รู้สึกช่วงนี้ฟอรัมนิตยสารออนไลน์เงียบเหงาจังเลยแฮะ :icon_redface:
อ่าว ไมเงียบเหงาล่ะคะ
'ทู้นี้พี่ไม่มีสิทธิ์เลยอ่ะ ไม่ค่อยเจอประโยคประทับใจเท่าไหร่ เป็นคนขี้เกียจจำอ่ะค่ะ
ถ้าจะเล่าอะไรต่อ จะชอบเล่าจากความจำ หรือแบบออกมาจากตัวเองมากกว่า
เอางี้ได้มั้ย เพื่อไม่ให้เงียบเหงาอย่างที่น้องกาฬบ่น พี่ขอเป็นเขียนต่อได้มั้ยอ่ะ
ประโยคนี้ ไม่รู้มาจากเรื่องอะไรค่ะ แต่เป็นของ วิลเลียม เช็กสเปียร์
สิ่งที่เราทำความเข้าใจกับมันได้น้อยที่สุด น้อยกว่าดวงดาวที่อยู่ห่างแสนไกล
น้อยกว่าทุกอย่างบนโลกนี้ คือ จิตใจตัวเอง เราสามารถหยั่งรู้ได้ว่าจิตใจคนอื่นเป็นยังไง
แต่เราไม่สามารถรู้หรือควบคุมได้ว่า จิตใจเราคิดอะไร และกำลังทำอะไรอยู่
เคยคิดแล้วก็ปรารภกับคนอื่นอยู่บ้างว่า คนแข่งกันส่งยานอวกาศไปสำรวจดวงจันทร์ ดาวอังคาร ดวงอาทิตย์
อยากรู้กันนักเรื่องนอกโลกนี่น่ะ แต่เรื่องข้างในใจของตัวเองแท้ๆ ยังไม่รู้แม้แต่กระผีกริ้น
ชอบประโยคที่ว่า จิตมนุษย์นี้ไซร้ ยากแท้หยั่งถึง (ประโยคนี้มาจากไหนคะ ใครจำได้บอกหน่อย)
กับที่พระเจ้าตาสอนสุดสาครว่า
แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน
ไม่ว่าจิตใจคนอื่นหรือจิตใจตัวเอง พี่ก็ว่ามันยากแท้หยั่งถึง ทั้งนั้นเลยอ่ะค่ะ
แล้วมันก็ช่างคดเคี้ยวเลี้ยวลด ลึกล้ำ ได้ใจจริงๆ
จนป่านนี้เรายังศึกษาเรื่องจิตสำนึก จิตใต้สำนึก จิตไร้สำนึก กันไปได้ไม่ถึงไหนเลย
แล้วจิตจะมีแค่ 3 ชั้นแค่นี้หรือเปล่า หรือจะซับซ้อนลึกล้ำยิ่งไปกว่านี้อีก ก็ยังไม่รู้
เมื่อก่อนพี่เคยตื่นได้ โดยไม่ต้องใช้นาฬิกาปลุกอ่ะค่ะ
แค่กำหนดจิตตอนก่อนนอน ว่าพรุ่งนี้จะตื่นกี่โมง
พรุ่งนี้ก็จะตื่นเป๊ะตามนั้น หรือก่อนนั้นเล็กน้อย
แต่ไม่มีตื่นสายกว่านั้นแน่นอน
แต่หลังๆ นี่ทำไม่ได้ เพราะจิตใจอ่อนล้ากว่าเมื่อก่อน