายมาเป็นพลับพลึงไพร

เพชรพระอุมา ตอน จอมผีดิบมันตรัย 4  หน้าอะไรกาฬจำไม่ได้แล้ว   

เป็นตอนที่รพินทร์ กับ ดาริน และบุญคำตรากตรำพลัดหลงจากคณะ   รพินทร์มองเห็นหม่อมราชวงศ์สูงศักดิ์ที่เปลี่ยนไปจากคนที่เค้าเจอเมื่อวันแรก 

ดอกพลับพลึงไพร หน้าตาเป็นยังไง  กาฬก็ไม่รู้หรอกค่ะ   แต่ตามความคิด  ดอกไม้ป่า มักจะสวยงามกว่าดอกไม้ที่อยู่ในเมือง เพราะความหายาก และต้องมีความอดทนเพราะขึ้นอยู่ในป่ากันดารไม่ได้บอบบางเหมือนดอกไม้ในเมือง  ก็เหมือนกับ การหาช้างเผือกในป่าลึกนั่นแหละ




รักแท้นั้นยากหา สุดจะคว้ามาเชยชม แต่มิตรแท้ที่นิยม ยิ่งยากหากว่ารักแท้

เพชรพระอุมา ตอน จอมพราน 4 หน้า 1142 (ฉบับพิมพ์ปี 2538 (มั้ง) นะคะ)

ความรักของมิตร มั่นคงยิ่งกว่าความรักของหนุ่มสาวธรรมดา  แต่ถ้าความรักนั้นหลอมรวมทั้งสองสิ่งไว้ด้วยกัน ก็จะยิ่งมั่นคงมากขึ้น
การเดินทางในเส้นทางมรณะยิ่งสร้างความผูกพัน ให้ทุกคนในคณะรักกันยิ่งกว่าเพื่อนตาย



ส่วนอันนี้เป็นบทกลอน 

ณ ที่ใดดวงใจไม่ไหวหวั่น
ขอฝ่าฟันอุปสรรคและขวากหนาม
ถึงสิ้นชาติวาสนาชะตาทราม
จะฝากนามโลกให้รู้กูก็ชาย

ณ ที่นี้ไร้ญาติและขาดมิตร
ยังก็แต่บ่าวสนิทพิสมัย
เสมอเพื่อนเสมือนญาติไม่คลาดไกล
เป็นเพื่อนตายเคียงกูคู่ชีวา


เพชรพระอุมา ตอน ดงมรณะ3 หน้า974

เป็นบทกลอนของอนุชาที่เขียนด้วยถ่านดำไว้บนโขดหิน  และพวกของเชษฐาที่ติดตามมาทีหลังได้ไปเจอเข้า

กลอนบทนี้กาฬอ่านแล้วแทบจะร้องไห้เลย   เข้าใจความรู้สึกของอนุชาได้เป็นอย่างดีว่าเดียวดายแค่ไหน  เดินทางไปสู่ความตายมีเพียงพรานคู่ใจอยู่คนเดียว






มาอีกหน่อยค่ะ  ยาวเลยบทนี้


เกิดมาเยี่ยงกษัตริย์ขัตติยราช
แต่ อนิจจา! อนาถนัก
ต้องพลัดพรากถิ่นฐานแหล่างกำเนิด
ซมซานพเนจรไปทั่วเขตแคว้นแดนกันดาร

ทุกหุบเหวห้วยละหานลำเนาไพร
ข้าบุกบั่นไป ปิ่มเลือดตากระเด็น
มีดวงดารากรแทนทองประทีปส่อง
ฝากอนาคตไว้กับหมู่เมฆที่เลื่อนลอย

สุริยาประทานพลังฤทธิ์ให้แก่ข้า
จันทราเปรียบเสมือนเพื่อนใจ
หากสวรรค์ส่งข้ามาเกิดจริงแล้วไซร้
ข้าคงได้กลับคืนไปสู่เจ้าได้สมจินต์

รอข้าก่อน--อาณาจักรสีทองอันผ่องใส
รอข้าก่อน--ประชากรทั้งหลาย
แหละรอข้าก่อน--ศัตรูหมู่อมิตร!!
ข้ากำลังจะกลับไป--กลับไป!!


เพชรพระอุมา ตอน จอมผีดิบมันตรัย1 หน้า 131

บทนี้เป็นบทที่แงซายพร่ำรำพันเป็นเพลง  ซึ่งไม่มีใครเข้าใจความหมายได้  แสดงถึงความเศร้าปนแค้น  และมุ่งมั่นที่จะกลับไปกอบกู้บ้านเมือง   

รักแงซายยยยยย   :-*
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: มิถุนายน 24, 2011, 01:47:49 PM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ นานะจัง

  • *
  • 7234
  • -3
  • เพศ: หญิง
  • นิศาอรพินท์
    • อีเมล์
Re: ประโยคประทับใจ ในนิยายเรื่องโปรดของคุณ
« ตอบกลับ #1 เมื่อ: มกราคม 30, 2009, 11:59:48 AM »
Wow ไอเดียบรรเจิด นักแม่นาง ข้าพเจ้า อ่านแต่วรรณกรรมแปล แต่ของญี่ปุ่น แล้วก็แฮร์รี่ และอื่นๆอีกนิดหน่อย เด๋วต้องไปเปิดก่อนน้าว่ามีอันไหนบ้าง
หุหุ

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: ประโยคประทับใจ ในนิยายเรื่องโปรดของคุณ
« ตอบกลับ #2 เมื่อ: มกราคม 30, 2009, 12:15:22 PM »
วรรณกรรมต่างประเทศก็มีเยอะแยะเลย   

