ว้าวๆ มาแล้ว โหชอบเครดิตจริงๆเลยฟร้อนสวยมาก
เลือกอยู่ตั้งนานแน่ะ พยายามเลือกที่มันพอจะเข้ากับเรื่อง
แล้วเทพศิลป์เริ่มอ่านไปบ้างยังคะ เร็วๆ อยากเห็นคอมเมนต์ :icon_question:
สนุกมากๆเลยค่ะ ชอบเครื่องแต่งตัวของเรื่องนี้จัง สวยมากๆ ชอบชุดของบุษบาค่ะ :-*
เครื่องแต่งตัวเรื่องนี้สวยมากๆ จริงๆ ค่ะ สวยทุกตัวเลย โปรดักชั่นอื่นๆ อาจจะยังสู้สามเศียรไม่ได้ แต่เรื่องโลเคชั่นโอเค ยิ่งเสื้อผ้าเรื่องนี้สวยสุดๆ
เมืองดาหา
ประไหมสุหรีก็พระครรภ์แก่ มะเดหวีแกะอุบะมาถวาย 2 มเหสีนี้เค้ารักกันดีเนอะ มะเดหวีถามพระอาการ ประไหมสุหรีก็บ่นปวดหลังปวดเอว อุดอู้อยู่แต่ในห้อง จะลงไปเดินดูดอกไม้ก็ไม่ได้ ทูลกระหม่อมทรงห้าม มะเดหวีบอกไม่ออกก็ดีใกล้ประสูติ เกิดเจ็บท้องขึ้นมา ประไหมสุหรีกังวลเรื่องคำทำนายของประมาหนา มะเดหวีบอกไม่เห็นต้องกังวลเลยมีลูกสาวก็เป็นธรรมดาที่จะมีคนพรากไป แล้วยิ่งเป็นผู้มีบุญญาธิการก็ยิ่งน่ายินดี
เมืองหมันหยา
ประไหมสุหรีก็เจ็บท้องใกล้คลอด แต่พระอัยยิกาบอกให้ทนก่อนอย่าเพิ่งคลอด ให้คลอดตอนรุ่งอรุณตามฤกษ์ยามที่ดี
(โอย ปวดแทน กุเรปันเจ็บ 7 วัน 7 คืนไม่คลอด หมันหยาจะคลอดก็ยังไม่ให้คลอด) นางกำนัลก็บอกให้เบ่งๆ พระอัยยิกาเอ็ดว่า ก็บอกว่าอย่าเพิ่งคลอด
ระตูหมันหยาก็นั่งรอกระวนกระวายอยู่หน้าห้อง พระอัยยิกาเดินออกมาก็ถามว่าเจ็บท้องนานแล้วทำไมยังไม่คลอด
ดีแล้วล่ะ ให้พ้นยามนี้ไปซะก่อน รอให้พระอาทิตย์ขึ้นก็ค่อยช่วยกันข่มท้องอีกที