มาลงให้นานะเชือดแล้วจ้ะ พี่มาต่อรวดเดียวให้จบเลยดีกว่า ไม่แบ่งเป็น 4 ตอนละ (คนแก่ก็ยังงี้แหละ เลือดจะไปลมจะมา :icon_mad:)
คือพี่ลองแบ่งดูแล้ว ถ้าซอยเป็น 4 ตอน รู้สึกว่าแต่ละตอนมันจะสั้นไปหน่อย ทั้งที่ในต้นฉบับจริงมันดูยาวกว่านี้มากเลยนะ แต่ทำไมพอเอามาลงในเนต มันถึงสั้นจุ๊ดก็ไม่รู้สิ
อ่านจบแล้วคิดเห็นว่าอย่างไร บอกกันได้จ้ะ พี่จะได้เอาไปปรับใช้กับนิยายของพี่ (ด่าได้ ชมได้ ไม่ว่ากันจ้ะ :icon_idea:)
พี่ไม่ต้องแปลกใจหรอกค่ะ เพราะว่าเวลาแต่งลง เวริ์ด มันจะยาวมากกกกก
พอเอามาลงในบอร์ด จะดูสั้นกว่าความเป้นจริง
อย่างแก้วนพเก้าตอน เล่ห์มายา น้องกันย์แต่ง 10 หน้า เวริ์ดนะคะ ขอบอก
คือดูในนี้ไม่เยอะ แต่เป็นหนังสือ คงไม่ต่ำกว่า หมื่นหน้า ค่ะ สำหรับแก้วนพเก้า
เท่าที่อ่านดูนะคะพี่ อิน ทั้งสำนวนภาษาที่ที่ใช้ในการบรรยายสละสลวยและลื่นไหลมากบวก
กับปริศนา ออกแนวลึกลับเหนือ ธรรมชาติ กึ่งๆ วิทยาศาสตร์ เปิดฉากของเรื่องได้น่าสนใจมาก
แต่เรื่องนี้ มันออกจะคล้ายๆนิยาย แนวที่เคยๆแต่งกันอ่ะค่ะ ย้อนอดีต ข้ามเวลาอะไรประมาณนี้
ที่พี่แต่งมา ทำให้นานะจังนึกถึง สายลับวรรณกรรม ตอน ภารกิจ เจนแอร์ งานเขียนเรื่องนี้พี่คล้ายเรื่องนี้มากค่ะ
ตัวนางเอก ก็เจอหลุมดำ ที่เกี่ยวการเวลาในลักษณะ ที่พี่ได้บรรยายไว้เหมือนกันค่ะ แต่เรื่องนี้แนวๆกึ่งวิทยาศาตร์
เป็นเรื่องเกี่ยวกับการลักพาตัวละครใน วรรณกรรม ที่โด่งดังมาก และเกี่ยวกับเรื่องของเงื่อนไขเวลาด้วย
ชอบบทบรรยายนี้มากมายค่ะ
" กฤษณาทอดสายตาผ่านกระจกกั้นขึ้นมองบนฟ้าที่กระจ่างใสด้วยแสงจันทร์ ส่วนใด
ที่แสงจันทร์ทอแสงไปไม่ถึงก็ปรากฏดวงดาวพร่างพรายวับวาวประดุจเข็ม หมุดสีเงินประดับเหนือผืนผ้าสีดำ"