เสียดาย  บางทีกาฬอ่านแล้วก็ไม่ได้จดไว้    ต้องไปตามหาอีก  :-\



ยังอยู่ที่เพชรพระอุมาเช่นเดิม

"จะรักจิตรางคนางค์คนนี้ไปนานสักเท่าไหร่?"
"ทุกชาติทุกภพถ้าหากชาติภพหน้ามีจริง อัคนีรุทร์จะขอติดตามไปเป็นทาสรักของจิตรางคนางค์เยี่ยงนี้ตลอดไป"


เพชรพระอุมา ตอน แต่ปางบรรพ์

เป็นความรักในความเชื่อที่อมตะ  กับการเวียนว่ายตายเกิด  เป็นไปได้มั้ย ที่คนรักคู่นึงจะทำบุญทำกรรมสั่งสมวาสนาให้เป็นเนื้อคู่กันได้เป็นหมื่นเป็นภพชาติ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กุมภาพันธ์ 02, 2009, 09:44:16 AM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

Re: ประโยคประทับใจ ในนิยายเรื่องโปรดของคุณ
« ตอบกลับ #3 เมื่อ: มกราคม 30, 2009, 02:54:31 PM »
มาอีกหน่อยค่ะ  ยาวเลยบทนี้


เกิดมาเยี่ยงกษัตริย์ขัตติยราช
แต่ อนิจจา! อนาถนัก
ต้องพลัดพรากถิ่นฐานแหล่งกำเนิด
ซมซานพเนจรไปทั่วเขตแคว้นแดนกันดาร

ทุกหุบเหวห้วยละหานลำเนาไพร
ข้าบุกบั่นไป ปิ่มเลือดตากระเด็น
มีดวงดารากรแทนทองประทีปส่อง
ฝากอนาคตไว้กับหมู่เมฆที่เลื่อนลอย

สุริยาประทานพลังฤทธิ์ให้แก่ข้า
จันทราเปรียบเสมือนเพื่อนใจ
หากสวรรค์ส่งข้ามาเกิดจริงแล้วไซร้
ข้าคงได้กลับคืนไปสู่เจ้าได้สมจินต์

รอข้าก่อน--อาณาจักรสีทองอันผ่องใส
รอข้าก่อน--ประชากรทั้งหลาย
แหละรอข้าก่อน--ศัตรูหมู่อมิตร!!
ข้ากำลังจะกลับไป--กลับไป!!


ตอน จอมผีดิบมันตรัย1 หน้า 131

บทนี้เป็นบทที่แงซายพร่ำรำพันเป็นเพลง  ซึ่งไม่มีใครเข้าใจความหมายได้  แสดงถึงความเศร้าปนแค้น  และมุ่งมั่นที่จะกลับไปกอบกู้บ้านเมือง  

รักแงซายยยยยย   :-*

น้องกาฬชอบบทเดียวกับพี่เลย ทีแรกว่าจะยกบทนี้ซักหน่อย ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่หาใหม่ได้ มีเป็นกระบุงเลย  ;D
     อักษรแต่งสาร   จดจารลงไว้                          มอบหื้อน้องไท้   สรรคำเลือกเฟ้น
ความฮักหนักอก   หยิบยกหื้อเห็น                         แป๋งเป็นค่าวส้อย   ส่งเถิงนุชน้อง
หวังเจ้าหันใจ   หวังให้หันพ้อง                              ส่งค่าวไขบอกเค้า
     เอื้องผึ้งหอมหวาน   พี่ขานบอกเจ้า                   เอื้องผึ้งหวังพึ่งพา
เจ้ายอดมิ่งมิตร   ดวงจิตพี่ยา                               ตึงร่างกายา   ถอดวางหื้อเจ้า
เจ้าแก้วรอมแพง   เช้าแลงคอยเฝ้า                       ถนอมฮักอย่าฮู้ร้าง
     ขอเจ้าแพงนาย   อย่าคลายปล่อยคว้าง             หื้อพี่ว้างดายเดียว
อู้แท้จากใจ   บ่ใช่เพียงเกี้ยว                               กลับเวียงครานี้   จะเตรียมแต่งผ้า
คนใหญ่เจียรจา   มาขอน้องหล้า                          เป็นจอมนาฏนางใหญ่
     เขียนสารฝากแม่ไว้                                     แทนพี่แนบเคียงใกล้ 
นิ่มน้องรอมรอมแพง                                         พี่เฮย ”    

ออฟไลน์ Zanear

  • *
  • 288
  • 0
  • เพศ: หญิง
  • Kawaii~
Re: ประโยคประทับใจ ในนิยายเรื่องโปรดของคุณ
« ตอบกลับ #4 เมื่อ: มกราคม 30, 2009, 04:58:47 PM »
ชอบ จากเรื่อง ดั่งดวงหฤทัย ของลักษณวดี อ่าค่ะ

"เธอ ... มิใช่สายน้ำ
แต่เธอเย็นฉ่ำชื่นหวาน
เธอ ... มิใช่สายธาร
แต่เธอไหลผ่านเนื้อหัวใจ
ความรัก ...
เสลาสลักสวยใส
งามใดเล่า งามใด
เทียบได้งดงาม ... ความรัก
จรดลึกในความทรงจำ
ลึกล้ำย้ำรอยสลัก
นิรันดรนั้น ... นานนัก
แต่รักนี้นานกว่านั้น.


