เมื่อเห้นว่าทุกคนได้ตายกันไปหมดแล้วองค์เหนือหัวจุลนีย์ก็ทรงสะดุ้งตื่นจากบรรทมพร้อมกับเรียกชื่อหนึ่งขึ้นมาว่า "น้องปทุมมา"
บรรดาทหารผู้ติดตามพากันวิ่งมาพร้อมสอบถามว่า ทรงทอดพระเนตรเห็นอะไรพระเจ้าค่ะ น้องปทุมมา ท่านหมื่นเปรยว่าชื่อเหมือนผู้หญิง
นะท่านราชครู หัวหมุ๋ดิดำทูลถามว่า ขอเดชะแล้วปทุมมาที่ว่าเสด็จไปทางไหนแล้วพระเจ้าค่ะ กลองเราต้องหาหอกลองให้พบ พระอาญา
มิพ้นเกล้าทรงจะเอากลองไปทำอะไรพระเจ้าค่ะ ทุกคนฟังเรานะจงแยกย้ายหาหอกลองโดยเลยค้นหาให้ทั่วเมืองร้างแห่งนี้เลยนะ
พรานสันติบอกขึ้นมาว่า เออแนะๆมัวยืนงงกันอยู่ได้ทำไมถึงไม่ทำตามพระกระแสรับสั่งของพระโอรสกันหา เร็วสิรีบค้นหาแต่ถ้าหากว่าข้า
เป็นคนที่เจอกลองเป็นคนแรกอย่าได้อิจฉาตาร้อนกันนะจะบอกให้เออแนะๆ จากนั้นพรานสันติก็ขึ้นไปค้นด้านบน หอกลอง...หอกลองเออ
แนะเออแนะ และสายตาก็ไปบังเอิญเจอเข้ากับคันธนูและซองเก็บลูกธนูจึงได้เก็บมันขึ้นมาทันที่
พรธโอรสพระเจ้าค่ะได้โปรดทรงหยุดก่อนพระเจ้าค่ะ มีอะไรเหรอท่านพราน ข้าพเจ้าพบสิ่งนี้ตกอยู่พระเจ้าค่ะ และก็ทรงนึกถึงภาพที่เห็นในนิมิตร
ที่ปุโรหิตเมืองนี้นำธนูคันนี้มาถวายองค์เหนือหัว จากนั้นก็ตรัสว่าธนูคู่บ้านคู่เมืองของเมืองน้องปทุมมาถ้าอย่างนั้นนี่ต้องไม่ใช่ความฝันแน่ๆเราต้อง
หาน้องปทุมมาหาพบ พระองค์ทรงเสด็จพร้อมกับพรานสันติจนในที่สุดก็พบกลองเข้าจนได้