หัวใจ" อยู่ ณ ที่ใดก็ตาม
วันหนึ่ง ร่างกายย่อมจะ "เดิน" มารวมกับหัวใจจนได้  :P









ออฟไลน์ Zanear

  • *
  • 288
  • 0
  • เพศ: หญิง
  • Kawaii~
Re: ประโยคประทับใจ ในนิยายเรื่องโปรดของคุณ
« ตอบกลับ #5 เมื่อ: มกราคม 30, 2009, 05:05:46 PM »
แร้ว ก็ เรื่อง ทวิภพของทมยันตี

 เจ้า เอยปลูกรัก จะปลูกไว้ในอ่างแก้ว
ต้นรักพี่แล้ว ปลายไปเร่รักเขาอื่น

จะเด็ดยอดเสีย และจะรดน้ำให้ชื่น
อย่าให้ไปเร่รักอื่น  ในคืนมารักพี่เอย




โซ่ตรวจ ผูกรัด สักร้อยหุน
ใจมั่น มุ่งหัก ทลายได้
แต่ใยรัก เบาบาง สักเท่าใด
ผูกพันไว้ แนบสนิท นิจนิรันดร์  :)

ออฟไลน์ นานะจัง

  • *
  • 7234
  • -3
  • เพศ: หญิง
  • นิศาอรพินท์
    • อีเมล์
Re: ประโยคประทับใจ ในนิยายเรื่องโปรดของคุณ
« ตอบกลับ #6 เมื่อ: มกราคม 31, 2009, 03:24:30 AM »
ของพี่เยอะหน่อยน้า นั่งพิมพ์ตั้งนานแน่ะ

เรื่องแฮร์รี่พอตเตอร์มีหลายประโยคที่พี่ชอบมาก เอาเล่ม 5ที่นึกออกก่อนนะ

ตอนนี้เป็นตอนที่รอนกับเฮอร์ไมโอนี่ ได้รับจดหมายจากดัมเบิลดอร์ แต่งตั้งให้เป็น พรีเฟ็ค ชายหญิง
แล้วแฮร์รี่ก็เกิดความคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมดัมเบิลดอร์ไม่เลือกตัวเองทั้งที่แฮร์รี่เองก็มั่นใจว่า
เค้าก็ไม่ได้ด้อยไปกว่า รอนกับเฮอร์ไมโอนี่เลยแม้แต่น้อย แถมเค้ายังเผชิญกับเรื่องอันตรายร้ายแรงต้องหลายครั้ง
แต่ทำไม ดัมเบิลดอร์กลับเลือก รอน แต่ความคิดหนึ่งของแฮร์รี่ในฝ่ายดีก็ผุดขึ้น ซึ่งนานะจังอ่านแล้วชอบมากค่ะ
(แฮร์รี่พอตเตอร์ กับ ภาคีนกฟีนิกซ์ หน้า213-214)

แฮร์รี่ลืมตาขึ้นและจ้องมองผ่านนิ้วไปที่ขาตู้เสื้อผ้าที่เป็นรูปอุ้งตีนสัตว์จำได้ที่เฟร็ดพูดว่า “ไม่มีคนสติดีที่ไหนหรอกที่จะตั้งรอนเป็นพรีเฟ็ค...”

แฮร์รี่หัวเราะ พ่นลมออกมาทางจมูกนิดหนึ่ง วินาทีต่อมาเขารู้สึกรังเกียจตัวเอง

รอนไม่ได้ขอให้ดัมเบิลดอร์ให้ตราพรีเฟ็คเขา ที่ไม่ใช่ความผิดของรอนแล้วแฮร์รี่เอง เพื่อนที่ดีที่สุดในโลกของรอน จะทำโกรธไม่พูดจาเพราะตัวเองไม่ได้ตรา จะหัวเราะกับฝาแฝดลับหลังรอน จะทำให้รอนรู้สึกแย่กับเรื่องนี้ ทั้งๆที่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาสามารถเอาชนะแฮร์รี่ได้อย่างนั้นหรือ



****************************************


ออฟไลน์ นานะจัง

  • *
  • 7234
  • -3
  • เพศ: หญิง
  • นิศาอรพินท์
    • อีเมล์
Re: ประโยคประทับใจ ในนิยายเรื่องโปรดของคุณ
« ตอบกลับ #7 เมื่อ: มกราคม 31, 2009, 03:26:53 AM »
อันนี้เล่มหก แฮร์รี่พอตเตอร์กับเจ้าชายเลือดผสม

ตอนนี้ โรแมนติกสุดๆ อ่านแล้วอินสุดเลยค่ะ ระหว่าง แฮร์รี่ กับจินนี่(หน้า 556)
ทีมกริฟฟินดอร์ชนะการแข่งขันควิชดิช โดยที่แฮร์รี่ไม่ได้ลงแข่งเนื่องจากโดนลงโทษกักบริเวณกับเสนปที่ใช้คาถาเซ็กตัมเซมปร้ากับ มัลฟอย พอการแข่งขันจบ แฮร์รี่กลับมาที่ห้องนั่งเล่นรวมที่กำลังเฉลิมฉลองชัยชนะกันอย่างครึกครื้น

“เราชนะ ! รอนตะโกน กระโดดเข้ามาให้เห็น และกวัดแกว่งถ้วยสีเงินอยู่ตรงหน้าแฮร์รี่ “เราชนะ สี่ร้อยห้าสิบต่อร้อยสี่สิบ !เราชนะ!”

แฮร์รี่มองไปรอบๆ จินนี่วิ่งตรงมาหาเขา เธอมีสีหน้าเข้มแข็งเปล่งประกายเมื่อยกแขนขึ้นโอบเขา
 และโดยไม่ได้คิด ไม่ได้วางแผน ไม่ได้กังวลว่ามีคนอีกสิบห้าคนกำลังมองดูอยู่ แฮร์รี่จูบเธอ

หลายนาทีผ่านไป หรืออาจจะราวครึ่งชั่วโมง หรือวันที่แสงแดดสว่างไสวอีกหลายวัน  ทั้งสองแยกจากัน ทั้งห้องเงียบกริบ แล้วหลายคนผิวปาก และมีเสียงหัวเราะคิกคักอย่างตื่นเต้นดังขรม แฮร์รี่มองข้ามศีรษะจินนี่ เห็นดีน โทมัสถือแก้วแตกอยู่ในมือ และ โรมิลด้า เวนทำท่าราวกับอาจจะขว้างปาปะไร เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มหน้าบาน แต่ตาของแฮร์รี่สอดส่ายหารอน ในที่สุดเขาก็พบ รอนยืนกำถ้วยรางวัล และมีสีหน้าอย่างที่เรียกได้ว่าถูกตีแสกหน้า สองคนมองดูกันอยู่เสี้ยววินาที แล้วรอก็สะบัดหัวนิดหนึ่ง ซึ่งแฮร์รี่เข้าใจว่าหมายความว่า “เอาเถอะ  ถ้านายจำเป้นต้องทำนะ”






****************************
อันนี้เป็นคำพูดของแฮกริด ที่เหล่าอาจารย์ปรึกษากันว่าจะปิดโรงเรียนดีไหม แล้วศาสตราจารย์มักกอนนากัลก็พูดขอความเห็นจากแฮกริดที่กำลังเสียใจกับการตายของดัมเบิลดอร์ แล้วแฮกริก็พูดว่า

“เอาละ ไงๆ ผมก็จะอยู่ที่นี่แหละ “แฮกริดบอก น้ำตาเม็ดใหญ่ๆยังคงซึมออกมาจากหางตาและไหลลงไปในเคราหนาพันกันยุ่งของเขา “นี่เป็นบ้านของผม เป็นบ้านของผมมาตั้งแต่กะผมอายุสิบสาม ...แล้วถ้ามีพวกเด็กนักเรียนอยากจะให้ผมสอน
ผมก็จะทำ แต่...ผมไม่รู้...ฮอกวอตส์ที่ไม่มีดัมเบิลดอร์... (หน้า655)



************************


หน้า670  ตอนสุสานสีขาว เสียน้ำตาไปกับตอนนี้เยอะมาก

   เสียงน้ำแตกกระจายเบาๆอยู่ทางซ้ายมือ และเขาเห้นชาวเงือกโผล่พ้นผิวน้ำมาฟังด้วย เขาจำได้ว่าดัมเบิลดอร์เคยก้มตัวอยู่ที่ริมน้ำเมือสองปีก่อน ใกล้ๆกับบริเวณที่แฮร์รี่นั่งอยู่เวลานี้ และพูดคุยด้วยภาษเงือกกับประมุขหญิงของชาวเงือก แฮรรี่สงสัยว่าดัมเบิลดอร์ไปเรียนภาษเงือกจากที่ไหน มีอะไรตั้งมากมายที่เขาไม่เคยถามดัมเบิลดอร์ มีอะไรอีกตั้งมากที่เขาควรจะพูด....

ออฟไลน์ นานะจัง

  • *
  • 7234
  • -3
  • เพศ: หญิง
  • นิศาอรพินท์
    • อีเมล์
Re: ประโยคประทับใจ ในนิยายเรื่องโปรดของคุณ
« ตอบกลับ #8 เมื่อ: มกราคม 31, 2009, 03:35:04 AM »
แฮร์รี่พอตเตอร์เครื่องรางยมทูต
ตอนนี้เป็นที่ด๊อบบี้เสียชีวิต นานะจังต้องร้องไห้ไปเยอะมากกับตอนนี้  ร้องไห้มากกว่าตอนดัมเบิลดอร์ตายซะอีก
เพราะคำสุดท้ายที่ด๊อบบี้พูดก่อนตาย คือเรียกชื่อ “แฮร์รี่ พอตเตอร์”

แฮรี่ทอดร่างของเอลฟ์ลงไปในหลุมศพ จัดวางแขนขาเล็กกระจ้อยให้เหมือนมันกำลังพักผ่อน จากนั้นจึงปีนกลับขึ้นมามองดูร่างแล็กนั้นเป้นครั้งสุด เขาบังคับตนเองไม่ให้ร้องไห้เมื่อนึกถึงงานศพของดัมเบิลดอร์ นึกถึงเกาอี้สีทองแถวเล่ารัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์ที่นั่งที่แกวหน้า คำกล่าวบรรยายความสำเร็จของดัมเบิลดอร์ และสุสานหินอ่อนสีขาวโออ่า เขารู้สึกว่าด๊อบบี้ก็สมควรมีงานศพที่ยิ่งใหญ่เช่นนั้น กระนั้นเอลฟ์กลับนอนอยู่ ณ ที่นี้ ระหว่างพุ่มไม้ ในหลุมศพที่ขุดขึ้นอย่างลวกๆ( หน้า442)

หน้า 623-624 เรื่องเล่าของเจ้าชาย
เป็นตอนที่ สเนปขอร้องดัมเบิลดอร์ ว่าอย่าบอกใครว่าเขาจะคอยช่วยเหลือดูแลแฮร์รี่ให้พ้นจากอันตรายถ้าโวลดีกลับมาอีกครั้ง

นิ่งกันเป็นเวลานาน แล้วสเนปก็เริ่มควบคุมตนเองได้ช้าๆ เขาเริ่มหายใจเป็นปกติ ในที่สุดเขาพูดว่า “ตกลง ตกลง แต่อย่า  อย่าบอกใครนะ ดัมเบิลดอร์ นี่ต้องเป็นเรื่องระหว่างเราสองคนเท่านั้น  สาบานสิ ผมไม่อาจทนได้ ...โดยเฉพาะเมื่อเป็นลูกของพอตเตอร์...ผมต้องได้คำมั่นจากคุณ!”

“คำมั่นของฉัน ว่าจะไม่เปิดเผยสิ่งที่ดีที่สุดในตัวเธอน่ะหรือ เซเวอร์รัส” ดัมเบิลดอร์ถอนหายใจ ก้มลงมองใบหน้าที่ทุกข์ทรมานแสนสาหัสของสเนป
“ถ้าเธอยืนกรานเช่นนั้น”

“ไม่เห็นจะมีอะไรดี หยิ่งจองหองเหมือนพ่อ จงใจแหกกฎ ชอบมีชื่อเสียง เรียกร้องความสนใจ แล้วก็ทะลึ่งเป็นที่สุด- -“

“เธอเห็นแต่สิ่งที่เธออยากเห็นน่ะสิ เซเวอร์รัส” ดัมเบิลดอร์พูด โดยไม่ละสายตาจากวารสารการแปลงร่างวันนี้”อาจารย์คนอื่นๆรายงานว่าเด็กคนนั้นน่ะ ถ่อมตัว น่ารัก และมีพรสวรรค์ไม่น้อย โดยส่วนตัวแล้ว ฉันพบว่าเขาเป็นเด็กที่น่าสนใจทีเดียว”

***********



หน้า 640
ตอนนี้เป็นตอนที่แฮร์รี่รู้ชะตากรรมของเขาแล้วว่าเค้าต้องไม่รอดชีวิต แฮร์รี่อยู่ภายใต้ผ้าคลุมล่องหน และเห็นจินนี่กำลังช่วยเด็กหญิงคนหนี่งอยู่

คลื่นความเย็นแล่นเป็นระลอกไปทั่วผิวหนังของแฮร์รี่ เขาอยากตะโกนออกไป อยากให้จินนี่รู้ว่าเขาอยู่ที่นี่ อยากให้เธอรู้ว่าเขากำลังจะไปไหน เขาอยากให้มีคนหยุดเขา ลากเขากลับไป ส่งเขากลับบ้าน...
   แต่เขาอยู่บ้านแล้วนี่ ฮอกวอตส์คือบ้านแห่งแรกและแห่งเดียวที่เขารู้จัก เขากับโวลเดอมอร์และสเนป เด็กที่ถูกทอดทิ้ง ทั้งสามคนต่างพบบ้าน ณ ที่นี้

***********

ตอนนี้เป็นตอที่แฮร์รี่ยอมตายเพื่อให้โวลดี้ทำงายวิญญาณเศษเสี้ยวในตัวและแฮร์รี่ก็สลบไปได้เจอกับดัมเบิลดอร์เหมือนกับกำลังฝันอยู่ แล้วแฮร์รี่ก็ถามดัมเบิลดอร์เรื่อง ของ เครื่องรางยมทูต

“เธอจะยกโทษให้ฉันได้ไหม” เขาพูด “จะให้อภัยฉันได้ไหมที่ไม่ไว้ใจเธอที่ไม่บอกให้รู้ แฮร์รี่ ฉันเพียงแต่กลัวว่าเธอจะล้มเหลวเหมือนที่ฉันล้มเหลวมาแล้ว   ฉันกลัวว่าเธอจะทำผิดเหมือนที่ฉันทำ โปรดอภัยให้ฉันด้วย แฮร์รี่ ตอนนี้ฉันรู้แล้วละ รู้มาสักพักแล้ว ว่าเธอเป็นคนดีกว่าฉัน(หน้า  655)

*******************************
ดัมเบิลดอร์พูดออกมาอย่างกล้าหาญและเยือกเย็น  ตอนนี้เขาเหม่อมองข้ามศีรษะแฮร์รี่ไป

“ฉันมีพรสวรรค์ ฉันเก่งเป็นเลิศ ฉันอยากหนีออกมา ฉันอยากมีชื่อเสียง ฉันต้องการความรุ่งโรจน์

“อย่าเข้าใจฉันผิด” เขาพูดความเจ็บปวดปรากฏบนใบหน้า ทำให้เขาดูแก่หง่อมลงอีกครั้ง “ฉันรักพวกเขา ฉันรักพ่อแม่
ฉันรักน้องชายน้องสาว แต่ฉันเห็นแก่ตัวมาก แฮร์รี่ เห็นแก่ตัวอย่างคนที่ไร้ความเห็นแก่ตัวเช่นเธอไม่มีวันจะเข้าใจ”(หน้า658)


*************
”เจ้าแห่งความตายที่ไม่มีใครชนะได้ กรินเดวัลด์และดัมเบิลดอร์! เป็นเวลาสองเดือนเต็มๆที่ไร้สติ สองเดือนแห่งความฝันอันโหดเหี้ยม สองเดือนที่ละทิ้งสมาชิกครอบครัวอีกสองคนที่ควรดูแล” หน้า 659

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: ประโยคประทับใจ ในนิยายเรื่องโปรดของคุณ
« ตอบกลับ #9 เมื่อ: มกราคม 31, 2009, 12:08:20 PM »
สาริกาเอ๋ย เจ้าช่างพูดเหลือเกิน เจ้าสาริกาจะกลับบ้าน เขาคิดประหารเจ้าสาริกา แม่เจ้าเขาไม่อยู่ พ่อของหนูก็บาดเจ็บ เดินทางมาหนาวเหน็บ สาริกาบาดเจ็บไปทั้งตัว

จาก ฟ้าเพียงดิน  ของ เสนีย์ บุษปะเกศ



...โฉมงามจนเกินมนุษย์ และอาจเปรียบได้ด้วยราชธิดาพญายม ที่จะยังความมรณาให้แก่ผู้ได้ประสบ

จาก ปฐพีเพลิง  ของ พนมเทียน

เป็นคำพรรณนาบรรยายความงามของ นาคมัลลิกา นางเอกของเรื่องว่างามถึงขนาดสามารถฆ่าผู้ได้ประสบได้เชียว มิใช่แค่เรือนงาม แต่รวมทั้งจิตใจด้วย




จากเพชรพระอุมาอีกหน่อยค่ะ   ยังไม่หมดง่ายๆ  >:D



"ขึ้นชื่อว่าอิสตรี แม้ว่าจะมีความเด็ดเดี่ยวเฉียบขาดและอาจหาญเพียงใด ก็คงไม่ทิ้งลักษณะดั้งเดิมของอิถีเพศไปได้ นั่นคืออาการฟูมฟายตีโพยตีพาย อันเป็นธาตุแท้ของความอ่อนแอซ่อนอยู่เร้นลึก..."

เพชรพระอุมา ตอน มงกุฏไพร 3

เป็นคำพูดของแงซายที่ถอดจิตมาบรรเทาของทุกข์ให้ดารินซึ่งเดียวดาย ในขณะที่บุกบั่นตามหารพินทร์ 
ในภาค 2 นี้  ถ้าขาดแงซายไป  เนื้อเรื่องคงรันทดเศร้าเสียใจจนกาฬอาจจะไม่สามารถอ่านต่อไปได้   แงซายมาช่วยเหลือเป็นกำลังใจให้พระเอกนางเอกยังไง   ก็เหมือนเป็นกำลังใจให้คนอ่านเช่นนั้น





"และสักวันหนึ่งเถอะ ไม่ช้าก็เร็ว มันคงจะมีโอกาสประกับดาบของจักราช แล้วเมื่อนั้นเราจะได้เห็นกันเองว่าระหว่าง 'ดาบของเจ้า' กับ 'ดาบของจักราช' ใครจะคมกว่ากัน เราจะคอยดูวันนั้น!"

เพชรพระอุมา ตอน แงซายจอมจักรา 3
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: มิถุนายน 24, 2011, 01:48:50 PM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

ออฟไลน์ bobenz

  • *
  • 5780
  • -1
Re: ประโยคประทับใจ ในนิยายเรื่องโปรดของคุณ
« ตอบกลับ #10 เมื่อ: มกราคม 31, 2009, 04:27:00 PM »
ความรักอื่นใดหรือจะยิ่งใหญ่เท่ารักในแผ่นดิน

จาก จูมง

สั้นๆแต่ความหมายมันกินใจมาก สำหรับพี่คมมากบาดใจเลย  :-*
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: มกราคม 31, 2009, 04:28:48 PM โดย bobenz »

ออฟไลน์ กาฬฯ

  • *
  • 6333
  • -4
  • เพศ: หญิง
  • ஐ~ เผ่าพันธุ์นาคีซ่อนพิษไว้เสมอ ~ஐ
Re: ประโยคประทับใจ ในนิยายเรื่องโปรดของคุณ
« ตอบกลับ #11 เมื่อ: มกราคม 31, 2009, 11:04:27 PM »
'อำนาจ' แห่งพราหมฌาจารย์เปรียบปานกรุงพนม...พิธีสุดท้ายทรงเสด็จประทานชลาภิเษกให้ 'นาง' พร้อมโองการแต่งตั้ง

ชลันธรีมหาชยลักษมีแห่งกัมพูชา

มกุฏนางพญาประดับไว้เหนือโกศศิลาให้ประจักษ์

"อันศักตินี้ จักมิมีอิตถีใดได้จากเรา!"

พิษณุหริซะซิบราวให้นางยิน  "ใช่! มันทั้งชไมที่เทินเจ้าไว้จนสิ้นชีพิต หาก..."

โอษฐ์บางแห่งพิษณุปรมโลกแย้มนิดๆ ดุร้าย "ผู้ร่วมทำลายเจ้า เราจักลากตัวมันกระทำปฐมกรรมจงได้!"


สุริยวรรมัน เล่ม 2 หน้า 621  ของ ทมยันตี
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กุมภาพันธ์ 02, 2009, 09:45:57 AM โดย กาฬรหัสย์ »
**จักรวาลนี้กว้างไกลแลไพศาลนัก เราเป็นเพียงละอองธุลีอันน้อยนิดล่องลอย ยากที่จะเรียนรู้ทุกสรรพสิ่งให้จบครบสิ้น
สิ่งที่เรามิเคยเห็น ใช่ว่าจะมิมี แลสิ่งที่มิเคยได้ประสบ ก็ใช่ว่าจะมิเคยเกิดขึ้น**

seeu

Re: ประโยคประทับใจ ในนิยายเรื่องโปรดของคุณ
« ตอบกลับ #12 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 01, 2009, 11:12:18 AM »
เจ็บช้ำครั้งนี้เพียงชีวิต  ตราจิตจวบจนโลกหน้า
รานร้าวแหลกสลายทรมา ปิดตาสิ้นใจไป่ลืม
ชาติใดแม้ได้กำเนิด อย่าเกิดหลงใหลได้ปลื้ม
ปลีกกายเร้นไกลไป่คืน ชนชื่นรักโรยโปรยดิน

จากเรื่อง วันที่รอคอย ของทมยันตี

Re: ประโยคประทับใจ ในนิยายเรื่องโปรดของคุณ
« ตอบกลับ #13 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 01, 2009, 04:54:39 PM »
ออกตัวไว้นิดนึงว่าเยอะค่ะ เริ่มเลยน้า...

เอาเพชรพระอุมาก่อน จากตอนดงมรณะ บทที่ 39 พนมเทียนเปรียบผู้หญิงได้เด็ดขาดมาก

      ความกลมกลึงแห่งวงพระจันทร์   
ความคดเคี้ยวแห่งเถาไม้เลื้อย
ความเกาะเกี่ยวแห่งเถาวัลย์       
ความหวั่นไหวแห่งยอดหญ้า
ความอ้อนแอ้นแห่งใบอ้อ           
ความยียวนแห่งดอกไม้
ความเบาแห่งใบพฤกษ์             
ความคมแห่งตาเนื้อ
ความแจ่มใสแห่งดวงตะวัน         
น้ำตาแห่งหมอก
ความปรวนแปรแห่งกระแสลม       
ความใจเสาะแห่งกระต่าย
ความโอ่ลำพองแห่งนกยูง           
ความอ่อนละมุนแห่งขนอ่อนของวิหค
ความแกร่งแห่งเพชร                 
ความหวานแห่งน้ำผึ้ง
ความดุร้ายแห่งพยัคฆ์               
ความอบอุ่นแห่งเปลวเพลิง
ความเยือกเย็นแห่งหิมะ             
ความพูดมากอย่างนกกระจอก
ความครวญครางแห่งนกเขา       
งูพิษ!
      สูเจ้าจะรู้หรือไม่ว่า สรรพสิ่งเหล่านี้รวมระคนกันแล้วคือสัตว์แสนสวยชนิดใด ?
      ประหนึ่งน้ำค้างที่เกาะอยู่บนกิ่งใบพฤกษา ครั้นยามดึกก็เนืองนองมากมายปานจะรองดื่มให้ฉ่ำทรวงได้ แต่พอรุ่งแจ้งแสงปัจจุบันสมัยส่อง น้ำค้างก้ย่อมจะละลายเหือดหายไป น้ำใจนางก็เปรียบฉะนั้น


และจากเรื่องเดียวกัน ในบทที่ 35

"นกฟ้ากำลังร้องเพลงเล่นแสงเดือน
คนเห้นมันแต่เงา คนได้ยินมันแต่เสียง
ไม่มีใครรู้แหล่งที่อยู่ ไม่มีใครได้สัมผัสแม้แต่ขนหาง
แต่คงมีสักโอกาสหนึ่งที่วิหคฟ้าผละแดนสวรรค์ลงมาเกลือกเล่นธุลีดิน วันนั้นย่อมเป็นวันปิติโสมนัสของพสุธา"

     อักษรแต่งสาร   จดจารลงไว้                          มอบหื้อน้องไท้   สรรคำเลือกเฟ้น
ความฮักหนักอก   หยิบยกหื้อเห็น                         แป๋งเป็นค่าวส้อย   ส่งเถิงนุชน้อง
หวังเจ้าหันใจ   หวังให้หันพ้อง                              ส่งค่าวไขบอกเค้า
     เอื้องผึ้งหอมหวาน   พี่ขานบอกเจ้า                   เอื้องผึ้งหวังพึ่งพา
เจ้ายอดมิ่งมิตร   ดวงจิตพี่ยา                               ตึงร่างกายา   ถอดวางหื้อเจ้า
เจ้าแก้วรอมแพง   เช้าแลงคอยเฝ้า                       ถนอมฮักอย่าฮู้ร้าง
     ขอเจ้าแพงนาย   อย่าคลายปล่อยคว้าง             หื้อพี่ว้างดายเดียว
อู้แท้จากใจ   บ่ใช่เพียงเกี้ยว                               กลับเวียงครานี้   จะเตรียมแต่งผ้า
คนใหญ่เจียรจา   มาขอน้องหล้า                          เป็นจอมนาฏนางใหญ่
     เขียนสารฝากแม่ไว้                                     แทนพี่แนบเคียงใกล้ 
นิ่มน้องรอมรอมแพง                                         พี่เฮย ”    

Re: ประโยคประทับใจ ในนิยายเรื่องโปรดของคุณ
« ตอบกลับ #14 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 01, 2009, 05:21:41 PM »
ข้อความต่อไปนี้ไม่ได้มาจากนวนิยาย แต่เป็นเรื่องสั้นค่ะ คงไม่เป็นไรนะ
จากเรื่องโลงทอง ของนักเขียนที่มีสมญานามว่า ปลายปากกาจุ่มน้ำผึ้ง "อิงอร" ค่ะ เป็นตอนเปิดเรื่อง (บทนี้สุนทราภรณ์นำข้อความนี้มาแปลงเป็นเพลงชื่อ บุหรงทองด้วยนะคะ )

     บุหรงเอย ยูงทองล่องฟ้า สกุณาเลิศศักดิไฉนไม่เกาะคาคบเมฆ ไยแม่ลงรำแพนเกลือกดินเยี่ยงนกเปล้ากลั้วฝน เสมือนไร้ปรานีแววหางเพริศพราวล้ำน้ำเพชรแห่งตัว
     สงสารเอย...บุหงาหอม พญาไม้เลอกลิ่นควรคู่อยู่เป็นศรีบัญชรตำหนัก ฤๅจักมาลิดค่าหอมโน้มกิ่งทองให้ดินชม
     ไม่ดูเยี่ยงบุหลันเรืองรุ่ง สาดดินแต่เพียงแสงนวล ตัวดวงสิแขวนฟ้ส เป็นนายิกาแห่งดาว รานีแห่งราตรีแจ่ม แม้เมฆละมุนอยู่ถิ่นสูงก็ชวดชม แม้ลมละไมยังอดเชย
     ไฉนเอย...รานีน้อง ผู้สวยเหนือบุหรง งามล้ำบุหงา งามเย้ยบุหลัน สามสิ่งสูงรวมหลอม ยังย่อมกว่าสิ่งโสภาคย์แห่งนาง โอรสรายาก็มีค่าเพียงทาส เมื่ออยู่ใกล้โฉมพิลาสแห่งบาทนาง กลอะไรหนอเพียงธุลีวัง ยังชำนะหทัยทอง เผยอเด็ดสมปอง ผยองชมสมใจ
     ใครหนอ บุญหนามาแต่กระยาหงัน
     รักแน่...รักแท้...รักแม่ไม่แปร รักชายไม่ปรวน เพราะรักสิระทม เพราะชมสิรัญจวน บุญนำกรรมพราก สองจากกำศรวล ประเพณีทำนบรัก พบทะเลครวญ อนาถเอย รักเอย


ส่วนนี่มาจากบทประพันธ์ของนักเขียน ผู้ซึ่งเสียชีวิตก่อนอินเกิด 24 ปีเต็ม นักเขียนผู้ซึ่งมีบิดาร่วมอยู่ในประวัติศาสตร์ของตระกูลอิน ......ยาขอบค่ะ

จากเรื่องกามวาสี

"...คนเรามักจะดูถูกผู้หญิงอีกข้อหนึ่งในเรื่องการเสียตัว ไม่จริงเสมอไปดอกที่ว่า ลงหญิงเสียตัวด้วยแล้วจะเป็นพันธนาการความรักได้มั่นคง ความเป็นผัวเมียไม่อาจยึดเหนี่ยวได้ถ้าถึงบทแม่จะทรยศขึ้นมา แต่ในทำนองเดียวกัน ในคนบางคน แม้เขาไม่เคยได้เสียเป็นเมียผัว เขาก็ยังมั่นคงเข้าหากัน เรื่องจะทรยศของผู้หญิงนั้น ฉันว่ามันขึ้นอยู่กับหัวใจแม่หญิงเอง ผู้ชายที่ผิดหวังในความรักอย่างคุณเป็นอันมากมักมาโทมนัสเสียดายโอกาสภายหลังว่า เป็นเพราะความใจดีเกินไป (ที่ไม่รวบหัวรวบหางผู้หญิง/อินทรายุธ) ความรักของเขาจึงเป็นอื่น ไม่จริงฉันขอค้าน อย่าโทมนัสต่อการที่คุณปล่อยความชั่วผ่านไปโดยไม่รีบคว้า..."   

และอีกตอนหนึ่งจากเรื่องเดียวกันนี้
"...เมื่อเพ่งเล็งถึงเกียรติยศและหน้าที่ ความรักก็ย่อมไม่มีราคา แต่ถึงคราวที่เหตุการณ์แวดล้อมทั้งหลายได้ทำให้เราต้องฝืนเอาความรักขึ้นมาเพ่งเล็งกันใหม่ เกียรติและหน้าที่ก็ย่อมหมดราคาไปเช่นเดียวกัน..."

และสุดท้ายสำหรับกษณะนี้ จากวรรณกรรมเยาวชนเรื่องลิตเติ้ลทรี ของฟอร์เรสต์ คาร์เตอร์ แปลโดย กรรณิการ์ พรมเสาร์

"...ย่าบอกว่าเรารู้ได้ไม่ยากว่าใครเป็นคนตาย
ย่าว่าคนตายนั้น เมื่อมองผู้หญิงเขาไม่เห็นอะไรนอกจากคิดสกปรก
เมื่อเขามองผู้คนเขาไม่คิดอะไรอื่นนอกจากด้านเลวๆ
เมื่อมองต้นไม้เขาไม่เห้นอะไรนอกจากไม้ซุงและผลกำไร มิใช่ความงาม
ย่าบอกว่าพวกนี้แหละ คือคนตายที่ยังเดินดินอยู่ทั่วๆไป"
     อักษรแต่งสาร   จดจารลงไว้                          มอบหื้อน้องไท้   สรรคำเลือกเฟ้น
ความฮักหนักอก   หยิบยกหื้อเห็น                         แป๋งเป็นค่าวส้อย   ส่งเถิงนุชน้อง
หวังเจ้าหันใจ   หวังให้หันพ้อง                              ส่งค่าวไขบอกเค้า
     เอื้องผึ้งหอมหวาน   พี่ขานบอกเจ้า                   เอื้องผึ้งหวังพึ่งพา
เจ้ายอดมิ่งมิตร   ดวงจิตพี่ยา                               ตึงร่างกายา   ถอดวางหื้อเจ้า
เจ้าแก้วรอมแพง   เช้าแลงคอยเฝ้า                       ถนอมฮักอย่าฮู้ร้าง
     ขอเจ้าแพงนาย   อย่าคลายปล่อยคว้าง             หื้อพี่ว้างดายเดียว
อู้แท้จากใจ   บ่ใช่เพียงเกี้ยว                               กลับเวียงครานี้   จะเตรียมแต่งผ้า
คนใหญ่เจียรจา   มาขอน้องหล้า                          เป็นจอมนาฏนางใหญ่
     เขียนสารฝากแม่ไว้                                     แทนพี่แนบเคียงใกล้ 
นิ่มน้องรอมรอมแพง                                         พี่เฮย ”